Chapter 64 บทส่งท้าย

"เย้! คุณพ่อใจดีที่สุดในโลกเลยครับ" เด็กชายร้องออกมาเสียงดังพร้อมกับกำมือชูขึ้นสองข้าง จนนารีแอบฉีกยิ้มที่มุมปาก ที่พ่อกับลูกนั้นเข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย                                                                                      

"คุณหนูพบรักไปบ้านคุณยาย ย่านวลคงจะเหงาน่าดูเลย รีบไปรีบกลับนะครับคนเก่ง" น้ำเสียงของป้านวลช่างออดอ้อนให้เด็กน้อยนั้นอยากเอาใจ จนนักรบและนารียิ้มไม่หุบให้กับในความน่ารักของย่ากับหลาน       

"ผมไปบ้านคุณยายไม่กี่วันก็กลับแล้วครับคุณย่านวล เดี๋ยวพบรักจะเอาผลไม้มาฝาก ที่บ้านของคุณตาคุณยายมีผลไม้เยอะแยะเลย                               

"ช่างพูดช่างเจรจาจังเลยนะเราเนี่ย อย่างนี้จะไม่ให้ย่ารักอย่าหลงได้ยังไง" หญิงสูงวัยพูดพร้อมกับเอามือลูบลงที่ศีรษะของพบรักไปมาเบาๆ ก่อนที่เด็กชายจะส่งยิ้มร่าให้ย่านวล พลอยทำให้ทุกคนยิ้มตามออกมา เมื่อพบรักมีความน่ารักสมวัย

รถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาจอดภายในบริเวณบ้านกะสิเทพ ก่อนจะมีเด็กชายเปิดประตูวิ่งแจ้นออกมาจากรถ จนทำให้นักรบนั้นรีบเปิดประตูลงมาคว้าตัวลูกชายมาอุ้มเอาไว้                                                                     

"หยุดเลยนะไอ้แสบ! รอแม่ก่อน แล้วเราค่อยเดินไปพร้อมกัน เดี๋ยวพลัดตกบันได" นักรบพูดออกมาอย่างห่วงใย เพราะกลัวว่าเด็กน้อยจะพลัดตกจากบันได เพราะที่บ้านกะสิเทพยังคงเป็นบ้านไม้เรือนไทยเหมือนเดิม และทุกคนมักจะนั่งเล่นอยู่ที่ชานเรือน เพราะมันโล่งและบรรยากาศดี                                          

"พบรักแม่บอกกี่ครั้งแล้ว เวลาที่พ่อจอดรถห้ามเปิดประตูวิ่งลงไปก่อน ต้องรอให้พ่อหรือแม่เปิดประตูให้ แล้วถึงจะลงไปได้เข้าใจไหมครับ" นารีพูดเอ็ดลูกชายออกไป จนพบรักทำหน้ามุ่ยออกมา พร้อมกับซบหน้าเข้าหาอกของผู้เป็นบิดาอย่างน่าเอ็นดู                                                                      

"ฟังแม่ด้วยนะครับคนเก่ง หนูพรวดพราดลงไปแบบนั้นมันอันตรายนะครับ เข้าใจไหมเอ่ย" นักรบพูดออกมาด้วยความห่วงใย บวกกับน้ำเสียงที่อ่อนโยนนั้น ทำให้ลูกชายพยักให้กับเขาด้วยท่าทางที่น่าเอ็นดู 

"เข้าบ้านกันเถอะค่ะ นาง่วงอีกแล้ว" คนท้องพูดพร้อมกับหาวออกมา จนทำให้นักรบฉีกยิ้มที่มุมปาก เมื่อภรรยาของเขาดูอวบมีน้ำมีนวลขึ้นมาก ที่สำคัญเธอนั้นได้กลายเป็นคุณแม่จอมขี้เซาไปแล้ว กินแล้วก็นอนทั้งวัน สมกับที่เป็นภรรยานักธุรกิจหนุ่ม ที่ชีวิตของเธอนั้นแสนจะสบายไม่ต้องทำอะไรก็มีกินมีใช้ไปทั้งชาติ       

"อ้าว! เควินดูซินั่นใครมาหา" คุณนายพิกุล ซึ่งเป็นคุณยายของเด็กๆ พูดออกมาด้วยความตื่นเต้น เมื่อเห็นนักรบอุ้มลูกชาย เดินตามหลังภรรยาของเขาขึ้นมาบนบ้าน                                                                            

"สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ / สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่" นารียกมือไหว้เป็นบิดามารดา พร้อมกับนักรบที่ทำความเคารพทักทายพ่อตาแม่ยายของเขาเช่นกัน ก่อนที่นารีจะนั่งลงข้างๆ หญิงสูงวัย ในขณะที่นักรบนั่งลงที่โซฟาอีกตัว                                                                                                    

"สวัสดีจ้าสบายดีนะนักรบนารี พบรักตากับยายกำลังบ่นหาอยู่พอดีเลย" คุณนายพิกุลพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ในขณะที่นายศรเทพก็ยิ้มร่าออกมาไม่แพ้ภรรยา เมื่อลูกสาวทั้งสองเป็นฝั่งเป็นฝามีครอบครัวที่อบอุ่น                                                                                                           

"สวัสดีครับคุณตาคุณยาย นักรบไปเล่นกับน้องเควินก่อนนะครับ" เด็กชายพบรักไหว้ผู้เป็นตากับยาย ก่อนจะวิ่งไปเล่นกับน้องชายที่เวลานี้เควินกำลังเล่นของเล่นอยู่กลางชานเรือน เควินเป็นน้องของพบรักไม่กี่เดือน ทั้งคู่อยู่ในช่วงวัยเดียวกัน จึงเข้ากันได้ดี                                                               

"เควินก็บ่นคิดถึงพบรักทุกวัน เจสันเกือบจะพาไปแล้ว แต่รวีได้ห้ามเอาไว้ เพราะวันนี้ได้นัดส่งผลไม้ให้กับลูกค้า" เวลานี้เจสันกับรวีได้กลายเป็นชาวสวนเต็มตัว อาณาบริเวณของบ้านที่กว้างขวาง ทำให้คนทั้งคู่สามารถทำไร่นาสวนผสมได้ ทั้งทำนา เลี้ยงสัตว์ ปลูกผัก และผลไม้ เพราะบ้านหลังนี้อยู่นอกเมือง มิหนำซ้ำเจสันยังกว้านซื้อที่แถวนี้รอบๆ อาณาเขตที่ติดกับที่ดินของพ่อตาไปเกือบหมด และยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่ทำให้ทุกคนนั้นแปลกใจก็คือรวี เมื่อสาวเจ้าสำอางอย่างรวีได้กลายมาเป็นผู้หญิงสายลุย เพราะเธอนั้นเบื่อสังคมข้างนอก เจสันเองจึงต้องลาออกจากงานที่ทำ เพื่อมาช่วยภรรยาดูแลสวน ส่วนคนที่ไปทำหน้าที่แทนเขาคือคาวี ที่ดูเหมือนว่าพี่ชายของนารีจะทำหน้าที่ผู้ช่วยนักรบได้อย่างดี เมื่ออดีตทำให้เขาได้รับบทเรียนอะไรหลายๆ อย่าง จนอยากจะใช้ชีวิตให้มีคุณค่าสมกับที่ไปร่ำเรียนนอกเมืองนามา                                                     

"อ้าว! หนูนา มานานหรือยังท้องโตขึ้นมากแล้วนะเราเนี่ย เควินกับพบรักดูท่าทางจะคิดถึงกันมากเลยนะ สองพี่น้องคู่นี้" รวีเพิ่งออกมาจากสวน เมื่อเธอนั้นให้คนงานจัดการกับผักและผลไม้ขึ้นรถให้กับลูกค้าเรียบร้อยแล้ว                                                                                                                        

"ใช่เลยค่ะพี่รวี พบรักงอแงจะมาหาน้องเควินตั้งแต่เช้าเลย แล้วนี่งานที่สวนเสร็จแล้วเหรอ แล้วคุณเจสันละคะพี่รวี" นารีฉีกยิ้มกว้างทักทายพี่สาวออกไป ในขณะที่สายตาของเธอจ้องมองไปที่เด็กชายทั้งสอง ที่กำลังแลกเปลี่ยนของเล่นกัน ด้วยท่าทางที่น่ารัก                                                       

"เพิ่งเสร็จเมื่อกี้นี้เอง ตอนนี้คุณเจสันกำลังสั่งคนงานในสวน เดี๋ยวก็คงตามมา พี่ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ" ก่อนจะไปอาบน้ำ รวีได้แวะไปยืนดูเด็กทั้งสองเล่นกัน แล้วเธอก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ออกมา หญิงสาวไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะมีวันนี้กับเขาด้วย เธอช่างมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบไม่ต่างกันกับน้องสาว แถมเจสันยังหล่อเหลาไม่แพ้ชายใดเสียด้วย ที่สำคัญเขาแสนดีกับเธอมากกว่าที่คาดคิดเอาไว้ และรวีคิดว่าชาตินี้คงหาผู้ชายคนไหนรักเธอได้เท่าเจสันไม่ได้อีกแล้ว                                                                    

"นารีง่วงแล้วขอตัวไปนอนพักก่อนนะคะคุณแม่" นารีพูดพร้อมกับดันตัวลุกขึ้นยืน โดยมีสามีของเธอรีบลุกขึ้นจับประคองภรรยาเอาไว้ เพราะกลัวว่าเธอจะล้มลงไป                                                                

"ผมฝากดูพบรักด้วยนะครับคุณพ่อคุณแม่" นักรบพูดขึ้นเมื่อเขานั้น จะพานารีไปนอนพักผ่อน     

"ไปเถอะ! เดี๋ยวพ่อกับแม่จะดูหลานๆ เอง ไม่ต้องห่วงหรอก พานารีไปพักเถอะ" เมื่อพ่อตาพูดออกมาแบบนั้น นักรบจึงโอบภรรยาตรงไปที่ห้องนอน เมื่อนารีนั้นนั่งหาวไปหลายรอบแล้ว                                              

เมื่อคนทั้งคู่เดินออกไป ทำให้บิดากับมารดาฉีกยิ้มออกมาด้วยความสุขใจ นับตั้งแต่นารีและรวีมีครอบครัวดูเหมือนว่าลูกสาวของตระกูลกสิเทพจะโชคดีทั้งสองคน ที่มีสามีที่ดีอย่างนักรบ(อาร์มันโด้)และเจสัน

"นั่งก่อนครับคนดี ค่อยๆ นอนลงนะครับ" นักรบไม่พูดเปล่า แต่มือหนาของเขาได้ประคองลงไปที่แผ่นหลังของภรรยา ก่อนจะค่อยๆ โน้มตัวเธอลงนอน หญิงสาวท้องกลมโต นอนลงด้วยท่าตะแคงซ้าย สามีหนุ่มหยิบผ้าขึ้นมาห่มให้เธอ จากนั้นเขาได้นอนลงข้างๆ ลำแขนของเขาพาดไปที่เอวกลมของเธอ ก่อนจะใช้ฝ่ามือลูบลงไปที่หน้าท้องนูน                                              

"ลูกสาวของพ่อ ทำไมถึงได้ทำให้แม่ขี้เซาจังเลย" เสียงพูดที่ดังอยู่ข้างหู ทำให้นารีนั้นอมยิ้มด้วยความสุขใจ ที่เธอนั้นกำลังจะให้กำเนิดทายาทของเขาอีกคนในไม่กี่เดือนนี้ข้างหน้านี้                                                

"ได้ลูกสาวคุณพ่อต้องไว้หนวดหรือเปล่าเนี่ย ยิ่งผู้ชายทุกวันนี้มีแต่เสือทั้งนั้น" คำพูดที่แผ่วเบาของภรรยา แต่นักรบก็ได้ยินอย่างชัดเจน เพราะเวลานี้เขาได้นอนซ้อนเธอจากทางด้านหลัง แนบชิดจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวกัน                                                                                                                      

"แต่เสือตัวนี้ ได้กลายเป็นแมวเหมียว เพราะคุณนารีคนเดียวรู้ตัวหรือเปล่า รักคุณแม่คุณลูกนะครับ" นักรบพูดพร้อมกับโน้มใบหน้าเข้าไปจุมพิตที่หน้าผากของภรรยา ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนนักรบก็ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงได้เสมอ                                                   

อานุภาพแห่งรัก และความอ่อนหวาน ความดีของสตรี มักจะทำให้ผู้ชายตกหลุมรักได้ไม่ยาก เฉกเช่นเธอคนนี้ ที่ทำให้อสุรกายร้ายอย่างเขาพ่ายนารีอย่างเธอจนสิ้น และเวลานี้เขาได้สยบต่อเธอทุกกรณี เมื่อหัวใจของเขานั้นปรารถนาเพียงแค่นารีคนเดียว

                                                                                The End