Chapter 38 อาหารนอกบ้าน

"อ้อนเหมือนเด็กแบบนี้ อยากได้อะไรหรือเปล่า... หืม" นักรบพูดพร้อมกับเอามือลูบลงที่ศีรษะของภรรยาเบาๆ ส่วนอีกข้างใช้บังคับพวงมาลัยรถ                                                                                        

"ไม่อยากได้อะไรแล้วแค่มีคุณคนเดียว นาก็มีความสุขมากที่สุดในโลก ถ้าวันหนึ่งคุณทิ้งนาไป นายังไม่รู้เลยว่าจะอยู่ต่อไปได้ยังไง" หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เมื่อเธอกำลังกลัวว่าโชคชะตาจะนำพาให้พาให้ประสบ พลัดพรากจากนักรบชายอันเป็นที่รัก        นักรบรีบตีไฟเลี้ยวแล้วจอดข้างทาง เมื่อเขาเห็นว่าดวงตาคู่สวยของนารี กำลังมีหยดน้ำใสๆ ไหลออกมา

"ร้องไห้ทำไมครับคนดี ผมไม่มีวันทิ้งไปไหนหรอก ต่อให้คุณ... มีเรื่องปิดบังหรือโกหกผม ผมก็คงจะโกรธคุณไม่ลงหรอกนารี" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาออกจากแก้มนวลให้กับภรรยาอย่างเบามือ เวลานี้นารีกำลังสงสัยในคำพูดของเขา ทำไมเขาถึงคิดว่าเธอนั้นจะมีเรื่องปิดบังหรือโกหกเขาเอาไว้                               

"นาเนี่ย... แย่จังเลยนะคะ ขี้แยเหมือนเด็กๆ เลย ออกรถเถอะค่ะ นาหิวแล้ว" นารีพูดพร้อมกับยิ้มแฉ่งออกมา ในขณะที่เอามือปาดคราบน้ำตาออกจากแก้ม                                                                                            

"โอเค เราจะแวะทานข้าวที่ห้างนี้ เสร็จแล้วจะพาคุณไปชอปปิง อยากได้อะไรไปฝากป้านวลกับงามตาก็ซื้อได้เลย วันนี้วงเงินไม่อั้นผมพร้อมเปย์" นักรบพูดออกมาทีเล่นทีจริง จนทำให้นารีนั้นอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ เธอได้แต่หวังว่าความสุขที่มีจนล้นจะอยู่กับเธอจนชั่วนิรันดร์ คงไม่มีใครมาทำลายความสัมพันธ์ของเขาและเธอให้ขาดสะบั้นลงได้

รถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาจอดที่ลานจอดรถของห้างดังแห่งหนึ่ง วันนี้ผู้คนค่อนข้างจะพลุกพล่าน สองสามีภรรยาเดินเข้าไปในห้าง นับรบโอบนารีตรงไปที่โซนอาหาร มีเมนูหลายอย่างที่น่ารับประทาน และค่อนข้างจัดร้านดูหรูหราสวยงาม บรรยากาศโดยรอบค่อนข้างจะโรแมนติก                                                                       

"เหนื่อยไหม" บ่อยครั้งที่เขาใช้คำถามนี้กับเธอ จนทำให้นารีนั้นรู้สึกประทับใจในความห่วงใยของผู้เป็นสามี                                                           

"ไม่เหนื่อยเลยค่ะ นาขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ คุณสั่งอาหารไว้รอเลยเดี๋ยวนามา" นารีพูดจบก็เดินออกไปทันที ส่วนนักรบได้จัดแจงสั่งอาหารไว้รอภรรยา เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะมีวันดีๆ แบบนี้เกิดขึ้นในชีวิตของเขา ภรรยาที่แสนดีอย่างนารีคงหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว                  

"สวัสดีค่ะ คุณอาร์มันโด้ ซอนย่ามองเห็นแค่ด้านหลังก็รู้ว่าเป็นคุณ เมื่อคืนขอบคุณมากนะคะที่อุตส่าห์ไปส่งซอนย่าถึงห้อง" สาวสวยแต่งตัวเซ็กซี่จีบปากจีบคอพูด พร้อมกับนั่งลงข้างๆ ชายหนุ่มด้วยท่าทางที่สนิทสนม แม้ว่าเขาจะพยายามเลี่ยงปฏิเสธแบบรักษาน้ำใจ สำหรับซอนย่าแล้วหล่อนยิ่งอยากได้ ชายตรงหน้ามาแนบกาย

"ไม่เป็นไรหรอกครับ แต่คลิปและภาพเหล่านั้น ทำให้ผมต้องง้อภรรยาทั้งคืน กว่าจะได้นอนก็ปาไปตีสามตีสี่แล้ว" ชายหนุ่มพูดออกมาพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก เพื่อบ่งบอกให้หญิงสาวที่นั่งข้างๆ ได้รู้ถึงแผนการของเธอที่ดูเหมือนจะล่มไม่เป็นท่า ที่สำคัญเจสันได้จัดการกับต้นตอคลิปนั่นเรียบร้อยแล้ว                           

"ซอนย่าต้องขอโทษด้วยนะคะที่เป็นต้นเหตุ แต่ดูท่าทางภรรยาของคุณจะใจกว้างนะคะ เธอคงไม่ถือสาเรื่องไม่เป็นเรื่องใช่ไหมคะ" คราวนี้ซอนย่าพูดพร้อมกับขยับเข้าหานักรบ เธอจับลงไปที่ต้นแขนของชายหนุ่มแล้วค่อยๆ ลูบขึ้นลงเบาๆ พร้อมกับส่งสายตายั่วยวนชวนให้หลงใหล แต่ชายหนุ่มกลับขยับออก เพราะถ้านารีมาพบเข้าเธอคงไม่ชอบใจอย่างแน่นอน                                                                                                                               

"ภรรยาผมเธอเป็นคนมีเหตุผล รู้ว่าคุณเป็นแค่ลูกค้า ขอบคุณนะครับคุณซอนย่าที่เป็นห่วงเรื่องภรรยาของผม" คำพูดของนักรบกำลังทำซอนย่าไม่ค่อยพอใจ เมื่อเขาเน้นย้ำคำว่าลูกค้ากับเธอ                                  

"เจอคุณที่นี่ก็ดีเหมือนกัน ซอนย่าอยากให้คุณเจียระไนเพชรทรงเหลี่ยมมุม และช่วยออกแบบให้แปลกตา ซอนย่าเชื่อใจในฝีมือคุณ" ในขณะที่ซอนย่าพูดนั้น สายตาของเธอยังคงจ้องไปที่ใบหน้าคม เพราะหล่อนหลงใหลในเสน่ห์ของอาร์มันโด้จนโงหัวไม่ขึ้น ทั้งที่เขานั้นไม่เคยจะแลเหลียว หรือมีทีท่าว่าจะสนใจเธอเลยสักครั้ง                                                              

"ตกลงครับ อ้าว! หนูนาทำไมคุณไปนานจัง อาหารเพิ่งจะมาเสิร์ฟนั่งเลยครับ ผมสั่งแต่ของโปรดให้คุณทั้งนั้นเลย" นารีมีสีหน้าที่แปลกใจ เพราะอาหารที่เขาสั่งมานั้น มันไม่มีอะไรเป็นของโปรดเธอเลย แต่ก็พอรับประทานได้                                                                                                                      

"คุณซอนย่านี่คือนารีภรรยาของผม นารีนี่ซอนย่าลูกค้ารายใหญ่ที่ผมเล่าให้คุณฟังไง" สองสาวส่งยิ้มให้กัน เหมือนจะเป็นมิตร แต่รอยยิ้มของซอนย่าได้แฝงนัยเอาไว้                                                                           

"ฉันเพิ่งเห็นภรรยาตัวจริงของคุณอาร์มันโด้ ดูท่าทางจะอยู่แต่บ้าน เพราะดูจากการแต่งตัวเรียบๆ เหมือนจะเชยเสียด้วยซ้ำ แต่คุณนารีก็ดูดีนะคะ สงสัยซอนย่าต้องหัดแต่งเรียบๆ แบบคุณบ้างแล้ว"

คำพูดของซอนย่าไม่ได้สร้างความร้าวฉานให้กับนารีเลยสักนิด เมื่อเธอคิดว่าหากสามีมีความซื่อสัตย์พอ ต่อให้ผู้หญิงมาเข้าแถวรอเขาก็คงจะไม่เลือกใคร  

"ขอบคุณค่ะ ทานข้าวด้วยกันสิคะ คุณซอนย่า" เมื่อนารีเอ่ยชวนซอนย่า ทำให้นักรบถึงกับมองหน้าภรรยา เมื่อเขากำลังกลัวว่าเธอนั้นจะตามไม่ทันมารยาและเล่ห์เหลี่ยมของซอนย่า                   

"ขอบคุณค่ะ พอดีว่าฉันมีธุระจะต้องไปที่อื่นต่อ เดี๋ยววันหลังซอนย่าจะเข้าไปหาคุณที่บริษัท หวังว่าคุณอาร์มันโด้คงจะว่างพอที่จะคุยกับลูกค้ารายสำคัญนะคะ" พอซอนย่าพูดกับนารีจบ หล่อนก็หันไปสบตาและพูดกับอาร์มันโด้ต่อ ด้วยประโยคที่มีความนัยแอบแฝง                                       

"ไม่มีปัญหาครับ เพราะผมให้ความสำคัญกับลูกค้าเท่าเทียมกัน คุณจะเข้าไปวันไหนก็โทรบอกเลขาหรือเจสันก็ได้ ขอบคุณมากนะครับ" ชายหนุ่มพูดออกไปด้วยใบหน้าเรียบเฉย ก่อนที่ซอนย่าจะเดินออกไป เธอได้เหลือบมองนารีด้วยหางตา แน่นอนซอนย่ากำลังคิดว่าผู้หญิงหน้าตาธรรมดา แถมยังแต่งตัวไม่ทันสมัยแบบนารี ทำไมถึงมัดใจนักรบได้ และเธอกำลังคิดว่าความสวยความสาวที่เธอมี คงจะทำให้เขานั้นหลงใหลได้ไม่ยากเช่นกัน หากแต่เธอคงต้องใช้ความพยายามมากกว่าทุกครั้ง

เมื่อซอนย่าลุกออกไปแล้ว นารีก็ก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารตรงหน้า โดยที่เธอนั้นไม่พูดไม่จากับนักรบเลยสักคำ หญิงสาวไม่ได้งอนหรือโกรธอะไรเขา เพียงแค่นารีนั้นกำลังใช้ความคิด เมื่อเธอเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาไม่ได้สวยเลิศเลอมาจากไหน ดั่งที่ซอนย่าได้กล่าวเอาไว้ ทำไมผู้ชายตรงหน้าถึงได้ชอบเธอ และถ้าเขาเกิดเบื่อรสชาติแกงจืดขึ้นมา เธอคงไม่ถนัดที่จะปรุงรสแกงเผ็ดให้น่ากินเหมือนกับพี่สาวเคยพูดเอาไว้ สุดท้ายเขาก็คงออกไปหากินนอกบ้าน เพราะอาหารรสจัดจ้านอยู่นอกบ้านนั้นมีแต่อร่อยและน่ากินทั้งนั้น