เกลียด

ตกเย็นนาราเดินทางไปในที่ที่หนึ่ง และใช่เพียงเข้ามาในบริเวณบ้านอันเป็นสถานที่ที่คุ้นเคย เธอก็ตรงดิ่งเข้าไปในตัวบ้านทันที

            บ้านหลังนี้ดูโอ่อ่า สวยงามเสียจริง

            “ป้าธัญญาสวัสดีค่ะ”

            ธัญญามองหญิงสาวตัวเล็กที่เดินเข้ามาในบ้านอย่างไม่เกรงใจ เธอมองหลานสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า รู้เรื่องแล้วว่าตอนนี้เจ้าของไร่ที่หลานใช้ร่างกายแลกหนี้อยู่โดนจับเข้าคุกไปแล้ว

            สมน้ำหน้ามัน

            “หนูเอาผักมาฝากค่ะ” นาราเอาตะกร้าผลไม้และผักหลากหลายชนิดวางไว้ตรงหน้าธัญญา เอ่ยน้ำเสียงหวาน

            “คุณยายไปไหนเหรอคะ”

            “ไปตลาด ยัยนีพาไป” ‘ณรี’ หรือ ‘นี’ คือผู้ช่วยที่คอยดูแลยายของเธอ ส่วนมากจะมาช่วยผู้เป็นยายในเวลากลางวันแล้วกลับ  และใช่ นารารู้อยู่แล้วว่ายายของเธอไปไหน ใครพาไป และใครอยู่ที่บ้าน...”

            “วันนี้น้าธัญไม่ได้เข้าเวรเหรอคะ” นาราถามด้วยใบหน้าอารมณ์ดี ต่างจากใจที่มีบางอย่างปะทุขึ้นมา

            ธัญญามองหลานสาวของตนที่วันนี้ดูอ่อนน้อมแปลกๆ แต่ก็คิดว่านาราคงคิดได้ว่าเธอเป็นญาติผู้ใหญ่ของตัวเอง ที่ต้องให้เกียรติและเคารพ หรือก็เพราะกลัวที่จะไม่มีงานทำเพราะผัวโดนจับเลยทำดีกับเธอไว้ บอกตามตรงที่ผ่านมาไม่ชอบที่เด็กนี่หัวแข็ง ไม่โอนอ่อนไปกับธัญญา แต่ก็ดี รู้ไว้ซะบ้างว่าเธอเป็นใครและควรเคารพแค่ไหน ธัญญายิ้มอย่างพอใจ

            “ไม่ คนอื่นทำแทน แล้วนี่เป็นยังไง นายหัวของไร่โดนจับแล้วไม่ใช่เหรอ หนี้ที่เหลืออยู่ล่ะ จะเอายังไง”

            สุดท้ายหลานคนนี้ก็ไม่มีบุญวาสนาได้เหมือนลูกสาวเธอ ดูสิ ตอนนี้คบหาดูใจกับสารวัตรหนุ่ม เทียวไปมาหาสู่กัน อนาคตดีกว่านาราเป็นไหนๆ

            “ก็ต้องดูไปนะคะ ญาติของเขาอาจมารับช่วงแทน” นาราตอบพลางยิ้มเศร้าให้ธัญญาเห็น เห็นแบบนั้นหญิงวัยกลางคนยิ่งดูแช่มชื่นไปกันใหญ่ สะใจจริงๆ

            “อย่างนั้นเหรอ แหม เราก็อดทนเอานะหนี้ตั้งหลายบาท เอาแบบนี้มั้ย ถ้าไม่มีงานทำ มาทำความสะอาดที่บ้านก็ได้ ยัยเหมียวน่ะมีแฟนเป็นสารวัตรเลยนะ เขาทำธุรกิจมากมาย รวยเลยล่ะ เขาช่วยจ่ายได้แกก็มาทำ เอาเงินไปใช้หนี้เขา”

            “แฟนพี่เหมียวเป็นสารวัตรเหรอคะ” นาราค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองแสดงท่าทีสนใจ เห็นแบบนั้นธัญญายิ่งกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ โอ้อวดใหญ่

            “ใช่น่ะสิ เขานะทำธุรกิจเยอะเลย ทั้งหอพัก โรงแรม เอ่อ เขาว่าอยากทำสถานที่ท่องเที่ยวด้วยนะ แต่ตอนนี้กำลังหาที่อยู่ รู้จักคนก็เยอะ โอ๊ย แถวเราน่ะ เขารู้จักหมดแหละ เป็นคนกว้างขวาง เผลอๆอาจจะรู้จักคนเยอะกว่านายหัวสิงเจ้านายแกอีกนะ อีกหน่อยเขาคงจะรวยเทียบเท่ากับสิงหราช ตอนนี้กำลังสร้างเนื้อสร้างตัวอยู่ ถึงจะมีสมบัติสมบัติพัสถานมากมายก็ยังไม่หยุดหา อีกหน่อยยัยเหมียวคงได้เป็นคุณนายชูคอ แกคอยดู”

            ขนาดนั้นเลยเหรอ นาราอยากหัวเราะ เธอไม่เข้าใจการโอ้อวดแล้วมันได้อะไร ยิ่งเป็นการโอ้อวดที่ยังไม่เกิดขึ้นจริง  อีกอย่างรู้ได้ไงว่าสิ่งที่พูดมานั้นมาจากการกระทำถูกกฎหมายและไม่กลั่นแกล้งใคร แต่เอาเถอะ ในเมื่อป้าอยากพูดนาราก็ไม่อยากขัดอะไร

            ธัญญายิ้มแย้ม มองหลานสาวตัวเอง เธอเล่าให้ลูกน้องสาวฟังหมดว่าแฟนของลูกทำอะไร ขับรถอะไร เงินเดือนเท่าไหร่ เวลาเห็นนารานั่งฟังด้วยความตั้งใจ หญิงวัยกลางคนยิ่งสะใจเอ่ยไม่หยุด

            “นี่นะ เขาก็ว่าจะมาขอมาแต่งยัยเหมียวเหมือนกัน แต่ยัยเหมียวมันยังไม่พร้อม แกก็รู้ว่าพี่เรายังสาวอยู่ ยังเลือกได้ ยัยเหมียวสวย ไม่คนนี้ก็ค้านมีคนอื่น จะเอารวยเท่าไหร่ก็ได้ เพราะมีรูปเป็นทรัพย์”

            ลูกของเธอสูงส่ง ไม่น้อยกว่าใคร

            นารานั่งฟังป้าของตนพูดไปใหญ่ เธอเก็บทุกรายละเอียด ก่อนที่หญิงสาวจะค่อยๆลุกขึ้น ธัญญาหน้าเลิ่กลั่กเพราะอยู่ๆนาราก็เหมือนจะไม่ฟังเธอ

            “หนูลืมว่าต้องกลับไปทำงานที่ค้างไว้น่ะค่ะ หนูขอตัวก่อนนะคะ” ร่างบางเอ่ยออกมาซะอย่างนั้น

            “อ้าว” ธัญญารีบลุกอย่างไว เธอยังพูดไม่จบเลย

            “นี่เราจะกลับแล้วเหรอ” นารายกยิ้ม ก้มใบหน้าไหว้ผู้เป็นป้า ธัญญารับไหว้แบบงงๆ

            “กลับแล้วค่ะ ไว้เจอกันนะคะ อ้อ” หญิงสาวจะหันหลังกลับ ทว่าก็หันมามองผู้เป็นป้าใหม่

            “พี่เหมียวจะแต่งงานเมื่อไหร่บอกหนูด้วยนะคะ หนูจะมาช่วยงาน” มุมปากของนารายกยิ้มมากขึ้น ทว่ารอยยิ้มพวกนั้นกลับไปไม่ถึงดวงตางามเลย

            ตรงข้ามกับผู้เป็นป้า ได้ยินแบบนั้นธัญญายิ่งพอใจใหญ่

            “ได้สิ เดี๋ยวฉันจะไปบอกแม่แก แกก็มาด้วย ขอบใจสำหรับผักนะ”

            “ขอบคุณป้าเช่นกันค่ะ...”

            ธัญญาขมวดคิ้วไม่เข้าใจว่าหลานสาวขอบคุณเธอทำไม แต่ช่างเถอะวันนี้อารมณ์ดีแล้ว ได้อวดเรื่องลูกสาวในคนอื่นฟัง ธัญญายิ้มแป้นมองแผ่นหลังเล็กที่เดินจากไป ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่วายเบะปากทีหนึ่ง เห็นมั้ยสุดท้ายลูกเธอก็ได้ดีที่สุดในบ้านอยู่ดี