LOGINShare
ตอนที่16 รอยแผลเป็น 1
Last Updated:
2025-08-27 12:20:44นางผ่านการคัดเลือกให้เป็นสาวงามของเขา
ถึงแม้ว่าเขาจะรู้มาจากหัวหน้าบ่าวไพร่นามว่าเซี่ยวซิงแล้วว่านางเพียงแค่ต้องการได้งานทำ
แต่...
เขาอยากใกล้ชิดนาง...
เขามายืนมองนางอยู่นาน นางมัวแต่นอนเหม่อมองฝ่ามือของตนเองอยู่ โดยไม่สนใจเขา จนเขาต้องกระแอมเรียกสติของนาง
ถึงแม้ว่านางจะบ่นแต่นางก็ยินยอมทำตามคำสั่งของเขาแต่โดยดี นางทำให้เขารู้สึกแปลกประหลาดในใจได้ตลอดเวลา
“ข้าปวดเมื่อย นวดให้ข้าหน่อย” เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อยไม่แสดงอารมณ์ใดๆ แค่อยากหาเรื่องหางานให้นางทำ
หงเหม่ยหลงที่เดิมทีทำท่าจะนั่งลงที่ตั่งตรงข้ามกับเขาเพื่อจิบชา ถึงกับต้องเด้งตัวขึ้นมาเมื่อเขาเอ่ยเช่นนั้น
หญิงสาวเดินอ้อมไปด้านหลังของชายหนุ่มแต่โดยดี ด้วยเพราะนางพอรู้อยู่บ้างถึงหน้าที่ที่พึงกระทำของบ่าวไพร่ ก่อนจะหยุดยืนอยู่ที่ด้านหลังของเขา จับผมดำขลับของเขาให้ปัดออกไปทางด้านข้างเพื่อจะได้นวดหลังให้เขาได้ตรงจุด
หงเหม่ยหลงนวดหลังให้หลี่ซ่งหมินไปเรื่อยๆไล่ไปตามไหล่บึกบึนของเขา ต้นคอของเขา เลื่อนลงไปตามกระดูกสันหลัง
แผ่นหลังกว้างใหญ่ของเขานั้นนางเคยเห็นมาแล้ว เมื่อครั้งที่ถอดเสื้อให้เขา เพื่อที่จะทำแผลจากธนูดอกนั้นตอนอยู่ในถ้ำด้วยกัน
ป่านนี้แผลนั่นคงจะหายดีแล้ว แต่อาจจะทิ้งรอยแผลเป็นเอาไว้อยู่ไม่น้อย
ภายใต้รูปร่างสง่างามของเขา
เขาต้องมีตำหนิ มีมลทิน ก็เพราะนาง
แผลเป็นนี้ เพราะเขามีน้ำใจช่วยนาง...
“เจ้าเหม่อลอยไปไหนกัน” หลี่ซ่งหมินเอ่ยขึ้นเมื่อรับรู้ได้ว่าฝ่ามือน้อยๆของนางที่กำลังนวดคลึงแผ่นหลังเขาอยู่คล้ายกับชะงักงันไป
“อืม...หืม! ข้าเปล่า”
“ยังจะเถียง”
“เปล่าน่า...” หญิงสาวเอ่ยเสียงเบาพลางตั้งใจบีบนวดอย่างต่อเนื่อง
ชายหนุ่มถึงกับแอบยกยิ้มตรงมุมปาก คล้ายนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาจึงแอบเอื้อมมือของตนเองขึ้นหมายจะคลายผ้าคาดเอวออกเพียงนิด เพื่อให้เสื้อของเขาได้คลายตัวออก เพราะท่าทางของนางเหมือนอยากจะดูอะไรบางอย่างบนแผ่นหลังของเขา
และมันก็เป็นดังที่เขาคาด เมื่อเสื้อของเขาคลายตัว หงเหม่ยหลงที่กำลังบีบนวดหลังให้เขา ก็แอบเปิดเสื้อของเขาออกอย่างเบามือ
เสื้อของหลี่ซ่งหมินค่อยๆคลายตัวออกจนเห็นแผ่นหลังกว้างใหญ่และปรากฎรอยแผลเป็นขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กแก่สายตาของหงเหม่ยหลง
อืม...แผลเป็นนี่มันใหญ่กว่าที่คิดเอาไว้ หญิงสาวนึกในใจพลางเอื้อมมือมาลูบไล้แผลเป็นนั่นอย่างเบามือ
เพราะแผลเป็นนี้ เกิดจากธนูดอกนั้น ธนูที่พุ่งตรงมา ถ้าไม่มีแผลเป็นนี่ นางอาจจะตายไปแล้ว ที่ริมแม่น้ำ
ในวันนั้นนางหลบมันไม่ทัน ไม่ทันอย่างแน่นอน นางไม่มีเรี่ยวแรงพอจะหลบมัน...
หญิงสาวเหม่อมองรอยแผลเป็นนั่น เนิ่นนาน พลางสัมผัสอย่างเบามือ เป็นเชิงขอโทษ ขอบคุณ อยู่อย่างนั้น เนื่องจากว่าการมีแผลเป็นอย่างนี้ย่อมไม่ใช่ผลดีกับร่างกายของบุรุษผู้สูงศักดิ์เช่นเขา
และการกระทำของหญิงสาวในยามนี้นั้น กำลังสร้างความรู้สึกปั่นป่วนให้หลี่ซ่งหมินอยู่ไม่น้อย
ชายหนุ่มทำได้เพียงนั่งกำมือเพื่อสะกดกลั้นอารมณ์พลุ่งพล่านบางอย่าง
นางมักจะทำให้เขารู้สึกแบบนี้ได้เสมอ
ความรู้สึกนี้มัน...
ชายหนุ่มยังคงนั่งอดทน
อดกลั้นอยู่อย่างนั้น...
หงเหม่ยหลงไม่รู้ตัวว่ากำลังสร้างแรงปรารถนาบางอย่างแก่ชายหนุ่มตรงหน้า นางยังคงสัมผัสแผ่นหลังของเขา สัมผัสผิวพรรณของเขาอย่างเบามือ
นางเหม่อมองร่างกำยำของเขา แผ่นหลังของเขา ผิวเนียนละเอียดสะอาดสะอ้านงามตาของเขา ช่วงไหล่ ลำคอ ทุกสัดส่วนของเขา
ช่างมีเสน่ห์เย้ายวนสะกดสายตาของนาง
สะกิดอารมณ์บางอย่างของนาง
อืม...บุรุษผู้นี้ช่าง...
หงเหม่ยหลงมองอย่างเคลิบเคลิ้ม
ความคิดกำลังเตลิดมิได้อยู่แค่รอยแผลเป็น
Latest chapter
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่16 รอยแผลเป็น 2
หลี่ซ่งหมินที่นั่งเงียบอยู่ เขารู้สึกได้ถึงมือเรียวงามของหญิงสาวบนแผ่นหลังของเขา เขาพยายามแล้วที่จะสะกดกลั้นอดทนกับความรู้สึกบางอย่างที่กำลังเกิดขึ้นแต่เหมือนมันจะไม่ได้ผลมันเกินทานทนเขาไม่อยากทน...อีกต่อไป... ชายหนุ่มจึงหันหน้าไปทางหญิงสาวที่กำลังเหม่อมองเขาจากทางด้านหลัง“เจ้ากำลังทำอะไร” เขาถามเสียงแผ่ว“กำลังนวดหลังให้ท่าน” นางตอบเสียงแผ่วเช่นกัน“มานี่ มา” ชายหนุ่มเอ่ยพลางใช้มือจับท้ายทอยของหญิงสาวให้ก้มหน้าลงมา“หืม...” หญิงสาวก้มหน้าลงมาแบบไม่รู้ตัว นางเพียงรู้สึกได้ถึงใบหน้าคมเข้มเคลื่อนเข้ามาใกล้ใบหน้าของนาง ความรู้สึกแปลกประหลาดสายหนึ่งพลันแล่นเข้ามาผ่านริมฝีปากหญิงสาวเพียงหลับตา“อืม...”เสียงหนึ่งดังขึ้นจากลำคอระหงของหงเหม่ยหลง หลี่ซ่งหมินค่อยๆรั้งร่างบางของหงเหม่ยหลงให้ลงมานั่งบนตักแข็งแกร่งของเขา มือข้างหนึ่งของเขาประคองท้ายทอยของนาง ส่วนอีกข้างหนึ่งเอื้อมมาจับประคองกอดเอวบางความรู้สึกซาบซ่านมากกว่าครั้งก่อนสายหนึ่งเริ่มทำงานเมื่อการจูบที่นุ่มนวลคล้ายคลึงดั่งเช่นสองคราแรกเริ่มแปรเปลี่ยนไปเป็นดูดดื่มเมื่อเขาเริ่มแทรกซึมล้วงลึกด้วยปลายลิ้นของเขาชายหนุ่มเริ่
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่16 รอยแผลเป็น 1
นางผ่านการคัดเลือกให้เป็นสาวงามของเขาถึงแม้ว่าเขาจะรู้มาจากหัวหน้าบ่าวไพร่นามว่าเซี่ยวซิงแล้วว่านางเพียงแค่ต้องการได้งานทำแต่...เขาอยากใกล้ชิดนาง...เขามายืนมองนางอยู่นาน นางมัวแต่นอนเหม่อมองฝ่ามือของตนเองอยู่ โดยไม่สนใจเขา จนเขาต้องกระแอมเรียกสติของนางถึงแม้ว่านางจะบ่นแต่นางก็ยินยอมทำตามคำสั่งของเขาแต่โดยดี นางทำให้เขารู้สึกแปลกประหลาดในใจได้ตลอดเวลา “ข้าปวดเมื่อย นวดให้ข้าหน่อย” เขาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อยไม่แสดงอารมณ์ใดๆ แค่อยากหาเรื่องหางานให้นางทำหงเหม่ยหลงที่เดิมทีทำท่าจะนั่งลงที่ตั่งตรงข้ามกับเขาเพื่อจิบชา ถึงกับต้องเด้งตัวขึ้นมาเมื่อเขาเอ่ยเช่นนั้นหญิงสาวเดินอ้อมไปด้านหลังของชายหนุ่มแต่โดยดี ด้วยเพราะนางพอรู้อยู่บ้างถึงหน้าที่ที่พึงกระทำของบ่าวไพร่ ก่อนจะหยุดยืนอยู่ที่ด้านหลังของเขา จับผมดำขลับของเขาให้ปัดออกไปทางด้านข้างเพื่อจะได้นวดหลังให้เขาได้ตรงจุดหงเหม่ยหลงนวดหลังให้หลี่ซ่งหมินไปเรื่อยๆไล่ไปตามไหล่บึกบึนของเขา ต้นคอของเขา เลื่อนลงไปตามกระดูกสันหลัง แผ่นหลังกว้างใหญ่ของเขานั้นนางเคยเห็นมาแล้ว เมื่อครั้งที่ถอดเสื้อให้เขา เพื่อที่จะทำแผลจากธนูดอกนั้นตอนอยู
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่15 คัดเลือกสาวงาม2
มาถึงการวาดภาพศิลปะปลายพู่กัน สตรีอื่นๆต่างวาดภาพเป็นทิวทัศน์ ภูเขา แม่น้ำ บ้างก็วาดภาพรูปบุปผาต่างๆ ดูแล้วงดงามสบายตา แต่หงเหม่ยหลงกลับวาดภาพออกมาเป็นกระบวนท่าของการต่อสู้ต่างๆเต็มหน้ากระดาษ จนเหล่าทหารที่คอยอารักขาอยู่ภายในบริเวณการแข่งขันแทบจะเข้ามาแย่งชิงกัน เพื่อนำมันไปฝึกฝนจนสุดท้ายที่เรียกเสียงฮือฮาอย่างฉงนจากบรรดาผู้มาร่วมงานก็คือการเล่นดนตรี สาวงามนางอื่นปล่อยพลังนิ้วมือเพื่อเล่นดนตรีล้วนแล้วแต่เป็นเพลงที่มีท่วงทำนองไพเราะเสนาะหู จนได้คะแนนเต็มสิบส่วนกันถ้วนหน้า มีเพียงหงเหม่ยหลงที่ไม่ได้คะแนนเลยการเล่นดนตรีนั้นนับเป็นเรื่องที่ยากที่สุดสำหรับนางเพราะนางฝึกแต่ดาบ ฝึกแต่พลังฝ่ามือ ไม่เคยฝึกเล่นดนตรีใดๆ กิจกรรมทั่วไปสำหรับเหล่าสตรีนางมิเคยได้แตะต้องดังนั้นเมื่อนางเพียงแค่จรดปลายนิ้วเพื่อส่งพลังไปยังเครื่องดนตรีเหล่านั้น เครื่องดนตรีก็เป็นอันต้องเสียหาย บ้างก็สายขาด บ้างก็ปริแตก เปลี่ยนตัวใหม่ก็ยังเหมือนเดิม โจทย์ข้อนี้นางทำเครื่องดนตรีเสียหายไปหลายตัว จนนางต้องยอมแพ้หลี่ซ่งหมินที่นั่งมองหงเหม่ยหลงอยู่เขารู้ดีถึงสาเหตุนั้นเขาเคยเห็นพลังงานจากฝ่ามือนั้นของนางมาแล้ว ตอนที่นาง
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่15 คัดเลือกสาวงาม 1
เวลาผ่านไปอีกหนึ่งวัน การคัดเลือกสาวงามก็มาถึงณ ลานกว้างของวังหลี่ซ่งหมินหนาแน่นไปด้วยเหล่าสาวงาม แต่ละนางล้วนมีหน้าตาสวยสดงดงามหยาดเยิ้มจนหงเหม่ยหลงรู้สึกแสบตาไปหมด มองไปทางไหนก็มีแต่สตรีรูปโฉมเหนือคำบรรยาย เพียงไม่นานเหล่าขันทีทั้งหลายก็เดินทางเข้ามาทำให้รู้ว่าใกล้ถึงเวลาแข่งขันแล้วหงเหม่ยหลงมิได้มีอาการตื่นเต้นแต่อย่างใด เพียงแต่นางไม่ชินกับภาพแบบนี้เอาเสียเลยที่บ้านของนาง สำนักหมื่นโลกันตร์ มิใช่ไม่เคยจัดการแข่งขันแต่การแข่งขันที่บ้านของนางนั้นล้วนเป็นกิจกรรมแนวป่าเถื่อนแต่ละคนที่เข้าร่วมการแข่งขันล้วนแล้วแต่มีลักษณะหน้าตาโหดเหี้ยม ดุดัน มิได้เหมือนดั่งนางฟ้านางสวรรค์เช่นนี้แต่ที่นี่เวลานี้ทำให้นางพอเข้าใจในตัวของบุรุษที่นางแอบชื่นชมอยู่ในใจบุรุษอะไร ช่างเจ้าชู้ เจ้าสำราญ น่าหมั่นไส้ยิ่งนัก นางนึกเข่นเขี้ยวอยู่ในใจ นึกอยากจะฆ่าสตรีทุกคนในที่นี้เสียจริงเชียวและบุรุษที่หงเหม่ยหลงกำลังนึกเข่นเขี้ยวอยู่นั้น บัดนี้เขากำลังนั่งอยู่ด้านบนสุดของเวทีการแข่งขันแห่งนี้ซึ่งเดิมทีหลี่ซ่งหมินนั้นมิได้คิดที่จะเข้ามาดูการแข่งขันแต่อย่างใด เพียงแต่จะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเหล่าขันทีไปเพี
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่14 ท่ามกลางสวนสวย
“เจ้าควรจะทำให้สมองปลอดโปร่งขึ้นหลังจากได้อ่านหนังสือเหล่านั้นจนพอใจ” จู่ๆ หลี่ซ่งหมินก็เอ่ยขึ้น เพื่อชี้นำบางอย่างให้แก่หงเหม่ยหลงเขารู้สึกว่าอยากอยู่ใกล้ชิดนาง อยากคุยกับนางให้มากกว่านี้ หงเหม่ยหลงเพียงนั่งฟังนิ่งๆไม่ตอบรับคำใดๆ แต่ทว่าภายในใจกำลังเห็นด้วยกับความคิดนั้นของชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของถิ่นฐานแห่งนี้ แต่ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะกล่าวสิ่งใด หลี่ซ่งหมินก็ลุกขึ้นพร้อมทั้งถือวิสาสะจับกุมมือของหงเหม่ยหลงให้เดินตามตนออกมาจากในห้องหนังสือเสียอย่างนั้น “เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อน! ท่าน!” หงเหม่ยหลงเอ่ยได้แค่นั้นพลางลุกเดินตามออกมาอย่างฉงน หญิงสาวมองเห็นเหล่าบรรดาบ่าวไพร่ตามรายทางต่างเมียงมองมาทางนางเป็นสายตาเดียวกัน นั่นจึงทำให้นางไม่อาจกล่าวสิ่งใดได้อีกต่อไป ด้วยเพราะเกรงว่าอาจจะเป็นการไม่ให้เกียรติชายหนุ่มที่กำลังเดินอยู่ด้านหน้าของนางในยามนี้ เมื่อหลี่ซ่งหมินพาหงเหม่ยหลงเดินทอดน่องมาจนถึงสวนสวยแห่งหนึ่งภายในอุทยานของเขตวังของเขา เขาจึงค่อยๆหยุดเดินแต่ยังคงจับกุมมือของนางอยู่อย่างเอาแต่ใจ “ท่าน! ปล่อย! ปล่อยก่อน...” หงเ
นางร้ายพ่ายรัก ดวงใจรัชทายาท ตอนที่13 เจ้าของห้อง 3
หงเหม่ยหลงยอมมานั่งลงแต่โดยดี ด้วยเพราะรู้สึกผิดต่อการกระทำของตนเอง“ข้า เอ่อ...ขอโทษด้วยที่ถือวิสาสะเข้ามาในห้องของท่านยามวิกาลเช่นนี้” หงเหม่ยหลงเอ่ยขึ้น สีหน้างามที่มักจะดุดันของนางอ่อนโยนลงภายใต้แสงเทียนชายหนุ่มเพียงนั่งมองใบหน้านั้นมิได้กล่าวสิ่งใดหญิงสาวเห็นชายหนุ่มเงียบไปจึงเอียงหน้าไปทางเขาพลางขมวดคิ้วเป็นเชิงคำถาม “ท่านกำลังเคืองข้างั้นรึ”“เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องเคือง ข้ามิได้ทำสิ่งใดที่เป็นความผิดร้ายแรงเสียหน่อย หนังสือหรือ ข้าก็ยังมิได้ขโมยไปสักเล่ม”ชายหนุ่มจ้องหน้านางก่อนกล่าว “ถ้าข้านอนหลับไปแล้ว เกรงว่าเจ้าจะขโมยมันจนหมด ไม่เหลือสักเล่ม”“ท่าน!” หญิงสาวถลึงตาใส่ ก่อนถอนหายใจ ยามเอ่ย“เฮ่อ....ท่านจะเอาอย่างไร ว่ามา”“ก็ไม่อย่างไร” ชายหนุ่มตอบหน้านิ่ง “ถ้าเจ้าอยากอ่านหนังสือก็อ่านได้เลย แต่ต้องอ่านที่นี่ ห้ามนำมันออกไป”“แม้ข้าจะนำมันออกไป ข้าย่อมนำมันมาคืน”“แต่ข้าไม่ให้นำมันไป เจ้าต้องนั่งอ่านมันในนี้”“ทำไมงั้นเล่า ท่านจะไม่หลับไม่นอนหรือยังไง”“ข้ายังไม่ง่วง” ใครจะหลับลง เขาคิดหญิงสาวก้มหน้าลง “ก็ได้ ก็ได้” พร้อมส่ายหน้าน้อยๆเป็นเชิงว่ายอมแพ้ “ข้ายอมท่านแล้ว” ห
You may also like
รัชทายาทชะตาฟ้า
เมิ่งซานเชียน252.2K viewsองค์รัชทายาทแห่งต้าเหยียน
ใบไม้ร่วงในเมืองร้าง167.4K viewsบัณฑิตยอดนักคิดแห่งต้าเย่
ชวินเป่ยอี๋661.9K viewsหลังจบความสัมพันธ์ ข้ากลายเป็นอ๋องต่างสกุลที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์
เสี่ยวหมิงผู้โดดเดี่ยว31 viewsเจาะเวลาหาบูเชคเทียน
ไป๋เหลียนฮวา40 viewsชีวิตที่สามของหนิงอัน
มายารัตติกาล674 viewsจอมใจจอมมาร
LiHong75 viewsผู้ไม่เป็นที่โปรดปราน
แอปเปิลโซดา858 views
