Mag-log inShare
บทที่ 8
Huling Na-update:
2025-06-29 18:31:13บอกตามตรง ถึงจะรู้สึกว่าถูกคีตะกวนประสาทอยู่เรื่อย ๆ เธอก็ไม่ได้นึกรังเกียจเดียดฉันท์หรือไม่อยากคุยกับเขาเสียหน่อย อีกอย่างสถานะตอนนี้เขาคือลูกค้าผู้ลงทุนเหมาใช้บริการบาร์เธอทั้งเดือน คีรติไม่ควรเอาอคติส่วนตัวมาปะปนกับเรื่องงาน ทั้งควรจะดีกับเขาเหมือนอย่างที่เธอปฏิบัติต่อลูกค้าคนอื่น ๆ
“ผมรู้สึกเหมือนคุณไม่ชอบหน้าผม ทำไมครับ เพราะอะไรเหรอ” คีตะเปลี่ยนอิริยาบถ โน้มกายไปข้างหน้า ใบหน้าหล่อเหลาจึงขยับเข้าใกล้หญิงสาว ยามสบตาเธอแน่วนิ่งอย่างพยายามค้นหาคำตอบ
วินาทีนั้น หัวใจคีรติพลันเต้นแรงอีกครั้ง…
“เปล่านะคะ ถ้าฉันทำให้คุณคิดแบบนั้นก็ต้องขอโทษด้วยค่ะ” หญิงสาวกล่าวขอโทษจากใจจริง
“ไม่เอาคำขอโทษได้ไหม เปลี่ยนเป็นขอให้คุณเปิดใจให้ผมหน่อยดีกว่า ผมไม่ได้อันตรายเหมือนผู้ชายคนอื่นที่คุณเคยเจอหรอก”
แบบนี้นี่แหละที่เรียกว่าอันตรายที่สุด! หญิงสาวแย้งในใจ เพราะต่อให้ผู้ชายคนอื่นจะแสดงออกอย่างหยาบคายแค่ไหน ก็ไม่เคยมีใครทำเธอหัวใจเต้นแรงจนไปต่อไม่ถูกแบบนี้สักคน
คีรติผายมือไปทางแก้วเครื่องดื่ม หาทางเปลี่ยนเรื่องแบบแนบเนียน “คุณดื่มสิคะ เดี๋ยวก็ขาดตอนหรอก”
“สรุปได้ไหมครับ” คีตะไม่ปล่อยให้เธอพาเฉไฉง่าย ๆ
“ฉันว่าจะถามหลายครั้งแล้วแต่ลืมไป ทำไมคุณคีย์ถึงจองบาร์นี้ไว้ทั้งเดือนล่ะคะ” เธอเองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน
“อ่อ เรื่องนั้นคือว่า…”
“ถ้าคุณอยากให้ฉันเปิดใจจริง ๆ ก็คงตอบคำถามฉันจากใจได้ใช่ไหมคะ” คีรติดักคอคนเจ้าเล่ห์ที่ทำท่าจะเอื้อนเอ่ย แค่เห็นสายตาที่คีตะทอดมองมา เธอก็รู้ทันแล้วว่าเขาคงจะสรรหาถ้อยคำแสนหวานมาหยอดให้เธอใจเต้นแรงอีกเป็นแน่
“โอเค ๆ ผมจองที่นี่ทั้งเดือนเพราะอยากคุยกับคุณ”
“คุณคีย์…”
“ผมพูดจริงนะ ผมเพิ่งกลับไทยมาได้ไม่นาน ไม่มีเพื่อนที่ไหน บังเอิญขับรถผ่านมาแถวนี้เห็นว่าที่นี่น่าสนใจดี ยิ่งรู้ว่าเป็นการให้บริการแบบส่วนตัวก็ยิ่งอยากมาลอง อ่อ ถึงผมจะอยากมีเพื่อนคุยแต่ก็ไม่ได้ชอบที่ที่คนพลุกพล่าน เพราะฉะนั้นที่นี่เลยตอบโจทย์ผมน่ะ” ชายหนุ่มยกยิ้มละไม
“จริงเหรอคะ คิดว่าไม่ค่อยมีคนชอบบาร์ของฉันเสียอีก” คีรติย่นคิ้วกังขา คำตอบของชายหนุ่มทำให้เธอเริ่มเชื่อมั่นในตัวเองมากขึ้น หลังจากเพิ่งได้รับพลังลบจากที่บ้านมาเมื่อเช้าน่ะนะ…
“ทำไมล่ะ ผมอาจจะมาที่นี่แค่คืนสองคืน แต่มันโอเคมากเลยนะ ทั้งสไตล์การแต่งร้าน เครื่องดื่ม หรือแม้แต่คุณ ทุกอย่างลงตัวมากเลย ไม่เห็นมีอะไรน่ากังวล ผมไม่เสียดายเงินที่จ่ายไปเลยจริง ๆ”
“เฮ้อ นี่ฉันไม่รู้แล้วว่าใครเป็นเจ้าของร้าน ใครเป็นลูกค้ากันแน่ คุณมาเป็นลูกค้าแท้ ๆ แต่กลับเป็นฝ่ายฮีลใจฉันเฉยเลย? ขอโทษนะคะ” เธอกล่าวยิ้ม ๆ อย่างรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไรนี่ จะใครก็มีสิทธิ์อ่อนแอได้ทั้งนั้น เชื่อมั่นในตัวเองไว้นะ สิ่งที่คุณทำอยู่ตอนนี้มันดีแล้ว และมันจะดีขึ้นเรื่อย ๆ ผมมั่นใจ” คีตะเลื่อนมือไปกุมมือหญิงสาวอย่างคนลืมตัว ทั้งสองคนสบตากันนิ่งค้างอยู่หลายวินาที
กระทั่งคีรติรับรู้ถึงแรงสัมผัสอ่อนนุ่มจากบนหลังมือ...
ฟึ่บ!
“ขอโทษครับ” คีตะรีบพูดเมื่อหญิงสาวชักมือออกอย่างแรง นั่นคล้ายเป็นการเตือนสติให้เขาต้อง ‘ใจเย็น’ มากกว่านี้
“ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่เมื่อกี้คุณคีย์บอกว่าเพิ่งย้ายมาอยู่ไทย? ปกติคุณทำงานอยู่ต่างประเทศเหรอคะ”
ตั้งสติสิยัยเค้ก ตั้งสติก่อน…
นั่นเป็นประโยคที่หญิงสาวกำลังท่องเอาไว้ในใจ
“ครับ ผมย้ายไปอยู่ต่างประเทศตั้งแต่มัธยมต้น ตอนเด็กผมเกเรมากน่ะ พ่อกับแม่เลยส่งไปเรียนที่อเมริกา เรียนจบก็อยู่ทำงานที่นั่นต่อชิล ๆ ตามประสาลูกคนเดียวที่ถูกพ่อแม่เฉดหัวทิ้งตั้งแต่เด็ก หึ” ภายใต้เสียงหัวเราะเสียดสีของเขาแฝงไว้ด้วยความเจ็บปวดที่ยังคงฉายชัดในทุกความทรงจำ
“ฉันว่าพ่อแม่คุณอาจจะแค่อยากให้คุณมีอนาคตที่ดีก็ได้นะคะ”
“เรื่องนั้นช่างเถอะครับ ผมเคยน้อยใจจนเลิกคิดมากไปแล้ว ความจริงอยู่ที่นั่นก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ใจจริงผมอยากจะอยู่ตลอดไปด้วยซ้ำ แต่ดันเกิดเรื่องขึ้นมาเสียก่อน…”
น้ำเสียงคีตะเข้มขึ้น ดวงตาที่หรุบหรู่ลงมองแก้วใสในมือ คล้ายจะดำมืดลงอย่างเห็นได้ชัด
“เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ” ทั้งที่รู้ว่านี่เป็นเรื่องส่วนตัว คีรติกลับไม่สามารถห้ามความอยากรู้อยากเห็นของตัวเองได้เลย
“พ่อผมเสียน่ะ” คีตะตอบ ดวงตาตวัดฉับจากขอบแก้วเปียกชื้นมาสบตากับหญิงสาวตรงหน้า สายตาเขาอัดแน่นด้วยแรงเคียดแค้นชิงชัง ชนิดที่คีรติเห็นแล้วยังรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ เธอรับรู้ได้ถึงแรงอารมณ์นั้นจนต้องหลบตาเขาโดยอัตโนมัติ
“ขอโทษค่ะ ฉัน...ฉันไม่น่าถามเลย”
“พ่อผมเสียเมื่อไม่นานมานี้ ผมเลยไม่อยากทิ้งแม่ให้อยู่คนเดียว อีกอย่างที่นี่ก็มีอะไรหลายอย่างรอให้ผมกลับมาจัดการ” คีตะพูดเรียบเรื่อยเนิบช้า ราวกับอยากจะให้หญิงสาวรับรู้ทุกความรู้สึกที่เขามี มากกว่าจะแบ่งปันความทุกข์ในวงเหล้าเฉกเช่นลูกค้าทั่วไป
“ฉันเสียใจด้วยนะคะ เรื่องคุณพ่อของคุณ” เพราะแบบนี้สินะ เธอถึงรู้สึกว่าทุกครั้งที่สบตากัน ผู้ชายคนนี้ดูมีอะไร ๆ เก็บซ่อนอยู่ลึก ๆ
คีตะพยายามแสดงออกเหมือนว่าตนเข้มแข็ง ภายใต้รอยยิ้มสบาย ๆ ปนยียวนนั่น แท้จริงแล้วกำลังปกปิดหัวใจแหลกละเอียดจนแทบไม่เหลือชิ้นดีของเจ้าตัวเอาไว้นี่เอง?
“ผมไม่เป็นไรหรอก ก็แค่รู้สึกว่าที่ผ่านมายังไม่เคยทำอะไรเพื่อพ่อสักครั้ง กลับมาครั้งนี้ผมตั้งใจจะทำเพื่อพ่อเป็นครั้งสุดท้าย”
“ฉันเชื่อว่าพ่อคุณต้องเห็นค่ะ ท่านรับรู้ได้แน่ ๆ ว่าคุณดูแลคุณแม่ดีแค่ไหน” หญิงสาวส่งยิ้มให้ชายหนุ่มอย่างอบอุ่น ขณะที่เขาเอาแต่ดื่มแก้วต่อแก้วอย่างไม่สะทกสะท้าน ราวกับเครื่องดื่มทั้งหมดเป็นเพียงน้ำเปล่าก็เท่านั้น
ครั้นจะออกปากห้าม...คีรติก็เดาว่าเวลานี้เขาคงไม่ฟังคำเธอเท่าไร
“อื้ม ผมก็หวังว่าพ่อจะรับรู้ อีกอย่างบ้านผมเปิดธุรกิจรีสอร์ตที่เขาใหญ่น่ะ คิดว่าคงไป ๆ มา ๆ กรุงเทพฯ จนกว่าเรื่องทุกอย่างจะลงตัว” คีตะเริ่มรู้สึกมึนศีรษะเล็กน้อยจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่ยิ่งดื่มและพูดคุยกับหญิงสาว เขาก็ยิ่งเพลิดเพลินจนไม่อยากให้เวลาหมดลงเร็วนัก
“คุณดื่มหนักเกินไปแล้ว ฉันขอหยุดชงให้คุณนะคะ”
“ถ้างั้นก็มาดื่มด้วยกันสิ” คนถูกกล่าวหาว่าเมาสวนกลับทันควัน “ผมบอกคุณแล้วนี่นาว่าอยากให้คุณเปิดใจให้ผม”
“เรื่องเปิดใจไม่ได้เกี่ยวกับการดื่มเป็นเพื่อนคุณนี่คะ อย่าลืมสิว่ามันคือกฎของที่นี่” คีรติยิ้มอย่างรู้ทันคนเจ้าเล่ห์ที่ได้คืบจะเอาศอก ก่อนจะเก็บแก้วทั้งหมดเป็นสัญญาณว่าเธอไม่อนุญาตให้เขาดื่มต่อแล้ว
“คนตั้งกฎคือคุณ จะยกเลิกกฎก็ย่อมได้นี่” คีตะยักไหล่กวน
“คุณคีย์…”
“ถ้าคุณไม่ดื่มงั้นผมขอดื่มต่อ อย่าห้ามนะครับ เพราะยังไม่หมดเวลาเลย” ชายหนุ่มว่าพลางเหลือบตามองขวดไวน์แดงที่น่าลิ้มลองด้านหลังคีรติ ก่อนจะสบตาหญิงสาวอีกครั้งราวหยั่งเชิง
“คุณดื้อเองนะคะ ถ้ากลับบ้านไม่ไหวขึ้นมาฉันไม่รับผิดชอบนะ”
ในที่สุดหญิงสาวก็ยอมหยิบขวดไวน์ที่คีตะเล็งไว้ลงมา
“ระดับนี้แล้ว สบายมาก”
Pinakabagong kabanata
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen ความสุข - 2/2 (ตอนจบ)
“อื้ม คงอยากจะเจอหลานมั้ง น้องครีมทำอะไรเอ่ยให้พ่อช่วยไหมคะ” คนเป็นพ่อรีบเปลี่ยนเรื่องด้วยการหันไปสนใจลูกสาวที่กำลังระบายสีอย่างเพลิดเพลินแบบเนียน ๆ“คุณพ่อระบายสีแดงนะคะ” เด็กน้อยยื่นดินสอสีแดงให้พ่อ“เอ...อาทิตย์นี้พ่อยังไม่ซื้อของเล่นให้เราเลยใช่ไหม” คีตะนิ่งไปเมื่อนึกขึ้นได้ว่าช่วงนี้เขายุ่ง ๆ กับเรื่องงานจนไม่มีเวลามองหาของเล่นมาเอาใจลูกสาวทุกอาทิตย์เหมือนอย่างเคย“ไม่เป็นไรค่ะ อาทิตย์นี้น้องครีมไม่อยากได้อะไร” น้องครีมเจื้อยแจ้วตอบเสียงใสคำตอบของลูกทำให้คนเป็นแม่ลอบยิ้มพลางพยักหน้าเห็นด้วย นี่เป็นสิ่งที่เธอไม่ได้สอนสั่ง ทว่าครีมเรียนรู้ได้ด้วยตัวเองว่าของเล่นที่มีอยู่ตอนนี้ก็เต็มบ้านจนเล่นแทบไม่ทันแล้ว“แน่ใจ?” คีตะย้ำถาม“งุยยย จริง ๆ ครีมอยากได้ลาบูบู้ค่ะ แต่คุณครูบอกว่ามันแพ้งแพง”“อะอ้าว ไหนบอกว่าไม่อยากได้อะไรไงคะลูก” คุณแม่อ้าปากเหวอทันที“ก็มีแค่ลาบูบู้ที่อยากได้ แต่มันแพงมากกก” เจ้าตัวน้อยลากเสียงยาวพลางทำตาปริบ ๆ“ไม่ได้แพงขนาดนั้นหรอกน่า เดี๋ยวพ่อจัดให้เลยดีไหมคะ” คนเป็นพ่อยักไหล่ราวกับเป็นเรื่องง่ายดายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปาก เขาหยิบโทรศัพท์มือถือเตรียมจะส่งข้อความสั่
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen ความสุข - 1/2 (ตอนจบ)
“แหวะ!”“ไหวไหมเค้ก...” ชายหนุ่มลูบหลังปลอบคนรักที่กำลังก้มตัวอาเจียนจนหมดไส้หมดพุงสาบานเลยว่าคีตะโคตรจะโกรธเกลียดตัวเอง ทำไมกันนะก่อนหน้านี้เขาทำบ้าอะไรอยู่ เขาควรจะดูแลคีรติช่วงตั้งท้องสองสามเดือนแรกให้ดี ๆ ดูซิว่าอาการแพ้ท้องเล่นงานหญิงสาวหนักขนาดไหน!หนักขนาดไหนน่ะเหรอ...ก็ชนิดที่ว่ากินอะไรไม่ได้ พานเหม็นจนคลื่นไส้ไปหมด ลุกขึ้นยืนเดินเพียงไม่กี่ก้าวก็หน้ามืดวิงเวียนศีรษะ ถ้าเลือกได้เขาอยากจะแพ้ท้องแทนเธอเสียจริงตั้งแต่ตั้งครรภ์เข้าเดือนที่สี่ เธอก็ยิ่งแพ้ท้องหนักขึ้นจนกินอะไรไม่ได้ ต้องกินแค่อาหารอ่อน ๆ หรืออาหารรสจัดเท่านั้น แถมสภาวะอารมณ์ก็ไม่ค่อยปกติเท่าที่ควรอันที่จริงอาการแพ้ท้องควรจะหายไปได้แล้ว ไม่รู้เหตุใดคีรติถึงยังคงแพ้ท้องอยู่ ราวกับว่าลูกในท้องอยากให้พ่อเห็นใจแม่เยอะ ๆแต่แม่ก็เหนื่อยนะ...“ไม่เป็นไรค่ะ คุณกลับไปกินข้าวต่อเถอะ เค้กชินแล้—” พูดยังไม่ทันจบหญิงสาวก็โก่งคออาเจียนเป็นรอบที่เท่าไรของวันแล้วก็ไม่รู้เป็นเรื่องปกติที่อารมณ์คนท้องจะแปรปรวน คีรติรู้ตัวทว่าไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ หลายต่อหลายครั้งที่เธอเผลอหงุดหงิดใส่คีตะ แต่พอได้สติก็ต้องรีบไปขอโทษชายหนุ่มทัน
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen คำสัญญา - 2/2
ก็ไม่ได้ผิดคาดสักเท่าไร...ผู้เป็นพ่อถอนหายใจ แต่ถึงอย่างไรสิ่งที่คีตะทำเมื่อคืนก็ไม่ถูกต้องนัก“เค้ก มานั่งข้างป้ามา” นิษฐาเรียกลูกเลี้ยงพลางจับแขนหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง คีรติกำลังตั้งครรภ์อยู่ เธอไม่อยากให้เรื่องเครียดกระทบกระเทือนจิตใจเจ้าตัวมากนัก“มึงคิดว่าสิ่งที่มึงทำมันถูกต้องไหม” ฐานทัตจ้องคีตะเขม็ง“ไม่ครับ ผมรู้ว่าทำไม่ถูกที่พาเค้กไปแบบนั้น แต่ผมไม่มีทางเลือกจริง ๆ ถ้าผมไม่ทำ คุณกับไอ้เขตก็คงไม่ให้ผมเจอเค้กง่าย ๆ” คีตะตอบตามตรง ยอมรับว่าผิด แต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้เขาก็จะยังทำเช่นเดิมต่อให้คีรติไม่ใจอ่อนยอมคืนดีด้วย อย่างน้อย ๆ ครั้งหนึ่งเขาก็ได้พยายามจนสุดชีวิตเพื่อจะเปิดอกพูดคุยกับเธอแล้ว เขาไม่เสียใจเลยกับสิ่งที่ทำลงไป“มึงเลยใช้วิธีแบบพวกไม่มีการศึกษา ลักพาตัวน้องกูเนี่ยนะ” เขตคามเข่นเขี้ยว“ถ้ามันทำให้กูดีกับเมียได้ ต่อให้โดนด่าว่าไร้การศึกษา ทำตัวเหมือนสวะข้างถนน กูก็ยอม”“มึงนี่เหมือนพ่อมึงไม่มีผิด ช่างยึดมั่นถือมั่นในเป้าหมายเสียจริงนะ” ชายวัยกลางคนกระตุกยิ้มเมื่อหวนนึกถึงบุคลิกของตฤณภพ ที่ดู ๆ ไปก็เหมือนลูกชายหัวดื้อของมันอยู่“...”ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบอีกครั้
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen คำสัญญา - 1/2
เช้านี้ไม่เหมือนหลายวันที่ผ่านมา...คีรติตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดอบอุ่นของคีตะ เมื่อคืนเป็นคืนแรกที่เธอได้นอนหลับสนิท เพียงเพราะเรื่องราวค้าง ๆ คา ๆ ที่ทำให้กังวลใจมาตลอดหลายเดือนถูกปลดล็อกจนเคลียร์ การให้อภัยชายหนุ่มและให้โอกาสตัวเองได้รักเขาอีกครั้ง เป็นเสมือนยาวิเศษที่ช่วยเยียวยาจิตใจเธอได้ในชั่วข้ามคืน“แอบมองผมแบบนี้ อยากได้อะไรครับ” คีตะปรือตาถามด้วยน้ำเสียงงัวเงียคีรติพอรู้ตัวว่าโดนจับได้ก็ทำท่าจะรีบผละกายออกจากอ้อมอกเขา เสียแต่ว่าคนมือไวแถวนี้คว้าร่างเปล่าเปลือยของเธอไปกอดแนบชิดยิ่งกว่าเดิม“คุณคีย์ ปล่อยนะคะ” หญิงสาวเขินจนหน้าแดงรีบท้วง ในใจไพล่คิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนนี้...หลังจากเธอใจอ่อนยอมให้คีตะจูบ ไหนเลยเขาจะยอมจบแค่จูบเพียงครั้งเดียว คนเจ้าเล่ห์ใช้ประสบการณ์รักที่คุ้นเคยมาชักจูงเธอ ยั่วยวนเธอ จนเธอยินยอมมอบกายให้ ที่สำคัญเธอเองก็โหยหาเขาไม่ต่างกัน สุดท้ายก็พลาดท่าเสียตัวให้เขาอีกจนได้ โชคยังดีที่คนของขาดมานานนึกขึ้นได้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์อยู่ คีตะละเมียดละไมกลืนกินเธออย่างอ่อนหวาน นุ่มนวล จนเธอหลงระเริงไปกับเขา“ไม่ปล่อย นุ่ม ๆ หอม ๆ ขนาดนี้ใครปล่อยก็บ้าแล้ว” คีตะแย้มยิ้มแ
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen ระลึกความหลัง - 3/3
“ฉันไม่เก่งเท่าคุณหรอกค่ะ...” เธอเอ่ยเสียงเรียบ แต่ทุกคำเต็มไปด้วยความปวดร้าว “สุดท้ายฉันก็โง่... ปล่อยให้คุณเข้ามาในชีวิตอยู่ดี” คำพูดของเธอแทงลึกเข้าไปในใจของคนฟังยิ่งกว่าคำด่าเสียอีกภายนอกเธอเหมือนจะเข้มแข็ง เย็นชาไม่ใส่ใจอะไรอีกต่อไปแล้ว แต่ในใจลึก ๆ คีรติกลับอดนึกถึงวันแรกที่ได้เจอกับเขาไม่ได้...ต้องยอมรับอย่างไม่อาจหลอกตัวเองได้เลยว่า แค่ได้สบตาเขา แค่ได้พูดคุยกันเพียงไม่กี่คำ ปราการในใจเธอก็สั่นสะเทือนจนแทบพังคีตะ...ผู้ชายคนนั้นเหมือนเกิดมาเพื่อล่อลวงให้เธอตกหลุมพรางโดยเฉพาะเสน่ห์ของเขาร้ายกาจเกินกว่าจะต้านทานได้ และเธอ ผู้หญิงที่ไม่เคยสนใจใครเลยสักคนในชีวิต กลับมีแต่เขาคนเดียวอยู่ในสายตาตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา“ผมคิดว่ามันคือโชคชะตาระหว่างเรามากกว่านะ เหมือนที่ตอนแรกผมไม่คิดจะรักคุณเลยด้วยซ้ำ ตั้งใจไว้แล้วแท้ ๆ ว่าจะทำให้คุณหลง... แล้วก็เดินจากไปตามแผน”เขาหัวเราะนิด ๆ กลั้วความขมขื่น สายตาแอบสั่นไหวเล็กน้อย“แต่ไป ๆ มา ๆ กลับเป็นผมเองที่รักคุณ แก้แค้นเองรักเสียเองซะอย่างนั้น อ้อ... ถึงจะรู้ตัวช้าไปหน่อยก็เถอะ”คีรติมองสบตาเขาอยู่นาน ก่อนตัดสินใจยอบกายนั่งลงข้างเขาเงียบ ๆ
ที่แค้นเพราะไม่คิดรัก #Fallen ระลึกความหลัง - 2/3
น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงจากหางตา เธอปาดมันทิ้งอย่างรวดเร็วราวกับไม่อยากให้เขาเห็นว่าเธอกำลังอ่อนแอ“แต่สุดท้าย คนที่ทำลายกำแพงนั้นจนพังยับก็คือคุณ คุณทำให้ฉันรู้สึกไร้ค่า วัน ๆ เอาแต่วิ่งตามคุณ พยายามง้องอน พยายามขอความรัก อ้อนวอนให้คุณกลับมา มันน่าสมเพชแค่ไหนคุณรู้บ้างไหม” เธอกัดฟันแน่น กลั้นเสียงสะอื้นที่จุกอยู่ในลำคอ“ฉันจะเป็นจะตายทุกครั้งที่คุณเย็นชาใส่ เหมือนโลกทั้งใบจะพังทลายเวลาคุณไม่สนใจ แต่พอวันนี้ วันที่ฉันเลือกเดินออกมาจากชีวิตคุณ... คุณกลับมาบอกว่าขอโทษ?”เสียงหัวเราะเย้ยหยันหลุดออกมาอย่างไม่อาจห้าม“เหอะ แล้วคุณก็คงจะเริ่มพล่ามเรื่องอดีต... เหมือนมันจะเปลี่ยนแปลงเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมดได้งั้นละ ถามหน่อยสิ... มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ คุณทำลายชีวิตฉันจนพังไปหมด แล้วแค่คำว่า ‘ขอโทษ’ คำเดียว... คุณคิดว่ามันจะลบล้างทุกอย่างได้งั้นเหรอ?!”ความเจ็บปวดที่เก็บงำมานานแสนนาน ในที่สุดก็ถูกปลดปล่อยออกมาหมดสิ้น...“ลืมแล้วเหรอ... ว่าคุณทำให้ฉันกลายเป็นผู้หญิงโง่ที่โดนคุณหลอกใช้ กลายเป็นผู้หญิงที่...ท้องลูกไม่มีพ่อ!” เสียงสั่นเครือของคีรติดังขึ้นทั้งน้ำตา ราวกับกรีดหัวใจคนฟังซ้ำแล้วซ้ำเล่า“คุณร
Maaari mong magustuhan
วิศวะลวงรักร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์34.1K viewsสัมพันธ์ลับ(รัก)ประธานพันล้าน
เพลงมีนา27.2K viewsบำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn31.7K viewsท่านประธานร้อนเร่า (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น31.5K viewsรวมเรื่องสั้น สุดเร้าใจ (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น17.9K viewsTURN ME ON สวาทร้อนซ่อนรัก 3P/SM/
อยู่ในตะเกียงแก้ว2.1K viewsเศษรักสีกุหลาบ
นิราอร470 viewsสวิงสวาทปาร์ตี้จัดหนัก (5P)
กาสะลอง4.0K views
