บทที่31...เธอต้องเป็นสายให้ฉัน!

“บอสดูแลตัวเองหน่อยสิ มีเงินตั้งเยอะ ต่อไปอย่ากินอาหารแช่แข็งเลยนะคะ โทรสั่งร้านอาหารดี ๆ ก็ได้นี่”

“ไม่เอา ขี้เกียจรอ แบบนี้สะดวกกว่า แป๊บเดียวก็ได้กินแล้ว”

“แล้วจะหาเงินไปทำไมคะ หรือว่าเอาไว้รักษาตัวตอนเจ็บป่วยไม่สบาย”

เขาเงยหน้ามองเธออย่างนึกซาบซึ้งใจที่เจ้าหล่อนเป็นห่วงเขา มันทำให้เขาแอบรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปอย่างทุลักทุเล แต่ในที่สุดมันก็ผ่านมาได้โดยที่เธอยังมีชีวิตรอดและปลอดภัยดีไม่มีส่วนใดสึกหรอ หัวหน้างานฝ่ายต่าง ๆ รวมทั้งคุณชานนท์ประเมินให้เธอผ่านงานขั้นแรก อนุมัติให้เธอทำงานต่อได้ในฐานะเลขาเฉพาะกิจของบอส

“เย้! อย่างน้อยเราก็มีงานทำอีกสามเดือน ระหว่างนี้เราก็ลอง ๆ มองหางานในตึกนี้ไปพลาง ๆ โอกาสมีอยู่รอบตัว แค่เราเปิดมองหาเท่านั้น”

เมื่อคืนเธอได้โทรศัพท์ไปอวดบิดาว่าได้ทำงานที่บริษัทชั้นนำในกรุงเทพฯ บิดาถึงกับย้อนถามกลับมาว่าแล้วลาออกจากโรงงานน้ำปลาตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอเกือบจะพลั้งปากบอกไปแล้วเชียวว่าโดนไล่ออกตั้งแต่เดือนที่แล้ว

“จริงสิ คืนนี้ป้าจี๊ดจะทำอาหารเพื่อเลี้ยงฉลองให้เรานี่นา เราส่งไลน์ไปชวนคุณนนท์ดีกว่า”

เกือบหนึ่งเดือนที่เธอได้ทำงานที่นี่ มันท