ขับไล่วิญญาณร้าย

นักพรตหนุ่มที่สวีม่านนีเชิญมา จัดตั้งโต๊ะประกอบพิธีกรรมขับไล่ดวงวิญญาณทันที หลังจากที่ทั้งสองฝ่ายยุติการโต้เถียงกัน ชาวบ้านในอำเภอเหออันต่างก็รู้ดีเรื่องชื่อเสียงของนักพรตผู้นี้ ทุกคนต่างก็ยกมือขึ้นพนมหลังจากที่เขาเริ่มบทสวด

เสียงสวดภาวนาของเขาดังก้องไปทั่วหมู่บ้าน ทุกคนต่างเงียบเพื่อรอดูเหตุการณ์ต่อไป เถียนสวี่หลันที่เป็นตัวเอกยืนมองชาวบ้านที่มามุงดูด้วยสายตาเรียบเฉย

แม้จะมีโอกาสได้มีชีวิตถึงสองครั้ง แต่เรื่องวุ่นวายทำนองนี้ก็ไม่ยอมหายไปจากชีวิตของนางเสียที นางจะต้องทำอย่างไรที่จะให้พวกเขายอมเลิกราไปแต่โดยดี เถียนสวี่หลันถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย

ผู้ช่วยที่ติดตามนักพรตมาด้วยเชือดไก่สองตัวเพื่อรีดเอาเลือดของมัน ทุกคนเห็นกับตาว่าไก่สองตัวนั้นดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวดจนกระทั่งมันหยุดดิ้นเพราะถูกรีดเอาเลือดไปจนหมดตัว

ผู้ช่วยนำเลือดมาวางด้านหน้านักพรตหนุ่มที่ยืนกวัดแกว่งกระบี่ไม้ของตนที่หน้าปะรำพิธี นักพรตหนุ่มผู้นั้นยังคงหลับตาปากก็ไม่ยอมหยุดสวดภาวนา จนกระทั่งเขาใช้ยันต์แผนสี่เหลืองโยนขึ้นไปด้านบนพร้อมกัน สวีม่านนีที่ยืนมองอยู่ข้างสวีไคมองไปยังเถียนสวี่หลันที่ยืนอยู่ท่ามกลางวงล้อม ใบหน้ากลมแป้นยกยิ้มอย่างสะใจ เจ้าจบเห่แล้ว

ไก่สองตัวที่ทุกคนคิดว่าตายไปแล้วก่อนหน้านี้ กลับลุกขึ้นมาดิ้นพล่านอีกครั้ง มันวิ่งเข้าหาเถียนสวี่หลันที่ยืนกอดอกอยู่ตรงกลาง จากนั้นจึงหยุดอยู่ด้านหน้านาง คอไก่ที่ถูกเชือดจนขาดล่องแล่งส่ายไปมา ชาวบ้านที่เห็นเหตุการณ์ต่างร้องฮือฮาด้วยความอัศจรรย์ใจ เพราะไม่คิดว่านักพรตผู้นี้จะมีอิทธิฤทธิ์มากมายเพียงนี้

“พวกท่านทุกคนดูให้ดี นางบอกว่าตนเองมิใช่ดวงวิญญาณร้ายที่มาสิงร่างของเถียนสวี่หลัน แล้วเหตุใดไก่ที่ตายไปแล้วของท่านนักพรตถึงได้ไปหยุดยืนอยู่ต่อหน้านาง”

สวีม่านนีที่คอยหาโอกาสเล่นงานเถียนสวี่หลัน ไม่มีทางยอมปล่อยนางไปง่ายๆ นางใช้เหตุการณ์ตรงหน้าเอ่ยกระตุ้นชาวบ้านให้เห็นด้วยกับตน

เถียนสวี่หลันไม่มีท่าทีตื่นตระหนกกับสิ่งที่เกิดตรงหน้าแม้แต่น้อย ถึงนางจะไม่รู้ว่านักพรตผู้นี้ใช้วิธีใดทำให้ไก่ที่ตายไปแล้วลุกขึ้นมาวิ่งได้ แต่เขาไม่กล้าหักหลังนางแน่ เพราะนางเป็นคนที่กุมความลับของเขาเอาไว้

ชาวบ้านของหมู่บ้านหนานซานต่างก็คุกเข่าลงเพราะศรัทธาต่ออิทธิฤทธิ์ที่นักพรตหนุ่มกำลังแสดง แต่ไม่มีใครรู้เลยว่านักพรตที่พวกเขาต่างก็ศรัทธานั้น ยังมีความลับบางอย่างซุกซ่อนเอาไว้

เมื่อชีวิตที่แล้ว เถียนสวี่หลันเคยได้ยินว่ามีหญิงหม้ายจากจวนคหบดีผู้หนึ่งกำลังพัวพันอยู่กับเขา แต่อีกสองเดือนจากนี้นางจะจับได้ว่าเขาแอบซุกลูกเมียเอาไว้

เรื่องนี้ทำให้นางโกรธมากเพราะนางเป็นผู้ปรนเปรอเงินทองและคอยหนุนหลังนักพรตหนุ่มมาหลายปี ดังนั้นนางจึงออกมาป่าวประกาศให้คนทั่วทั้งอำเภอเหออันได้รับรู้

นางบังคับให้นักพรตหนุ่มหย่าร้างกับภรรยาลับของตน แต่เขาไม่ยอมทำให้เรื่องนี้ถึงขั้นต้องขึ้นโรงขึ้นศาลเลยทีเดียว เมื่อคืนนี้เถียนสวี่หลันได้พูดข่มขู่นักพรตหนุ่มไปแล้ว หากเขาไม่ทำตามที่นางสั่ง นางจะนำความลับของเขาไปบอกแก่หญิงหม้ายผู้นั้น

นักพรตหนุ่มใช้เลือดไก่เขียนยันต์ขึ้นมาสองแผ่น ก่อนที่จะติดไปที่หัวของไก่ทั้งสองตัว และแล้วเป้ามายของพวกมันก็เปลี่ยนไป ไก่สองตัวพุ่งเข้าหาสวีม่านนีเป็นคนแรกจากนั้น ยันต์ที่ติดอยู่บนตัวพวกมันก็ลุกไหม้ขึ้น

นักพรตหนุ่มซัดข้าวสารที่อยู่ในถ้วยไปที่สวีม่านนี รอบๆ ตัวนางเกิดระเบิดเล็กๆ ขึ้นเหมือนคนกำลังจุดประทัด ชาวบ้านที่เห็นเหตุการณ์ต่างก็ตกใจวิ่งหนีกันอลหม่าน เถียนสวี่หลันเหลือบมองนักพรตที่กำลังรำกระบี่ด้วยสายตาเลื่อมใส ท่านนักพรตเจ้าเล่นใหญ่มากไปแล้ว

สวี่ม่านนี่ที่โดนระเบิดนางก็กรีดร้องออกมาเสียงแหลม ที่ชายชุดของนางถูกไฟไหม้ไปบางส่วน สภาพของนางในตอนนี้ไม่ต่างจากขอทานข้างถนนสักเท่าใดนัก ถึงสภาพของนางจะเป็นอย่างนั้น แต่ปากของนางก็ไม่หยุดก่นด่าเถียนสวี่หลัน

“เหตุใดถึงเป็นเช่นนี้ มันต้องเป็นเจ้ามิใช่หรือที่ถูกผีเข้า เจ้ากำลังใช้กลอุบายบางอย่างกับข้าใช่หรือไม่ สารเลวบอกมาว่าเจ้าทำอะไรกับข้ากันแน่”

เถียนสวี่หลันยืนกอดอกหัวเราะเบาๆ

“โอ้!! สวีม่านนี เป็นเจ้าอย่างนั้นหรือที่ถูกวิญญาณร้ายเข้าสิง มิน่าเล่าคนที่ไม่เคยแม้แต่จะกล้าเงยหน้ามองข้าสักครั้ง ถึงได้มีความกล้ามาพูดยุยงให้ชาวบ้านขับไล่คนตระกูลเถียนออกไปจากที่นี่”

เถียนสวี่หลันเอ่ยออกมาเสียงดัง ท่าทางของสวีม่านนีแสดงออกว่าตกใจไม่น้อยที่เหตุการณ์กลับตาลปัตรเช่นนั้น ชาวบ้านที่ยืนอยู่ใกล้สวีม่านนีต่างก็ถอยห่างจากนางด้วยความหวาดกลัว

“ไม่ใช่ข้านะ!! พวกท่านต้องเชื่อข้า ท่านพ่อช่วยข้าด้วย เป็นฝีมือของเจ้าใช่หรือไม่เถียนสวี่หลัน หญิงสารเลว ไม่อย่างนั้นข้าจะเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร”

เถียนสวี่หลันไม่สนใจเสียงโวยวายของสวีม่านนี นางหันไปขยิบตาส่งสัญญาณให้นักพรตหนุ่มทำพิธีต่อ ไก่สองตัวที่ยืนนิ่งตอนนี้กับบินไปทางต้นไม่ใหญ่ร้อยปีที่ยืนต้นอยู่ตรงกลางหมู่บ้าน เป็นอีกครั้งที่เถียนสวี่หลันรู้สึกทึ่งในความสามารถของนักพรตผู้นี้

ชาวบ้านที่อยู่ในเหตุการณ์ทุกคนต่างก็รีบเดินตามไก่หัวเกือบขาดสองตัวนั้นไป ครอบครัวตระกูลเถียนเองก็เช่นเดียวกัน เถียนสวี่หลันเดินตามไปเป็นคนสุดท้าย ทำให้ร่างสูงของใครบางคนสามารถขวางนางเอาไว้ได้โดยที่ไม่มีใครทันได้สังเกตเห็น

“เพราะแบบนี้ใช่หรือไม่ เจ้าถึงได้ออกจากหมู่บ้านไปกลางดึก ทั้งยังแอบปีนเข้าไปในเรือนของหัวหน้าหมู่บ้าน”

เว่ยเจ๋อหมิงเอ่ยกับนางเสียงเบาเพราะกลัวว่าจะยังมีชาวบ้านหลงเหลืออยู่ในละแวกนี้มาได้ยินคำพูดของตน เถียนสวี่หลันมองใบหน้าหล่อเหลาที่ยื่นเข้ามาใกล้อย่างกะทันหัน ทำให้นางไม่สามารถหลบเขาได้

หัวใจของนางตอนนี้เต้นกระหน่ำรัวจนแทบทะลุออกมานอกอก แต่ถึงอย่างไรนางก็จะไม่มีวันแสดงความตื่นเต้นออกมาให้เขาได้เห็นแน่ ร่างบางที่ถูกประชิดเอนกายไปด้านหลังเพื่อให้ใบหน้าของนางห่างจากเขา ดวงตากลมโตมองเฉไปด้านข้างดูท่าทางประหม่า

“ใช่แล้วอย่างไรไม่ใช่แล้วอย่าง เจ้าจะไปป่าวประกาศให้ชาวบ้านรู้อย่างนั้นหรือ เอาเลยสิเจ้ามันคนรักความยุติธรรมอยู่แล้วนี่นา บัณฑิตเว่ย”

คำสุดพูดท้ายนางเอ่ยประชดประชันเพราะนึกถึงเรื่องเมื่อคืนขึ้นมา เว่ยเจ๋อหมิงได้ยินเช่นนั้นก็ถึงกับพูดไม่ออก ร่างสูงถอนหายใจออกมาอย่างจนใจ

“ข้ามิได้จะบอกใคร ข้าเพียงอยากจะบอกเจ้าว่า จะทำสิ่งใดให้ทำแต่พอดี ถึงอย่างไรทุกคนก็ยังเป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน เจ้าต้อนนางจนมุมเช่นนี้วันหน้าพวกเจ้าสองคนจะมองหน้ากันอย่างไร”

เถียนสวี่หลันไม่คิดว่าตนจะได้ยินเรื่องเช่นนี้ออกมาจากปากของเว่ยเจ๋อหมิง ปกติคนผู้นี้เป็นคนเถรตรงเสียยิ่งกว่าไม้บรรทัด เหตุใดตอนนี้ถึงได้พูดเหมือนกำลังเข้าข้างนางอยู่เล่า

อีกอย่างเมื่อคืนเขาพูดจาดูถูกนางเอาไว้เสียขนาดนั้น นางไม่มีทางญาติดีกับเขาเพียงเพราะคำพูดไม่กี่ประโยคที่เข้าข้างนางหรอกนะ

เถียนสวี่หลันกระแอมไอเพื่อกลบเกลื่อน ถึงแม้นางจะรู้สึกดีใจอยู่บ้างที่เขาพูดเช่นนี้กับนางเป็นครั้งแรก แต่นางไม่มีทางยอมรับออกมาตรงๆ หรอก อีกอย่างเรื่องในครั้งนี้มองจากบนฟ้าก็ยังรู้เลยว่าเป็นแผนของสวีม่านนี นางจะยอมปล่อยผ่านไปง่ายๆ ได้อย่างไร นางหาใช่ลูกพลับนิ่มที่จะปล่อยให้ใครต่อใครบีบได้ง่ายๆ

“ข้าก็ไม่ได้จะทำให้นางจนมุมขนาดนั้นเสียหน่อย ถึงอย่างไรเรื่องทั้งหมดก็ต้องโยนให้เป็นความผิดของผีอยู่ดี อีกอย่างหากไม่สั่งสอนนางเสียบ้างข้าคงจะนอนไม่หลับ”