Share

16

last update Last Updated: 2025-07-08 00:59:32

16

ธิดาดอยเริ่มโมโหหิว มองเขาตาขวาง หน้าบึ้งพร้อมกับเสียงท้องร้อง องค์รัชทายาทกลับไม่ถือสาที่มีคนชักสีหน้าใส่หรือมองตนด้วยสายตาเช่นนี้ หากเป็นคนอื่นจะสั่งตัดหัวให้หลาบจำ ทว่าเขากลับยิ้ม ก่อนหยิบเสื้อผ้าที่หลิวกงกงนำมาให้เอาไปวางไว้บนเตียง

“นี่ไงเสื้อผ้าที่เจ้าอยากได้”

“เสื้อผ้าใคร”

“ชุดของพระชายาคนใดคนหนึ่งของข้าเอง ข้าให้หลิวกงกงไปเอาที่ห้องตัดเสื้อ ชุดนี้เป็นชุดใหม่ยังไม่เคยถูกใส่ เจ้าสบายใจได้ เจ้าเป็นคนแรกที่ได้ใส่มัน”

“แน่นะว่า ไม่เคยมีใครใส่”

“ข้ารับรองว่าไม่มีใครได้ใส่ เจ้ารีบใส่เสื้อผ้าเถอะหิวไม่ใช่เหรอ ข้าเองก็หิวนะ” นัยน์ตาองค์รัชทายาทวับวาว มองธิดาดอยตาปรอย พ่นความปรารถนาอย่างเปิดเผย

“ท่านไปยืนหันหลังมุมห้องโน่นไป ข้าจะได้ใส่เสื้อผ้า มายืนจ้องแบบนี้ข้าจะใส่เสื้อผ้าได้ไง” เห็นแววตาเขาแล้ว มันน่าไว้ใจได้เลย จะห่ามปล้ำตนหรือเปล่า

“ทำอย่างกับว่าข้าไม่เคยเห็นเจ้าตอนแก้ผ้างั้นแหละ ใส่ตรงนี้แหละเผื่อเจ้าใส่ชุดไม่เป็น ข้าจะให้ช่วยเจ้าใส่ไงล่ะ”

เขาพูดก็จริง ธิดาดอยไม่ใช่คนในยุคนี้ มาจากยุคในอนาคต แล้วจะใส่เสื้อผ้าพวกนี้ได้อย่าไร ใส่แบบไหนยังคิดไม่ออก แต่ทำไมในความรู้สึกถึงบอกกับเธอว
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย   26

    26คำพูดของหญิงรับใช้กระแทกใจองค์รัชทายาทอย่างจัง หากมีคำถามถามเขาตอนนี้ว่า หากยุบโรงหมอชาวบ้านเหล่านี้จะไปรักษาตัวที่ใด คำตอบก็คือ คงไม่มีเพราะโรงหมอมีที่เดียวในเมืองหลวง“แล้วที่นี่มีปัญหาอะไรนอกเหนือจากทางการจะยุบโรงหมอ” องค์รัชทายาทถามข้อมูลเพิ่ม“มีหลายอย่างเจ้าค่ะ อย่างเช่นเรื่องยา ยาไม่เพียงพอต่อการรักษาผู้ป่วยที่มีเพิ่มขึ้นทุกวัน แถมยังถูกตัดงบออกอีก เรื่องหมอกับผู้ช่วยหมอด้วยเจ้าค่ะ”แม้ว่าคนพูดจะเป็นเพียงแค่หญิงรับใช้ ทว่านางรับรู้ปัญหาเหล่านี้ดี รู้มาจากหมอหญิงที่มักปรับทุกข์กันเรื่องนี้ในห้องเก็บยา นางจึงพลอยรู้ไปด้วย“หมอกับผู้ช่วยหมอไม่พอหรือ”คำถามนี้สาวรับใช้ยังไม่ทันตอบ เสียงดุๆ ของชายสูงวัยคนหนึ่งดังขึ้นตามตัวที่เดินมายังองค์รัชทายาท“พอไม่พอแล้วมาเกี่ยวอะไรกับเจ้า มายืนซักถามคนของข้าทำไม มีจุดประสงค์อะไร”หมอเตียว ที่ดูแลโรงหมอแห่งนี้เอ่ยถามชายหนุ่มรูปงาม แลดูมีบารมีที่เขาไม่รู้ว่าเป็นใครเสียงเข้ม องครักษ์ทั้งสองเห็นว่า หมอเตียววาจาสามหาวตั้งท่าจะเข้าไปจัดการ ทว่าองค์รัชทายาทยกมือห้ามไว้เสียก่อน“ข้าไม่มีจุดประสงค์ใด ข้าแค่ถามเพราะความอยากรู้ อยากเห็นว่าคนป่วยมีมาก

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย   25

    25 ขณะเดียวกัน ขันทีฮางทำตามงานที่รับไว้ เขาพยายามสอดส่องหาข่าวไปให้พระชายารองฮุ้ยเตียว กิจวัตรประจำวันขององค์รัชทายาทในช่วงกลางวันไม่มีอะไรผิดสังเกต องค์รัชทายาทตื่นจากบรรทมก็จะสรงน้ำ แล้วเสร็จก็ถึงเวลาเสวยพระกระยาหารเช้า โดยมีนกน้อยหงส์หยกเหมยเหมยกินอาหารที่แยกไว้ร่วมโต๊ะด้วย ทว่ายามค่ำคืนนี่สิน่าสงสัยที่สุด เพราะองค์รัชทายาทไม่ให้ใครเข้าใกล้ห้องบรรทม ทว่าคืนนี้ขันทีฮางต้องตามสืบเรื่องที่รับปากไว้ เขาจึงทำใจกล้า ทำเนียนเดินไปยังห้องบรรทมที่ต้องผ่านสวนหย่อมเล็กๆ เพียงแค่เขาวางเท้าลงบนทางเดินในสวนหย่อม ร่างสูงใหญ่ขององครักษ์ประจำตัวองค์รัชทายาทนามว่า เซียวเหยา ได้นำตัวมาขวางไว้ “จะไปไหนขันทีฮาง” เสียงเรียบที่เสมือนหน้าตาเอ่ยถามขันทีฮางที่ทำหน้าตกใจ แต่ก็ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ “ข้าจะไปดูว่า องค์รัชทายาทต้องการอะไรหรือไม่” ขันทีฮางใช้หน้าที่ของตนเป็นข้ออ้าง “เจ้ากลับไปเถอะ ถ้าองค์รัชทายาทต้องการอะไร พระองค์จะเรียกใช้ข้าเอง เจ้าต้องทำตามคำสั่งขององค์รัชทายาทห้ามเข้ามาในส่วนของห้องบรรทม เจ้าก็น่าจะรู้ดีกว่าใครว่า หากขัดคำสั่งพระอง

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย   24

    24คืนนี้นกเหมยเหมยตั้งใจว่า หากเปลี่ยนร่างเป็นคน ตนจะพูดคุยกับองค์รัชทายาทให้เป็นเรื่องเป็นราว ไม่ใช่หลับนอนกันเพียงอย่างเดียว แน่นอนว่ากว่าที่องค์รัชทายาทจะยอมให้ธิดาดอยคุยด้วยจริงๆ ก็ปาไปค่อนคืน เปิดผ้าเปิดผ่อนกันเสียก่อนหรือจะพูดได้ว่า หลังจากเขาพอใจกับการเริงสวาท “เจ้านี่ยังไงนะ กลางคืนเป็นเวลาของข้า เจ้าจะมาพูดคุยอะไรก็ไม่รู้”องค์รัชทายาทบ่นอุบ กอดร่างสาวไม่ปล่อย หอมไปทั่วดวงหน้าหวานที่เขาแสนหลงใหล “ข้ามีเรื่องพูดกับท่าน ให้ข้าพูดบ้างสิไม่ใช่ทำแต่เรื่องอย่างว่า” ธิดาดอยบ่นอุบ ผลักหน้าองค์รัชทายาทจอมหื่นที่กำลังจะจูบปากตน “อะไรคือเรื่องอย่างว่า มันหมายถึงอะไร” องค์รัชทายาทเอ่ยถามศัพท์แปลกผิดหู “เรื่องอย่างว่าก็คือเรื่องที่ท่านกำลังทำอยู่นี่ไง อยากจะหลับนอนกับข้าท่าเดียวน่ะ” “ท่าเดียวที่ไหน ข้าทำตั้งหลายท่านะ จำได้ว่าสามสี่ท่าแน่ะ”ธิดาดอยอยากเอาหัวโหม่งหมอนเมื่อได้ยินคำพูดของเขาที่ความหมายไปคนละทิศละทาง ทว่าเธอไม่อยากโต้เถียง คืนนี้ต้องพูดกับเขาให้รู้เรื่อง “ข้าไม่ว่าท่านเรื่องนี้ แต่ข้าขอเวลาคุยกับท่านได้ไหม เรื่องที่ข

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย   23

    23 สามวันต่อมาความอยากรู้อยากเห็นยังคงอยู่ในสายเลือดมนุษย์อย่างเข้มข้น ไม่ว่าจะกี่ยุคกี่สมัย ไม่ว่าเวลาจะผ่านพ้นไปกี่พันปีร้อยปี คนประเภทนี้ต้องมีอยู่ แล้วยังแฝงด้วยความอยู่รอดของตัวเองด้วยแล้ว ยิ่งต้องสอดรู้มากขึ้น คนที่กำลังพูดถึงคือพระชายารองฮุ้ยเตียวที่ส่งคนมาสอดแนมดูความเคลื่อนไหวขององค์รัชทายาท ซึ่งคำตอบที่ได้รับไม่ได้ทำให้ความอยากรู้ของฮุ้ยเตียวหมดไปกลับเพิ่มมากขึ้น“ช่วงเช้าหลังจากองค์รัชทายาทเสด็จออกจากพระตำหนักพร้อมนกหงส์หยกก็จะเสด็จเข้าท้องพระโรง แล้วทำกิจวัตรเรื่อยมาถึงตอนเย็น หลังจากนั้นก็จะเข้าไปอยู่ในห้องบรรทมโดยมีนกหงส์หยกเข้าไปในห้องนั้นด้วย จะออกมาอีกทีก็ตอนเช้า”เป็นคำตอบที่ไม่ต่างกับคำบอกเล่าของพระชายาสาวเห้อเหนียว และนั่นยิ่งทำให้ฮุ้ยเตียวมีความอยากรู้มากกว่า หลังพระอาทิตย์ตกดิน ห้องบรรทมขององค์รัชทายาทมีอะไรดี พระองค์ถึงได้ไม่เสด็จออกมา แล้วยังสั่งขันทีออกมาด้านนอกด้วย ราวกับมีความลับบางอย่างซ่อนอยู่ความลับนั้นคืออะไร นี่สิฮุ้ยเตียวอยากรู้ที่สุด แน่นอนว่านางจะต้องรู้คำตอบให้ได้ มีทางเดียวที่จะได้รู้คำตอบคือ ต้องให้คนภายในตำหนักองค์รัชทายาทตามสืบเรื่อง

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย   22

    22 สถานที่ที่นกหลินพานกเหมยเหมยมาส่องทหารกล้าที่มักมาอาบน้ำริมแม่น้ำทุกวัน พอมาถึงนกทั้งสองตัวก็พบว่า มีทหารราวเก้าคนกำลังอาบน้ำกันอยู่ นกจอมส่องทั้งสองตัวบินไปเกาะโขดหินใกล้กับจุดที่ทหารกำลังเล่นน้ำ “โห...แต่ละคนหุ่นล่ำๆ ทั้งนั้น ไหงไม่ผอมแห้งเหมือนในซีรี่ย์ ในหนังจีนหว่า” นกเหมยเหมยพูดเป็นภาษานกออกมา เธอเคยเห็นในภาพยนตร์จีนหลายเรื่อง ทหารแต่ละคนตัวเล็ก หุ่นไม่ล่ำ โดนถีบนิดนึกก็กระเด็น โดนฟันนิดเดียวก็ตาย ภาพที่เห็นล้วนตรงกันข้าม หรืออาจเป็นเพราะชายที่แต่งตัวเป็นทหารเป็นนักแสดง แต่คนที่เธอเห็นตรงหน้าตอนนี้คือของจริง จึงมีความต่างอย่างเห็นได้ชัด“เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ หนังๆ หนังอะไร” นกหลินถามด้วยความสงสัย“ข้าพูดว่า เนื้อหนังของพวกเขาน่าจับดีเนอะ” นกเหมยเหมยแก้ตัว มองชายเหล่านั้นตาปรอย น้ำลายนกแทบหก “ทหารพวกนี้เป็นทหารจากวังหลวงเหรอ แล้วในวังหลวงไม่มีที่ที่อาบน้ำให้ทหารเหรอ”“ทหารพวกนี้เป็นทหารขององค์ชายหมิงเหยียน ค่ายขององค์-ชายอยู่จากแม่น้ำหนึ่งลี้ พอทหารฝึกเสร็จก็มักมาอาบน้ำที่นี่ไงล่ะ”“องค์ชายหมิงเหยียนคือใครล่ะ” นกเหมยเหมยถามต่อ “แล้วทำไมมีค่ายทหารด้วย”“

  • นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย    21

    21“งั้นไปกินกัน ข้าก็หิวแล้ว หิวมากๆ ถึงมากที่สุด”หน้าอย่างเขาคงไม่หิวข้าวแน่ๆ จะหิวอะไรได้เล่านอกจากเธอ คืนนี้คงไม่รอดอีกเช่นเคย ธิดาดอยรีบสวมเสื้อคลุม ก้าวเดินไปนั่งบนตักองค์รัชทายาท อ้าปากรอรับอาหารที่เขาป้อน ป้อนเธอคำนึง ป้อนตัวเองคำนึง ก่อนจะหอมเธออีกฟอดหนึ่งด้วย“วันนี้เจ้าไปไหนมา” เขาถาม“ไปสมาคมนกมา” คนได้รับคำตอบทำหน้าแปลกใจ มองหน้าธิดาดอยนิ่ง“สามคมนกเหรอ มีด้วยหรือ”“ท่านเป็นคนก็เลยไม่รู้ว่ามีสมาคมนก เป็นสมาคมที่ไม่ธรรมดาด้วยนะ มีนกหลายชนิดเลย นกแก้ว นกหงส์หยก นกอินทรีย์ นกพิราบ นกกางเขน และอื่นหลายๆ นกเพียบเลย ข้าได้รู้อะไรหลายๆ เรื่องเลยนะ นกพวกนี้สอดรู้สอดเห็นเหมือนข้าเลย พรุ่งนี้ข้ามีนัดกับเพื่อนจ้าอีกหลายตัว เรานัดกันไปส่อง...”ธิดาดอยรีบหยุดพูด เกือบพลั้งปากไปว่า ไปส่องเหล่าทหารที่มักมาอาบน้ำริมแม่น้ำ อวดร่างกายบึกบึน อวดความขาวเป็นยองใย อวดความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ แค่คิด แค่จินตนาการ ธิดาดอยก็ฟินไปถึงไหนต่อไหน“ไปส่องอะไร” องค์รัชทายาทรีบถาม“ส่องบ้านส่องเมืองไง เพื่อนนกของข้าจะพาไปเที่ยวเมืองหลวง” ธิดาดอยรีบแก้ตัว“อ๋อๆ งั้นเรามารีบกินกันดีกว่านะ ข้าอยาก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status