ตอนที่ 20 ช่วยน้องชาย

กู้ชิงเหอเบิกตากว้างเมื่อเห็นรอยช้ำเป็นแนวยาวบนแผ่นหลังผอมบางของน้องชาย ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น นางหันขวับไปมองกู้ชิงเป่าทันที

“เป็นเจ้าสินะ! ข้ารู้ดีว่าเป็นเจ้าที่ทำร้ายฉีเอ๋อร์!”

กู้ชิงเป่าสะดุ้ง ก่อนจะแสร้งหัวเราะกลบเกลื่อน “หาเรื่องใส่ข้าเรอะ? เจ้าคิดว่าใครๆ ก็อยากแตะต้องน้องชายเจ้าหรือไง!”

“โกหก! หากไม่ใช่เจ้าจะเป็นใครได้อีก!” นางชี้หน้าด้วยมือที่สั่นระริก “ตั้งแต่ก่อนพวกเราจะออกจากเรือน เจ้าก็ชอบแย่งข้าว แย่งของ พอไม่มีใครห้ามก็ลงไม้ลงมือ!”

หวางชุ่นฮวารีบแทรกขึ้น “พอที! เจ้าอย่ากล่าวหาคนส่งเดช! ข้าอยู่ในเรือนตลอด หากชิงเป่าทำร้ายเขาจริง ข้าจะไม่รู้เลยหรือ? เด็กอย่างฉีเอ๋อร์น่ะ ซุกซนจะตาย! รอยพวกนั้นคงได้มาจากการวิ่งเล่นปีนป่ายของเขา!”

กู้ต้าซุนก็รีบพูดเสริม “ข้าก็บอกอยู่ว่าข้าใช้ให้เขาไปแบกน้ำ หูซุนจ่าง ท่านก็เห็นนี่ว่าเด็กไม่ได้อยู่ในสภาพบอบช้ำสาหัสอะไร”

“ตาเถร! หลานชายบาดเจ็บเจียนตาย ลุงแท้ๆ ยังว่าไม่ได้บอบช้ำอะไร! เวรกรรมอะไรของพวกเจ้าสองคนกันนี่” อู๋ซื่อยกมือขึ้นทาบอก หันมองไปยังกู้ชิงเหอ

เจียงเหิงยังคุกเข่าอยู่ข้างร่างเด็กชาย ใบหน้าของเขานิ่งสนิท แววตาครุ่นคิด

“ถ้าเป็นค