แค่ได้มอง

            นาราขับมอเตอร์ไซค์กลับมาที่บ้านหลังใหญ่ของไร่ ก่อนมองไปที่ชายชุดสีกากีที่ยืนรออยู่ก่อนแล้ว หญิงสาวยิ้มเอ่ยกับชายในเครื่องแบบ

            “ได้หลักฐานสำคัญแล้วค่ะ”

           

            สุดท้ายศาลก็ให้ประกันตัวสิงหราชเพื่อออกมาสู้คดี ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพราะเขาไม่เคยมีมูลเรื่องแบบนี้มาก่อน ทั้งยังตรวจสอบรายได้กับการส่งออกเพื่อดูว่าสามารถเป็นไปได้มั้ยที่นายหัวหนุ่มจะจำหน่ายสารเสพติดได้ แถมการตรวจสารเสพติดในร่างกายยังเป็นศูนย์อีกด้วย

            เมื่อสิงหราชกลับมาพร้อมกับผู้กำกับหนุ่ม ทุกคนในไร่ก็ต่างเฮกัน ไม่เหมือนครั้งก่อนที่ก่นด่านายหัวเสียๆหายๆ ยังยินดีเพิ่มขึ้นไปอีกเมื่อเห็นพี่น้องของสิงหราชเดินทางมาด้วย นาราได้แต่มองชายหนุ่มจากที่ไกลๆ เธอยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าเขาปลอดภัยดี ไม่รู้สิ เธอคงไม่มีหน้าไปเจอเขา วันนั้นเธอตบหน้าเขาไปฉาดใหญ่ แถมความสัมพันธ์ของเขากับผู้หญิงคนนั้นยัง...

            “ทำไมมายืนตรงนี้ล่ะครับน้องนาค” วิกรเดินเข้ามา เขากำลังจะมาหาสิงหราชพอดี ทว่าเห็นหญิงสาวมองอยู่ จึงเดินเข้ามาถาม

            “ไม่เข้าไปหามันเหรอครับ” ถ้าเข้าไปหา นายหัวของไร่คงดีใจไม่น้อย วิกรคิดแบบนั้น

            “ไม่หรอกค่ะ” นาราส่ายหัว เธอไม่รู้จะเข้าไปทำไม เข้าไปก็คงเป็นส่วนเกินเปล่าๆ ยืนมองจากตรงนี้มีค่าไม่ต่างกันหรอก

            “นาคต้องไปดูไร่ต่อ อีกหน่อยก็จะไปแล้ว”

            “แต่มันคงอยากเห็นหน้าน้องนาคนะครับ” ในช่วงที่ผ่านเวลายากลำบากมา ทุกคนก็อยากเห็นหน้าคนที่เรารักกันทั้งนั้น เขาคิดว่าถ้านาราไปสิงหราชคงจะดีใจ

            ไม่รู้หรอกว่าความสัมพันธ์ทั้งสองคนไปทั้งขั้นไหนกันแล้ว มีเพียงในไร่ที่เขาเห็นว่าสิงหราชไปที่ไหนก็มักมีนาราไปด้วย นั่นเป็นความสัมพันธ์ที่พิเศษไม่ใช่หรอกหรือ

            ทว่านารากลับปฏิเสธราวกับมันไม่ใช่เรื่องจริง

            “เขาคงไม่อยากเห็นหน้านาคหรอกค่ะ พี่กร พี่กรอย่าบอกนะคะว่าเจอนาคที่นี่” ไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอมารอเขา ไม่อยากรู้ว่าเธอดีใจที่เห็นเขากลับไร่อีก

            “แต่”

            “ถือว่านาคขอนะคะ อย่าบอกเขาเลย”

            ดีใจแค่ไหน ก็อย่าให้เขารู้

            “ครับ” วิกรตกลงทั้งที่ไม่อยากทำก็ตาม

            สิงหราชมองไปรอบบ้าน ทว่ากลับไม่พบคนที่กำลังหาอยู่

            “มากินข้าวได้แล้ว”นารีเอ่ยเรียกน้องของตน ครั้งนี้เป็นหนึ่งในรอบสามปีที่เธอกลับบ้าน  ถ้าไม่รู้ว่าน้องกำลังเจอเรื่องร้ายก็ไม่รู้จะได้กลับมาอีกเมื่อไหร่ นารีไม่เชื่อว่าสิงหราชจะทำความผิดและเธอต้องช่วยน้องให้ถึงที่สุด

            “หาใครเหรอพี่” คิมหันต์แฝดผู้พี่เดินเข้ามากอดคอแฝดผู้น้องของตนคือธันวา ทั้งสองใบหน้าละม้ายคล้ายกัน มีดวงตาคมเฉี่ยวทว่าดุดัน โดยจุดต่างของฝาแฝดคู่นี้คือธันวาจะดูนิ่งกว่า ส่วนคิมหันต์เป็นประเภทที่ว่าคุยไม่หยุด ทั้งสองทำธุรกิจอยู่ที่กรุงเทพกันทั้งคู่ไม่ค่อยได้กลับมา

            ส่วนคนสุดท้ายคือเหนือเมฆ เป็นชายผู้เงียบขรึม หล่อลากไส้ และโหดมากๆในสายตาน้องๆ ตาคมปราดมองพี่ชายของตัวเอง อดคิดไม่ได้ว่าสิงหราชมีท่าทางแปลกๆ...ราวกับกำลังมองหาใครสักคน

            และยิ่งเป็นการสร้างความแปลกประหลาดกันไปใหญ่ เพราะอยู่ๆนายหัวของไร่นั้นก็เดินลงบันไดไปด้วยความฉุนเฉียว

            นารากลับมาถอนหญ้าที่ไร่ของตน ตอนนี้เธอได้ย้ายจากที่ที่เคยถูกน้ำป่าไหลหลากเปลี่ยนมาเป็นอีกด้านของไร่แทน ยอมรับว่าหน้าดินไม่ดีเท่าที่นั่น  แต่ถ้ามีการปรับค่าดินกันต่อไป ก็คงดีขึ้นในอนาคต วันนี้อากาศเย็นดี ใกล้จะหกโมงเย็นแล้ว

            มือน้อยยกขึ้นปาดเหงื่อบนหน้าผากตัวเองที่บัดนี้มีหยดน้ำซึมประปราย ดีในอากาศร้อนอบอ้าวแบบนี้ยังมีลมเย็นๆพัดผ่านให้พอชื่นใจบ้าง ตัวชุ่มไปด้วยเหงื่อหมดแล้ว เพราะแบบนั้นนาราจึงอยากไปนั่งพักก่อน ช่วงนี้คนงานต้องทำงานที่ไร่หลัก เธอเลยมาทำเองทั้งหมด ทำคนเดียวก็นั่นแหละ....เหนื่อยสายตัวแทบขาดเลย

            ทว่าหันกลับมาแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นคนหน้ายักษ์ยืนอยู่ นาราทำไม่สนใจเดินไปหากระติกน้ำที่วางไว้ใต้ต้นไม้ ทว่ากลับต้องหยุดการเคลื่อนไหวเพราะคนตัวใหญ่ขวางหน้ากัน

            “หลบ” นาราสบตาร่างสูง เพียงได้ประสานสายตากันความรู้สึกบางอย่างภายในก็พรั่งพรูออกมา หญิงสาวพยายามเก็บมันไว้ ทำเป็นเมินเฉย เดินไปอีกทาง แต่แล้วสิงหราชก็ขวางไว้ตามเดิม จึงเดินมาอีกทาง ถูกขวางไว้อีก อีกทางคนตัวใหญ่ก็ตามมาบังหน้าเธอ ตอนนี้นาราไม่รู้แล้วว่าเขาจะเอายังไง

            “หลบหน่อย คนจะเดินไม่เห็นเหรอ” หญิงสาวเอ่ย ใบหน้าเต็มไปด้วยความเรียบตึง

            “ไม่หลบ ไม่เห็นเหรอว่าคนกำลังคุยด้วย”

            นาราหน้าคล้ำเขียว

            “แต่ฉันไม่อยากคุยกับคุณ หลีกทางด้วยค่ะ” เดินหนีเขา ทว่าคนเบื้องหลังกลับดึงเธอไว้ด้วยใจความของประโยคหนึ่ง

            “ทำไม หรือเธอรังเกียจที่คุยกับผัวขี้คุกแบบฉัน”

            “นี่คุณ!” นาราหันไปด้านหลังด้วยความรวดเร็ว นี่เขาพูดอะไรของเขา เธอไปรังเกียจเขาเมื่อไหร่กัน อีกอย่างเขามาเป็นผัวเธอตอนไหน เป็นสามีของคนอื่นอยู่ไม่ใช่เหรอ ทำไมวันนี้ไม่ไปให้เขากอดล่ะ

            “ฉันไม่ได้คิดแบบนั้น เลิกมายุ่งกับฉันได้แล้ว” เขาควรอยู่กับครอบครัวของตัวเอง ไม่ใช่มาอยู่ที่สวนกับเธอแบบนี้

            “ทำไม นี่มันไร่ฉัน ฉันเดินมาที่นี่ไม่ได้หรือไง”

            ใช่สิ เขาเป็นเจ้าของที่นี่ จะไปไหนก็ได้

            “งั้นก็เชิญอยู่ไปคนเดียวเลย” คนตัวเล็กเดินหนี ทว่าเพียงเสี้ยววินาทีกลับถูกคนตัวใหญ่ดึงเข้าไปกอด สิงหราชกอดเธอแนบแน่นราวกับว่ากลัวจะหายไป

            ร่างบางเบิกตากว้าง ไม่นึกว่านายหัวของไร่จะแตะต้องตัวกัน มือบางแตะไหล่เขาช้าๆให้ลดความแรงของอ้อมกอดลงบ้างทว่านาราแทบจมกับอกแกร่งอย่างไม่ให้เว้นว่างเมื่อเขากระชับอ้อมแขนราวกับเป็นเนื้อเดียวกัน

            “นี่คุณ” ใจดวงเล็กสั่นไหว ร่างกายนิ่งค้างอยู่กับที่ ก่อนที่เปลือกตาสีเนื้อหลับลง ยกมือกอดคนตัวสูง

ตอบ

            ทั้งสองคนกอดกันอยู่แบบนั้น....เนิ่นนาน