บทที่8

บทที่8

เพราะกำลังลองผิดลองถูกกับสูตรอาหารที่ว่า จึงทำให้ช่วงนี้ฟางเหนียงอยู่ตัวคนเดียวบ่อย แม้ไห่ฮวนจะไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น แต่สุดท้ายชายหนุ่มก็ต้องขึ้นเขาไป

และฟางเหนียงก็ไปซื้อของบางอย่างที่ตลาด ของที่หาจากในป่าบนเขาไม่ได้ การได้พบเจอพวกเด็กปากมากที่เอาแต่ล้อเธอว่าเป็นเมียนายพรานตัวเหม็นทำให้แม้แต่พ่อค้าแม่ค้าก็ยังหัวเราะเยาะเธอ

แต่ที่พ่อค้าแม่ค้าหัวเราะไม่ใช่เพราะคำว่า เมียนายพรานตัวเหม็น แต่เป็นเพราะไม่ว่าเด็กที่ล้อจะเป็นหญิงหรือชาย ฟางเหนียงก็ไม่ได้กังวลใจแม้แต่น้อยที่จะหยิบเอาไม้หรือก้อนหินข้างทางมาโยนใส่ ก่อนจะตะโกนขู่กลับว่าจะหักขาเด็กเหล่านั้น บางครั้งก็ขู่นัดเด็กชายไปเจอกันตัวต่อตัวในป่า ซึ่งทำให้คนที่พบเห็นบางคนหัวเราะซะด้วยซ้ำเพราะมันน่ารัก

“ระวังเอาไว้เถอะ ถ้าจับได้จะหักขาให้ไม่เหลือเลย” ฟางเหนียงตะโกนไล่หลังไป

“เด็กพวกนี้ไม่รู้จักไห่ฮวน เขาเก่งจะตายก่อนหน้าจะประกาศค้าเสรีถ้าไม่ได้เจ้าเด็กนั่นป่านนี้ครอบครัวน้าอาจจะแย่แล้วก็ได้” ที่จริงฟางเหนียงก็รู้เรื่องเช่นนี้บ้างอยู่แล้วว่าไห่ฮวนหาของป่ามาแลกกับทุกอย่างไม่ได้ต้องการจะร่ำรวย แต่ต้องการจะให้คนมีกินกัน

นั่นก็เพราะช่ว