EP 8 เวรกรรมของหนุ่มหล่อ

EP 8

เวรกรรมของหนุ่มหล่อ

..................................

"วันนี้หลังเลิกเรียนพี่รออยู่ที่เดิมนะครับ (-/////-) " มังกรเอ่ย ถึงแม้ช่วงแรก ๆ การเข้าหาแป้งจะเป็นเรื่องยากสำหรับเขา แต่ทว่าตอนนี้หลังจากมีเรื่องการประกวดวงดนตรีมาเป็นข้ออ้าง มันก็ทำให้เขาหาข้ออ้างที่จะเข้าหาแป้งได้ง่ายมากขึ้น

"เข้าใจแล้วค่ะ" แป้งพยักหน้ารับหงึกหงัก ตอนนี้ทุกวันหลังเลิกเรียนเธอก็จะไปซ้อมดนตรีที่บ้านของมังกร โดยมังกรอาสาไปส่งเธอที่บ้านทุกวันจนเป็นกิจวัดแล้ว

"แป้งไปเรียนก่อนนะคะ" 

"ครับ.....ตั้งใจเรียนนะ" 

"ค่ะ"

"พี่มังกรก็ด้วยนะคะ (^_^) " แป้งเอ่ย ก่อนจะส่งยิ้มหวานไปให้ ซึ่งนั่นทำเอามังกรนิ่งอึ้งไป เขายืนนิ่งอยู่กับที่ ถึงแม้ว่าแป้งจะเดินจากไปแล้วก็ตาม

"ถึงกับแข็งเลยหรอวะไอ้มังกร"

"ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ" เหล่าเพื่อน ๆ ต่างเอ่ยแซวเขาไม่หยุด แต่ทว่ามังกรก็ไม่ได้สนใจ เพราะยังคงตกอยู่ในภวังค์อยู่

'เฮือก! ยิ้มน่ารักชะมัด'

'เมื่อกี้เห็นฟันกระต่ายด้วย (≧□≦) '

ห้อง ม.5/1

"ไอ้แป้งฉันรู้นะว่าแกกำลังทำอะไร (￢＿￢メ) " 

"ทำอะไร (-_-) ?" 

"แกกำลังอ่อยพี่มังกรใช่ไหม?"

"คิดว่าไงล่ะ" แป้งเอ่ยเสียงเรียบ แต่ทว่ากลับยกยิ้มขึ้นที่มุมปาก

"ใช่จริง ๆ ด้วยยัยนี่"

"ฉันว่าแล้วเชียว ตงิดตั้งแต่เห็นแกยอมให้พี่มังกรอุ้มแกซ้อนรถเขาแล้ว" พิมพึมพำ ก่อนจะตบเข่าตัวเองเบา ๆ

"เขาบอกว่าเพราะรถมันสูง ใส่กระโปรงจะขึ้นไม่สะดวก"

"อย่างแกเนี่ยนะขึ้นรถไม่สะดวกเพราะใส่กระโปรง"

"ฉันอยากให้พี่มังกรไปเห็นตอนแกแว๊นบิ๊กไบค์ของพ่อแกไปจ่ายตลาดจริง ๆ" พิมเอ่ย ก่อนจะเบะปากใส่เพื่อนด้วยความหมั่นไส้

"..................." แป้งไม่ตอบ หรือ โต้แย้งอะไร เพราะเป็นเรื่องจริงที่เธอขับบิ๊กไบค์ได้ แต่ยังชอบความเร็วอีกต่างหาก

"คนอย่างแกน่ะ ถ้าไม่คิดอะไรด้วยไม่มีทางยอมให้เขาอุ้ม หรือถึงเนื้อถึงตัวแบบนั้นแน่ ๆ"

"สรุปแกคิดอะไรกับพี่มังกรใช่ปะ"

"จะคบกันเมื่อไหร่ หรือตกลงคบกันไปแล้ว?" พิมถามด้วยท่าทางอยากรู้อยากเห็น เธอรู้จักนิสัยของเพื่อนตัวเองดี แป้งไม่ใช่คนเนิร์ดโดยกำเนิด แป้งมีอีกด้านที่น้อยคนนักที่จะได้รู้ ซึ่งหากเธอแสดงด้านนั้นออกมา พิมสามารถรับรองได้เลยว่าแป้งต้องได้รับความนิยมมากกว่าที่ผ่าน ๆ มา แต่ทว่าแป้งดันไม่ชอบความวุ่นวาย เพราะงั้นภายในโรงเรียนก็เลยมีแค่พิมที่ได้รู้ตัวตนอีกด้านของเพื่อนตัวเอง

"ยังไม่ได้คบ.....แต่อีกไม่นานหรอก"

"มั่นหน้า"

"หมั่นไส้ว่ะ!" พิมเบะปากใส่เพื่อนอีกครั้ง ก่อนจะคิดในใจว่าสงสัยเพื่อนของเธอคงจะถูกใจมังกรมากแน่ ๆ เพราะแป้งไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แม่สาวจอมเฉื่อยไม่มีทางรุกใส่ หากคน คนนั้นไม่น่าสนใจมากพอ ซึ่งการที่แป้งลงทุนอ่อยมังกรแบบเนียน ๆ แบบนั้น พิมสามารถรับรองได้เลยว่ามังกรไม่มีทางหนีแป้งพ้นแน่ ๆ ถึงเจ้าตัวจะดูเหมือนไม่อยากหนีอยู่แล้วก็ตาม

"แล้วไหนบอกว่าจะไม่คบกับพี่เขาไง"

"เปลี่ยนใจแล้ว" แป้งเอ่ยเสียงเรียบ

"ง่าย ๆ งี้เลย?"

"ทำไมถึงเปลี่ยนใจล่ะ" พิมถามเพราะความอยากรู้ ว่ามังกรใช้อะไรในการมัดใจเพื่อนของเธอที่ไม่ว่าใครจะเข้ามาจีบก็ไม่เคยใจอ่อนเลยสักครั้ง

"หลัง"

"หลัง?"

"คืออะไร" พิมขมวดคิ้วเล็กน้อย

"หลังพี่มังกรกว้างดี.....เวลากอดแล้วมันอุ่น" แป้งเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบนิ่งที่สุดแสนจะตายด้าน

"กรี๊ดดดดด แกนี่มัน"

"แกไปกอดพี่มังกรตอนไหน" พิมเอามือป้องปาก สีหน้าเธอบ่งบอกว่ากำลังฟินกับสิ่งที่ได้ยินมากแค่ไหน

"ถามมาก"

"ไม่บอกหรอก แบร่ :P" แป้งเอ่ย ก่อนจะเดินหนีพิมไปทันที

"ไอ้แป้งงง กลับมาพูดกันให้รู้เรื่องก่อน"

12.00 น.

"พวกแกไปดูเร็ว มีดาวโรงอื่นมาหาพี่มังกรถึงหน้าโรงเรียนเลยแหละ" เสียงเอะอะดังขึ้นภายในโรงอาหาร ซึ่งนี่เป็นกิจวัดแทบจะประจำวันที่จะได้ยินข่าวที่ว่ามีคนมาหามังกรถึงหน้าโรงเรียนเพื่อสารภาพรัก

"ไอ้แป้ง.....แกจะไปดูไหม ว่าที่แฟนแกน่ะ" พิมกระซิบถามแป้งที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่

"ไปทำไม"

"ไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย" แป้งเอ่ยเสียงเรียบ

"แต่เขาเป็นว่าที่แฟนแกไม่ใช่หรอ ถ้าโดนแย่งไปก่อนจะทำไง" พิมพยายามบิ้วเพื่อนเต็มที่ 

"ถ้าถูกแย่งไปได้ ก็แสดงว่าไม่ใช่ของฉัน"

"ถ้าเป็นของฉัน.....ยังไงก็ไม่มีทางถูกแย่งไป" แป้งเอ่ย ก่อนจะตักข้าวกินต่อ

"ชิวดีเนาะ ตามใจแกแล้วกัน (-_- ;) " พิมเอ่ยอย่างอ่อนใจ ตอนนี้เธอเดาอารมณ์เพื่อนไม่ออกว่าเพื่อนกำลังคิดยังไงกันแน่

16.30 น.

" (^_^) " มังกรที่ยิ้มเมื่อเห็นแป้งเดินมาแต่ไกลจู่ ๆ ก็ต้องหุบยิ้มลง เมื่อคนตัวเล็กเดินผ่านหน้าเขาไปโดยไม่ทักไม่ทาย 

"พี่วินคะ วันนี้แป้งขอนั่งด้วยนะคะ" 

" (╰_╯) " คำพูดของแป้งทำเอามังกรขมวดคิ้วมุ่นด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนจะส่งสายตากดดันให้เพื่อนปฏิเสธ

" (￢＿￢;) "

"อะ เอ่อ น้องแป้ง" วินอึกอักเมื่อถูกเพื่อนส่งสายตากดดันมาไม่หยุด แต่ทว่าเขาต้องหนักใจยิ่งกว่าที่คนตัวเล็กตรงหน้าเอาแต่ส่งสายตาออดอ้อนมาให้เขา

"นะคะพี่วิน (◕~◕❀) " ไม่ใช่ว่าแป้งอ้อนใครไม่เป็น เธออ้อนเป็น และอ้อนเก่งมากด้วย ร้อยทั้งร้อยของคนที่โดนแป้งอ้อน ไม่เคยมีใครรอดเงื้อมมือเธอเลยสักคน

"กะ ก็ได้ครับ! ซ้อนท้ายพี่มาได้เลย" วินเอ่ย ก่อนจะพยายามไม่หันไปมองมังกรที่กำลังถลึงตาใส่เขาในตอนนี้

"ขอบคุณค่ะ (^_^) " แป้งฉีกยิ้มกว้าง ก่อนจะกระโดดขึ้นซ้อนท้ายรถของวินทันทีโดยไม่หันไปมองมังกรเลยว่ากำลังทำหน้ายังไงอยู่

" (╰_╯) " ตอนนี้ใบหน้าหล่อของมังกรมันบูดบึ้งไม่สบอารมณ์ เขารู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมากที่แป้งเมินเขา เลือกไปนั่งซ้อนท้ายรถคนอื่น แถมยังอ้อนคนอื่นต่อหน้าเขาอีกต่างหาก ตอนนี้ที่หน้าอกข้างซ้ายของเขามันรู้สึกจี๊ด ๆ แปล๊บ ๆ แปลก ๆ ซึ่งเขาสงสัยว่านี่อาจเป็นความรู้สึกที่เรียกว่าหึงก็ได้

'ทำไมถึงเลือกคนอื่น'

'ทำไมถึงอ้อนคนอื่น ทั้งๆที่ไม่เคยอ้อนพี่เลยแท้ ๆ '

บรื้น!

และเพราะทนความคับแน่นในอกไม่ไหว มังกรจึงตัดสินใจขับรถนำไปก่อนเพื่อสงบสติอารมณ์ เพราะกลัวว่าตัวเองจะเผลอไปกระชากคนตัวเล็กมาซ้อนรถตัวเองเข้า

..................................

เพิ่มลงคลัง+คอมเมนต์+ไลค์

= กำลังใจ(◕‿< ❀ )