Chapter 54 ความเร่าร้อน2

"อืม... คุณเจสัน ฉันไม่ไหวแล้ว ช่วยดันมันเข้ามาที" หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่กระเส่า ในขณะที่มือเรียวของเธอโอบจิกลงไปที่แผ่นหลังของเขาอย่างเผลอลืมตัว                                                                   

"สามีขา... ช่วยทำให้รวีหน่อยค่ะ ไหนพูดซิ" คราวนี้เจสันพูดเสียงสองสอนรวีออกมา พร้อมกับเงยหน้าขึ้นสบตากับรวี เวลานี้หัวใจของเธอเริ่มเต้นแรงจนสร่างเมา ดวงตาคมที่จ้องเธอเป็นประกาย กำลังจะทำให้หัวใจของระวีละลาย เพราะผู้ชายอย่างเขารุกหนักจนเกินจะต้านทาน  

"คุณ! ทำไมเป็นคนแบบนี้ ถึงฉันจะโชกโชนเรื่องผู้ชายฉันก็อายเป็นเหมือนกันนะ"                       

จุ๊บ~จร๊วบ! เจสันรีบกดริมฝีปากทาบทับประกบจูบเธอลงในทันที เขาคลอเคลียริมฝีปากและละเอียดชิมอย่างเมามัน เมื่อเขานั้นต้องการกลืนกินเสียงพูดของเธอ เรื่องที่รวีเคยผ่านผู้ชายมาแล้วนับไม่ถ้วน ก็อย่างที่เขาบอกว่ามันไม่สำคัญ เพราะนับจากนี้ไปเขาจะขอเป็นคนสุดท้าย เพื่อปกป้องและดูแลเธอเอง                 

เรือนกายที่ขาวเนียน เมื่อต้องแสงสีส้มนวลจากดวงจันทร์ ที่สอดส่องผ่านกระจกมา กำลังทำให้เจสันแทบอยากจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว มือหนาลูบไล้ไปทั่วเรือนกายที่เซ็กซี่ ก่อนจะมาหยุดที่สะโพกกลม ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะใช้มือจับลงไปที่หลังเท้าของเธอ

"อืม คุณจะทำอะไร คุณเจสัน อ้า อร้ายยย" การกระทำของเขา ทำให้รวีถึงกับครางกระเส่าออกมา เมื่อริมฝีปากอุ่นจุมพิตลงไปที่หลังเท้าอวบของเธอ เขาค่อยๆ พรมจูบไล้ขึ้นมาเรื่อยๆ ก่อนจะมาหยุดที่ใต้ท้องน้อยของรวี เจสันได้จัดการถ่างขาเธอออก พร้อมกับมุดหน้าลงต่ำ                                             

"อ๊ะอ้าย คุณเจสัน! รวีเสียว อ้า" เสียงหวานพูดพร้อมกับครางออกมา เมื่อเนื้อนูนบวมเป่งถูกลิ้นร้อนรุกรานอย่างหนัก จนริมฝีปากอิ่มเผยอขึ้น ส่งเสียงหวานเรียกชื่อเขาห้วนๆ ออกมาอย่างแผ่วเบา แต่ปลายลิ้นของเจสันยังคงอ้อยอิ่งกับจุดอ่อนไหวของเธอไปมา สลับกับดูดกลืนจนเม็ดสีแดงระเรื่อสั่นระริกจากการขมิบ เตรียมปลดปล่อยน้ำหวานออกมา เมื่อการกระตุ้นของเจสัน เริ่มร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ                                                   

"ดีไหมครับ คราวหลังห้ามพูดถึงชายอื่น ทุกอย่างคืออดีต ผมคือปัจจุบันเราจะเดินไปด้วยกันผมสัญญา" เจสันพูดพร้อมกับจับลงไปที่ต้นขาอวบของรวี ก่อนจะจับมังกรยักษ์ดันเข้าไปในถ้ำของเธอจนมิดลำ       

พรึ่บ!! ความคับแน่นกับน้ำหล่อลื่นที่มี ทำให้ทั้งสองรู้สึกดี ก่อนที่เจสันจะโยกสะโพกเข้าออกช้าๆ ก่อนจะค่อยๆ เร่งจังหวะให้เร็ว และหนักหน่วงขึ้นในเวลาเดียวกัน จนคนตัวเล็กใต้ร่าง ตัวสั่นกระเพื่อมขึ้นลง           

"อืม เร็วหน่อยค่ะคุณเจสัน" เวลานี้รวีรู้สึกร้อนวูบวาบไปถึงท้องน้อย เมื่อมังกรยักษ์นั่นทั้งใหญ่และยาว บวกกับชายหนุ่มกระแทกลงถี่ๆ อย่างไม่เบาแรง                                                                                                       

"โอ้!! เมียผมสุดยอดมาก" คำพูดของเจสันทำให้รวีรู้สึกดีไม่น้อย แต่นั่นเธอกลับคิดว่า มันเป็นเพียงแค่คำพูดของผู้ชายที่ต้องการร่วมรักกับผู้หญิงอย่างเธอเท่านั้น                                                                                    

"อ๊ะ~อ้า! คุณเจสัน" เขาบรรเลงท่วงท่าที่หนักหน่วง จนสะโพกมนกระตุกวาบ สั่นสะท้านไปทั้งตัว เมื่อมังกรยักษ์ได้รุกล้ำจ้วงลึกเข้ามาในถ้ำ เขาถอดถอนเข้าออกเป็นจังหวะระรัว สะกิดจุดอ่อนไหวภายในอย่างแม่นยำ จนทำให้รวีนั้นร้อนวูบวาบให้กับขนาดความใหญ่โตของท่อนเอ็น ในขณะเดียวกันความรู้สึกที่มีนั้นเหมือนกำลังจะถูกปลดปล่อยให้หลุดลอยไปในอวกาศ                                                                                           

"อ้า โอ้ววว ที่รักผมขอแตกในอีกนะ" เวลานี้คำบอกเล่าของเจสันไม่ได้มีผลต่อการได้ยินของรวีเลยสักนิด เมื่อเธอกำลังรู้สึกเหมือนวิญญาณ กำลังจะออกจากร่างทุกอย่างมันเบาหวิวไปหมด                                          

"อ้า อูยยย! อื้ม เร็วหน่อยคุณเจสัน" เสียงหวานออกคำสั่งให้ชายตรงหน้าเพิ่มความเร็ว พร้อมกับสะโพกมนกระตุกขึ้น แอ่นรับมังกรยักษ์ได้อย่างลงตัว ช่องแคบได้ขมิบตอดรัดท่อนเอ็นร้อนของเขาเอาไว้จนมิดลำ ในขณะที่มังกรยักษ์กำลังจะพ่นน้ำลาวาขาวขุ่นออกมา และแล้วมันก็พุ่งเข้าไปในถ้ำของเธอจนหมดทุกหยาดหยด ซึ่งสิ่งนั้นมันคือจุดก่อกำเนิดของสิ่งมีชีวิต ในขณะที่ทั้งสองไม่ได้คำนึงถึงผลที่จะตามมา เพราะความต้องการในกามารมณ์มีมากกว่าสติ ไม่นานต่างคนต่างก็หมดแรงนอนกอดกันกลม หลับใหลลงไปอย่างไม่รู้ตัว

รวีรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เธอมองไปที่ชายร่างกำยำที่นอนเคียงข้างด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย อีกใจหนึ่งก็รู้สึกดี ส่วนอีกใจนั้นเธอก็รู้สึกไร้ค่า ที่เขาต้องการจะย่ำยีเมื่อไหร่ก็ได้ รวีค่อยๆ ดันตัวลุกลงมาจากเตียง ก่อนจะหยิบชุดมาสวมใส่ ต้องขอบคุณเจสันที่เขาไม่ได้ฉีกมันขาดเหมือนวันนั้น              

หญิงสาวเดินไปหยิบกระเป๋าถือ ก่อนจะเปิดประตูเบาๆ แล้วค่อยๆ ย่องออกไปจากห้อง นับจากวันนี้เธอจะขอเป็นคนใหม่ พอกันทีกับชีวิตท่ามกลางแสงสี หลายปีที่เธอโตมาท่ามกลางการเอาอกเข้าใจจากบิดามารดา นับจากวันนี้เธอควรจะหันมาทำตัวให้มีคุณค่ามากกว่าที่เคยเป็น                                                                               

รถยนต์คันหรูแล่นออกไปจากคอนโด จุดหมายปลายทางของเธอนั้นคือบ้านกะสิเทพ ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าบ้านหลังนั้นโดนยึดไปหรือยัง บิดามารดาจะอยู่อย่างไร เธอควรกลับไปดูแลท่านบ้าง ไม่ใช่ปล่อยให้กิเลสตัณหาครอบงำ แล้วเที่ยวระรานคนอื่นไปทั่วเหมือนหมาบ้าเช่นนี้

ภายในห้องที่เคยเต็มไปด้วยความรัก เวลานี้นารีกำลังเก็บเสื้อผ้ามาพับใส่กระเป๋า เธอไม่อาจอยู่ร่วมชายคากับสามีที่เห็นแก่ตัวอย่างนักรบได้อีกต่อไป เมื่อเขายังคงอยากจะเก็บเทเรซ่าเอาไว้ เธอจะเป็นฝ่ายเดินออกไปเอง                                                                                                                    

"นารี ผมสั่งให้คุณเอากระเป๋าไปเก็บ! " นักรบพูดพร้อมกับเดินเข้ามาคว้ากระเป๋าจากมือของนารี แต่หญิงสาวกลับกำไว้แน่น พร้อมกับแววตาที่ฉายแววแข็งกร้าวออกมา จนนักรบรู้สึกได้ว่าเขานั้นกำลังจะสูญเสียเธอไป                                                                                                                                          

"คุณก็เห็นในกระเป๋าใบนี้มีเสื้อผ้าไม่กี่ชุด ฉันไม่ได้เอาของมีค่าอะไรติดตัวไปด้วย ฉันจะไม่เรียกร้องสินสมรสจากคุณ เมื่อฉันเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้แต่ตัว ฉันก็จะกลับไปตัวเปล่า คุณไม่ต้องกลัวว่าฉันจะฟ้องร้องเรียกสิทธิ์อะไรจากคุณ คุณพร้อมเมื่อไหร่นัดเจอกันที่เขตได้เลย" นารีพูดพร้อมกับเปิดประตูเดินออกไปจากห้อง เวลานี้ต่อให้ช้างมาฉุดมันก็คงจะหยุดเธอไม่ได้ ความขมขื่นที่มีในหัวใจ มิอาจเก็บกลั้นไว้อีกต่อไปได้อีกแล้ว

"อ้าว! หนูนารีจะไปไหนแต่เช้า แล้วนั่นกระเป๋าอะไร ป้าบอกแล้วใช่ไหมคะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นอย่าทิ้งคุณหนู คุณนักรบรักคุณนารีมากนะคะ" คำพูดของป้านวลไม่ได้สร้างความตื้นตันใจให้กับนารีเลยสักนิด เธอกลับคิดว่า การกระทำต่างหากคือคำตอบของความรัก ไม่ใช่ลมปากที่พ่นออกมา

 "นาไม่เหมาะกับที่นี่หรอกค่ะป้า" นารีพูดพร้อมกับก้มหน้ามองลงต่ำ เพราะเธอไม่กล้าสบตาป้านวล กลัวว่าน้ำตามันจะไหลออกมาไม่หยุด    

"บ้านหลังนี้จะมีนายหญิงที่ชื่อนารีเพียงคนเดียว ถ้าสบายใจแล้วก็กลับมานะคะคุณหนูนารี ที่นี่ยังคงรอต้อนรับคุณเสมอ แล้วใครจะไปส่งเจสันก็ยังไม่กลับ" ป้านวลพูดออกมาลอยๆ ในขณะที่หางตาแอบชำเลืองมองไปที่นักรบ ที่เอาแต่ยืนแข็งทื่อไม่พูดไม่จา เดินตามหลังเธอลงมา แต่กลับไม่ห้ามปรามนารีเลยสักคำ