ตอนที่ 31 ร้อนแรงหลังภารกิจเสร็จสิ้น Nc++

เช้าวันต่อมา...

        @คฤหาสน์เชาวกรกุล...ห้องนอน...

          “อืม...”

เสียงลมหายใจแผ่วพร่าหลุดจากริมฝีปากบาง หญิงสาวค่อย ๆ ขยับเปลือกตา เมื่อเธอรู้สึกถึงความผิดปกติที่สั่นไหวอยู่รอบกายความอุ่นร้อนจากมือและลมหายใจใกล้ชิดหนักหน่วงและพร่าไหว ความรู้สึกนั้น มันรบกวนให้เกวลินต้องสะดุ้งตื่นจากห้วงนิทราทันที

          “อึ้มมม์...”

เสียงทุ้มต่ำครางกดอยู่ในลำคอ

          “มะ...มีอะไร...”

ริมฝีปากบางเปล่งเสียงงัวเงียเล็กน้อย น้ำเสียงเจือความสงสัยและยังไม่เต็มตื่น แต่ทันทีที่เธอลืมตาขึ้น ภาพแรกที่เห็นนั้นร่างใหญ่กำลังโน้มลำตัวอยู่บนเรือนร่างของเธอ มือของเขากำลังทำบางสิ่งกับเธออย่างชัดเจน แววตาคมนั้นไม่ได้มีแค่ความอ่อนโยน แต่ยังสื่อถึงแรงปรารถนาอันร้อนแรงและความตั้งใจที่ทำให้หัวใจเธอเต้นรัว

          “ตื่นเถอะ...อึ้มม์...”

ชายหนุ่มโน้มตัวลงมา จนเงาของเขากลืนร่างเล็กที่เพิ่งลืมตาตื่น ดวงตาคมวาวลึกไม่ปิดบังความปรารถนาที่พวยพุ่งออกมา ร่างกายกำยำกำลังคร่อมร่างอรชรเอาไว้ เอวหนาแทรกอยู่ระหว่างเรียวขาเล็ก ในขณะที่เบื้องล่างนั้น เจ้าแท่งเหล็กร้อนของเขากำลังถูไถร่องกุหลาบงามไปมา

          “นี่คุณ!!”

เกวลินตกใจ (เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่ทราบ) ดวงตากลมโตเบิกมองร่างใหญ่ที่กำลังคร่อมร่างของเธอเอาไว้ เขากำลังพยายามที่จะทำกับเธออีกแล้วหรือนี่ ‘เขาไม่เหนื่อยบ้างเลยหรือไง’

          “คะ-ครับ...พี่...ขออีกรอบนะ...อึ้มม์...อ่าส์”

เสียงพร่าร้องขอ แต่ไม่รอคำตอบ แท่งเหล็กร้อนกระทุ้งดันเข้าไปจนสุดแรง และเริ่มเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆมือของเขาไล้ไปตามผิวกายเนียนนุ่มที่สั่นสะท้านเหมือนจะย้ำสิทธิ์ครอบครองร่างกายเธอในทุกสัมผัสเสียงหอบหายใจของเขากระชั้นและหนักหน่วง

          “คุณบ้าไปแล้ว!”

เกวลินพยายามขยับร่างของเธอเพื่อต่อต้านเขา แต่พอนึกถึงค่ำคืนที่ผ่านมาแล้ว เธอก็ล้มเลิกความตั้งใจที่จะขัดขืนเขาไปเลย ‘เปล่าประโยชน์กับความหน้าด้านหน้าทนแบบเขา’

          “เมื่อคืน...พี่ได้ยินเสียงของเธอครางไม่หยุดเลยนะ...อึ้มม์”

เสียงพร่าโต้กลับ พร้อมกับที่เอวสอบเด้งระรัวไม่หยุด กี่ครั้ง เตชินทร์ก็จำไม่ได้ รู้เพียงแต่ว่า...สายตาคมเหลือบมองไปที่พื้นห้อง ถุงยางอนามัยขนาดไซส์ใหญ่กว่ามาตรฐานเกลื่อนเต็มพื้น ทำไมเขาถึงไม่อิ่มในตัวเธอสักที หรือว่าเธอจะเป็นแม่มดกันนะ...

          “ละ-แล้วคุณไม่เหนื่อย...บะ-บ้างเลยหรือไง...”

เสียงพร่าไหวหลุดจากลำคอเหมือนจะค้าน แต่กลับกลายเป็นแรงกระตุ้นให้ชายหนุ่มยิ่งโถมความร้อนแรงลงมาโดยไม่คิดจะถอยเรือนร่างของเธอกำลังสั่นสะท้าน จากแรงกระแทกของคนตัวใหญ่ ใบหน้าคมแดงก่ำ แววปรารถนาอันร้อนแรงแสดงออกมาชัดเจน ‘ผู้ชายบ้ากาม’

          “เธอเห็นพี่เหนื่อยมั้ยล่ะ...หืม...เสียวมั้ย...”

แท่งใหญ่กระทุ้งเดือดในขณะที่ถาม

          “บ้า...”

          ....

ในห้วงเวลาหนึ่ง ทุกอณูอากาศในห้องเต็มไปด้วยแรงดึงดูดที่ไม่อาจหยุดยั้งได้ ร่างใหญ่โหมแรงปรารถนาทั้งหมดที่มีกระทุ้งไปที่ร่างอรชรอย่างดุเดือด เสียงครวญครางดังลั่นห้อง ชายหนุ่มครอบครองร่างงามอย่างหิวกระหายและบ้าคลั่ง ราวกับเขาตั้งใจจะเผาผลาญความกระสันทั้งหมดให้มอดไหม้ไปกับไฟปรารถนาที่กำลังลุกโชนนั้นให้หมดไป...

          หนึ่งชั่วโมงต่อมา...

          เกวลินค่อย ๆ พยุงร่างของเธอลุกขึ้นจากที่นอน เส้นผมยาวสลวยปรกลงมารอบใบหน้า ความเหนื่อยล้าที่หลงเหลือจากค่ำคืนอันหนักหน่วงยังฉายชัดในท่วงท่าที่เชื่องช้าระโหยโรยแรง ร่างกายเธอเต็มไปด้วยร่องรอยจากสัมผัสและความร้อนแรงที่เขามอบให้ตลอดทั้งคืนกระทั่งฟ้าสาง...

สายตาของเธอเหลือบมองข้างกาย ภาพชายหนุ่มที่นอนหลับสนิทบนหมอน ใบหน้าคมเข้มดูสงบไร้ความกังวลตัดกับความรู้สึกวุ่นวายในใจเธอ ยิ่งทำให้หัวใจของเกวลินสั่นไหววูบหนึ่ง และ ความทรงจำเมื่อคืนแวบกลับมาอย่างห้ามไม่อยู่

          เธอหันไปมองนาฬิกาที่หัวเตียง ดวงตาเบิกกว้างทันที เข็มยาวกับเข็มสั้นชี้ตรงบ่งบอกว่าเป็นเวลา 09.00 น. แล้ว ความตกใจพุ่งขึ้นทันที เพราะนี่คือเวลาที่เธอควรอยู่ที่ทำงานแล้ว ไม่ใช่ยังอยู่ในสภาพอ่อนแรงบนเตียงนอน

          “ตายแล้ว...ทำไงดี”

เกวลินพึมพำกับตัวเอง เธอรีบก้าวลงจากเตียง แม้เรียวขาของเธอจะยังสั่นน้อย ๆ จากความเหนื่อยล้า แต่ก็จำต้องฝืน ความเร่งรีบประสานเข้ากับความว้าวุ่นใจ ทั้งกลัวว่าจะไปทำงานสาย และทั้งหวาดหวั่นกับสถานการณ์นอกห้องนอนนี้ เธอจะหลบหลีกผู้คนภายในบ้านนี้ไปได้อย่างไรกัน

          แกร๊ก!

          เกวลินค่อย ๆ เปิดประตูห้องนอนออกอย่างแผ่วเบา เสียงคลิกเพียงเล็กน้อยยังทำให้หัวใจเธอกระตุกแรงเหมือนจะดังสะท้อนไปทั่วทั้งคฤหาสน์

เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะก้าวออกมา สายตาของเธอกวาดมองรอบทางเดินที่ทอดยาวนั้นสว่างด้วยแสงไฟระยิบจากโคมระย้าเหนือหัว เธอกำลังมองหาผู้คนที่อยู่ตรงนี้ ‘ทางสะดวก’

บรรยากาศค่อนข้างเงียบสงัด แต่กลับกดดันมาก เสียงฝีเท้าของเธอแม้เบาหวิวก็ยังชวนให้หวาดหวั่นว่าจะมีใครได้ยิน ทุกย่างก้าวเต็มไปด้วยความระแวดระวัง พยายามทำตัวให้ลีบเล็กที่สุด

“คงไปทำงานกันหมดแล้ว...”

เกวลินเหลือบมองเข้าไปยังห้องโถงใหญ่ เห็นเงาร่างคนรับใช้กำลังจัดเก็บของใช้ในห้องรับแขกอยู่ไกล ๆ หัวใจของเกวลินแทบหยุดเต้น เธอรีบถอยกลับมาหลบหลังเสาใหญ่ ร่างบางสั่นเล็กน้อยด้วยความตื่นตระหนก‘ถ้าเธอถูกจับได้...จะต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่นอน’

“...”

          ทางออกของคฤหาสน์อยู่ไม่ไกล แต่ยังมีอุปสรรคมากมาย ทั้งพ่อแม่ของเขา ที่อาจอยู่ในห้องรับแขก หรือพี่แม่บ้านที่มักเดินตรวจความเรียบร้อยภายในบ้าน และคนรับใช้อีกหลายชีวิตที่วนเวียนอยู่ในบ้านหลังนี้ ทุกคนล้วนเป็นอุปสรรคที่หากเธอถูกพบเห็น จะไม่เพียงแต่เป็นความระอายใจเท่านั้น แต่ยังหมายถึงความสัมพันธ์ลับที่ไม่ควรเกิดขึ้น ‘เด็กสาวเอาตัวเข้าแลก กับโปรเจกต์งานที่ตัวเองนำมาเสนอ’

          “เฮ้อ...”

เสียงถอนหายใจของเธอดังออกมา เมื่อเกวลินก้าวพ้นออกมายืนอยู่รั้วประตู นอกคฤหาสน์เรียบร้อยแล้ว เธอจะต้องเริ่มจากการโทรหาทุกคนก่อน เพราะตั้งแต่เมื่อคืน เธอปิดมือถือไม่ให้ใครติดต่อ ป่านนี้ ทั้งหัวหน้างาน และเพื่อนรักของเธอคงเดือดกันไปหมดแล้วมั้ง

          ติ๊ด!เสียงปลดล็อกอีโก้คาร์คันเล็กของเธอ ที่จอดห่างออกไปจากตัวคฤหาสน์ ดีนะ ที่เกวลินคิดไว้อย่างรอบคอบแล้ว ไม่อย่างนั้น รถของเธอ คงถูกยกไปแล้วแน่นอน

          “โทรหาน้ำตาลก่อนดีกว่า”

อันดับแรกในหัวของเกวลินนั้น มีเพียงเพื่อนสุดเลิฟของเธอคนเดียวที่เกวลินจะนึกถึง คงต้องให้อลินดานั้นแบกหน้าไปตอบคำถามของหัวหน้าเธอก่อน ขืนเกวลินโทรไปหาหัวหน้าเธอ มีหวังคงได้หูชาเป็นแน่