ตอนที่ 32 ปัญหาคือ...ไม่จบ!

@ บริษัทเตชะวรากูลเอนจิเนียร์ จำกัด

        แผนกฝ่ายขาย...

        เวลา 10.30 น.

          “Yes!! เยี่ยมมาก! Good job! เธอทำงานได้ดีมากข้าว ปิดจบโปรเจกต์นี้ได้สำเร็จพี่ดีใจมากๆ เลยนะแล้วเมื่อเช้าทำไมเธอถึงปิดมือถือล่ะ พี่จะโทรถามเรื่องนี้ซะหน่อย”

          “อ่อ...แบตมือถือข้าวหมดค่ะ ก็เลย...”

          “ไม่เป็นไรๆ ถือว่าข้าวทำสำเร็จ พี่โอเคแล้ว เดี๋ยววันนี้ตอนเย็นทีมB ของเราไปฉลองกันดีมั้ย พี่เป็นเจ้ามือเองนะ”

          “เอ่อ...ข้าวขอยังไม่ไปได้มั้ยคะ คือว่าข้าว ยังไม่สะดวกค่ะ”

ตอนนี้ร่างกายของเกวลินแทบจะทรงตัวไม่ไหวแล้ว กลับไปถึงคอนโดที่พักของเธอ เกวลินก็รีบอาบน้ำแต่งตัว โดยโทรบอกให้อลินดาถ่วงเวลาให้กับเธอ

          “อืม...งั้น ก็รอให้ข้าวสะดวกก่อนก็ได้ ถือว่าข้าว ทำงานให้พี่ครั้งนี้สำเร็จแล้วกันนะ...แต่เอ๊ะ! ทำไมวันนี้ข้าวถึงใส่เสื้อคลุมแขนยาวมาล่ะ ไม่ร้อนเหรอ รูดซิปซะติดคอแบบนั้น”

ขวัญรดาสำรวจลูกน้องของเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า วันนี้ดูแต่งตัวแปลกๆ นะ ทุกครั้งจะเห็นใส่ชุดนักศึกษานี่

          “อ๋อ...คือช่วงนี้ข้าวพักผ่อนน้อย ภูมิแพ้กำเริบค่ะพี่ขวัญ...”

โกหกไปแบบนี้แหละ ร่องรอยจากกิจกรรมเมื่อคืน ตอนที่เกวลินอาบน้ำ เธอแทบจะเป็นลมล้มพับ ทั้งคอและหน้าอกเต็มไปหมด ‘บ้าชะมัด...ผู้ชายอะไร...หื่นกามอย่างที่สุด’

          “อ่อ...โอเค...งั้นวันนี้ พี่ให้ข้าวกลับไปพักผ่อนได้เลย อย่าลืมหายากินด้วยล่ะ พรุ่งนี้ค่อยเจอกันนะ”

ความดีความชอบที่ลูกน้องของขวัญรดาทำ มันทำให้วันนี้เธอนั้น อารมณ์ดีเป็นพิเศษ งานของเธอสำเร็จ ทำให้เธอดีใจมากๆ

          “ขอบคุณค่ะพี่ขวัญ งั้นข้าวขออนุญาตชวนน้ำตาลกลับไปด้วยได้มั้ยคะ...”

เกวลินมีเรื่องร้อยแปดพันเรื่อง ที่จะเล่าให้กับเพื่อนเลิฟของเธอ เกวลินจะไม่ปิดบังเรื่องนี้กับอลินดาหรอก เกวลินจะบอกเพื่อนทุกอย่างที่เธอเผชิญมา ขืนเธอเก็บไว้คนเดียว มีหวังเธอได้เป็นบ้าตายเป็นแน่

          “ได้ๆ แต่ข้าวไปขอพี่โมทย์หัวหน้าของน้ำตาลอีกทีละกัน แต่ก็น่าจะให้อยู่นะ เพราะทีมCช่วงนี้ ไม่มีงานอะไร”

การแข่งขันที่เกิดขึ้นตลอดภายในฝ่ายการขาย ซึ่งตอนนี้ทีมBของเธอ ก็ขึ้นเป็นอันดับหนึ่ง แซงหน้าสองทีมนั้น แบบไม่เห็นฝุ่นเลยทีเดียว

          “ค่ะ พี่ขวัญ...”

          เวลา 11.30 น.

          @ โมเดิร์นคอนโด...

          เมื่อบานประตูไม้สีอ่อนถูกผลักออก เกวลินก็เดินนำเพื่อนของเธอเข้ามาในห้อง หลังจากที่จัดการทุกอย่างที่บริษัทเรียบร้อยแล้วห้องของเกวลินมีขนาดกะทัดรัด ไม่ใหญ่มาก แต่จัดสรรทุกอย่างไว้อย่างเป็นระเบียบ ภายในถูกตกแต่งในสไตล์มินิมอล ตามความชอบของเกวลิน เฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้นแต่ใช้งานได้จริง เน้นโทนสีขาว ครีม และสีไม้ธรรมชาติที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นสบายตา

          “อืม...นั่งก่อนสิน้ำตาล...”

          “เรื่องที่เธอจะเล่า คงเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ เลย เธอถึงหยุดงานและพาฉันมาที่นี่...”

อลินดามองเพื่อนของเธอด้วยความสงสัยตอนนี้เกวลิน น่าจะมีเรื่องอะไรที่มันหนักหนา จนเกินกว่าที่เพื่อนของเธอจะรับได้แล้วอลินดาคือเพื่อนเพียงหนึ่งเดียวของเกวลิน ก็คงไม่แปลกอะไร ที่เพื่อนมีเรื่องราวไม่สบายใจ ก็พร้อมเล่าให้กับเธอฟัง และค่ำคืนที่ผ่านมา อลินดาเอง ก็มีเรื่องราวของเธอ ที่จะเล่าให้เพื่อนฟังอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

          “ใช่...ตามสบายนะ เดี๋ยวฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”

          “ได้สิ...”

          10 นาทีต่อมา...

          “ฉันมีเรื่องจะบอกเธอ...น้ำตาล”

          “อืม...ฉันก็มีเรื่องที่จะบอกเธอเหมือนกัน...ข้าว”

          “หืม...เธอมีเรื่องเหมือนกับฉันด้วยเหรอ?”

          “อือ...เธอเล่าก่อนละกัน เพราะดูจากสภาพเธอตอนนี้ ฉันคิดว่าเธอหนักกว่าฉันนะข้าว...”

ร่องรอยช้ำสีแดงอมชมพูตามลำคอของเพื่อนนั้น อลินดาก็เข้าใจได้ โดยไม่ต้องเอ่ยถามอะไรมากมาย เพราะเธอคาดเดาเรื่องที่เกิดขึ้นกับเพื่อนเธอได้ไม่ยากเลย

          “เมื่อคืน ฉันกับพี่ชินทร์มี Something กันที่บ้านของพี่เขา และฉันก็พึ่งจะกลับมาเมื่อเช้า...”

          “ทำไม...เธอถึงไปที่บ้านพี่ชินทร์ล่ะ หรือเรื่องพรีเซนต์งานเหรอ? อย่าบอกนะ ว่าเธอบุกตามไปพรีเซนต์งานนี้ ถึงบ้านของพี่เขาเลย...”

          “ใช่...ฉันไปที่บ้านพี่ชินทร์ ฉันไม่มีทางเลือก ก็เลยต้องทำแบบนั้น และสุดท้ายฉันก็ทำสำเร็จ ทีมBรับโปรเจกต์นี้แบบเต็มๆ”

          “แต่พี่ชินทร์คงไม่ได้ให้เธอพรีเซนต์ง่ายๆ ขนาดนั้น ใช่มั้ย”

          “ใช่...ฉันเอาตัวเข้าแลก ยอมมีอะไรกับพี่ชินทร์ เพื่อแลกกับการที่ฉันไม่ต้องพรีเซนต์งานนั้น เธอว่าฉันบ้ามั้ย...น้ำตาล”

          “ไม่บ้าหรอก ฉันคิดว่า เธอคงจะหาทางออกไม่ได้ ก็เลยต้องทำแบบนั้น ฉันเข้าใจเธอนะข้าว และฉันก็เข้าใจพี่ชินทร์ด้วย”

          “ห๊ะ! เธอทำไมต้องเข้าใจพี่ชินทร์ด้วยน้ำตาล เธอไม่ควรที่จะอยู่ข้างเขาสิ...”

          “ก็ฉันบอกเธอแล้วไง ว่าพี่ชินทร์ชอบเธอ มันก็คงไม่แปลกหรอก ที่พี่ชินทร์จะทำเรื่องบ้าดีเดือดกับเธอแบบนั้น”

          “พี่ชินทร์เป็นผู้ชายที่ทุเรศที่สุด เธอดูฉันสิ รอยเต็มไปหมด แล้วกี่วันล่ะถึงจะหาย”

          “เธอกินยาป้องกันไปหรือยัง?”

          “พี่เขาป้องกัน ฉันก็เลยไม่ได้ต้องพึ่งยาคุมฉุกเฉิน”

เกวลินแอบเห็นถุงยางอนามัยถูกถอดทิ้งเกลื่อนเต็มพื้น ก่อนออกจากห้อง เกวลินก็เลยรีบเก็บลงถังขยะไป เธอกลัวแม่บ้าน มาเจอสิ่งนี้ และอาจจะทำให้เกวลินต้องเดือดร้อนภายหลังก็เป็นได้

          “อืม...งั้นก็สบายใจเรื่องนี้ไป แล้วตอนนี้ เธอรู้สึกยังไงบ้างล่ะ โอเค ขึ้นบ้างมั้ย ฉันหมายถึงความรู้สึกของเธอ เครียดหรือเปล่า”

          “ก็ถ้า...หลังจากนี้ พี่ชินทร์ไม่มายุ่งกับฉันอีก ก็คงไม่เป็นไร ไม่เครียดแล้ว ฉันก็แค่ใช้ชีวิตของตัวเองต่อไป ก็เท่านั้นเอง”

ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาที่เกิดขึ้นนั้น มันเป็นเพียงแค่สัมพันธ์ทางกาย และมันเป็นแค่เซ็กส์ฟรีๆ สำหรับเขาเท่านั้น ซึ่งเกวลินคงไม่หวังอะไรจากสิ่งนี้หรอก

          “แต่ฉันว่า...พี่เขาจะต้องมายุ่งกับเธออีกแน่นอน พนันได้เลย”

          “อะไรทำให้เธอแน่ใจขนาดนั้นเหรอ...น้ำตาล”

          “พี่ชินทร์ชอบเธอ สั้นๆ ไม่มีอะไรมากมาย ความรู้สึกของพี่ชินทร์ดูง่ายจะตาย เธอดูพี่เขาไม่ออกเหรอข้าว”

          “แต่พี่ชินทร์ก็มีคู่หมั้น และจะแต่งงานแล้วนะ”

          “เธอถามพี่เขาแล้วเหรอ? ว่าพี่เขาจะแต่งงานมั้ย”

          “เปล่า...ฉันก็แค่เดาน่ะ...มันจะเป็นอะไรได้ล่ะ หมั้นกัน ก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี เขาสองคนเหมาะสมกันมาก บ้านเขาร่ำรวยยิ่งใหญ่ พ่อแม่เขาก็เป็นระดับมหาเศรษฐี คงไม่ยอมให้ลูกชาย มาชอบผู้หญิงบ้านๆ แบบฉันหรอก”

          “พูดแบบนี้ แสดงว่าเธอ ก็ไม่ได้รู้จักพี่ชินทร์ดีน่ะสิ”

          “หืม...น้ำตาล...เธอพูดเหมือนกับว่า เธอรู้จักพี่เขาดีงั้นแหละ ทำไมจะต้องไปเข้าข้างเขาด้วยเล่า”

          “รู้สิ พี่ชินทร์เป็นผู้ชายเจ้าชู้เพลย์บอยก็จริง แต่เธอเคยสังเกตมั้ยล่ะ ว่าเรื่องระหว่างเธอกับพี่เขา มันไม่ได้พึ่งเกิดนะ เธอกับพี่ชินทร์มีอะไรกันเพราะอุบัติเหตุเมื่อสองปีก่อน ซึ่งถ้าพี่เขาเลวจริงๆ เขาก็แค่เงียบไป ไม่ต้องมาขอรับผิดชอบเรื่องเธอ หรือขอเธอการแต่งงานหรอก”

          “...” แต่ว่า ที่เขาขอเธอแต่งงาน ก็เพราะเขาอาจจะรู้สึกผิด ไม่ได้เกี่ยวกับความชอบในตัวเธอเลยนะ...