บทที่ 19 ความทรงจำลบเลือนและหญิงสาวปริศนา..

วันหนึ่ง นางนั่งในลานกลางค่ายวาดอะไรบางอย่างลงบนผืนทรายด้วยกิ่งไม้

เซี่ยหลิงเดินผ่านชะงัก มันคือภาพชายคนหนึ่ง… ใบหน้าไม่ชัดเจนแต่ดวงตาเขาดูเหงาและริมฝีปากกำลังเอ่ยอะไรบางอย่างกับนาง

“นั่นใคร?”

“…ข้าไม่รู้” เธอพูดเสียงเบา มือเธอสั่นเล็กน้อย “แต่เขาอยู่ในฝันของข้า” เซี่ยหลิงไม่ถามอีก เขาแค่ลบภาพนั้นออก

แล้วพูดช้า ๆ

“ฝันของเจ้าจะไม่มีวันไล่ตามเจ้าได้ถ้าเจ้าเลือกจะอยู่… ในความจริงของข้า” เขาไม่พูดคำว่ารัก ไม่ขอมือ ไม่ขอหัวใจ

แต่เขา… อยู่ตรงนั้นทุกวันราวกับหัวใจของเขาเคยสลักโลหะแต่วันนี้ มันเริ่มกลายเป็นเนื้อแท้ ที่สั่นไหวเพียงเพราะหญิงหนึ่งคน “อวี้หลัน” หญิงไร้ชื่อที่ไม่รู้เลยว่า… ชายคนนี้ คือหนึ่งใน "สามี" ที่เธอเคยสาบานในนิยายว่าจะไม่มีวันรัก

แต่ตอนนี้… ในนิยายมันอาจลืมแต่ในโลกจริงหัวใจของเขา รู้แล้วว่ารักคืออะไร

หญิงไร้ความทรงจำกับหมู่บ้านชายแดน… และชายผู้เต็มใจจะเป็น "ปลายทาง" ให้นาง แม้นางยังไม่พร้อมจะหยุดเด