เจ้าสาวไม่เดียงสา 73

“ลุกไปอาบน้ำเลยค่ะ”

“อืม...อาบให้หน่อยสิ” วงแขนแกร่งกอดรัดแน่นขึ้น จมูกโด่งซุกไซ้ไปตามลำคอระหงหอมกรุ่น มือใหญ่ก็เริ่มคลึงเคล้นเป็นจังหวะอย่างต้องการปลุกเร้า น่านน้ำจับมือของสามีทั้งสองข้างไว้แน่น แล้วรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่ง ภูชิตค่อยๆยันตัวเองลุกขึ้นนั่งตาม สายตาละห้อยมองภรรยาอย่างน่าสงสาร

“อย่าขี้โกงค่ะ เมื่อคืนน้ำก็ตามใจคุณภูไปตั้งเยอะแล้วนะคะ เช้านี้ยังมาเอาเปรียบกันอีก เดี๋ยวจะให้พักคนละห้องเลยดีไหมคะ”

“ไม่เอาๆ...ไม่ได้กอดน้ำนอน ต้องนอนไม่หลับแน่ๆ” ร่างใหญ่ขยับเข้าใกล้ภรรยาสาว ซุกใบหน้าลงที่อกอวบหยุ่นออดอ้อน มือเล็กพยายามดันบ่าสามีออก

“อื้อ...พอแล้วค่ะ น้ำอาบน้ำให้ก็ได้” ภูชิตผงกศีรษะขึ้นทันที ใบหน้าหล่อเหลาระบายยิ้มอย่างยินดี

“ว้าย!” สามีแสนดีรีบขยับตัวลงจากเตียง คว้าร่างภรรยาอุ้มขึ้นแนบอกทันที ลำแขนเรียวยกขึ้นคล้องคอทันทีเพราะกลัวตก

“อาบน้ำอย่างเดียวนะคะ” เสียงหวานต่อรองอย่างไม่ค่อยแน่ใจ คนอุ้มไม่ตอบเพียงแต่หัวเราะเบาในลำคอ แล้วพาร่างเล็กเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทันที น่านน้ำได้แต่ทอดถอนใจ ไม่เคยมีสักครั้งที่จะห้ามปรามสามีในเรื่องนี้ได้