เข้าสู่ระบบแชร์
ความสัมพันธ์ร้าวฉาน
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-17 17:26:42เมื่อเขียนนิยายได้หนึ่งตอนกัสจึงรู้สึกง่วงอย่างมาก จึงหยุดเขียนและนั่งอ่านซ้ำจนเกือบจะจบตอน จูจู่เขาก็ได้ยินเสียงจากด้านหลัง
“กัสพีคมานอนนี่ได้อย่างไง”
กัสได้ยินเสียงห้วนและดังมาก เขาจึงหันหน้ามองด้วยความตกใจ กัสทำอะไรไม่ถูกถึงแม้สิ่งที่เขาทำก้ำกึ่งไม่ตั้งใจก็ตาม
“ไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะเขื่อน”
“ไม่ใช่แล้วพี่พีคมานอนอยู่ที่ห้องได้ไง”
“ก็พี่พีคเขาเมาตามหานายไม่เจอ เขาก็มานอนรอนายอยู่นี่ไม่เห็นเหรอนะ”
“ทำไมต้องถอดเสื้อผ้านอนด้วย”เขื่อนจ้องหน้ากัสเขม็ง
“เหล้ามันหกเปื้อนเสื้อผ้าเขา โน้น เสื้อกางเกงของพีคเราซักตากไว้ให้”กัสชี้ไปยังที่ตากเสื้อกางเกงของพีค
“เราไม่เชื่อหรอกนายสองคนต้องมีอะไรกัน”
“ไม่เชื่อก็ถามพี่พีคสิ”
“พี่พีค”เขื่อนตะโกนอย่างดัง
พีคตกใจตื่นด้วยเสียงอันดังของเขื่อน เมื่อเขาลืมตาขึ้นและหันมามองตามเสียง ภาพที่ได้เห็นคือเขื่อนยืนนิ่งๆมองเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ พีครู้สึกแปลกใจเขาจึงลุกขึ้นแล้วลงมาจากเตียง
“มีอะไรเหรอเรียกพี่ซะดังเลย”
“พี่พีคมีอะไรกับกัสใช่ไหม”
“ไม่ใช่อย่างที่เขื่อนคิดนะ พี่เมามากนอนรอเขื่อนตั้งนาน ปลุกพี่ซะเสียงดังเลยนะ”
“ไม่ต้องมาพูดแก้ตัว ทำอะไรกันไว้รู้ดีแต่ใจ ถ้ามารอเขื่อนอย่างเดียวทำไมต้องถอดเสื้อผ้าด้วย”
“เหล้าหกใส่พี่ ถามกัสได้เลย”
“กัสบอกแล้วแต่เขื่อนไม่เชื่อ”
“ทำไมเขื่อนพูดอย่างนี้ล่ะ”
“ก็สภาพที่เห็นมันชวนให้คิดไหมล่ะ และอีกอย่างกัสมันก็ชอบพี่ด้วยเหมือนกัน คงเป็นโอกาสเหมาะเลย”เขื่นปาดสายตามองกัสด้วยความเคืองแค้น
“นายพูดอะไร เราไม่ได้ชอบพี่พีคอย่างที่นายพูดเลย”กัสรู้สึกหน้าเสียเพราะสิ่งที่เขื่อนพูดนั้นเป็นความจริง
“ไม่ต้องมาแอ๊บสะตอเรารู้นิสัยนายดี”
“เราเป็นเพื่อนกันนะเขื่อนทำไมนายพูดกับเราอย่างนี้”
เพื่อนเหรอ เขาทำกันอย่างนี้ใช่ไหมเพื่อน แอบกินของเพื่อนนายก็รู้ว่าเรารักพี่พีค”
“เขื่อน”พีคพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจแฝงไว้ด้วยความดีใจ
“นายเป็นเพื่อนที่เลวมาก ทำกับเพื่อนได้ลงคอ นายมันคบไม่ได้”
“เขื่อน กัสเขาไปเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย”พีคเดินเข้าไปใกล้ๆเขื่อน
“พี่พีคเข้าข้างมัน เห็นมันดีกว่าเขื่อนมันสำออยรู้ไหม”
“เขื่อนใจเย็นๆ เขื่อนต้องมีสติมากกกว่านี้ ทีเขื่อนให้พี่ที่ทำงานมาส่งที่ห้อง พี่ยังไม่ว่าอะไรเลยถึงพี่จะน้อยใจบ้างก็เหอะ”
“นั่นไงมันใส่ร้ายเขื่อน พี่ที่ทำงานของเขื่อนเขามีเมียแล้ว ไม่มีอะไรเกินเลยอย่างที่พี่คิดเลย เห็นไหมความร้ายของกัส นายคบไม่ได้จริงๆเลยนะกัส”
“เรา ไม่คิดอะไรอย่างนั้นเราก็ตอบไปตามความจริงที่นายบอกให้เราฟัง”กัสเดินเข้าไปใกล้ๆเขื่อน
“ไม่ต้องเข้ามาใกล้”เขื่อนผลักกัสจนล้มลงหัวกระแทกโน๊ดบุ๊คจนสลบ
“เขื่อนทำไมทำกับกัสอย่างนี้”พีคเอ่ยขึ้น
พีคหันไปดูกัสที่ล้มลงและนิ่งไปทันที โดยที่ศีรษะกระแทกโน้ตบุคอย่างแรงจนจอดับไปในทันที
“กัส กัส กัส”พีคเขย่าร่างเบาๆ ส่วนเขื่อนยืนนิ่งด้วยความตกใจ และทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน
เสียงของพีคและมือเขย่าร่างของกัสอย่างต่อเนื่อง จนร่างของกัสเริ่มขยับตามแรงและเสียงที่ได้ยิน เขาจึงค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้วลืมตาขึ้น แต่แล้วสิ่งที่เขาเห็นนั้นเป็นภาพใหม่ที่ไม่คุ้นเคย แต่เหมือนเคยอยู่
“เห็นไหมพี่พีคมันสำออยเป็นอะไรซะที่ไหน”เขื่อนปาดสายตามอง
“นายเป็นใครมาว่าเราสำออย”ยิวมองชายหนุ่มที่ยืนว่าเขาตรงหน้า
เพียงยิวมองชัดๆเห็นเขื่อนเขาถึงกับตกตะลึงสักพัก หลังจากนั้นเขาก็มองไปรอบๆห้องซึ่งเป็นเมืองสมัยใหม่ ไม่ใช่อย่างเก่าที่เขาเคยอยู่แต่อย่างใด ยิวไม่เข้าใจว่าโผล่มาที่นี้ได้อย่างไร
“ไม่ต้องมาทำไขสือ มีความผิดอยู่ยังมาแกล้งจำอะไรไม่ได้อีก”
“จะมากไปแล้วนะ นายมีสิทธิอะไรมาว่าเราฉอดๆนายเป็นใคร”
“ก็เพื่อนนายไง เพื่อนคนที่นายแย่งคนรักไปน่ะ นายเป็นเพื่อนที่แย่มากรู้ไหมกัส”
“กัส ใครกัน”
“นายนั่นแหละ ไม่ต้องมาพูดจายียวนกวนปราท”
“กัสน้องเป็นอะไรมากหรือเปล่า”พีคเข้ามาประครองร่างของยิวไว้
สัมผัสแรกที่ได้รับจากมืออุ่นๆ ยิวจึงเงยหน้ามองขึ้นไปซึ่งเป็นหนุ่มหล่อเปลือยท่อนบน จึงทำให้ยิวเขินนิดหน่อย
“นายเป็นใคร”ยิวมีสีหน้าสงสัย
“พี่พีคไง จำพี่ไม่ได้เหรอ หรือว่าเมื่อกี้สมองได้รับความกระทบกระเทือน”
“อ่อ ใช่ พีพีค”
ถึงแม้ยิวจะมึนงงและสับสนพอสมควรว่าอะไรเกิดขึ้นกับเขา แต่ด้วยความฉลาดหลักแหลมจึงทำตัวเนียนเข้ากลับสถานการณ์ ซี่งเขาก็ยังแปลกใจอยู่เหมือนกันว่ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรกัน เพราะก่อนหน้านี้ยังอยู่ในเมืองโบราณ
“นายนี่มันร้ายไม่ใช่เล่นเลยนะกัส”เขื่อนยืนกอดอกเหล่ตามองกัส
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง เราไม่ได้ร้ายนายมากกว่ามั้งที่ร้าย ดูพูดจาเข้านั่นไม่น่าฟังเอาซะเลย”ยิวเริ่มทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของเขื่อนที่ว่าร้ายเขาเรื่อยๆ
“สุดท้ายธาตุแท้ก็เผยออกมา”
“ธาตุแท้อะไรเราก็เป็นของเราอยู่อย่างนี้แหละ นายมากกว่ามั้งมายืนด่าเราฉอดๆทั้งที่เรายังไม่ได้ทำอะไรนายเลย”
“ไม่ได้ทำ นายมีอะไรกับพี่พีคนิน่ะ นายก็รู้นิว่าเราชอบพี่พีค เราก็รู้เหมือนกันนายที่ชอบพี่พีค พอมีโอกาสนายก็เลยสวมรอยแทงข้างหลังเรา”
“บ้ากันไปใหญ่แล้ว เราไม่คิดอะไรอุบาทว์อย่างนายหรอก”
“เอาล่ะ อย่าเถียงกันเลย พอดีพี่เมาหนักพี่เลยมานอนที่ห้องเขื่อนกับกัส เป็นความผิดพี่เองไม่ใช่ของกัสหรอก”พีคแหงนหน้าขึ้นด้วยความเครียดอย่างหนัก
ยิวยังสับสนอยู่กับตัวเอง จูจู่เขาก็เข้าเป็นมากัสได้ไง มาอยู่ในยุคปัจจุบันที่เขาคุ้นเคย แต่ดันไม่ใช่ห้องของเขาซะนี่
“อย่างไงน้องสองคนก็เป็นเพื่อนกันนะ เดี๋ยวพี่กลับก่อนรอให้น้องทั้งสองคนใจเย็นกว่านี้ เดี๋ยวพี่กลับมาใหม่”
“พี่พีค อย่าหนีปัญหาสิ แล้วเรื่องเมื่อกี้นี้ล่ะพี่นอนแก้ผ้าอยู่บนเตียงเนี่ยหมายความว่าอย่างไง”เขื่อนเอ่ยขึ้น
“จะให้พี่พูดอีกกี่ครั้งว่า พี่กับกัสไม่ได้มีอะไรกันแม้แต่น้อย กัสก็ยืนยันพี่ก็ยืนยันเขื่อนยังจะไม่เชื่ออีกเหรอ
“จับไม่ได้คาหนังคาเขามากกว่า”
“เขื่อนพี่ขอร้องใจเย็นๆค่อยๆคุยกัน รวมทั้งกัสด้วยนะ ถ้างั้นพี่กลับก่อนเดี๋ยวพี่จะมาใหม่ เพื่อเคลียร์ปัญหาทุกอย่าง”
ยิวมองพีคทุกอิริยาบถเพราะเขารู้สึกได้ว่าพีคนั้นหล่อน่าชวนมอง แต่มองได้ไม่นานเพราะสายตาของเขื่อนนั้นมองขวางอยู่ ซึ่งในระหว่างที่มองอยู่นั้นเป็นช่วงที่พีคกำลังใส่เสื้อและกางเกง เมื่อพีคแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงเดินมาหายังสองหนุ่มอีกครั้ง
“พี่กลับแล้วนะวันหลังเจอกัน คุยกันดีๆละอย่าทะเลาะกันนะ”เมื่อพีคพูดจบเขาก็เดินออกจากห้องไป
ยิวรู้สึกหดหู่กับโชคชะตาของตัวเองหลงเข้าไปในนิยายอยู่ดีๆสุดท้ายก็โผล่กลับมาอยู่ในร่างของใครก็ไม่รู้ แล้วเขายังคิดอยู่ว่าจะไปตามหาตัวตนของเขาที่ไหน
“เราจะย้ายห้องแล้วนะ”เขื่อนเอ่ยขึ้น
“อือ ตามใจอยากไปก็ไป”
“กัสนายมันนิสัยเสียอย่างมาก แค่ผู้ชายคนเดียวนายยอมตัดเพื่อนเลยเหรอ”
“นายพูดอะไรเราไม่เข้าใจ ถ้าเรากับนายเป็นเพื่อนกันจริงทำไมต้องมาทะเลาะกันอย่างนี้ให้วุ่นวาย”
“เราก็ไม่ได้อยากทะเลาะกับนายหรอก ถ้านายไม่คิดแทงข้างหลังเพื่อน”
“เอาอีกแล้วเราไม่ได้แทงข้างหลังนายหรอก ถึงแม้พี่พีคจะหล่อดีนะแต่เรากับพี่เขาไม่ได้มีอะไรกันเลย”ยิวรู้สึกปวดหัวและมึนงงเรื่องนี้อย่างมาก
“ครั้งนี้ถือว่าให้มันจบไปก็แล้วกันเพราะพี่พีคเมา วันหลังนายอย่าทำแบบนี้อีกนะ อ่อ คืนนี้เราจะไม่นอนที่นี่เพราะไม่อยากเห็นหน้านาย เราจะไปนอนที่อื่นแล้วพรุ่งนี้เราจะมาขนของ เราจะไม่อยู่กับนายอีกต่อไปแล้ว”
“ใครแคร์ โนสน”ยิวยักไหล่
“กัส นายมันเป็นเอามาก”เขื่อนโมโหสุดขีดเขาจึงรีบออกไปจากห้องทันที
เมื่อทุกอย่างสงบเหลือเพียงยิวคนเดียวเท่านั้น เขาจึงนั่งลงคิดเรื่องราวที่ผ่านมา ยิวจำได้ตอนตกลงไปในหลุมดักสัตว์หลังจากนั้นเขาก็จำอะไรไม่ได้ มารู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ห้องนี้แล้ว นั่นแสดงว่าเขากลับมายังในโลกปัจจุบัน แต่ทำไมเขาไม่คุ้นเคยอะไรสักอย่าง แม้แต่เพื่อนสนิทกับรุ่นพี่ที่พีค
ยิวนั่งลงบนเก้าอี้แล้วมองโน๊คบุ๊คที่จอดับสนิท เขาจำได้ดีว่าอ่านหนังนิยายอยู่แล้วจู่ๆก็ลงเข้าไปในนิยาย เขาเข้าไปอยู่ในนั้นหลายเดือน แต่แล้ววันนี้เขาก็ได้กลับมายังในอีกโลกหนึ่ง ซึ่งยิวไม่รู้จะไปทางไหนดี
บทล่าสุด
นิยายรักสองภาพ นิยายรักสองภพ จบ
ศีรษะที่กระแทกลงบนโน๊ตบุ๊ค ทำให้ได้แรงกระเทือนสลบวูบไปชั่วครู่ เมื่อได้สติดวงตาคู่นี้จึงลืมขึ้นทันที พร้อมหันไปมองเสียงประตูที่เปิดออก ซึ่งเห็นชายหนุ่มที่คลับคล้ายคลับคลาเหมือนคนรู้จัก แต่แล้วเขาก็ไม่ได้คิดอะไรนาน เพราะผู้ชายตรงหน้าหันมามอง และรู้ได้ทันทีว่าเป็นเป็ก“ถึงเราจะโกรธนาย แต่สิ่งที่นายให้เราทำ เราก็จะทำให้นายเป็นครั้งสุดท้าย” เมื่อเป็กพูดจบเขาก็เดินออกจากประตูไปในทันใด พร้อมปิดประตูจนเสียงดังลั่นสนั่นมือน้อยๆ กำที่ศีรษะสายตามองไปรอบๆ ดวงตาคู่นั้นถึงกับเบิกโพลงทันใด เพราะสิ่งที่เห็นเป็นห้องนอนอันคุ้นเคย มือนั้นรีบมาจับศีรษะและบริเวณลำคอทันใด“เรายังไม่ตาย” ยิวพูดขึ้นลอยๆ แล้วความแปลกใจและตื่นตระหนกยิวคิดถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ตอนอยู่ลานประหาร สิ่งสุดท้ายที่จำได้คือแค่รับสัมผัสจากคมดาบเพียงชั่ววินาที หลังจากนั้นเขาก็จำอะไรไม่ได้แม้แต่นิด ยิวคิดวนมาวนไปหลายรอบพร้อมหันหน้าไปมา จนเห็นโน๊คบุ๊คเปิดอยู่เขาจึงจับเม้าท์คลิกเปิดดูทันใด และสิ่งที่เขาเห็นเป็นคลิปวีดีโอตัวเขาเองกับพีคกำลังนอนกอดกัน“อะไรกันนี่ มันไม่ใชเรานี่หน่า” ยิวปิดวีดีโอนั้นทันทีเมื่อปิดวีดีโอเสร็จเขาได้เห็นเว็บเขี
นิยายรักสองภาพ วันประหาร
ข่าวทำสงครามของแม่ทัพวิศรุฒรบชนะดังไปทั่วแคว้นแดนดิน ทั้งสองเมืองต่างเฉลิมฉลองอึกทึกครึกโครม เพราะในช่วงเวลานี้ได้เป็นพันธมิตรกัน หลังจากงานอันเป็นมงคลได้ผ่านไป แม่ทัพวิศรุฒซึ่งในเวลานี้เป็นราชาวิศรุฒ ได้ทราบข่าวร้ายในทันใด เมื่อจอมได้รีบมาบอกข่าวนี้ทันทีเมื่อได้ยินเรื่องราวไม่ดี“พระองค์ ราชาศิลาจะประหารชีวิตองค์ชายเมธีพระเจ้าค่ะ” จอมหน้านิ่วคิ้วขมวด“ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น เพราะเหตุผลใดเล่า” แม่ทัพวิศรุฒมีสีหน้าวิตกกังวลยิ่งนัก“ได้ข่าวมาองค์ชายเมธีได้ฆ่าองค์ชายศิธาตายพระเจ้าค่ะ”“ไม่น่าใช่ อ่อนแอขนาดนั้น”“กระหม่อมก็ไม่รู้ แต่สายรายงานข่าวมาเช่นนี้พระเจ้าค่ะ พระองค์จะทำเช่นไรข้าอดเป็นห่วงองค์ชายเมธีไม่ได้ ถึงแม้จะไม่ใช่ตัวจริงอย่างน้อยพระองค์ท่านก็มีบุญแก่กระหม่อม”“ไม่ต้องห่วงข้าจะกลับเมืองศิลานคร แต่ข้าจะขี่ม้าไปคนเดียว เพราะจะได้ไวขึ้นกว่าไปเป็นกองทัพ”“กระหม่อมขอเสด็จตามไปด้วยนะพระเจ้าค่ะ”“ได้ ออกเดินทางวันนี้เลยเดี๋ยวไม่ทันการณ์” ราชาวิศรุฒถอนหายใจเฮือกใหญ่“พระเจ้าค่ะ กระหม่อมไปเตรียมม้าและข้าวของจำเป็นก่อนนะพระเจ้าค่ะ”“อืม”“กระหม่อมทูลลา”ราชาวิศรุฒยืนนิ่งครุ่นคิดและหวาดหวั่
นิยายรักสองภาพ แผนการครั้งสำคัญ
กัสหยุดเขียนนิยายไปหลายวัน และเริ่มตีตัวออกห่างเป็กแล้วเข้าหาพีคในช่วงเวลาเดียวกัน ค่ำคืนนี้จึงเป็นแผนเผด็จศึกและเสร็จศึกให้จบสิ้น เขาจึงรีบโทรหาพีคในทันใด“ฮัลโหลมีอะไรหรือเปล่าน้องกัส”“พี่พีค” กัสร้องสะอื้นไห้ออกมา“เป็นอะไรบอกพี่มา”“เป็กเขาทิ้งกัสไปแล้ว เขาบอกเบื่อกัสไม่อยากคบเป็นแฟนอีกต่อไป”มีแต่เสียงสะอื้นไห้ของกัสแต่ไร้เสียงใดๆ ของพีค จนกัสรู้สึกใจหายและผิดหวังในสิ่งที่ทำลงไปไม่เกิดผล“ใจเย็นๆ ในเมื่อเขาไม่รักเราแล้ว ก็ปล่อยเขาไปเหมือนอย่างพี่กับเขื่อนไง อย่าเสียใจไปเลย”“แต่ อืม กัสยังคิดอดไม่ได้ครับ” กัสกลับมาดีใจอีกครั้ง“ไม่ต้องคิดอะไรมาก เอาอย่างนี้พี่จะไปอยู่เป็นเพื่อนก็แล้วกัน ในเมื่อเป็กเลิกกับกัสกันไปแล้ว พี่ไปอยู่ด้วยคงไม่เป็นปัญหาอะไรหรอก ถ้างั้นรอพี่อยู่ที่ห้องนะอย่าคิดอะไรมาก พี่จะรีบไปเดี่ยวนี้ ทำใจดีๆ ไว้นะน้องกัส”“ครับ ขอบใจพี่พีคมากที่คอยดูแลกัสตลอดมา”“อืม ไม่เป็นไร”เมื่อพีคได้วางหูโทรศัพท์มือถือ กัสถึงกับอมยิ้มและเตรียมแผนการต่อไว้อย่างดี หลังจากนั้นกัสนิ่งรอพีคมายังห้องอย่างใจจดใจจ่ออย่างมีความหวัง และคาดฝันในสิ่งที่วางแผนไว้ ซึ่งเวลาที่เฝ้ารอไม่ได้นานมา
นิยายรักสองภาพ สงครามสองผู้
เวลาที่แม่ทัพวิศรุฒรอคอยได้มาถึง เมื่อถึงเวลาเขาบุกเข้าไปในเมืองเมฆาบุรีทันที แต่ยังไปไม่ถึงป้อมปราการ ทัพเสือเข้มวิ่งกรู่เข้ามาอย่างรวดเร็ว สองกองทัพต่างวิ่งถือดาบธนูเข้าหากัน เหมือนกับเคืองแค้นกันมาหลายภพหลายชาติเหล่าทหารกองทัพเมืองศิลานครนำทัพโดย แม่ทัพวิศรุฒนั้นร่างกายค่อนข้างแกร่งฝีมือดี เพราะผ่านศึกสงครามและฝึกฝนอย่างหนัก ในทางกลับกันฝีมือของกองทัพเสือเข้มร่างกายได้หาแข็งแกร่งไม่ ฝีมือใช่ว่าจะดีมากมาย แต่ที่ชนะกองทัพของราชาวิหคเพราะรบแบบกองโจร และแผนการอันแยบยล ในครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน ถึงแม้จะมีทหารโดยแท้ปะปนมาด้วย แต่หาเทียบเหล่าทหารแม่ทัพวิศรุฒได้ โดยการครั้งนี้มีเสือเข้มนำกองทัพออกรบ แต่บรรดาทหารไม่ได้ออกมาทั้งหมดแม่ทัพวิศรุฒก็รู้ดีเช่นกัน เพราะทราบข่าวจากการสู้รบของเสือเข้มจากเหตุการณ์ที่ผ่านมา เขาจึงเตรียมการไว้อย่างดี เมื่อเขาได้นำทัพมาถึงกลางสนามรบ แต่ไม่สามารถฝ่าเข้าไปได้ในทันที เพราะเสือเข้มออกมาสู้ประจันหน้า และพร้อมกับสองข้างฝั่งมีกองโจรดักอยู่ คอยยิ่งธนูไม่ขาดสายถึงเป็นเช่นนั้นแม่ทัพวิศรุฒหากลัวไม่ เพราะสองฝั่งเขาให้จอมและทันเดินทัพออกห่างออกไปไกล เมื่อถึงเวลารบจ
นิยายรักสองภาพ ร่างให้ตัวร้ายใจให้พระเอก
กัสยังไม่ได้เริ่มเขียนนิยายแม้แต่คำเดียว เป็กก็มาถึงยังห้องนอนอย่างรวดเร็ว จึงมีความจำเป็นต้องหยุดทุกอย่างไว้แค่นั้น“เราทำให้นายทุกอย่างเลยนะ ว่าแต่นายจะทำอะไรให้เราบ้างล่ะในคืนนี้” เป็กกอดร่างของยิวไว้แน่นพร้อมบรรจงจูบทั่วใบหน้า ไม่ว่างเว้นแม้แต่ส่วนเดียว“ไปอดอยากมาจากไหน” กัสยังนิ่งเฉยไม่ขัดขืนแต่อย่างใด“ใช่ อดอยาก อมให้หน่อย” เป็กหยุดสัมผัสเรือนกายของกัสและปลดอาภรณ์ทุกชิ้นออกไม่มีเหลือ พร้อมกับล้มตัวลงนอนข้างๆ กัสที่นั่งยิ้มแต่ใจนั้นแสนเบื่อหน่ายกัสไม่สามารถที่จะปฏิเสธการนี้ได้ เขาจึงจับท่อนเอ็นของเป็กที่กำลังแข็งตั้งตระหง่าชูชัน พร้อมกับก้มใบหน้า ใช้ริมฝีปากสัมผัสท่อนเอ็นส่วนปลายสีชมพูอ่อนๆ จากทีแรกรู้สึกเบื่อหน่ายแต่เมื่อเห็นท่อนเอ็น ทำให้มีอารมณ์ร่วมมากขึ้นกัสจึงใช้ปลายลิ้นสัมผัสไล้เลียวนมาวนไปอย่างใคร่กระหาย“อืม อืม อืม” เป็กครางออกมาด้วยความเสียวซ่านอย่างถึงใจ“จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ” เสียงอมรูดท่อนเอ็นดังอย่างต่อเนื่องริมฝีปากอันเล็กรูดท่อนเอ็นขึ้นลงอย่างช้าๆ และใช้ปลายลิ้นตวัดเลียไปมา พร้อมกับเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนร่างของเป็กสั่นสะท้าน ความรู้สึกสยิวท่อนเอ็นอย่างต่อเนื่อง
นิยายรักสองภาพ แค้นที่ต้องชำระ
ยิวนั่งหมดอะไรตายอยากในห้องบรรทมอย่างเงียบเหงา ด้วยไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อจากนี้ หมดสิ้นหนทางอย่างไร้ที่หมาย เขาถึงกับถอนหายใจถี่ก้มมองลงพื้นด้วยความกลัดกลุ้มในใจอย่างรวดร้าว แต่แล้วเมื่อเขาได้ยินเสียงประตูเปิดออก ความรู้สึกนั้นได้จางหายไปในทันที เมื่อร่างขององค์ชายศิธาปรากฏ“นั่งเหงาเลยนะองค์ชายเมธี”“ถ้ามาพูดแค่นี้ไม่น่าต้องเสด็จมาก็ได้”“ข้ามีเรื่องจะบอกองค์ชายถึงมานี่ เรื่องนี้ข้าเท่านั้นที่ต้องบอก จะได้สมน้ำสมเนื้อกับองค์ชาย”“เรื่องอะไร” ยิวให้ไปทั้งใบหน้ามององค์ชายศิธาที่ยืนยิ้มอย่างเย้ยหยัน“แม่ทัพวิศรุฒออกเดินทางไปยังเมืองเมฆาบุรีแล้ว”ยิวไม่ได้ตอบโต้อะไร เพราะเขารู้สึกใจหายหวั่นๆ อยู่เหมือนกัน เพราะนั่นเท่ากับเขาอยู่ที่นี่อย่างไร้ความหมาย“รู้ไหม ทำไมแม่ทัพวิศรุฒถึงไปยังเมฆาบุรี”“ข้าไม่รู้”“เพราะที่เมฆาบุรีเกิดการกบฏอีกครั้ง และคนก่อกบฏก็เป็นเสือเข้ม องครักษ์ขององค์ชายนี่ใช่ไหม”ดวงตาของยิวเบิกโตตื่นเต้นไม่คาดคิดว่าเสือเข้มจะทำได้จริงๆ และนั่นเขาก็หวั่นๆ ว่าจะเกิดร้ายไม่ดีกับแม่ทัพวิศรุฒ“เพลานี้เมืองเมฆาบุรีกำลังวุ่นวาย เสด็จพ่อของข้าจึงสั่งจัดการให้สิ้นซาก”“บอกข้าทำไม” ยิว
บางทีคุณอาจจะชอบ
ผมเป็นผู้ชายนะครับ
สตอเบอรี่สีชมพู454 viewsBAD GUY โคตรร้ายโคตรรัก.....
มินิซ่าส์357 viewsลมหนาว เหมันต์
น้ำหมึกใสใส544 viewsหายใจเข้าพุทธ หายใจออกเธอ
ตื่นจากนิรันดร์244 viewsมือปืนเกิดใหม่ในร่างทาสผู้ตํ่าต้อย
otata1.3K viewsสี่หนิงเหออนุภรรยาท้ายเรือน
จิ่วเทียนอี้อี2.6K viewsแอบซ่อนอารมณ์เจ็บ
ต๋อง น่ะ465 viewsแค่ FWB ทำไมต้องรัก
ริตต้า619635 views
