Chapter 63 พ่ายนรี

 สักพักปลายลิ้นร้อนลากผ่านลงมาที่หน้าท้องของภรรยา เขาได้จุมพิตอย่างทะนุถนอมลงไปเบาๆ เมื่อมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ภายในนี้ ซึ่งมันคือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา ที่นักรบตั้งใจไม่คิดป้องกันตั้งแต่แรก เพราะชายหนุ่มนั้นหวังจะได้ทายาท ตามที่ใจเคยปรารถนาเอาไว้ และภรรยาของเขาก็ไม่ได้ทำให้ผิดหวังเลยแม้เพียงนิด             

"พ่อรักหนูนะ รักแม่ของหนูด้วย" สิ้นเสียงพูดของชายหนุ่ม เขาได้สัมผัสไปที่มังกรยักษ์ก่อนจะค่อยๆ สอดมันเข้าไปในช่องแคบของภรรยาอย่างเบามือ                                                                                                      

"อืม แน่ใจนะคะว่าจะไม่มีผลต่อลูกของเรา" แม้ความต้องการของเธอจะมีมาก แต่นารีก็ยังเป็นห่วงลูกมากมายเช่นกัน                                          

"ไม่เป็นไรหรอกหนูนา ท่าเบสิกอย่ากลัวไปเลย ผมจะทำเบาๆ นะครับคนดี" นักรบพูดในขณะที่สะโพกของเขาเริ่มทำการขยับโยกเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ แม้ว่ามันจะไม่หนักหน่วงหรือรุนแรง แต่ทว่าความคับแน่นของช่องแคบ เมื่อมังกรยักษ์ผลุบเข้าผลุบออกก็ได้สร้างความเสียวซ่านให้กับสองสามีภรรยาไม่น้อยเลย               

"อ้า อ๊าคุณนักรบ... คุณกำลังจะทำให้นาตัวลอยรู้ตัวหรือเปล่าคะ" เสียงหวานครางเรียกชื่อสามีหนุ่มด้วยน้ำเสียงที่กระเส่า กายของเธอเริ่มบิดเร่าอยู่ภายใต้ร่างกำยำ ซึ่งในยามนี้นักรบได้ดันมังกรยักษ์เขาออกอย่างไม่รู้เบื่ออย่างช่ำชอง                                                                                                  

"คุณก็กำลังจะทำให้ผมคลั่ง ไม่ต่างกันเลยที่รัก... อ้า โอ้ววว!" ในขณะที่สะโพกหนาทำงาน มือของเขาได้จับขย้ำลงไปที่หน้าอกเต่งตึงอย่างเมามัน                                                                                                                              

"อ้า อ๊ะ อาย...อื้มมม" เสียงหวานในลำคอของภรรยาดังอื้ออึงไปทั่วห้อง สลับกับเสียงดูดเม็ดบัว ที่สามีหนุ่มได้บรรจงแตะกระหวัดไล้เลียดูดดื่มอย่างหิวกระหาย จนภรรยาเสียวซ่านแทบอยากจะขึ้นไปขย่มเอง เมื่อการกระทำของสามีนั้นเชื่องช้าเนิบนาบ แต่ทว่าบางครั้งก็หนักหน่วงไม่น้อย จนภรรยาสาวต้องห้ามปรามเอาไว้            

"เบาหน่อยค่ะ... อืม" ปากบอกให้เบาแต่สะโพกมน กลับมีปฏิกิริยาตอบรับด้วยการแอ่นขึ้นเล็กน้อย มือเรียวจับไปที่ต้นแขนของผู้เป็นสามีที่มันเต็มไปด้วยมัดกล้าม เธอบีบรัดกดจิกลงไปอย่างลืมตัว เมื่อร่างกายกำลังจะถูกปลดปล่อยให้ล่องลอยไปในอวกาศโดยปราศจากแรงโน้มถ่วงใดๆ                                                

"อืม ใจเย็นๆ พร้อมกันนะครับ... อ้า!" ท่าทีของภรรยาทำให้นักรบรู้ดีว่าเธอนั้นกำลังจะออกไปแตะขอบฟ้า ทำให้เขาเร่งจังหวะถี่ขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ลืมที่จะเซฟความปลอดภัยให้กับทารกน้อยในครรภ์ด้วย           

"อืม... อ้า... อื้อ" สองสามีภรรยาประสานเสียงครางออกมาพร้อมกัน ดวงตาของคนทั้งคู่ค่อยๆ ปิดลงพร้อมกับใบหน้าเชิดขึ้น เพราะความสุขสมที่ต่างคนต่างได้มอบให้กัน เสียงหายใจหอบเหนื่อยดังออกมาเป็นระยะ ในขณะที่นักรบโน้มริมฝีปากลงมาพรมจูบไปที่หน้าผากของภรรยา ก่อนจะจุมพิตลงที่เรียวปากบาง จากนั้นชายหนุ่มได้อุ้มภรรยาขึ้นในท่าเจ้าสาว เมื่อน้ำกามได้เลอะเปื้อนเปรอะไปทั่วต้นขาอวบของเธอ มิหนำซ้ำผ้าปูที่นอนคงต้องเปลี่ยนใหม่ เพราะฝีมือเจ้ามังกรยักษ์ของเขาที่มันได้พ่นน้ำลาวาขุ่นออกมาจนเปื้อนแฉะเลอะไปหมด

"แช่น้ำอุ่นก่อนนะครับคุณแม่ เดี๋ยวผมมานะไปเปลี่ยนผ้าปูแป๊บหนึ่ง" การกระทำของสามีหนุ่มกำลังทำให้หัวใจของนารีนั้นพองโต เมื่อเขากำลังปรนนิบัติเธอไม่ต่างจากเจ้าหญิง นับจากคืนวันนี้ไปอดีตจะกลายเป็นแค่ฝันร้าย ที่เธอจะไม่มีวันกลับไปฝันเรื่องเก่าๆ เดิมๆ แบบนั้นอีกแล้ว       

"เดี๋ยวผมขอล้างตัวก่อนนะ แล้วจะฟอกสบู่ให้จะได้นอนสบาย" เมื่อนักรบเดินเข้ามาในห้องน้ำอีกครั้ง เขาได้พูดบอกภรรยาแล้วเดินตรงไปที่ฝักบัวอาบน้ำชำระล้างร่างกายที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ พอเขาอาบเสร็จชายหนุ่มได้ตรงมาที่ภรรยา เขาจัดการฟอกสบู่ถูตัวให้เธอ พร้อมกับอาบน้ำให้ทุกขั้นตอน แล้วพันผ้าเช็ดตัวรอบอกของภรรยาสาวเอาไว้ ก่อนจะก้มลงไปช้อนร่างอรชรขึ้นมาในท่าเจ้าสาวอีกครั้ง แล้วเดินตรงไปที่เตียงวางเธอลงนั่งอย่างเบามือ นักรบรีบจัดการใส่เสื้อผ้าให้กับตัวเอง แล้วหาชุดนอนมาสวมใส่ให้กับภรรยา                               

"เดี๋ยวนาใส่เองก็ได้ค่ะ" นารีพูดออกมาด้วยความเขินอาย เมื่อเขากำลังจะสวมชุดนอนกระโปรงยาวให้กับเธอ                                                           

"ผมเป็นคนถอดผมก็ต้องเป็นคนใส่สิ มาจะใส่ให้อย่าดื้อครับคุณแม่" เขาจะรู้ตัวหรือเปล่าว่าคำพูดเมื่อสักครู่ กำลังทำให้นารีนั้นเขินอายแทบจะม้วนตัวลงใต้เตียงอยู่แล้ว                                                                      

"ไปนอนได้แล้ว จะจ้องหน้านาแบบนี้อีกนานไหม อายเป็นเหมือนกันนะคะ" นารีพูดออกมา เมื่อสามีโน้มตัวเธอลงนอนหงาย แล้วเขาเอาแต่จ้องมองใบหน้าของเธออย่างไม่กะพริบตาเลยทีเดียว

"แค่จะบอกว่า ผมรักคุณนะครับหนูนา รักมากด้วย กู๊ดไนท์นะครับ... จุ๊บ" สามีหนุ่มพูดพร้อมกับโน้มริมฝีปากลงไปแนบกับเรียวปากของภรรยา เมื่อความรู้สึกของเขาในเวลานี้มันรักเธอจนไม่รู้จะหาอะไรมาเปรียบเปรยได้ รักจนไม่ได้เผื่อใจ รักจนหาเหตุผลใดๆ มาหักล้างไม่ได้ ในที่สุดอสุรกายร้ายอย่างเขาที่ตั้งใจจะมาทำลายชีวิตของเธอ สุดท้ายแล้วเขาก็พ่ายให้กับนารีสตรีนางนี้จนได้                                                                    

"ฉันก็รักคุณค่ะ คุณนักรบ... จุ๊บ!" คำบอกรักกับจูบแรกจากภรรยาที่เธอมอบให้เขานั้น มันช่างตราตรึงใจนักรบเหลือเกิน เมื่อผู้หญิงขี้อายอย่างเธอโน้มใบหน้าขึ้นมาจูบปากสามีโดยที่เขานั้นไม่ทันตั้งตัว      

"คืนนี้คงจะเป็นคืนที่ผมฝันดีคืนแรก และนี่คือจุดเริ่มต้นสำหรับชีวิตใหม่ของเราสองคน ในการสร้างครอบครัว ผมจะทำให้คุณกับลูกมีความสุขที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้"

คำพูดของสามีนารีได้ยินได้ฟังชัดเจนทุกถ้อยคำ ในขณะเดียวกันตาของเธอก็เริ่มหลับปรือลง ไม่นานหญิงสาวก็เข้าสู่ห้วงนิทรา ในอ้อมกอดของสามีหนุ่ม นับจากวันคืนนี้ผ่านพ้นไปคงไม่มีอะไรมาทำให้พวกเขาทั้งสองต้องพรากจากกันได้ เพราะแม้แต่ปมแค้นที่มีในใจ ยังทำให้อสุรกายอย่างนักรบทำร้ายเธอไม่ลง เพราะอานุภาพของคำว่ารักทำให้ตัดสวาทขาดไม่ได้ และนับจากวินาทีนี้ต่อไปสองดวงใจจะรวมกันเป็นหนึ่งเดียว

ห้าปีผ่านไป บ้านที่เคยเงียบเหงา เวลานี้มีจอมป่วนที่ทำให้ทุกคนในบ้านวุ่นวายไปหมด โดยเฉพาะป้านวลที่ดูท่าทีแล้วหญิงสูงวัยมักจะคอยเอาอกเอาใจจนเด็กชายจะเสียคนอยู่แล้ว

แม้นารีจะคอยปรามนางบ้าง แต่ก็ทำได้เพียงแค่ชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น ที่สำคัญนักรบก็เป็นทัพเสริมที่คอยให้ท้ายสนับสนุนป้านวลเต็มที่ จนนารีต้องเรียกสามีมาคุยหลายครั้ง เรื่องที่เขากำลังทำให้พบรักเป็นเด็กเอาแต่ใจ พบรักคือชื่อลูกชายของนารีกับนักรบ และที่สำคัญตอนนี้หญิงสาวก็ได้ตั้งครรภ์ลูกคนที่สองได้หกเดือนกว่าแล้ว นักรบยิ่งเห่อ เมื่อรู้ว่าเขากำลังจะได้ลูกสาว มาเป็นโซ่ทองคล้องใจอีกคน

"คุณแม่ครับ พาน้องรักไปบ้านคุณยายหน่อยนะครับ น้องรักอยากไปเล่นกับน้องเควิน นะครับคุณแม่" เด็กชายพบรักในวัยสี่ขวบกว่าออดอ้อนมารดา ขณะที่ทุกคนกำลังนั่งรับประทานอาหารเช้า เมื่อพบรักอยากไปเล่นกับเควินลูกชายของป้ารวี ซึ่งบิดาของเควินก็คือลุงเจสันที่เวลานี้ไปเป็นเขยที่บ้านกสิเทพเต็มตัวเรียบร้อยแล้ว      

"ไว้คุณพ่อกลับมาจากทำงาน แล้วค่อยไปนะครับพบรัก" นารีเอามือวางไว้บนศีรษะของเด็กชายลูบไปมาเบาๆ อย่างรักใคร่และเอ็นดู                     

"วันนี้พ่อไม่ได้เข้าบริษัท เดี๋ยวจะพาไปนะครับ เราจะไปนอนค้างคืนที่บ้านคุณยายด้วยดีไหม พบรัก... หื้ม" คำพูดของสามีทำให้นารีถึงกับถอนใจ สรุปแล้ววันนี้เขาจะไม่เข้าบริษัท เพียงเพราะว่าจะตามใจลูกชายเพื่อพาพบรักไปบ้านของคุณยายแค่นั้นหรอกหรือ