บทที่ 15

“คุณ...อื้อ!”

วินาทีต่อมา ริมฝีปากหยักกดลงหาเธออีกครั้ง

คีตะจูบเธออย่างคนไม่รู้จักพอ ยิ่งเมื่อร่างกายของทั้งสองแนบชิดกัน ไออุ่นและกลิ่นกายหญิงสาวก็ยิ่งพาให้สติคีตะกระเจิดกระเจิงเลือนหาย คล้ายคนมึนเมาไร้ซึ่งการยับยั้งชั่งใจ

คีรติทำให้เขา ‘อยากได้’ เธอจนแทบคลั่ง!

“คุณคีย์ ปล่อยค่ะ อื้อ...” คีรติพยายามห้ามปากร้อนที่เริ่มคลอเคลียลงมาถึงตรงซอกคอขาว น้ำเสียงเธอสั่นระริกด้วยความหวามไหวที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน หารู้ไม่ว่าแม้ปากตนจะเอ่ยห้าม มือทั้งสองข้างกลับเกาะเกี่ยวร่างหนาไว้แน่นไม่ให้ห่างกายไปไหน

แต่เธอจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้...

พลั่ก!

“เค้ก..” คีตะถูกหญิงสาวผลักอกอย่างแรงจนสติกลับเข้าร่างทันที

ให้ตายเถอะ! ชายหนุ่มนึกอยากจะชกหน้าตัวเองแรง ๆ สักที โทษฐานที่พลั้งเผลอไปตามอารมณ์วาบหวามจนเกือบจะหักหาญน้ำใจเธอ หากเขาทำอะไรเกินเลยไปตอนนี้ละก็ เกรงว่าหญิงสาวอาจจะไหวตัวทัน แล้วทุกสิ่งที่ทำมาก็อาจจะพังทลายลงได้ในพริบตา

เย็นไว้ ถึงยังไงมึงก็ต้องได้ผู้หญิงคนนี้สักวัน...

คีตะเตือนตัวเองพลางยกมือลูบผมเผ้าให้เข้าที่เข้าทาง คนตัวเล็กรีบลุกออกจากตักเขาราวกับกระต่ายน้อยที่กำลังตื่นกลัวเสือร้ายก็ไม่ปาน แม้จะโกรธที่ตัวเองปล่อยให้หญิงสาวมีผลต่อความรู้สึกตนขนาดนี้ อีกด้านหนึ่ง คีตะกลับพอใจไม่น้อยที่ได้ละเมียดชิมเนื้อแสนหวานตรงหน้านิด ๆ หน่อย ๆ แล้ว

“คือผม...”

“คุณคงเมา ฉันเข้าใจค่ะ คุณกลับไปก่อนเถอะ” คีรติไม่อยากโทษว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เป็นความผิดของชายหนุ่มแต่เพียงผู้เดียว เพราะเธอเองก็เป็นฝ่ายปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาจนเกือบดึงสติตัวเองกลับมาไม่ทันเหมือนกัน

“ผมไม่ได้เมา คุณก็รู้ว่าดื่มแค่นี้ทำอะไรผมไม่ได้ ที่ผมทำแบบนั้นก็เพราะ...”

“คุณคีย์ ฉันไม่อยากพูดถึงมันตอนนี้ค่ะ คืนนี้เราอย่าเพิ่งคุยกันเลยนะคะ”

“ผมขอโทษที่ทำคุณตกใจ แต่ผมไม่ขอโทษเรื่องที่จูบคุณ เพราะเรื่องนั้นผมตั้งใจ” สายตาคมกริบจ้องลึกเข้าไปในดวงตาสั่นไหวของหญิงสาวอย่างหนักแน่น

“คุณหมายความว่ายังไงคะ” คนตัวเล็กถามกลับด้วยใจร้อนรนไม่เป็นสุข หัวใจเธอเต้นรัวแรงไม่ต่างจากเด็กสาววัยแรกแย้มที่เพิ่งมีความรักครั้งแรก

เธอไม่รู้หรอกว่ามันเรียกแบบนั้นได้ไหม แต่คีตะคือผู้ชายคนแรกที่เธอยอมเปิดใจใกล้ชิดด้วย และเป็นเขาก็เป็น ‘จูบแรก’ ของเธอเช่นกัน

“ผมชอบคุณ ที่ผมเหมาคิวบาร์ทั้งเดือนก็เพราะอยากทำความรู้จักคุณให้มากกว่านี้” คีตะสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้หญิงสาว อีกฝ่ายกลับเขยิบเท้าถอยหลังไปอีกก้าวหนึ่ง

“คุณจะชอบฉันได้ยังไง ในเมื่อเราสองคนไม่ได้รู้จักกันเลย...”

ยอมรับว่าตอนนี้คีรติทั้งเขินอายและสับสนไม่น้อย จริงอยู่ว่าคีตะแสดงออกมาตลอดว่าเขาสนใจเธอมากเป็นพิเศษ แต่…เธอไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายที่เพียบพร้อมด้วยเสน่ห์อย่างเขาจะไม่มีใครข้างกายเลย

คีตะมีเสน่ห์มาก…มากเสียจนสามารถทลายกำแพงน้ำแข็งในใจเธอได้อย่างง่ายดาย!

“ผมชอบคุณตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรเลยกับการเสียเงินไม่กี่แสนแลกกับการได้รู้จักคุณ เค้กครับ…ผมจริงจังกับคุณนะ” ชายหนุ่มใช้จังหวะที่เธอกำลังอึ้งกับคำสารภาพ ตรงเข้าจับมือขาวนวลทั้งสองข้างมาไว้ในอุ้งมือตน เขาบีบมือนิ่มเบา ๆ หวังให้เธอรับรู้ความรู้สึกทั้งหมดที่เขามี

“ผมอยากอยู่ใกล้คุณทุกเวลา…”

ร่างสูงเขยิบเข้าใกล้คีรติมากขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับแม่เหล็กที่ดูดเข้าหากัน วินาทีนั้นหัวใจของหญิงสาวไร้ประสบการณ์เต้นไม่เป็นจังหวะอีกครั้ง กลิ่นน้ำหอมที่คีตะใช้ทั้งเย้ายวนและล่อลวงให้เธอหลงใหล ถึงขั้นยืนนิ่งยอมให้เขาสัมผัสครั้งแล้วครั้งเล่า…

แน่นอนว่าปฏิกิริยาทั้งหมดนั้นอยู่ในสายตาคีตะ คราวนี้เขายกมือเกลี่ยปอยผมที่ปรกดวงหน้าหวานอย่างนุ่มนวล ก่อนเผยรอยยิ้มจาง ๆ ออกมา

คีรติเริ่มผ่อนคลาย กลับมาหายใจเป็นปกติอีกครั้งเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่ได้จะฝืนรุกเธอซ้ำสอง

“คุณกลับไปก่อนได้ไหมคะ ฉันอยากให้เราสองคนมีสติกว่านี้แล้วค่อยคุยกัน”

“ได้สิ ผมจะไม่เร่งรัดหรือบังคับคุณ ไม่ต้องกลัวผมนะคนดี ขอให้คุณรู้ไว้ว่าผมจะเป็นคนสุดท้ายที่จะทำร้ายคุณ” คีตะก้มลงจูบหน้าผากหญิงสาวแผ่วเบา แล้วยอมผละห่างจากร่างเล็กด้วยความจำใจ

อย่างน้อยคืนนี้ทุกอย่างก็เป็นไปตามแผนที่เขาวางเอาไว้!

***

ตั้งแต่คีตะกลับไป คืนที่ผ่านมาคีรติก็แทบนอนไม่หลับ คำพูดของเขาที่ทำเอาใจสั่นไหวเอาแต่วนเวียนอยู่ในหัวเธอ ที่สำคัญเธอไม่สามารถลืมรสจูบที่เขามอบให้ได้เลย

จริงอยู่ว่าการกระทำของคีตะนั้นเรียกได้ว่าจาบจ้วง บ่งชัดว่าหิวกระหายในตัวเธออย่างน่ากลัว แต่…คีรติกลับไม่รู้สึกรังเกียจ ซ้ำร้าย เธอไม่อยากยอมรับเลยว่าตนหลงใหลรสจูบเมื่อคืนนี้มาก

สำหรับคืนนี้...

อีกไม่กี่นาทีชายหนุ่มก็จะมาถึงแล้ว ไม่รู้ว่าหลังสร่างเมามีสติครบถ้วน คีตะจะยังจำเรื่องราวทั้งหมดได้อยู่หรือไม่ หรือเขาจะนอนไม่หลับ เก็บเอาเรื่องพวกนี้ไปคิดเหมือนเช่นเธอกัน?

“เหม่ออีกแล้วนะ ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่ผมแอบเข้ามาจะทำยังไง”

“คุณคีย์?! ขอโทษค่ะ ฉันไม่คิดว่าคุณจะมาก่อนเวลา” คีรติมองคนตรงหน้าที่กำลังส่งยิ้มหวานเหมือนเคย เธออยากถามออกไปตรง ๆ นักว่าเขาไม่ประหม่าหรือเกร็งบ้างหรืออย่างไรกัน

อีกฝ่ายทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่เขากับเธอเพิ่งจูบกันไปเมื่อคืน!

“เพราะผมรอเจอหน้าคุณไม่ไหวแล้วไง” คีตะมองใบหน้าสวยที่ขึ้นสีแดงก่ำ คนตัวเล็กเอาแต่หลบตาด้วยความขัดเขิน

ตลอดทั้งคืนจวบจนเช้าวันนี้คีตะนอนหลับแทบนับชั่วโมงได้ นั่นเพราะทุกครั้งที่เริ่มจมเข้าสู่ห้วงนิทรา ภาพหญิงสาวแสนสวย กลิ่นกายหอมหวาน และรสจูบแสนเย้ายวน ทุกสิ่งของคีรติคอยรบกวนจิตใจเขาจนนอนไม่หลับ

ขอยอมรับเลยว่าเขาคิดถึงคีรติเหลือเกิน

แม้การทำให้หญิงสาวตกหลุมรักเป็นหนึ่งใน ‘แผนการ’ แต่เรื่องที่เขา ‘ติดใจ’ จูบของคนตรงหน้ามันไม่ได้อยู่ในแผนนั้นเลยสักนิด!

หญิงสาวตั้งสติ ถาม “เอ่อ คืนนี้คุณอยากดื่มอะไรดีคะ”

“คุณ” คีตะเห็นบาร์เทนเดอร์สาวชะงักก็รีบเอ่ยต่อ “ผมหมายถึง...อยากดื่มกับคุณ”

ว่าจบ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็แย้มพรายเต็มหน้าชายหนุ่ม

รู้อะไรไหม คืนนี้เขาจะไม่ปล่อยให้เสียเวลาอีกแล้ว

“คุณคีย์คะ ฉันว่าเรื่องเมื่อคืนนี้มัน…”