ตอนที่ 6 ภารกิจพิชิตใจบอส

ตอนที่ 6 ภารกิจพิชิตใจบอส

เช้าวันนี้ อิงฟ้าก้าวเข้าสู่บริษัท JSK กรุ๊ป ด้วยหัวใจที่เต้นระรัว ชุดสูทสีครีมอ่อนที่เจนนิสาเลือกให้เข้ากับรูปร่างของเธอ ส่งเสริมให้เธอดูเป็นสาวทำงานที่มีเสน่ห์น่ามอง ผมยาวสลวยถูกรวบครึ่งศีรษะ เผยใบหน้าหวานใสที่แต่งแต้มอย่างเป็นธรรมชาติ เธอพร้อมแล้วที่จะเผชิญหน้ากับ ดลภพ และเริ่มต้นภารกิจพิชิตบอสอย่างเต็มตัว

เมื่อมาถึงห้องฝ่ายบุคคล หญิงสาวในชุดยูนิฟอร์มสีสุภาพก็ผายมือเชิญเธอเข้าไปในห้องสัมภาษณ์ ภายในห้องมีเพียงโต๊ะทำงานหนึ่งตัว และหญิงสาววัยกลางคนผู้มีใบหน้าใจดี นั่งรออยู่ก่อนแล้ว เธอคือ คุณเวทิตา หัวหน้าฝ่ายบุคคล

“สวัสดีค่ะคุณอิงฟ้า ดิฉันเวทิตา หัวหน้าฝ่ายบุคคลค่ะ” คุณเวทิตายิ้มต้อนรับอย่างอบอุ่น พร้อมผายมือเชิญให้นั่ง

“สวัสดีค่ะคุณเวทิตา ดิฉันอิงฟ้าค่ะ” อิงฟ้ายกมือไหว้พร้อมรอยยิ้มสดใส หัวใจของเธอยังคงเต้นไม่เป็นจังหวะด้วยความตื่นเต้น

“ก่อนอื่นต้องขออภัยคุณอิงฟ้าก่อนนะคะ ที่วันนี้คุณดลภพไม่สามารถมาสัมภาษณ์ด้วยตัวเองได้” คุณเวทิตาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเกรงใจ ทำให้อิงฟ้าใจหล่นไปอยู่ตาตุ่ม ความผิดหวังฉายชัดในแววตาเพียงเสี้ยววินาที

“คะ? ทำไมเหรอคะ” อิงฟ้าถามออกไปอย่างอดไม่ได้

คุณเวทิตายิ้มบางๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น

“พอดีคุณปู่ของคุณดลภพเข้าโรงพยาบาลกะทันหันค่ะ ท่านเลยรีบไปดูแล แต่ไม่ต้องกังวลนะคะ คุณดลภพได้แจ้งกับทางเราแล้วว่า...เขาได้พิจารณาคุณจากใบสมัครที่คุณระบุความสามารถพิเศษไว้แล้วค่ะ”

ดวงตาของอิงฟ้าเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจระคนดีใจ เธอแทบไม่เชื่อหูตัวเองว่าเขาจะ “เลือก” เธอจากสิ่งที่เธอเขียนลงไปในใบสมัครที่ไม่เหมือนใคร

“ดังนั้น ทางบริษัทจึงมีความยินดีที่จะแจ้งว่า คุณอิงฟ้าได้ผ่านการคัดเลือกให้เข้าร่วมงานกับเราในตำแหน่งเลขานุการของคุณดลภพค่ะ” คุณเวทิตาพูดด้วยรอยยิ้มกว้าง พร้อมกับยื่นเอกสารการรับเข้าทำงานมาให้ “ยินดีต้อนรับสู่ JSK กรุ๊ปนะคะคุณอิงฟ้า คุณสามารถเริ่มงานได้เลยตั้งแต่วันนี้ค่ะ คุณอารี เลขานุการคนเก่ากำลังจะลาออกภายในสิ้นเดือนนี้ คุณจะได้มีเวลาเรียนรู้งานจากเธอค่ะ”

อิงฟ้าถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ ข่าวดีที่มาอย่างกะทันหัน ทำให้เธอตั้งตัวไม่ถูก แม้จะแอบผิดหวังที่ไม่ได้เจอหน้าดลภพในวันนี้ แต่การได้งานอย่างรวดเร็วและง่ายดายเกินคาด ทำให้เธอดีใจจนเนื้อเต้น นี่คงเป็นเพราะพรของเจ้าแม่ทับทิมแน่ๆ!

“ขอบคุณมากค่ะ!” อิงฟ้าตอบรับอย่างกระตือรือร้น เธอยื่นมือไปรับเอกสารด้วยความรู้สึกตื่นเต้น มือไม้สั่นเล็กน้อย

“ดิฉันจะตั้งใจทำงานให้ดีที่สุดค่ะ!”

“ดีเลยค่ะ” คุณเวทิตายิ้มอย่างพึงพอใจ

“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณอารีจะมาพบคุณที่นี่ เพื่อพาคุณไปที่โต๊ะทำงานและเริ่มสอนงานให้เลยนะคะ”

ไม่นานนัก คุณอารี เลขาฯ คนเก่า ผู้หญิงวัยกลางคนรูปร่างเพรียว ใบหน้าใจดีและดูเป็นมิตร ก็เดินเข้ามาในห้อง คุณเวทิตากล่าวแนะนำเธอให้กับอิงฟ้า

“สวัสดีค่ะคุณอิงฟ้า ยินดีต้อนรับนะคะ ฉันอารีค่ะ” คุณอารียิ้มต้อนรับอย่างอบอุ่น

“สวัสดีค่ะคุณอารี ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ” อิงฟ้ายิ้มหวานตอบกลับ

“ค่ะ ตามมาเลยค่ะ เดี๋ยวฉันจะพาไปที่โต๊ะทำงานและเริ่มสอนงานให้เลยนะคะ” คุณอารีเดินนำอิงฟ้าไปยังส่วนของห้องทำงานเลขานุการที่อยู่ไม่ไกลจากห้องของดลภพมากนัก

อิงฟ้ากวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องทำงานที่กว้างขวางและทันสมัย ทุกอย่างดูเป็นระเบียบเรียบร้อยสะอาดตา โต๊ะทำงานของเลขานุการอยู่ใกล้กับประตูห้องของบอสที่สุด ทำให้เธอสามารถมองเห็นประตูห้องทำงานของดลภพได้อย่างชัดเจน

“นี่คือโต๊ะทำงานของคุณนะคะ” คุณอารีผายมือไปยังโต๊ะทำงานที่จัดเตรียมไว้อย่างดี

“เดี๋ยวฉันจะเริ่มสอนงานพื้นฐานให้ก่อนนะคะ พอดีว่าคุณดลย์ค่อนข้างละเอียดและต้องรอบคอบมากค่ะ”

อิงฟ้าพยักหน้ารับอย่างตั้งใจ เธอรู้สึกตื่นเต้นและพร้อมที่จะเรียนรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง ถึงแม้เธอจะไม่มีประสบการณ์ทำงานออฟฟิศมาก่อนเลย แต่เธอก็พร้อมจะทุ่มเททุกอย่าง เพื่อภารกิจพิชิตใจบอสร้ายอย่างดลภพ! เธอนั่งลงที่โต๊ะทำงานตัวใหม่ หัวใจยังคงเต้นไม่เป็นจังหวะ นี่คือจุดเริ่มต้นของการเดินทางครั้งสำคัญ เธอได้เข้ามาในโลกของเขาแล้ว ถึงแม้จะยังไม่ได้เจอหน้ากันในวันนี้ แต่อิงฟ้าก็เชื่อมั่นว่าอีกไม่นาน เธอกับดลภพจะต้องได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น และความคลั่งรักของเธอจะต้องหลอมละลายหัวใจที่เย็นชาของเขาให้ได้แน่นอน

ถึงเวลาพักกลางวัน อิงฟ้ารู้สึกโล่งใจเล็กน้อยที่ได้พักจากการเรียนรู้งานอันหนักหน่วงในวันแรก เธอรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วกดโทรหา เจนนิสาเพื่อนสนิททันที

“เจน!!..ว่างคุยป่าว” อิงฟ้ากรอกเสียงลงไปในสายด้วยน้ำเสียงที่เจือความผิดหวังเล็กน้อย

“มีอะไรจ๊ะคุณหนูอิงฟ้า!!!”

“วันนี้คุณดลภพไม่มาสัมภาษณ์ฉันหรอก คุณปู่ของเขาเข้าโรงพยาบาลกะทันหัน”

“อ้าวเหรอ!!!...แต่อย่างน้อยแกก็ได้งานนี้แล้วนี่ จะเจอตอนไหนก็ต้องได้เจอสักวันหนึ่งแหละ” เจนนิสาปลอบใจพลางหัวเราะเบาๆ เธอรู้ดีว่าเพื่อนรักคงตั้งใจมาเจอหน้าบอสสุดหล่อในวันนี้

“เป็นไงบ้าง งานวันแรก โอเคมั้ย” เจนนิสาถามต่อ

“ก็ดีนะ พี่อารี สอนงานให้ฉันเยอะเลย เธอใจดีอยู่ แต่เสียดาย คิดว่าจะได้อยู่ในห้องทำงานเดียวกันกับเค้าซะอีก!” อิงฟ้าเล่าอย่างตื่นเต้นปนบ่นเล็กน้อย เธอจินตนาการภาพตัวเองนั่งทำงานเคียงข้างดลภพ แต่ความเป็นจริงคือเธอยังคงนั่งอยู่หน้าห้องทำงานเขา

“มันก็ไม่เสมอไปหรอก บางที่ห้องเลขาฯ กับห้องบอสก็ต้องแยกกันอยู่แล้ว” เจนนิสาพูดพลางหัวเราะ

“เอ่อ...แต่เย็นนี้พี่อารีชวนฉันแวะไปเยี่ยมคุณปู่ของคุณดลย์ที่โรงพยาบาล” อิงฟ้าบอกด้วยน้ำเสียงเจือความตื่นเต้น

“แหม่!!.. ยังไม่ทันเจอตัวเลย เรียกเค้าคุณดลย์ซะแล้ว จริง ๆ เลยนะแกเนี่ย” เจนนิสาแซวทันควัน พลางนึกขำกับความเร็วในการปรับตัวของเพื่อน

“ก็ติดปากมาจากพี่อารีนั่นแหละ แกอะไรก็ คุณดลย์ๆ” อิงฟ้ารีบแก้ตัว ก่อนจะหัวเราะออกมา

“ก็ไปสิ จะขับรถไปเองหรือตามพี่อารีไปล่ะ” เจนนิสาถามอย่างใส่ใจ

“ฉันไม่ได้เอารถมาหรอก อีกอย่างก็ไม่รู้ค่อยทางด้วย อาศัยไปกับพี่เค้าดีกว่า” อิงฟ้าตัดสินใจที่จะไม่ใช้รถของตัวเองในการมาสัมภาษณ์งานเมื่อเช้า เพราะต้องการให้ดลภพเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่เข้าถึงง่าย

“ก็เอาสิ มีอะไรโทรหาฉันได้ตลอด ถ้าจะให้ฉันไปรับก็ได้นะ” เจนนิสากำชับ

“ขอบใจแกมากนะเจน” อิงฟ้ายิ้มหวาน แม้เพื่อนจะมองไม่เห็นก็ตาม

“อือ...อย่าลืมมาเลี้ยงชาบูฉันด้วยล่ะ” เจนนิสาไม่ลืมที่จะทวงสัญญา

“ไม่ลืมอยู่แล้ว!” อิงฟ้าตอบกลับอย่างอารมณ์ดี