บทที่ 10 เข้าถ้ำเสือ...หิว

***

เมื่ออมิยากลับมาถึงอพาร์ตเม้นต์ หญิงสาวเปิดประตูเข้าไปก็ต้องสะดุ้ง ร่างทะมึนในความมืด อมิยาขยับร่างทันทีแต่เสียงคุ้นหูทำให้ชะงัก

“ผมเอง ล็อกประตูซะ”

“ฟอกซ์...คุณเข้ามาได้ยังไง”

อมิยาถามเสียงเบาโล่งอกออกไป เดินไปกดสวิทช์ไฟดวงเล็กที่หน้าห้องน้ำพอให้เห็น ร่างสูงโปร่งของกันเนอร์ โกลด์ ตำรวจสายลับวัยยี่สิบเก้าปี หรือรหัสแทนตัวว่า "ฟอกซ์" พี่ชายของเพื่อนสนิทที่อมิยาเคยทำงานแฮกข้อมูลให้ ยืนพิงเคาน์เตอร์ครัวอยู่

“แล้วคุณหาแอมเจอได้ยังไง” หญิงสาวถามต่อพลางเดินไปรินน้ำใส่แก้วมาส่งให้เขา

“ยังต้องถามอีกหรือ”

ชายหนุ่มเอ่ยตอบก่อนจะเดินไปหย่อนตัวลงนั่งที่โซฟา อมิยาเดินไปนั่งข้างๆ เขา ใช่สิ...เขาเป็นสปายนี่นา อมิยาก็รู้ดีว่ามันไม่ใช่เรื่องยากถ้าหากเขาต้องการสืบหาตัวหล่อน

“ผมมีเรื่องรบกวนให้คุณช่วยหน่อย”

เขากล่าวพุ่งประเด็นสู่ธุระทันทีด้วยไม่มีเวลามานั่งคุยเล่นเหมือนคนทั่วไป

“ทางเรากำลังสืบเรื่องการค้าอาวุธสงครามและค้ามนุษย์อยู่ มีคนทางนี้เกี่ยวข้องด้วย พอดีรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่ ผมเลยขอให้ช่วยได้ไหม”

“แอมจะกลับเมืองไทยอีกสองวันนี้แล้ว”

หญิงสาวบอกเขาไปตามความเป็นจริง

“เรื่องนี้มันเกี่ยวกับการค้าเด็กและผู้หญิงจากเอเชียและแอฟริกา โดยเฉพาะจากเมืองไทย คุณเป็นคนไทย คุณไม่อยากช่วยจัดการกับพวกนรกนี่ให้สิ้นซากเหรอ”

กันเนอร์เอ่ยโน้มน้าว รู้ดีว่าอมิยาเป็นพวกชอบความถูกต้องเป็นธรรมและมีอุดมการณ์

“ทางเรากำลังตามคนอยู่สองกลุ่มคือ BB กับเบอร์นาโด คอสต้า... BB หมายถึงบรูโน่กับบราวนด์ ซีซาร์ สองพี่น้องที่พัวพันกับการค้าอาวุธสงครามกับค้ามนุษย์ ส่วนเบอร์นาโดนั้นสงสัยเรื่องพัวพันกับการค้ายาเสพติด ข้อมูลยังไม่แน่ชัดว่าเบอร์นาโดเกี่ยวข้องกับบรูโน่และบราวนด์ด้วยหรือไม่ จึงต้องการให้คุณเข้าไปสืบ”

“ว้อท? สืบเกี่ยวกับเบอร์นาโดน่ะเหรอ” หญิงสาวเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตกใจ

“ไม่ได้ แอมไม่ถูกกับเขา จะเข้าไปได้ยังไง”

ก็เพิ่งกระโดดถีบยอดอกไอ้มาเฟียนั่นมาหยกๆ ไม่ถึงชั่วโมงนี่เอง แล้วจะให้เข้าไปสืบ บ้าแล้ว!

“มันสำคัญมากนะแอม อยากให้คุณเข้าไปหาข้อมูลให้มากที่สุด ถ้าทำสำเร็จจะเป็นการกวาดล้างครั้งใหญ่ คุณได้ช่วยเหลือประเทศคุณด้วยนะ นี่เป็นความร่วมมือระดับสากล”

กันเนอร์ยกเอาด้านศีลธรรมอุดมการณ์และความรักชาติมาหว่านล้อม เพราะรู้ว่าอมิยามีเลือดรักประเทศของหล่อนแรงมาก นั่นคือสาเหตุที่หล่อนเคยช่วยเหลือเขาในอดีต

“แล้วจะให้แอมเข้าไปในฐานะอะไร บอกตรงๆ นี่เพิ่งทะเลาะกับเขามา”

อมิยาเอ่ยเล่า ยกมือขึ้นเสยผมอย่างไม่สบอารมณ์ มองกระเป๋าที่ตั้งชิดอยู่ติดผนังพร้อมเดินทางกลับภูมิลำเนาไปหาคุณตาและคุณยาย

“คุณหาทางเอาเอง เบอร์นาโดชอบผู้หญิงสวย”

“เฮ้ย...หยุดเลยฟอกซ์ อย่ามาแนะนำให้แอมเอาตัวเข้าไปเสี่ยงเด็ดขาด อันนี้ต้องขอโทษอย่างแรง ให้ช่วยอะไรก็ช่วยได้ยกเว้นถ้าแอมเดือดร้อนไม่มีทางทำ เข้าใจ๊”

เป็นหลักการและอุดมคติประจำใจของอมิยา คือ ถ้าหากจะช่วยเหลือใคร ต้องไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนอย่างเด็ดขาด คนเราต้องรู้จักประมาณกำลังของตนเอง ช่วยเท่าที่จะช่วยได้โดยไม่ทำให้ตัวเองพังไปด้วย ถ้าช่วยเขาแล้วต้องถึงกับเข้าเนื้อตัวเองนั้นถือว่าไม่ฉลาดอย่างยิ่ง

“ผมรู้แล้วล่ะน่า คุณลองหาวิธีก็แล้วกันผมเชื่อมือคุณ”

อ้าวมาโยนภาระให้กันอย่างง่ายๆ แบบนี้เลยนะ

“ในกล่องนี้มีปืน อุปกรณ์สื่อสารที่เราจะใช้ติดต่อกัน รหัสเดิมที่ใช้กันนั่นแหละ นาฬิกานั่นซ่อนชิปสำหรับติดตามเอาไว้ ให้สวมตลอดเวลา”

อมิยาเปิดกล่องหนังออกหยิบปืนพกคอมแพ็คขนาดเล็กขึ้นมาส่องดู โทรศัพท์เครื่องเล็กที่มีเพียงเบอร์เดียว

“แอมยังไม่รับปากคุณหรอกนะฟอกซ์ ขอเวลาคิดก่อนได้ไหม”

หญิงสาวรู้สึกหนักใจยิ่งนัก อาจจะต้องปรึกษาแลนซ์

“ห้ามคุยกับใครเรื่องนี้ คุณก็รู้ว่ามันเป็นความลับสุดยอดระหว่างผมกับคุณเท่านั้น”

พูดเหมือนเดาความคิดหล่อนออก

“ไม่ห่วงว่าแอมจะเสี่ยงอันตรายเลยนะ” หญิงสาวอดประชดไม่ได้ เห็นเขายิ้มนิดหนึ่ง

“ผมรู้ว่าคุณเก่ง จิ้งจอกสาวบวกแคทวูแม่น คุณเอาตัวรอดได้ ผมเชื่อมือคุณ”

เขาเอ่ยอย่างมั่นใจ ทำให้อมิยาต้องถอนหายใจยาวออกมา

****

<strong>ณ กาสิโนแกรนด์คอสต้า</strong>

ตรงหน้าลอบบี้ประชาสัมพันธ์ส่วนของโรงแรม ร่างสูงเพรียวของอมิยาพิงเคาน์เตอร์อย่างสบายอารมณ์ ในขณะที่รอให้พนักงานต่อโทรศัพท์ขึ้นไปหาเบอร์นาโด ซึ่งเมอร์ฟีเป็นคนรับสาย เมื่อฟังเจ้าหน้าที่ต้อนรับรายงานเสร็จเมอร์ฟีก็รีบวางโทรศัพท์แล้วเงยหน้ารายงานเจ้านายที่นั่งทำหน้าครุ่นคิดอยู่ตรงโต๊ะทำงาน

“เอ่อ เจ้านายครับ คุณอมิยามาขอพบ รออยู่ข้างล่าง”

“อะไรนะ!”

ร่างสูงขยับลุกพรวดขึ้นทันทีโดยอัตโนมัติ ชื่อที่กำลังวนเวียนอยู่ในหัวสมองของเขา ไม่น่าเชื่อว่ากระแสจิตของเขาจะแรงถึงเพียงนี้ ถึงกับเรียกเนื้อให้มาถึงปากเสือได้ เบอร์นาโดกระตุกยิ้มมุมปากทันที หันไปหาเมอร์ฟี

“มึงลงไปรับเขาขึ้นมาที่นี่เดี๋ยวนี้เลย”

สั่งลูกน้องเสร็จก็กลับนั่งลงไปบนเก้าอี้ มองตามหลังลูกน้องจนหายลับออกไป ชายหนุ่มยกมือขึ้นกอดอก สายตาคมเข้มมองเขม็งไปที่ประตูอย่างรอคอย เปรียบประดุจราชสีห์กำลังรอเหยื่อที่พลัดหลงเดินเข้ามาหาถึงปากถ้ำ...

<strong>*******</strong>

<strong>​เอาล่ะค่ะ น้องแอมของเรา นางคิดอะไรอยู่ ทำไมถึงเดินเข้ามาถึงถิ่นพี่โด้อย่างนี้...แอร๊ยยย... ขอบคุณสำหรับเม้นต์ทุกเม้นต์เช่นเคยนะคะ ไรท์เร่งมือทำงานอยู่หลังร้านนี่แหละค่ะ หากมีพิมพ์ผิดตกหล่นไปบ้างต้องขออภัยน้า</strong>

<strong>​เอาใจช่วยน้องแอมด้วยนะคะทุกคน พี่โด้ร้ายมากค่ะ แต่หวังว่าน้องแอมจะมีวิธีปราบเสือหิวอย่างพี่โด้ได้อยู่หมัด</strong>

<br/>