แฟนเก่า

            แสงอาทิตย์ส่องยามเช้า วันนี้ตำรวจมาที่ไร่กันเต็มไปหมด พี่น้องของสิงหราชตามลงมาพูดคุย ทุกคนให้ปากคำรวมถึงคนงานในวันเกิดเหตุ ร้อนรนใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งหมดไม่ปักใจเชื่อว่าเป็นฝีมือของสิงหราช ต้องมีคนกลั่นแกล้งนายหัวสิงอย่างแน่นอน

            และใช่ ตอนนี้ไกรพบกำลังสืบสวนส่วนตัวอยู่

            หลังจากที่ชายในเครื่องแบบออกไปจากไร่แล้ว ไกรพบก็พูดคุยกับเพื่อนถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทันที

            “วันที่มึงโดนจับ สองอาทิตย์ก่อนหน้านั้นนายเชาวริตกับลูกชายเดินทางไปต่างประเทศ ตอนนี้ก็ยังไม่กลับมา มึงคิดว่าไง”

            สิงหราชคิดไว้แล้วว่าใครที่น่าจะเข้าข่ายใส่ร้ายเขาได้บ้าง แน่นอนการที่ยืนตรงนี้อาจมีศัตรูและคู่แข่งที่พร้อมจะหักหลังเอาดีเข้าตัวตลอดเวลา ทว่าคนอื่นเขาชั่งตวงดูแล้วไม่น่ามีใครอยากเห็นเขาเข้าคุกเข้าตาราง นอกเหนือจากคนที่มันต้องการผลประโยชน์หลังจากไร่ไม่มีเขาแล้วต่างหาก

            ซึ่งคนคนนั้นที่เข้าข่ายที่สุดเห็นจะเป็นเจ้าของไร่ส้มที่อยู่ข้างๆ คนที่เขายิงกรงนกราคาหลายแสนจนมันบินหนีไปต่อหน้าต่อหน้า

            คงโกรธแค้นกันไม่น้อย

            “สองพ่อลูกนั่นอยากได้ไร่ของกู ต้นกล้ากูหายก็เพราะพวกมัน ส่วนเรื่องนี้ก็อาจเป็นพวกนั้นทำ”

            “แล้วมึงจะเอายังไงต่อไป” ไกรพบเป็นห่วง ตอนนี้ต้องหาหลักฐานเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ของสิงหราชให้ได้  ไม่อย่างนั้นนายหัวของไร่แห่งนี้ได้เข้าไปในคุกแน่ ยิ่งดูเหมือนว่าด้านในมีคนมีเอี่ยวกับคดีสิงหราช ยิ่งไม่น่าไว้ใจ

            “รอดูไปก่อน กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าพวกมันจะทำยังไง ในเมื่อกูไม่โดนจับแบบนี้”

            ไกรพบเข้าใจ ก่อนที่เขาจะนึกได้ถึงเรื่องหนึ่ง จึงตัดสินใจเล่ามันให้สิงหราชฟัง

            “น้องนาคบอกกูว่าก่อนที่มึงจะโดนจับ มีคนมาที่ไร่ เป็นญาติของเธอชื่อมัลลิกา เธอคนนี้เป็นแฟนกับนายตำรวจนายหนึ่งที่รู้จักกันกับเชาวริต มึงว่าของกลางที่ถูกพบในไร่มึง เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้มั้ย”

            สิงหราชนิ่งไป โดยปกติแล้ว เขาไม่ปล่อยให้ใครเข้ามาในไร่ง่ายๆ นอกจากคนงานและคนที่เกี่ยวข้อง นึกไปถึงญาติผู้พี่ของนารา แม้ใบหน้าเลือนรางทว่ายังจำได้ว่าเธอมากับชายในเครื่องแบบคนหนึ่ง

            สิงหราชพอจะประติประต่อเรื่องราวทั้งหมดได้แล้ว เขาเชื่อว่าพวกมันต้องทำอะไรบางอย่างอีกแน่

            “น่าจะใช่ ถ้าเป็นอย่างที่คิดจริง พวกมันคงไม่ปล่อยกูไว้ ต้องหาทางเล่นงานกูจนเข้าไปอยู่ในคุกอีก หรือไม่ก็” สิงหราชสบตากับเพื่อนด้วยความเงียบงัน

            “ฆ่ากูทิ้ง...”

            ใช่ คงมีแต่ความตาย พวกมันถึงจะได้ไร่ธรภูมิไป

            “มันไม่โดนจับแบบนี้จะทำยังไงดี” ตอนนี้เชาวริตอยู่ที่ไร่เรียบร้อยแล้ว ข้างๆมีพันกรยืนอยู่ ตำรวจหนุ่มทำหน้าเครียด คิดไว้แล้วว่านายหัวสิงไม่ยอมจำนนต้องหาทางสู้คดีให้ได้ แต่นี่มันไม่มีมูลเลย รายได้และกำไรของธรภูมิ รวมทั้งทรัพย์สินสมเหตุสมผล ไม่มีอะไรบ่งชี้ได้ว่าสิงหราชค้าสารเสพติด

            ในตอนแรกเขากะจะเล่นงาน ยัดข้อหาให้มันให้ได้ ทว่าดูเหมือนนายตำรวจใหญ่อีกคนจะช่วยมันไว้ แน่นอนว่าเรื่องแบบนี้ไม่ง่ายต้องค่อยเป็นค่อยไป ทุกอย่างต้องแยบยลและมีความเป็นไปได้ให้มากที่สุด เพราะไม่อย่างนั้นจะเป็นพวกเขาซะเองที่ซวย

            “คิดไม่ถึงว่ามันจะมีแบล็คอยู่เบื้องหลัง” พันกรสืบมาแล้ว รู้ว่าสิงหราชไม่มีความสนิทชิดเชื้อกับคนใหญ่โตที่ไหน ส่วนมากคนพวกนั้นมักเป็นคู่แข่งของนายหัวสิงหมด ทุกคนคงดีใจที่รู้ว่าเจ้าตลาดที่มีส่วนแบ่งตลาดเกินครึ่งถูกจับเข้าตาราง

            แต่ไม่คิดว่าสิงหราชจะมีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง ซึ่งพ่อของเพื่อนคนนั้นเป็นนายตำรวจใหญ่ที่ได้เสียชีวิตไปแล้ว ทว่ายังมีความสัมพันธ์อันดีกับนายตำรวจใหญ่อีกคนอยู่ ทำให้เรื่องนี้มีคนยื่นมือเข้ามาชะลอและขอตรวจสอบคดีนี้อย่างถี่ถ้วน จนในที่สุดสิงหราชก็ได้รับการประกันตัว เพราะแบบนั้นตอนนี้เขาต้องทำให้มันมีความผิด ถึงจะได้ไม่ได้เศษเสี้ยวที่ดินของธรภูมิแต่...ต้องเอาชีวิตของตนให้รอด

            “อย่างนี้เราจะไม่ซวยกันไปหมดเหรอ” เชาวริตหน้าเครียด  จากตอนแรกเขาจะหาใครสักคนที่ได้รับอ้างว่าได้ซื้อยามาจากสิงหราช แต่ตอนนี้ต้องหยุดทุกอย่างไว้ก่อน เพราะกลัวว่าจะถูกจับได้

            “ไม่ต้องกลัวหรอกน้า” พันกรเอ่ยเสียงจริงจัง มาถึงขนาดนี้แล้ว ไม่ปล่อยให้ตัวเองโดนจับหรอก

            “ตอนนี้ต้องสร้างสถานการณ์ให้มันเข้าข่ายมีความผิดมากที่สุด แน่นอนว่ามีข่าวลือเรื่องที่มันถูกจับแพร่ออกไปทุกคนต้องสงสัยในตัวมัน ฉันจะใช้โอกาสนี้แหละกำจัดมันทิ้ง”

            วางแผนว่ามีคนอยากฆ่าสิงหราชเพราะกลัวไปเปิดโปงความลับของแก๊งค้ายาเข้า ทำให้พวกมันมาเอาชีวิตของนายหัวไป ความลับจะได้ไม่ถูกแพร่งพราย ยัดยาใส่รถมันสักขนานสองขนาน  จากนั้นก็เรียบร้อย

            ตอนนั้นแหละมันไม่รอดแน่ คนตายมันพูดไม่ได้หรอก และแน่นอนเขามีแผนเด็ดยิ่งกว่านั้น แผนที่ทำให้คนที่ตายไปแล้วแม้แต่อยู่ในนรกก็ดิ้นไม่หลุด

             “สวัสดีครับคุณนาค” เสียงทุ้มจากด้านหลังทำให้นาราที่กำลังชื่นชมเมล่อนผลที่เริ่มใหญ่หันมามอง คิ้วเรียวขมวดแน่น เมื่อเห็นชายหน้าตาดีตรงหน้า

            “คะ?” เขาคนนี้เป็นหนึ่งในพี่น้องของสิงหราชเหรอ เธอจำได้ ทว่าไม่รู้ว่าเขามีธุระอะไรกับเธอ

            “ผมคิมหันต์ เป็นน้องของพี่สิง” ชายหนุ่มแนะนำตัว ยิ้มให้เล็กน้อย

            “อ้อ สวัสดีค่ะคุณคิมหันต์” นารายกมือไหว้เพราะรู้ว่าเขาอายุมากกว่าเธอ

            “คุณนาคมาอยู่ที่ไร่นานแล้วเหรอครับ” เขาชวนคุย มองตาเธอไม่หยุด นาราไม่เข้าใจว่าเข้ามาชวนเธอคุยทำไม ทว่าก็ยอมตอบไป

            “ค่ะ ก็สามปีแล้ว”

            “อืม งั้นก็รู้ความเป็นไปของไร่เยอะเลยงั้นสิ”

            “....”

            “แล้วเคยเห็นแฟนเก่าของพี่สิงมั้ยครับ”

            “แฟนเก่า...งั้นเหรอคะ” หัวใจหญิงสาวกระตุกวูบ นาราตัวชาวาบตั้งแต่หัวจรดเท้า ยิ่งเห็นใบหน้าสงสัยของเธอ เขายิ่งย้ำ

            “ครับ”

            “...”

            “ที่พี่สิงไม่มีใคร เพราะยังลืมเธอคนนั้นไม่ได้”

            แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ

            “เธอคบกับพี่สิงตั้งแต่สมัยเรียนครับ ทั้งสองไปเรียนเมืองนอกด้วยกัน กระทั่งพี่สิงกลับเมืองไทยมาคนเดียว ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พี่เขารักผู้หญิงคนนั้นมาก”

            “คุณ...พูดเรื่องนี้ให้ฉันฟังทำไมคะ” ดวงตากลมจดจ้องชายที่ยังยิ้มแย้มตรงหน้า ไม่เข้าใจว่ากำลังสื่อถึงอะไร คิมหันต์ยกยิ้ม เป็นยิ้มที่ไม่ไปถึงดวงตาเลยสักนิดในความคิดของนารา

            “ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมได้ยินมาว่าคุณสนิทกับพี่สิง คงจะดีถ้ารู้เรื่องนี้ไว้”

            อยากจะถามว่าดียังไง ทว่าพอเห็นใบหน้ายิ้มแย้มที่คล้ายกับว่าไม่จริงใจของคิมหันต์นั้น นาราก็เงียบไป แม้ได้กลิ่นถึงความรู้สึกแปลก แต่เธอก็เก็บไว้ เอ่ยเป็นอย่างอื่นแทน

            “ถ้าผู้หญิงคนนั้นจะกลับมาแล้วนายหัวกลับไปคืนดี นั่นมันก็เรื่องของเขาค่ะ ฉันเป็นแค่ลูกหนี้ของพี่ชายคุณเท่านั้น ไม่มีส่วนได้ส่วนเสียหรอก ขอบคุณนะคะที่บอกให้ฟัง”

            เธอตัดสินใจเดินหนี ทั้งที่รู้สึกสะเทือนเมื่อได้ยินคำว่าแฟนเก่าที่รักมากของสิงหราช อ้อ ที่เขาไม่ยอมมีใคร ก็เพราะอย่างนี้เองเหรอ เธอเข้าใจแล้ว...