مشاركة

ตอนที่ 11 ไหนบอกไม่ใจเสาะ

last update آخر تحديث: 2025-12-17 10:41:15

วันรุ่งขึ้นสองสามีภรรยาตื่นขึ้นมาคาราวะฮูหยินผู้เฒ่ากับลู่ซื่อตามธรรมเนียม

หานตงหยางคำนับฮูหยินผู้เฒ่ากับมารดาตน “ท่านย่า ท่านแม่”

หลิวหนิงเจียวก็ทำตาม วันนี้นางปัดแก้มบาง ๆ ตามปกติของนลินธารา สวมเสื้อผ้าสีอ่อนแต่ดูดีมีสง่าราศี ทำให้ฮูหยินผู้เฒ่าพอใจไม่น้อย เมื่อวานฮูหยินผู้เฒ่าได้ยินข่าวการกลับมาของหลานชาย แต่เขากับภรรยากลับไม่ได้มีปากเสียงกัน ฮูหยินผู้เฒ่ายังรู้สึกแปลกใจไม่น้อย อีกทั้งหลิวหนิงเจียวยังดูแลสามีเป็นอย่างดี หรือนางจะทำตามที่ได้รับปากไว้จริง ๆ

เห็นหลานชายหลานสะใภ้ปรองดองกันดีนางก็คลายกังวลไปหลายส่วน “พวกเจ้าคุยกันเข้าใจย่าก็ดีใจ” คราแรกนางยังกังวลว่าเด็กสองคนนี้จะทะเลาะตบตีกัน แต่พอเห็นพวกเขาสองคนเดินเข้ามาคล้ายสามีภรรยาที่เต็มใจแต่งให้กันนางก็เบาใจ

“ขอรับท่านย่า” เห็นนางนิ่งเช่นนี้ไม่ใช่คิดการณ์ใหญ่อยู่หรือ หานตงหยางยังไม่วางใจนัก

ฮูหยินผู้เฒ่าจึงวกเข้าเรื่องสำคัญที่สุดตอนนี้ทันที “เรื่องมีบุตรก็คงลำบากเจ้าทั้งสองแล้ว” สหายของหานตงหยางมีบุตรคนละสองสามคนแล้ว มีเพียงเขาคนเดียวที่ยังไม่คิดแม้แต่จะเริ่ม
استمر في قراءة هذا الكتاب مجانا
امسح الكود لتنزيل التطبيق
الفصل مغلق

أحدث فصل

  • ทะลุมิติไปเป็นฮูหยินแม่ทัพอัปลักษณ์    ตอนที่ 26 จับได้คาตา

    เช่นนั้นหานตงหยางจะอดใจไหวหรือ เขาโน้มใบหน้าลงมาขโมยจูบนางคราหนึ่ง ทว่าเนิ่นนานวาบหวามและพลิ้วไหว เจียนใจทั้งสองจะขาดสะบั้น คราวนี้มือใหญ่อดไม่ได้ที่จะบีบเคล้นบั้นท้ายงามของภรรยา บดเบียดกลางกายเข้ากับกายนาง เป็นครั้งแรกที่หลิวหนิงเจียวตกใจที่สุดเมื่อสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่ทิ่มแทงหน้าท้องของนาง นางผละออกอย่างรวดเร็ว เวลานี้ไม่เหมาะที่จะทำเรื่องอย่างว่ายิ่งนัก อีกทั้งนางไม่แน่ใจว่าเขาเป็นบุรุษที่มีความชอบเรื่องเพศที่ไม่สามัญปานใด “ท่านแม่ทัพ” คิ้วเข้มเลิกสูงขึ้น เมื่อเห็นแววตาหวาดหวั่นของนาง “ไม่เต็มใจหรือ?” “เวลานี้ไม่เหมาะ อีกทั้งด้านนอกทุกคนยังรอท่านอยู่เจ้าค่ะ” “ช่างพวกเขาปะไร” ตอนนี้ไฟราคะในกายของเขาปะทุขึ้นมาแล้ว อีกทั้งยังยากจะมอดดับ เขาต้องอดทนอดกลั้นมานานแค่ไหน “วันนี้ท่านยังมีประชุมตอนเช้ากับเหล่าทหารด้วยนะเจ้าคะ” ถึงแม้ยามนี้ศึกจะสงบลงแล้วแต่ถึงอย่างไรก็ต้องมีประชุมทุกสามวัน เขาถอนหายใจคราหนึ่ง ใบหน้ายังยับย่น กล่าวออกเสียงขุ่น “ได้ เช่นนั้นเจ้าช่วยข้าเปลี่ยนชุดเถิด” หลิวหนิงเจียวล

  • ทะลุมิติไปเป็นฮูหยินแม่ทัพอัปลักษณ์    ตอนที่ 25 ใช้น้ำลายรักษา

    หลิวหนิงเจียวทายาบนแผลให้เขาอย่างเบามือ พอเนื้อเจลใสบวกกับท้องนิ้วนุ่มแตะลงบนผิวกาย ทำให้เขาถึงกับขนลุกซู่ไปทั่วร่าง เขากัดฟัน มือสองข้างกำผ้าปูเตียงแน่น หลิวหนิงเจียวถือโอกาสนี้ชื่นชมกล้ามเนื้อหน้าท้องของสามีได้อย่างแนบเนียน นางค่อย ๆ ทายาอย่างอ้อยอิ่ง ผ่านไปหนึ่งเค่อนางค่อยกล่าวออก “เสร็จแล้วเจ้าค่ะ” หานตงหยางพรูลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก มีเหงื่อซึมออกมาข้างไรผมเล็กน้อย ไม่เคยมีใครทายาให้เขานานเท่านี้มาก่อน “ต้องทายาเช้าเย็นนะเจ้าคะ” “นานแค่ไหนถึงจะเห็นผล” “บอกไม่ได้เจ้าค่ะ อาจจะหลายสิบวันหรือเป็นเดือนหรืออาจจะไม่เห็นผลเลย” คราแรกเขาก็พอจะมีหวัง แต่พอฟังประโยคสุดท้ายแล้ว เขาไม่หวังดีกว่า ทั้งตัวเขาก็มีแต่รอยแผลเป็นอยู่แล้ว ถ้าเพิ่มมาอีกแผลก็คงไม่เป็นไร “ท่านนอนพักเถอะ”หานตงหยางหยิบหน้ากากเหล็กขึ้นมาเตรียมจะสวมมันอีกครั้ง แต่ถูกหลิวหนิงเจียวห้ามไว้ก่อน มือยังเอื้อมไปรั้งหน้ากากนั้นไว้ “ตอนนอนข้าว่าท่านไม่ต้องใส่กระมัง เดี๋ยวท่านก็ปวดศีรษะอีก รุ่งเช้าข้าจะเป็นคนใส่ให้ท่านเอง”หาน

  • ทะลุมิติไปเป็นฮูหยินแม่ทัพอัปลักษณ์    ตอนที่ 24 ยาตัวใหม่

    หลิวหนิงเจียวจ้องดวงตาฉ่ำวาวของคนกะล่อน นางกินข้าวจี่กับกาแฟดำจะหวานได้อย่างไร ยกกำปั้นขึ้นทุบอกเขาแรง ๆ หนึ่งที แต่เขากลับร้องโอดโอยคล้ายคนบาดเจ็บหนักหนา “โอ๊ย ข้าเจ็บแผลอยู่นะ” แม้พูดว่าเจ็บแต่มุมปากยังเผยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มตีที่อกกระทบถึงท้องเชียวหรือ “คนเช่นท่านเจ็บมากกว่านี้ก็ยังไม่สาแก่ใจข้า” ตบหัวแล้วลูบหลังใช้ได้ที่ใดกัน หานตงหยางหัวเราะขึ้นเสียงดังแล้วนั่งลงบนพื้น ไม่วายยังรั้งร่างภรรยาไปนั่งบนตักของตนด้วย นางถลึงตาใส่เขาเอ่ยเสียงตำหนิ “ท่านบาดเจ็บอยู่นะเจ้าคะ” “ข้าดีขึ้นมากแล้ว” “จริงหรือเจ้าคะ” หรือว่าที่นางรักษาเขาเมื่อคืน แผลของเขาจะเริ่มดีขึ้นจริง ๆ “อืม ยาของหมอหยุนดียิ่งนัก รอบนี้คงไม่ทิ้งรอยแผลเป็นไว้เหมือนแผลที่ใบหน้าข้า” พูดเรื่องนี้แล้วแววตาเขาหมองลงเล็กน้อย “เรื่องเมื่อคืน ขออภัยที่ข้าบังอาจถอดหน้ากากของท่านโดยพลการ” “เจ้าไม่กลัวข้าหรือ” “มีสิ่งใดน่ากลัวกันเล่า ก็แค่รอยแผลเป็นที่หายดีแล้ว ถึงหน้าท่านจะมีรอยแผลเป็นแต่สำหรับข้าท่านก็เป็นบุรุษที่งดงามผู้หนึ่ง” นางยิ้มให้เขา

  • ทะลุมิติไปเป็นฮูหยินแม่ทัพอัปลักษณ์    ตอนที่ 23 ง้อ

    หยุนฉือเดินเข้ามาพร้อมกับเฉิงซิ่ว ถึงอยากจะรู้ว่าเหตุการณ์ด้านในเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้นแต่เขาก็ไม่กล้าหาญขนาดนั้น ก่อนมารองแม่ทัพเฉิงได้กระซิบบอกเขาแล้วว่าเกิดอะไรในกระโจม เขายิ่งต้องเงียบปากให้มากที่สุด“ข้าขอตรวจแผลท่านแม่ทัพสักครา”หานตงหยางพูดออกเสียงขรึม “เชิญ”หยุนฉือคลายผ้าพันแผลออกก็ต้องรู้สึกให้แปลกใจ แผลที่ควรจะอักเสบอยู่บ้างแต่ขอบแผลกลับเริ่มแห้งตกสะเก็ดจนหน้าตกใจ มิหนำซ้ำปากแผลยังไม่เหวอะหวะน่ากลัวเหมือนเมื่อวานหมอหยุนเงยหน้าเอ่ยขึ้นอย่างเหลือเชื่อ “รอบนี้แผลท่านแม่ทัพสมานดีนัก” ทั้งที่แผลบนใบหน้าเล็กกว่าแต่กลับหายช้ากว่าจนกลายเป็นรอยแผลเป็นขนาดใหญ่ ทั้งที่เขาใช้วิธีการรักษาและยาดีที่สุดแล้ว“ยาหมอหยุนช่างวิเศษนัก” ความรู้สึกกรุ่นโกรธก่อนหน้าพลอยทุเลาลงไปบ้าง“แต่ตำรับยาที่ข้าใช้เหมือนกันทุกประการเลยขอรับ ระยะเวลาก่อนที่ข้าจะเริ่มรักษาท่านก็ใกล้เคียงกัน” ทั้งสองครั้งที่หานตงหยางได้รับบาดเจ็บ ก็ใช้เวลาหลายชั่วยามกว่าจะได้รับการรักษา แต่ครั้งนี้แผลกลับหายเร็วกว่ามาก“เช่นนั้นก็เป็นเรื่องดีแล้วไม่ใช่หรือ ท่านหมอหยุนกับแม่ทัพหานจะคิดมากไปไย” เฉิงซิ่วกล่าวขึ้นหยุนฉือยังไม่คลายค

  • ทะลุมิติไปเป็นฮูหยินแม่ทัพอัปลักษณ์    ตอนที่ 22 ถอดหน้ากาก

    หมอหยุนยืนขึ้นมองหลิวหนิงเจียวด้วยสีหน้าหนักอก พลางกล่าวกับฮูหยินว่า “บาดแผลค่อนข้างลึกและยาว อาจจะต้องใช้เวลารักษาหลายเดือน และอาจทิ้งรอยแผลเป็นอันน่าเกลียดไว้บนร่างท่านแม่ทัพ ฮูหยินคงไม่…” มีแผลเป็นขนาดใหญ่บนใบหน้าแล้ว ยังต้องมีบนร่างกายอีก หมอหยุนเกรงว่าฮูหยินจะรับไม่ได้ “ไม่เป็นไร ขอให้เขามีชีวิตอยู่ก็พอ” จะมีสิ่งใดสำคัญเท่าชีวิตเขาอีกเล่า “ขอรับ คืนนี้ท่านแม่ทัพอาจจะมีไข้สูง ข้าจะจัดยาไว้ให้เขา” แผลใหญ่ขนาดนี้เขาคงต้องทนเจ็บปวดอยู่มาก ยาที่เขาจัดให้ก็อาจจะระงับไว้ไม่อยู่ “ขอบคุณ” ภายในกระโจมเหลือเพียงนางกับสามี หลิวหนิงเจียวค่อย ๆ คลี่ผ้าพันแผลออกจากตัวเขา แผลแดงสดเป็นทางยาวน่ากลัว นางไม่เคยใช้น้ำลายตนรักษาใครที่แผลใหญ่ขนาดนี้มาก่อน ทว่านางจะลองช่วยเขาดูสักครั้ง คิดได้เช่นนั้นปลายลิ้นสีแดงอุ่นร้อนแตะลงบนต้นแผล ลากลิ้นไล้เลียบาดแผลให้ทั่วไปจนสุดทางแผล จากนั้นพันผ้ารัดแผลไว้ดังเดิม คืนนั้นหลิวหนิงเจียวนั่งเฝ้าเขาทั้งคืน นางกำลังเคลิ้มหลับหานตงหยางจึงพูดขึ้น “ข้าปวดศีรษะเหลือเกิน” พูดพลางยกมือสองข้างขึ้นกุมศีรษะ

  • ทะลุมิติไปเป็นฮูหยินแม่ทัพอัปลักษณ์    ตอนที่ 21 ได้รับบาดเจ็บ

    หลิวหนิงเจียวเดินถือชามหนอนรถด่วนทอดเกลือมาให้สามีกับสหายที่นั่งร่ำสุรากันอยู่ด้านหน้าลานฝึกยุทธ์ หลิวหนิงเจียววางชามหนอนรถด่วนลงบนโต๊ะ เฉิงซิ่วถึงกับร้องเพ้ยคำหนึ่งแล้วรีบยืนขึ้น ใบหน้าถอดสี “เจ้าเอาหนอนมาทำไม ไม่รู้หรือว่าแม่ทัพเฉิงเป็นคนไม่ชอบหนอน” เขาไม่ได้กลัว แต่พอเห็นแล้วรู้สึกขยะแขยงและจั๊กจี้ตามตัว หลิวหนิงเจียวนั่งลงข้างสามี กล่าวออกด้วยใจจริง “ไม่รู้น่ะสิ แต่มันตายแล้วไม่น่ากลัวหรอก รองแม่ทัพเฉิงลองกินกับสุราลองดู ท่านอาจจะชอบมันก็ได้” “ข้าไม่มีทางชอบมัน” เฉิงซิ่วเลื่อนเก้าอี้ออกไปนั่งห่างโต๊ะ “ข้าจะกินให้ท่านดู ข้าขอสุราหนึ่งจอก” ว่าแล้วหลิวหนิงเจียวก็ยื่นมือไปรับสุราจากสามี ดื่มลงท้องแล้วก็หยิบหนอนรถด่วนตาม เฉิงซิ่วสั่นขนทำหน้าเหยเก “บรึ๋ย! สตรีกินหนอน” หลิวหนิงเจียวยังกินหนอนรถด่วนอย่างสบายใจ หานตงหยางเห็นนางไม่เป็นอะไรจึงนึกอยากทำตาม ของกินทุกอย่างเขาจะให้นางหลอกไม่ได้ เขาดื่มสุราและกินหนอนรถด่วนตามหนึ่งตัวแล้วเคี้ยวช้า ๆ “อืม อร่อยดี” หานตงหยางว่าพลางหยิบหนอนอีกหลายตัวเข้าปา

فصول أخرى
استكشاف وقراءة روايات جيدة مجانية
الوصول المجاني إلى عدد كبير من الروايات الجيدة على تطبيق GoodNovel. تنزيل الكتب التي تحبها وقراءتها كلما وأينما أردت
اقرأ الكتب مجانا في التطبيق
امسح الكود للقراءة على التطبيق
DMCA.com Protection Status