ทางด้านรวีเธอขับรถมุ่งหน้าไปที่ผับในทันที เพราะที่นั่นมันทำให้เธอลืมเรื่องร้ายๆ ที่ผ่านมา แม้ว่าเธอจะเคยนอนกับผู้ชายไม่เลือกหน้า แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะนอนกับใครก็ได้ โดยเฉพาะเจสัน พักหลังมานี้เขามักจะเข้าไปแอบในห้องของเธอ เขาใช้คำพูดที่ถากถางและการกระทำที่มักจะลวนลามเธอบ่อยครั้ง จนรวีกำลังคิดว่าจะไม่อยู่ในบ้านหลังนั้นอีกต่อไปแล้ว เธอนั่งดื่มโดยไม่ได้สนใจว่าจะสามารถขับรถกลับบ้านได้หรือไม่
"สวัสดีครับคุณคนสวย มาคนเดียวเหรอครับ เพิ่งอกหักมาหรือเปล่า ทำไมถึงได้ดื่มบรั่นดีราวกับน้ำเปล่าแบบนี้ ผมขอนั่งด้วยคนนะครับ" ชายหนุ่มหน้าตาดีเดินเข้ามาทัก พร้อมกับนั่งลงข้างๆ รวี หญิงสาวไม่ได้ปฏิเสธและไม่ได้ตอบตกลง เธอยังคงนั่งเหม่อมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย ในขณะที่เสียงเพลงดังอึกทึกครึกโครม แต่หูของเธอกลับไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย
"คุณครับ ขอชนแก้วหน่อยครับ" คราวนี้รวีจ้องค่อยๆ หันมามองชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะหยิบแก้วขึ้นมาชน โดยมีสายตาของใครบางคนจ้องมองมาที่เธออย่างเอาเรื่อง
"โสดเหรอคะ หรือแค่แวะมาปลดปล่อย" คำถามของรวี ทำให้ชายตรงหน้าพึงพอใจ ที่ผู้หญิงอย่างเธอถามออกมาตามตรงไม่เก๊กคำพูดเอาไว้
"ถ้าเอาตามความเป็นจริง ผมโสด และนั่นมันก็เป็นข้อดีที่ทำให้ผมอยากเรียนรู้กับใครก็ได้ คุณสนใจที่จะหาประสบการณ์เพิ่มไหมล่ะครับ เดี๋ยวผมจะสอนให้" ชายหนุ่มพูดออกมาพร้อมกับแววตาที่เจ้าเล่ห์ เขารู้สึกชอบรวี เวลานี้เธอดูเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ ชุดเดรสสีแดงที่สั้นเสมอหู แถมมันยังรัดติ้วโชว์ส่วนเว้าส่วนโค้ง เปิดแผ่นหลังเปลือยขาวผ่อง ส่วนด้านหน้าคอเว้าลึกจนเห็นเนินอกโผล่ออกมานั้น ยิ่งทำให้รวีกลายเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์มากขึ้น
"ฉันไม่ได้ต้องการประสบการณ์เพิ่ม เพราะฉันสะสมมันมามากพอแล้ว ตอนนี้ฉันอยากนั่งคนเดียวมากกว่า เชิญคุณไปสอนประสบการณ์ให้คนอื่นเถอะค่ะ" รวีพูดออกไปตามความเป็นจริง เมื่อเวลานี้เธอรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิต หญิงสาวไม่ได้ต้องการที่จะเก็บเกี่ยวประสบการณ์แบบนั้นกับใครอีกแล้ว
"แต่ผมว่าคุณเมามากแล้ว บ้านอยู่ไหนเดี๋ยวผมไปส่งให้ ขับรถเองมันอันตราย" คราวนี้ชายหนุ่มได้เบียดตัวชิดใกล้รวีมากขึ้น มือของเขาเริ่มโอบไปที่ไหล่ของเธอ พร้อมกับลูบไล้วนไปมา
ผลัวะ!! หมัดหนักของใครบางคนลอยมาที่ใบหน้าของชายรูปหล่อ เขากระชากลงไปที่คอเสื้อของชายหนุ่ม ก่อนที่จะกระแทกหมัดลงไปซ้ำๆ จนผู้คนแถวนั้นแตกตื่นกันไปหมด
"เฮ้!! ทำบ้าอะไรเนี่ย! ไอ้บ้ากลับไปเลยนะ" รวีลุกขึ้นยืนพูดจาโวยวายออกมา ในขณะที่ตัวเธอนั้นโอนเอนไปมา แทบจะยืนทรงตัวตั้งหลักไม่ได้ เพราะความเมา แต่รวีก็พยายามก้มลงไปคว้าตัวเจสันเอาไว้ "พูดกับผัว พูดให้มันดีๆ หน่อยรวี" เจสันพยายามระงับความโกรธเอาไว้ กับชุดที่เธอสวมใส่มันช่างขัดลูกตาเขาเหลือเกิน
"ผัวเหรอ แค่คืนสองคืน ชั่วครั้งชั่วคราววันไนท์สแตนด์รู้จักไหม" รวีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงของคนเมา จนทำให้เจสันอยากจะจับเธอมาตีก้นซะให้เข็ด
"ปล่อยกูนะโว้ย! กูเอาเรื่องมึงถึงที่สุดแน่ เราไม่เคยมีเรื่องกันมาก่อน และผู้หญิงเขาก็บอกอยู่แล้วว่าแค่วันไนท์สแตนด์" ชายหนุ่มหน้าตาดีพูดจาออกมาเสียงดัง ในขณะที่เจสันนั้นยังคงจับที่คอเสื้อเขาเอาไว้ ผลัวะ!! กำปั้นของเจสันกระแทกลงไปที่ใบหน้าของเขาอีกครั้ง จนชายหนุ่มหล่อทรุดลงไปกองกับพื้น
"นี่นามบัตรของฉัน จะเรียกร้องค่าเสียหายเท่าไหร่ฉันจ่ายไม่อั้น ส่วนเธอชอบนักใช่ไหมวันไนท์สแตนด์เนี่ย มานี่เลย!" เจสันหยิบนามบัตรออกมาโยนให้กับชายรูปหล่อหน้าตาดี ก่อนจะคว้าไปที่ข้อมือเรียวของรวีแล้วลากเธอออกมาอย่างทุลักทุเล
"ตอนมาสภาพยังกับนางฟ้า ตอนกลับยังกับหมา มานี่เลยผมจะทำให้คุณได้รู้ว่า การเป็นเมียผมนั้นต้องทำตัวยังไง ไม่ใช่แรดร่านออกเที่ยวทุกราตรีกาลแบบนี้" เจสันพูดพร้อมกับจับรวียัดเข้าไปในรถของเธอ เพราะกุญแจอยู่ในกระเป๋าถือ มันจะไม่ยากที่เขานั้นจะหามันเจอ ส่วนรถของเขาพรุ่งนี้เช้าถึงจะมาเอา
รถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาจอดในคอนโดแห่งหนึ่ง ซึ่งเจสันซื้อไว้นานแล้ว และเขาก็มักจะมาพักที่นี่บ่อยครั้งเวลาที่ต้องกลับดึก รวีถูกเจสันลากเข้ามาในลิฟต์ พอมาถึงหน้าห้อง ชายหนุ่มหยิบคีย์การ์ดแตะไปที่หน้าประตู ก่อนจะเปิดออกกว้างแล้วลากรวีเข้าไปในห้อง เขาผลักเธอล้มลงไปที่เตียงนอน
ตุ๊บ!! เจสันไม่ได้ถนอม แต่โยนเธอลงไปอย่างแรง
"โอ๊ย! ไอ้เจสันบ้า! ถึงฉันจะดื่มหนักฉันก็ไม่เมา" รวีพูดเสียงยานออกมา ขณะที่ดวงตาของเธอนั้นยังคงหลับปรือแทบจะลืมไม่ขึ้นอยู่แล้ว "ดูชุดที่คุณใส่ ถ้าผมเจออยู่ข้างทางคงคิดว่ากำลังขายอย่างแน่นอน คุณจะใส่ไปยั่วใครเหรอรวี หืม แต่เวลานี้คุณกำลังยั่วผมรู้ตัวหรือเปล่า" เจสันพูดพร้อมกับโน้มตัวลงไปที่เตียงนอน ก่อนที่เขาจะค่อยๆ คลานเข้าไปคร่อมรวีเอาไว้
เมื่อชุดที่เธอสวมใสช่างเซ็กซี่เย้ายวนใจเขาเหลือเกิน ริมฝีปากอิ่มสีแดงสดจากการทาลิปสติก กำลังสะกดให้เจสันนั้นอดที่จะกดจูบลงไปไม่ได้ เขาบดจูบลงไปอย่างเร่าร้อน ในขณะที่เรียวปากของรวีได้เผยอขึ้นมาตอบรับโดยอัตโนมัติ ทั้งสองเป็นดังไฟกับน้ำมันที่ เมื่ออยู่ใกล้กันก็พร้อมจะลุกโชน
"อืม อื้ม" เสียงหวานครางออกมา เมื่อชายหนุ่มได้กดทับริมฝีปากที่นุ่มนิ่มแล้วใช้ปลายลิ้นสอดเข้าไปชิมรสชาติหวานปานน้ำผึ้ง ในโพรงปากของหญิงสาว ที่เวลานี้ปลายลิ้นร้อนได้สำรวจกวาดต้อน ฉกชิมเอาความหอมหวานอย่างไม่รู้จักพอ เมื่อเรียวปากของหญิงสาวได้เผยอออก ปล่อยให้ปลายลิ้นอุ่นทุกรุกล้ำเกี่ยวกระหวัดดูดดึงชิมความหวานอย่างกระหาย
"อืม" คราวนี้เป็นเสียงครางจากลำคอของชายร่างบึกบึน เมื่อเขาฉกชิมเอาความหอมหวานอย่างละโมบ รสชาติของบรั่นดียังคงหลงเหลืออยู่ในโพรงปากของรวี ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงรสชาติและกลิ่นของมันแทบจะคลั่งอยู่แล้ว
"ที่รัก... ผมไม่ไหวแล้ว!" เจสันเผลอตัวเรียกรวีว่าที่รักออกมา จากก้นบึ้งของหัวใจ ก่อนที่ชายหนุ่มจะจัดการถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ของเขาและเธอออกจนสิ้น
"ดะ ดะ เดี๋ยวก่อนใส่ถุงเดียวนี้" แม้เธอจะเมา แต่รวีก็ยังคงมีสติพอ นั่นยิ่งสร้างความพึงพอใจให้กับเจสัน อย่างน้อยเธอก็ไม่เคยเอาสดกับใคร และเขาก็ไม่ถือเรื่องที่เธอเคยผ่านชายมาหลายคน เวลานี้เจสันขอแค่เป็นคนสุดท้ายสำหรับเธอก็พอ
"ขอสดนะครับ เมียจ๋า"
"คะ...คราย... ใครเมียคุณ..." รวีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงยานยังไม่ทันจบประโยค เจสันได้ก้มลงไปงับเรียวปากอิ่มได้รูปในทันที โดยไม่หลงเหลือจังหวะให้เธอได้กักตุนลมหายใจเลยด้วยซ้ำ เวลานี้เขาได้ดูดดึงอย่างปลุกเร้า ปลายลิ้นร้อนได้เปลี่ยนไล้เลียตามแนวยาวทั่วทั้งใบหูเล็ก แล้วไซ้ลงมาตามลำคอระหง ก่อนจะมาหยุดที่อกกลมโตทั้งสองข้าง
ปลายลิ้นร้อนแตะกระหวัดหยอกล่อลงไปที่เม็ดบัวอมชมพู ปลายยอดปทุมถันของเธอ ยิ่งสร้างความเสียวให้กับรวี เขายิ่งทำซ้ำๆ เพื่อเรียกเสียงครางของเธอออกมา ในขณะที่หญิงสาวเริ่มบิดตัวส่ายไปมา เมื่อเลือดในกายสูบฉีดจนรู้สึกวาบหวามไปทั่วร่าง
"เย้! คุณพ่อใจดีที่สุดในโลกเลยครับ" เด็กชายร้องออกมาเสียงดังพร้อมกับกำมือชูขึ้นสองข้าง จนนารีแอบฉีกยิ้มที่มุมปาก ที่พ่อกับลูกนั้นเข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย "คุณหนูพบรักไปบ้านคุณยาย ย่านวลคงจะเหงาน่าดูเลย รีบไปรีบกลับนะครับคนเก่ง" น้ำเสียงของป้านวลช่างออดอ้อนให้เด็กน้อยนั้นอยากเอาใจ จนนักรบและนารียิ้มไม่หุบให้กับในความน่ารักของย่ากับหลาน "ผมไปบ้านคุณยายไม่กี่วันก็กลับแล้วครับคุณย่านวล เดี๋ยวพบรักจะเอาผลไม้มาฝาก ที่บ้านของคุณตาคุณยายมีผลไม้เยอะแยะเลย "ช่างพูดช่างเจรจาจังเลยนะเราเนี่ย อย่างนี้จะไม่ให้ย่ารักอย่าหลงได้ยังไง" หญิงสูงวัยพูดพร้อมกับเอามือลูบลงที่ศีรษะของพบรักไปมาเบาๆ ก่อนที่เด็กชายจะส่งยิ้มร่าให้ย่านวล พลอยทำให้ทุกคนยิ้มตามออกมา เมื่อพบรักมีความน่ารักสมวัยรถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาจอดภายในบริเวณบ้านกะสิเทพ ก่อนจะมีเด็กชายเปิดประตูวิ่งแจ้นออกมาจากรถ จนทำให้นักรบนั้นรีบเปิดประตูลงมาคว้าตัวลูกชายมาอุ้มเอาไว้
สักพักปลายลิ้นร้อนลากผ่านลงมาที่หน้าท้องของภรรยา เขาได้จุมพิตอย่างทะนุถนอมลงไปเบาๆ เมื่อมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ภายในนี้ ซึ่งมันคือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา ที่นักรบตั้งใจไม่คิดป้องกันตั้งแต่แรก เพราะชายหนุ่มนั้นหวังจะได้ทายาท ตามที่ใจเคยปรารถนาเอาไว้ และภรรยาของเขาก็ไม่ได้ทำให้ผิดหวังเลยแม้เพียงนิด "พ่อรักหนูนะ รักแม่ของหนูด้วย" สิ้นเสียงพูดของชายหนุ่ม เขาได้สัมผัสไปที่มังกรยักษ์ก่อนจะค่อยๆ สอดมันเข้าไปในช่องแคบของภรรยาอย่างเบามือ "อืม แน่ใจนะคะว่าจะไม่มีผลต่อลูกของเรา" แม้ความต้องการของเธอจะมีมาก แต่นารีก็ยังเป็นห่วงลูกมากมายเช่นกัน "ไม่เป็นไรหรอกหนูนา ท่าเบสิกอย่ากลัวไปเลย ผมจะทำเบาๆ นะครับคนดี" นักรบพูดในขณะที่สะโพกของเขาเริ่มทำการขยับโยกเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ แม้ว่ามันจะไม่หนักหน่วงหรือรุนแรง แต่ทว่าความคับแน่นของช่องแคบ เมื่อมังกรยักษ์ผลุบเข้าผลุบออกก็ได้สร้างความเสียวซ่านให้กับสองสามีภรรยาไม่น้อยเลย "อ้า อ๊าคุณนักร
"ลูกของพ่อเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายเนี่ย ทำไมแม่ถึงได้ดุจังเลย" การกระทำของสามีหนุ่ม ทำให้นารีนั้นรู้สึกใจเต้นแรง เมื่อตัวเธอเองก็โหยหาเขาเช่นกัน ไม่ว่าจะผ่านไปกี่คืนกี่วัน ผู้ชายคนนี้ก็มักจะทำให้เธอรู้สึกดีเสมอ โดยที่เขานั้นไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรเลยด้วยซ้ำ "เงยหน้าขึ้นมาสิ เดี๋ยวไม่ทำแผลให้เปลี่ยนใจไปนอนไม่รู้ด้วยนะ" นารียังคงใช้คำพูดแข็งกระด้าง มีใบหน้าที่เรียบเฉยอีกตามเคย แต่นักรบก็รู้ว่าเธอใจอ่อนลงไปบ้างแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่เดินมาหาเขา เพื่อขอดูแผลแบบนี้หรอก สามีหนุ่มยอมทำตามภรรยาอย่างว่าง่าย ยอมแหงนหน้าขึ้นไปให้เธอทำแผลให้ พร้อมกับจ้องมองไปที่ดวงตากลมโต ที่เวลานี้ความหมองหม่นได้หายไปสิ้น "แผลบวมนูนขึ้นมาแบบนี้ ฉันว่าคุณไปเย็บแผลดีกว่า ไม่อย่างนั้นต้องเป็นแผลเป็นแน่ๆ" คราวนี้นารีพูดออกมาจากใจด้วยความรู้สึกผิด เมื่อแผลมันลึกและกว้างอยู่มาก และที่สำคัญเลือ
วันนี้ทั้งวัน ตั้งแต่เธอเดินไปหาอะไรกิน ในตอนเช้านารีไม่ยอมเดินออกจากห้องอีกเลย เพราะไม่อยากเจอนักรบ หญิงสาวขังตัวเองไว้ในห้องที่ชั้นบนของบ้าน ส่วนข้าวปลาอาหารนั้นมีรินสาวใช้คนสนิทของพี่สาวคอยบริการเธอทุกอย่าง ตอนนี้เวลาล่วงเลยมาเกือบยี่สิบนาฬิกาแล้ว นารีไม่ได้สนใจใครทั้งสิ้น เธออาบน้ำแล้วเตรียมตัวจะเข้านอน ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! "นารีขอแม่เข้าไปหน่อยได้ไหมลูก" เสียงของผู้เป็นมารดาดังแว่วมา หลังจากที่เสียงเคาะประตูเงียบไป ทำให้นาทีนั้นค่อยๆ ลุกจากเตียง เพื่อเดินไปเปิดประตูให้กับมารดา และเธอก็ต้องแปลกใจ เมื่อชายร่างสูงใหญ่รีบเบี่ยงตัวเข้ามาในห้องของเธอทันที พร้อมกับกระเป๋าใบเล็กๆ "แม่... แม่ แม่ค่ะ" นารีร้องเรียกหามารดา แต่จะดูเหมือนว่าเธอนั้นโดนหลอกเข้าให้ซะแล้ว "คุณไม่ต้องเรียกหรอก คุณแม่เดินเข้าห้องไปแล้ว" นักรบพูดพร้อมกับค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด จนทำให้นารีนั้นมองเขาตาเขียว "ออกไปให้พ้นจากห้องฉันเลยนะ คุณแม่นะ
"จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน สายแล้วนะคุณ ลุกไปอาบน้ำจะได้มาทานข้าวพร้อมกัน" เจสันกระซิบลงไปที่ข้างหูของรวี ทำให้หญิงสาวรู้สึกคุ้นกับเสียงทุ้มนี้เป็นอย่างมาก เธอค่อยๆ ปรือตาขึ้น ก่อนจะหลับลงอีกครั้ง เมื่อแสงมันแยงมา และคิดว่าตัวเองกำลังฝันไป จากนั้นรวีค่อยๆ ปรือตาลืมขึ้นมาอีกครั้ง "ว้าย! เจสัน! คุณเข้ามาอยู่ในห้องของฉันได้ยังไงออกไปเลยนะ" รวีพูดพร้อมกับหยิบหมอนตีลงไปที่ลำตัวของเจสัน ชายหนุ่มรีบเอามือขึ้นมาป้องตัวเอาไว้ พร้อมกับจับหมอนไว้แน่น ก่อนที่ทั้งสองจะยื้อกันไปมา "นี่คุณ! ไปเอาแรงมาจากไหนเนี่ย แรงอย่างกับช้างหยุดก่อนได้ไหม" เจสันพยายามพูดปรามรวีให้หยุดดึงหมอน แต่ดูท่าทีของเธอแล้วไม่น่าจะยอมเขาง่ายๆ "ใครอยู่ข้างนอก ทำไมปล่อยให้คนแปลกหน้าเข้ามาในห้องของฉันแบบนี้ รินอยู่ไหมเข้ามาช่วยหน่อยซิ" รวีตะโกนออกมาเสียงดัง แต่ดูเหมือนว่าคนข้างนอกจะไม่ใส่ใจ เพราะไม่เห็นมีใครตอบกลับมาเลยสักคน"ผมจะบอกอะไรให้นะ คุณไม่ได้ลงกลอน ผมแค่เปิดประตูเดินเข้ามา ตอนแรกพ่อของคุณกำลังจะไปหากุญแจสำรองมาเปิดใ
"ดูสิของเด็กเล่นพวกนั้น เขาสั่งมาเป็นคันรถเชียวนะ เขาไม่รู้หรือไงว่านาเพิ่งท้องได้เดือนกว่า" คำถามของมารดาทำให้นารีเริ่มสงสัย นักรบรู้เรื่องที่เธอตั้งครรภ์ได้ยังไง ในเมื่อเธอไม่เคยบอกให้ใครที่บ้านนั้นทราบ"บอกให้เขาขนกลับไปค่ะพ่อ นาไม่ขอรับอะไรจากเขาทั้งนั้น คนแบบนี้ตบหัวแล้วลูบหลัง อย่าฝันว่าเอาของพวกนี้มาล่อแล้วนาจะใจอ่อน ลูกของนาไม่จำเป็นต้องใช้ของพวกนั้นหรอกค่ะ เสื้อผ้านาตัดเย็บให้ลูกเองก็ได้ ส่วนของเล่นก็ประดิษฐ์ขึ้นเอง ไม่เห็นยากอะไร ไม่ต้องใช้เงินซื้อมาให้ฟุ่มเฟือยด้วยซ้ำ" นารีพูดระบายออกมาซะยาวเหยียด เมื่อเธอนั้นยังรู้สึกโกรธและน้อยใจในตัวของสามี ซึ่งนารียังไม่คิดว่าจะคืนดีกับเขาง่ายๆ เมื่อชายหนุ่มพาภรรยาเก่ามาหยามน้ำใจ จนทำให้เธอต้องนอนร้องไห้สามเวลา "พ่อว่ามีอะไรก็พูดกันดีๆ สามีของลูกเล่าทุกอย่างให้พ่อกับแม่ฟังหมดแล้ว เขาก็ไม่ได้ผิดอะไรมาก นาควรจะหันไปปรับความเข้าใจกันนะ ยังไงลูกก็ต้องมีพ่อ พ่อกับแม่ไม่อยากเห็นหลานเป็นกำพร้า เพราะสาเหตุที่หนูกับสามี ผิดใจกันเพียงแค่เรื่องเล็กน้อย" นักรบได้เล่าทุกอย่างให้กับบิดาและมารดาของนารีได้รับฟัง ยกเว้นเร