Chapter 61 ความปรารถนา

วันนี้ทั้งวัน ตั้งแต่เธอเดินไปหาอะไรกิน ในตอนเช้านารีไม่ยอมเดินออกจากห้องอีกเลย เพราะไม่อยากเจอนักรบ หญิงสาวขังตัวเองไว้ในห้องที่ชั้นบนของบ้าน ส่วนข้าวปลาอาหารนั้นมีรินสาวใช้คนสนิทของพี่สาวคอยบริการเธอทุกอย่าง ตอนนี้เวลาล่วงเลยมาเกือบยี่สิบนาฬิกาแล้ว นารีไม่ได้สนใจใครทั้งสิ้น เธออาบน้ำแล้วเตรียมตัวจะเข้านอน                                      

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!                                                                                               

"นารีขอแม่เข้าไปหน่อยได้ไหมลูก" เสียงของผู้เป็นมารดาดังแว่วมา หลังจากที่เสียงเคาะประตูเงียบไป ทำให้นาทีนั้นค่อยๆ ลุกจากเตียง เพื่อเดินไปเปิดประตูให้กับมารดา และเธอก็ต้องแปลกใจ เมื่อชายร่างสูงใหญ่รีบเบี่ยงตัวเข้ามาในห้องของเธอทันที พร้อมกับกระเป๋าใบเล็กๆ                  

"แม่... แม่ แม่ค่ะ" นารีร้องเรียกหามารดา แต่จะดูเหมือนว่าเธอนั้นโดนหลอกเข้าให้ซะแล้ว          

"คุณไม่ต้องเรียกหรอก คุณแม่เดินเข้าห้องไปแล้ว" นักรบพูดพร้อมกับค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด จนทำให้นารีนั้นมองเขาตาเขียว             "ออกไปให้พ้นจากห้องฉันเลยนะ คุณแม่นะคุณแม่เป็นไปกับเขาด้วย แล้วคุณจะถอดเสื้อทำไม!" คราวนี้นารีหันหน้ามาตะคอกใส่นักรบเสียงดังจนก้องห้อง                                              

"คุณพูดเบาๆ ก็ได้ ทำไมต้องตะโกนด้วย ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกน่า แค่เหนียวตัวอยากอาบน้ำจะแย่แล้ว" นักรบพูดออกมาพร้อมกับถอดเสื้อออก เวลานี้เขาได้โชว์ซิกซ์แพ็คเป็นชั้นๆ พร้อมกับกล้ามแขนเป็นมัดๆ ก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวในกระเป๋าออกมาพันรอบเอวเอาไว้ แล้วดึงกางเกงยีนออกไปกองรวมกันกับเสื้อที่พื้น การกระทำของเขากำลังยั่วโมโหนารีอย่างไม่รู้ตัว                                                                                                 

"ได้ข่าวว่าทำห้องที่ชั้นล่างใหม่ไม่ใช่เหรอ ก็ไปนอนที่ห้องนั้นอาบน้ำที่ห้องนั้นก็ได้นี่! ผู้ชายเจ้าเล่ห์อย่างคุณ มีแผนการแยบยลแอบแฝง แม่ของฉันก็ไปหลงคารมคุณ ยอมมาเคาะประตูให้ ฉันขอบอกไว้ก่อนเลยนะ เตียงนี้คุณอย่าได้หวังว่าจะได้ขึ้นมานอน เพราะถ้าขึ้นมาเมื่อไหร่ล่ะก็ คราวที่แล้วโดนไม้กอล์ฟใช่ไหม แต่คราวนี้โดนไม้คทาของฉันซัดคุณหัวแตกแน่" คำขู่ของนารีกับกิริยาของเธอนั้นช่างน่ารักสำหรับนักรบ ก่อนที่ภรรยาของเขาจะเดินไปหยิบไม้คทามาวางไว้บนเตียง แล้วเธอค่อยๆ ล้มตัวลงนอน ก่อนจะดึงผ้าขึ้นมาห่มพร้อมกับหันหลังตะแคงข้างให้กับเขา                                                                                                                          

นักรบเดินเข้าไปอาบน้ำสักพัก เขาก็ออกมาพร้อมกับชุดนอนผู้ชายแขนสั้นขายาวผ้าซาตินสีน้ำเงิน ที่สาวๆ เห็นจะต้องอยากควงเอากลับไปนอนที่บ้านอย่างแน่นอน ผิดกับนารีในตอนนี้ ที่ดูเหมือนว่าเธอนั้นจะไม่สนใจเขาเลยสักนิด                                                                                                     

"หนูนาครับ นอนหรือยัง ผมขอคุยกับลูกหน่อยสิ นะครับหนูนา" นักรบพูดจาออดอ้อนออกมา พร้อมกับนั่งลงบนเตียงนอน ก่อนจะค่อยๆ คลานเข้าหาภรรยา ตอนนี้ภายในใจของนักรบ คิดว่านารีคงหลับไปแล้ว และนี่เป็นโอกาสดีที่เขานั้นจะได้ใกล้ชิดเธอ เพราะเขารู้สึกโหยหาหญิงสาวร่างอรชรตรงหน้าแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว                                         

โป๊ก!! ไม้คทาในมือของนารีที่เธอเคยใช้เมื่อตอนมัธยมปลาย ลอยมากระแทกเข้ากับหน้าผากของนักรบอย่างจัง ที่สำคัญหัวของไม้คทาดรัมเมเยอร์ ซึ่งมีเหลี่ยมนูนบวกกับที่นารีออกแรงไปอย่างไม่ยั้งนั้น ส่งผลให้หน้าผากของนักรบเลือดออกเป็นทาง ตอนนี้ใบหน้าของเขากำลังเต็มไปด้วยเลือด เมื่อเขานั้นพยายามจะเช็ดมันออก มันยิ่งไหลไม่หยุด          

"สงสัยเลือดชั่วในตัวของผม มีเยอะเกินไป ดูสิไหลไม่หยุดเลย" นักรบพูดออกมาหน้าตาเฉย เขาไม่กล่าวโทษ หรือตอบโต้นารีสักนิด                         

"ฉันเตือนแล้วแต่คุณไม่ฟังเอง แล้วจะขึ้นมาทำไมก็บอกแล้วไง ถ้าคุณขึ้นมาบนเตียง ฉันจะตีให้หัวแตก!" นารีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าว แต่ทว่าหัวใจเธอนั้นกำลังห่วงใยชายตรงหน้าอยู่ไม่น้อย และก็รู้สึกผิดที่ทำให้เขานั้น ถึงกับเลือดตกยางออกด้วยเช่นกัน                                               

"ผมยอมให้คุณตี หรือจะตีให้ตายเลยก็ได้ ขอแค่คุณอภัยให้ผมก็พอ ผมขอโทษนะนารี เรากลับมาคืนดีกันเถอะนะ" นักรบพูดขณะที่มือของเขากุมที่หน้าผากเอาไว้ ตอนนี้นารีเลยไม่รู้ว่า แผลมันลึกหรือเปล่า เพราะเลือดที่เลอะเต็มมือของเขานั้นแดงสดจนน่ากลัว                                                               

"ไม่ต้องมาพูดดี รีบไปล้างแผลในห้องน้ำ เดี๋ยวฉันจะลงไปหยิบกระเป๋ายาขึ้นมาทำแผลให้ อย่าเพิ่งทำหน้าดีใจ ใช่ว่าฉันอภัยให้คุณ แต่ที่ฉันยอมไปหายามาทาให้คุณเพราะกลัวว่า คุณจะมาตายในบ้านของฉัน" คำพูดของนารี ไม่ได้สร้างความเจ็บปวดใจให้กับนักรบแม้เพียงนิด เมื่อเขาคิดว่าสิ่งที่เขาทำให้เธอเจ็บปวดนั้นมากกว่านี้หลายเท่า                                           

"ไม่ต้อง คุณนั่งอยู่เฉยๆ เดี๋ยวผมจัดการเอง กำลังท้องกำลังไส้เดินขึ้นลงบันไดลำบาก ถ้าคุณเผลอพลัดตกลงไป ผมคงไม่ให้อภัยตัวเอง เพราะคุณกับลูกมีค่ากับชีวิตของผม มากกว่าสิ่งใดในโลกใบนี้" พูดจบนักรบเอามือกุมหน้าผากเดินเข้าไปในห้องน้ำ นารีมองตามแผ่นหลังของสามีด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ความจริงป้านวลได้เล่าทุกอย่างให้เธอฟังหมดแล้ว เกี่ยวกับเทเรซ่า เพียงแค่นารีนั้นยังไม่หายงอนเขาเฉยๆ                               

พอล้างหน้าล้างตาเสร็จนักรบได้เดินออกมาจากห้องน้ำ ในขณะที่มืออีกข้างของเขายังคงกดที่แผลเอาไว้ และพบว่านารียืนรอเขาอยู่หน้าประตู พร้อมกับผ้าขนหนูผืนเล็ก                                                                      

"เอาไว้เช็ดเลือดชั่ว" คำพูดของนารีทำให้นักรบนั้นถึงกับฉีกยิ้มกว้างจนเห็นไรฟัน ทั้งที่เขานั้นควรจะโกรธในสิ่งที่เธอพูด แต่เขากลับอยากหัวเราะออกมา เมื่อคำพูดกับสายตาของเธอนั้นมันสวนทางกัน            

"ขอบคุณมากนะครับที่เป็นห่วง อุตส่าห์ตีแล้วยังมีน้ำใจอีก ไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวผมจะลงไปเอายามาทาเอง" พอรับผ้าจากนารีมาซับหยดน้ำที่ใบหน้า นักรบก็รีบเดินออกจากห้อง แล้วลงไปชั้นล่าง เพื่อหายามาล้างแผล

ชายหนุ่มเดินตรงไปที่ตู้ยา เขาได้เปิดดูกระเป๋าใบเล็กในตู้ และเมื่อมันมียาและผ้าพันแผลตามที่เขาต้องการ นักรบจึงหยิบมันออกมาแล้วรีบขึ้นไปบนห้อง เพื่อทำความสะอาดแผล                                                      

พอชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนของนารี เขารีบลงกลอนประตู แล้วหย่อนก้นนั่งลงที่โต๊ะเครื่องแป้ง ก่อนจะหยิบอุปกรณ์ทำแผลออกมา เขาใช้แอลกอฮอล์เช็ดรอบแผล ก่อนจะทาเบตาดีนลงไปวนออกนอกรอบแผลอีกครั้ง                                                                                                              

"โอ๊ย! ซี้ด! แสบชะมัดเลย" นักรบร้องออกมาพร้อมกับทำปากซี้ดซ้าด เมื่อรู้สึกแสบแผล จนนารีรู้สึกหมั่นไส้ปนสงสาร เมื่อเขานั้นต้องมาเจ็บตัวเพราะเธอเป็นครั้งที่สอง                                                                    

"มานี่! จะทำแผลให้ แผลลึกหรือเปล่าไหนดูซิ ไม่ใช่ห่วงใยหรอกนะอย่าเข้าใจผิด เสียงคุณร้องมันน่ารำคาญทำให้ฉันนอนไม่หลับ" นารียังคงพูดจาวางฟอร์ม ทั้งที่ความเป็นจริงนั้น เธออยากดูแผลเขาว่าลึกแค่ไหน เพราะน้ำหนักมือของเธอที่ตีลงไปนั้น ไม่ได้ยั้งเลยสักนิด เธอจึงรู้สึกผิดขึ้นมาภายในใจ                       

นารีเดินเข้าไปหานักรบ ในขณะที่ชายหนุ่มนั่งที่เก้าอี้เล็กๆ ที่โต๊ะเครื่องแป้ง จึงทำให้ใบหน้าของเขาอยู่ในระดับที่พอดิบพอดี ที่จะทำการซบหน้าเข้าหาร่างอรชร ริมฝีปากของเขาจูบลงไปที่หน้าท้องของเธอเบาๆ เมื่อนารีนั้นเพิ่งจะตั้งครรภ์อ่อนๆ หน้าท้องของเธอจึงยังไม่โผล่ออกมา ลำแขนของเขาโอบกอดรอบเอวคอดของภรรยาเอาไว้