Share

บทที่ 1535

Author: จี้เวยเวย
“เจ้าไม่ใช่คุณหนูจวนอัครเสนาบดีหรือ? ไฉนจึงไม่มีเงินติดตัวเลยสักนิดเล่า?”

ถังเสวี่ยหนิงตกอยู่ในห้วงภวังค์ความเงียบ นางไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยพนันกับซ่งรั่วเจินอีก หลังจากครั้งก่อนเสียท่า บัดนี้ยังถูกบิดากับพี่ชายตำหนิอยู่บ่อยๆ

หากพวกเขาล่วงรู้ว่าตนออกมาเพียงครั้งเดียวก็สร้างหนี้ก้อนโตขึ้นอีก เกรงว่านางไม่อาจเชิดหน้าชูตาในจวนได้อีกต่อไป ไม่แน่ว่าอาจถูกผลักไสให้แต่งออกไปกับสกุลหนึ่งอย่างไม่ใส่ใจ

เมื่อเห็นถังเสวี่ยหนิงก้มหน้านิ่งเงียบไม่พูดไม่จา ฉีชิงอีก็แทบจะขาดใจด้วยความโกรธ

“ไร้ประโยชน์สิ้นดี!”

ซ่งรั่วเจินไม่เปิดโอกาสให้พวกนางถ่วงเวลาอีก นางควบม้าพร้อมฉู่จวินถิงมุ่งหน้าจากไปอย่างรวดเร็ว…

ทิวทัศน์ของเมืองฉีหยางงดงามมาก อาหารการกินก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว นี่คือความรู้สึกที่ซ่งรั่วเจินสัมผัสได้หลังจากพักอยู่ที่เมืองฉีหยางสองวัน

เพราะเมืองฉีหยางอยู่ห่างเมืองหลวงไม่ไกลมากนัก อีกทั้งยังอุดมสมบูรณ์มั่งคั่ง สิ่งใดที่มีในเมืองหลวง ที่นี่ก็ล้วนมีเช่นกัน

“ดูท่าแล้วการค้าของพี่สี่รุ่งเรืองไม่น้อย แม้แต่ที่นี่ก็มีไก่ทอดกับปิ้งย่างของตระกูลซ่งพวกเรา”

ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ นางตั้งใจซื้อมาเล็กน้อ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1538

    หร่วนเนี่ยนถังคิดไม่ถึงเลยว่าซ่งรั่วเจินเพียงออกไปครั้งหนึ่งจะยังหอบหิ้วของฝากกลับมาด้วย ทำให้นางรู้สึกเก้อเขินขึ้นมา“น้องหญิงห้า เจ้าเปลืองเงินอีกแล้ว”ซ่งรั่วเจินยิ้มบางๆ “ของเหล่านี้มิได้มีราคาอะไรมากมาย เป็นเพียงน้ำใจจากข้าเท่านั้นเอง”“กำไลลูกปัดเส้นนี้ ข้าเห็นตอนเดินเล่นในตลาด เพียงข้าได้เห็นแวบเดียวก็รู้สึกว่าช่างเหมาะกับพี่สะใภ้ใหญ่กับพี่สะใภ้รอง ข้าเองก็ซื้อมาไว้สองเส้น เวลาสวมที่ข้อมือแล้วดูสวยดีทีเดียว”บัดนี้ลั่วชิงอินกำลังตั้งครรภ์ ส่วนพี่สะใภ้รองก็เพิ่งแต่งงาน อีกไม่นานก็คงมีลูกเช่นกันเหตุผลที่ซ่งรั่วเจินเลือกซื้อกำไลนี้มา นอกจากเพราะความงามแล้ว ยังเพราะกำไลสามารถกักเก็บพลังวิญญาณได้นางได้ปลุกเสกกำไลทั้งสองเส้นไว้แล้ว หากสวมติดตัวก็สามารถคุ้มครองให้ปลอดภัยได้ลั่วชิงอินมองกำไลลูกปัดสีเหลืองตรงหน้า ลูกปัดใสกระจ่างวาววับ อันที่จริงปกตินางก็เคยเห็นกำไลลักษณะนี้มาบ้าง แต่เมื่อเทียบกับเส้นที่อยู่ตรงหน้า กลับรู้สึกว่าของที่เคยเห็นล้วนด้อยกว่ามากนัก“กำไลเส้นนี้ต้องมีค่ามิใช่น้อยแน่ๆ ดูแตกต่างจากที่ข้าเคยเห็น”หร่วนเนี่ยนถังพยักหน้าเสริม “ครั้งก่อนของขวัญที่น้องหญิงห

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1537

    “ศพส่งกลับไปเมืองหลวงแล้วหรือ?” ซ่งรั่วเจินเอ่ยถามขึ้นเสนาบดีศาลต้าหลี่พยักหน้า “กระหม่อมให้คนส่งกลับไปยังเมืองหลวงแล้ว อีกทั้งยังสั่งให้ตรวจสอบคนหายไปด้วย เพียงแต่อีกฝ่ายตัดสินใจทำลายศพให้สิ้นซากเช่นนี้ น่ากลัวว่ายากที่จะสืบอะไรออกมาได้”“รอพวกเรากลับไปก่อน ข้าขอดูศพสักหน บางทีอาจทำนายหาเบาะแสที่เป็นประโยชน์ออกมาได้บ้าง”แววตาของเสนาบดีศาลต้าหลี่พลันสว่างขึ้น “ถ้าเช่นนั้นก็ดีที่สุดแล้ว!”เซียวอ๋องเห็นท่าทางดีใจของเสนาบดีศาลต้าหลี่ก็อดหัวเราะพลางส่ายหน้าไม่ได้ พระชายาเหลียงอ๋องยังเคยพูดว่าสตรีไม่ควรสอดมือเข้ามายุ่ง แต่หารู้ไม่ว่า เสนาบดีศาลต้าหลี่กลับเฝ้ารอให้ซ่งรั่วเจินเข้ามามีส่วนร่วมยิ่งนัก“ถังเสวี่ยหนิงกลับไปพร้อมเหลียงอ๋องแล้วหรือ?”ซ่งรั่วเจินหันไปมองเซียวอ๋อง ถังเสวี่ยหนิงควรจะเกาะติดเซียวอ๋องไม่ปล่อย แต่กลับถูกสลัดหลุดไปได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ กลับทำให้คนแปลกใจ“เหลียงอ๋องบอกว่าไม่สบาย จึงกลับไปพักฟื้นก่อน อีกทั้งพระชายาเหลียงอ๋องและคุณหนูถังนั้นเอะอะโวยวายเกินไป จึงไม่ได้โดยสารรถม้าคันเดียวกัน” เซียวอ๋องเอ่ยอธิบายเสนาบดีศาลต้าหลี่เสริมต่อว่า “ส่วนไต้ซือชิงเฟิง ถูกทิ้

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1536

    อูเยว่เอ๋อร์คิดไม่ถึงเลยว่าคังอ๋องจะบังเอิญได้ยินจริงๆ สายตานางสะท้อนแววเก้อกระดาก แต่ก็ดึงสติกลับมาได้อย่างว่องไว พูดว่า“ท่านอ๋อง หม่อมฉันเพียงแต่รู้สึกว่าพี่น้องคนอื่นๆ ช่างไม่ไว้หน้าท่านเอาเสียเลย เรื่องใหญ่อย่างการแต่งงานนี้ พวกเขาถึงขั้นไม่มา”คังอ๋องมองท่าทางเสแสร้งอย่างชัดเจนของอูเยว่เอ๋อร์ ไม่คิดฝืนปั้นหน้าเล่นละครกับนาง พูดออกมาโดยตรงว่า“อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วเจ้ามีเป้าหมายใด เจ้าเพียงอยากแต่งกับเสด็จพี่สาม แต่ไม่สำเร็จเท่านั้นเอง!”“พวกเราแต่งงานกัน เจ้าจะให้เขามาทำอันใด? ข้าเตือนเจ้าสำรวมตนให้ดี รีบตัดใจเสียเถอะ ที่ผ่านมาเจ้าทำเรื่องขายหน้าไม่รู้มากน้อยเพียงใด หน้าตาขององค์หญิงถูกเจ้าทำลายจนสิ้นแล้ว!”“หากเจ้าไม่อยากทำให้ตนเองกลายเป็นตัวตลกอีกต่อไป ข้าชี้แนะเจ้าอยู่อย่างสงบเสงี่ยมเสียเถิด!”“เหตุใดท่านถึงพูดกับข้าเช่นนี้? ข้าล้วนพูดความจริงทั้งนั้น เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่เห็นท่านอยู่ในสายตา หรือท่านไม่รู้สึกว่ามันเกินไปบ้างเลยหรือ?”“ข้ากลับเห็นว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรนัก อันที่จริงเสด็จพี่ไม่มา ข้ากลับรู้สึกโล่งใจเสียอีก”คังอ๋องเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉย ป

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1535

    “เจ้าไม่ใช่คุณหนูจวนอัครเสนาบดีหรือ? ไฉนจึงไม่มีเงินติดตัวเลยสักนิดเล่า?”ถังเสวี่ยหนิงตกอยู่ในห้วงภวังค์ความเงียบ นางไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยพนันกับซ่งรั่วเจินอีก หลังจากครั้งก่อนเสียท่า บัดนี้ยังถูกบิดากับพี่ชายตำหนิอยู่บ่อยๆ หากพวกเขาล่วงรู้ว่าตนออกมาเพียงครั้งเดียวก็สร้างหนี้ก้อนโตขึ้นอีก เกรงว่านางไม่อาจเชิดหน้าชูตาในจวนได้อีกต่อไป ไม่แน่ว่าอาจถูกผลักไสให้แต่งออกไปกับสกุลหนึ่งอย่างไม่ใส่ใจเมื่อเห็นถังเสวี่ยหนิงก้มหน้านิ่งเงียบไม่พูดไม่จา ฉีชิงอีก็แทบจะขาดใจด้วยความโกรธ“ไร้ประโยชน์สิ้นดี!”ซ่งรั่วเจินไม่เปิดโอกาสให้พวกนางถ่วงเวลาอีก นางควบม้าพร้อมฉู่จวินถิงมุ่งหน้าจากไปอย่างรวดเร็ว…ทิวทัศน์ของเมืองฉีหยางงดงามมาก อาหารการกินก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว นี่คือความรู้สึกที่ซ่งรั่วเจินสัมผัสได้หลังจากพักอยู่ที่เมืองฉีหยางสองวันเพราะเมืองฉีหยางอยู่ห่างเมืองหลวงไม่ไกลมากนัก อีกทั้งยังอุดมสมบูรณ์มั่งคั่ง สิ่งใดที่มีในเมืองหลวง ที่นี่ก็ล้วนมีเช่นกัน“ดูท่าแล้วการค้าของพี่สี่รุ่งเรืองไม่น้อย แม้แต่ที่นี่ก็มีไก่ทอดกับปิ้งย่างของตระกูลซ่งพวกเรา”ซ่งรั่วเจินหัวเราะเบาๆ นางตั้งใจซื้อมาเล็กน้อ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1534

    ไต้ซือชิงเฟิงเผยสีหน้าโศกเศร้าเสียใจพูดว่า “เมื่อแรกข้าเพียงจ่ายเงินมากอยู่บ้าง จึงได้ฝากตัวเป็นศิษย์ในนามของไต้ซือเสวียนหยาง ใช้ฐานะศิษย์คนหนึ่ง เดิมทีก็ไม่ได้เรียนรู้อันใดอย่างแท้จริง…”เหตุที่เขาสามารถอยู่กินในเมืองฉีหยางได้อย่างสุขสบาย ก็เพราะที่เมืองฉีหยางนี้แทบไม่มีไต้ซือผู้เก่งกาจอยู่ อีกทั้งเขายังมีความสามารถในการดูสีหน้าเดาความคิดผู้อื่น ฉีชิงอีโกรธโลหิตพลุ่งพล่าน เมื่อนึกถึงคำพูดที่ตนเคยกล่าวออกไปก่อนหน้านี้ ก็ยิ่งรู้สึกว่าช่างน่าอับอายขายขี้หน้า!เหลียงอ๋องมองดูภาพของฉีชิงอีที่อยู่ร่วมกับไต้ซือชิงเฟิง สองตัวโง่งมมาอยู่รวมกัน แววตาของเขาสะท้อนความรังเกียจอย่างชัดเจนหากไม่ใช่ว่าเขาเพียงต้องการใช้ฉีชิงอีเป็นข้ออ้างบังหน้า เขาคงไม่มีวันพานางติดตามมาด้วยเด็ดขาด!เซียวอ๋องใช้ข้อศอกกระทุ้งไปที่ฉู่จวินถิง พูดว่า “เจ้าสี่ผู้นี้ทุกครั้งที่ออกมา ล้วนทำทีเป็นคนใจดีอ่อนโยนเสมอ เจ้าลองมองดูสีหน้าเขาตอนนี้สิ ราวกับทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆ”ฉู่จวินถิงหันตามสายตาของเซียวอ๋องไป ก็เห็นเหลียงอ๋องในสภาพทั้งโกรธทั้งเอือมระอาเข้าพอดี“หากท่านได้ภรรยาเช่นนี้ น่ากลัวว่าก็คงทนไม่ไหวเหมือนกันกร

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1533

    พวกซ่งรั่วเจินมองภาพตรงหน้า นี่เป็นเรื่องที่พวกเขาคิดไว้แล้ว กลับไม่รู้สึกแปลกใจจิ้งเฉินจบชีวิตเพราะเรื่องนี้จริง นางตั้งใจจะปกปิดทุกอย่าง โทษทั้งหมดล้วนเป็นนางต้องแบกรับไว้เพียงลำพังบัดนี้ความจริงถูกเปิดเผย ความลับที่หมู่บ้านหมิงเยว่ปกปิดมานานก็ได้เปิดเผยออกมา นับแต่นี้ไปจะไม่มีพิธีบูชายัญเด็กอีก แท้จริงแล้วก็สมดั่งปรารถนาของจิ้งเฉินและจิ้งอินนอกจากนั้น ทั้งสองก็ไม่เคยมีความคิดจะยึดสำนักเทียนฉือไว้เป็นของตนอยู่แล้ว ทั้งยังไม่คิดโกรธแค้นจิ้งอวิ๋นอีกด้วย“บัดนี้เรื่องราวสำเร็จลุล่วงไปแล้ว รอข้าไปแจ้งแก่ทางการในเมืองฉีหยาง นี่ก็สามารถกลับเมืองหลวงได้แล้ว”เสนาบดีศาลต้าหลี่มีอารมณ์เบิกบานเป็นพิเศษ เดิมทีคดีนี้สลับซับซ้อนยิ่งนัก ไม่สามารถสืบออกมาได้อย่างรวดเร็วต้องขอบคุณพระชายาฉู่อ๋องที่มาในครั้งนี้ คดีถึงได้คลี่คลายลงได้อย่างราบรื่น“เรื่องการประสานงานกับทางการเมืองฉีหยางขอยกให้เจ้าแล้ว”ฉู่จวินถิงเอ่ยขึ้นหนึ่งประโยค จากนั้นหันไปมองฮูหยินของตน “ข้าพาเจ้าไปเที่ยวชมเมืองฉีหยางสักหน่อยดีหรือไม่?”ซ่งรั่วเจินยิ้มกว้างพลางพยักหน้า ครั้งนี้ออกมาได้ยากยิ่ง ไปชมทิวทัศน์ของเมืองฉีหยาง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status