“นี่เธอ เป็นอะไร ฉันถามทำไมไม่ตอบ!” ชายหนุ่มเดินเข้ามาทางด้านหลังของหญิงสาวที่กำลังสั่นไปด้วยความกลัวไปทั้งตัว เขามองเธอแล้วก็อดที่จะขำไม่ได้ ไม่เห็นจะเหมือนกับยัยเด็กแก่แดดคนเมื่อคืนนี้เลย พายุจับเข้าที่ต้นแขนของชะเอมแล้วดึงหันให้เธอโผล่เข้ามาหาตัวเขา“อ๊ะ! นะ..นี่ พี่พายุ!” ชะเอมซบเข้าที่อกแกร่งของพายุเข้าอย่างจัง เงยหน้าขึ้นมองก็ต้องตกใจอ้าปากค้างอึ้งไปทันทีเพราะผู้ชายคนนี้ก็คือพี่พายุนั่นเอง อย่าบอกนะว่า..“ทะ.ทะ.ทำไมชะเอมถึงมาอยู่กับพี่พายุได้เหรอคะ” ร่างเล็กเอ่ยปากถามขึ้นอย่างตะกุกตะกักสงสัยเป็นอย่างมากว่าทำไมถึงมาอยู่กับเขาได้แล้วไหนจะแบบว่าตื่นมาไม่มีเสื้อผ้าด้วยนี่สิ“อยากให้ฉันเล่า?” ใบหน้าคมคายพูดถามไปยังเธอพร้อมกับใช้นิ้วมือเขี่ยผมที่บดบังใบหน้าขาวเนียนของชะเอม“เอ่อ..ไม่ต้องแล้วก็ได้ค่ะ คือว่าขอยืมเสื้อคลุมสักตัวได้มั้ยคะ ชะเอมอยากกลับบ้าน ว่าแต่พี่สาวของชะเอมละคะ เมื่อคืนพี่พายุเห็นเธอบ้างไหม” ใบหน้าหญิงสาวร้อนผ่าวเมื่อได้ใกล้ชิดกับผู้ชาย ชะเอมจึงรีบถอยหลังออกมาจากอกแกร่งของชายหนุ่ม ใจเต้นแรงถึงแรงที่สุด พยายามทำใจร่มๆแล้วเอ่ยปากขอยืมเสื้อคลุมและไม่ลืมที่จะถามไถ่ไปถึงพี่
คอนโดชะเอมรถยนต์คันหรูของพายุได้ขับเข้ามาจอดยังด้านล่างคอนโด ชะเอมรีบปลดที่คาดเบลท์พร้อมกับหันหน้าไปพูดขอบคุณพายุอีกครั้ง “ขอบคุณนะคะที่มาส่ง ส่วนเสื้อเอาไว้ชะเอมซักแล้วจะเอาไปคืนให้ที่บ้านของพี่นะคะ”“เอาไปคืนให้ที่นั่นทำไม ฉันไม่ได้นอนที่นั่นสักหน่อย” พายุหันมามองเธอ“เอ่อ..แล้วจะให้เอาไปคืนพี่ที่ไหนดีคะหรือจะให้ฝากพี่สายฟ้าไป” ก็ไม่รู้จริงๆนี่ว่าจะต้องคืนที่ไหน“ถ้าฝากสายฟ้า มันก็ต้องถามฉันอยู่ดี ว่าเสื้อทำไมถึงไปอยู่กับเธอ แล้วฉันเป็นคนที่ไม่ชอบมีความลับกับน้องชายซะด้วย” พายุพูดออกมาตามตรง ถ้าน้องชายถามเขาก็ตอบ“ก็ไหนว่าจะไม่บอกใครไงคะ” ใบหน้าเรียวหน้ายู่ขึ้นมาทันที“ถ้ามันไม่ถามฉันก็ไม่บอก!”“…..” นี่ฉันจะไว้ใจผู้ชายคนนี้ได้มากน้อยแค่ไหนกันเนี่ย“เอามาคืนฉันที่ห้องหรือไม่ก็ที่ผับของฉัน เธอมีเบอร์ฉันแล้วใช่ไหม”“มีแล้วค่ะ ถ้างั้นขอตัวก่อนนะคะ” ชะเอมพยักหน้าว่าเธอน่ะมีเบอร์ของเขาแล้ว ก็ที่แม่ของเขาให้มานั่นไงพายุมองตามหลังของชะเอมไปตลอดทางจนเธอนั้นเดินเข้าไปภายในคอนโด เขาถึงได้ออกรถขับเคลื่อนออกไป ชะเอมที่แกล้งทำเป็นเดินเข้ามาในคอนโดแล้ว ก็เดินกลับออกมา เธอตั้งใจที่จะออกไปซื้อยาค
“ไอ้พายุ แล้วมึงจะไปดุน้องเขาทำไม นั่งเป็นเพื่อนพวกพี่หน่อยนะครับ น้องชะเอม” นีโอที่เห็นว่าชะเอมทำใบหน้าบูดบึ้งก็หันไปตวาดเพื่อนสนิททันทีและชวนให้เธอนั่งเป็นเพื่อนพวกเขาก่อน“เอางั้นก็ได้ค่ะ” เธอหันไปยิ้มแห้งให้กับเพื่อนของพายุ ยังไงก็คงทำอะไรไม่ได้ นั่งต่ออีกสักพักค่อยกลับก็คงได้แหละ“ดื่มอะไรหน่อยมั้ยครับ น้องชะเอม” ขุนพลเอ่ยถามไปยังรุ่นน้องสาวที่ตอนนี้หยิบยกโทรศัพท์มือถือเอาขึ้นมากดเล่น“ไม่เอาดีกว่าค่ะ ชะเอมไม่อยากดื่ม วันนี้ขับรถมาค่ะ” เธอเงยหน้ามองไปเพื่อนสนิทพายุแล้วปฏิเสธ เธอไม่อยากที่จะดื่มแอลกอฮอล์อีกแล้ว ดื่มทีไรมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นทุกที“ดื่มได้ เดี๋ยวฉันไปส่ง” เสียงทุ้มของพายุดังขึ้นข้างกายเธอ เขาบอกให้เธอดื่มได้เพราะว่าเขาจะเป็นคนไปส่งเธอ“แต่ว่า..ชะเอมตั้งใจเอาไว้ว่าจะไม่ดื่มอีกแล้วค่ะ” ชะเอมรีบกระซิบบอกพายุให้ได้ยินกันแค่เพียงสองคน“หึ! ทำไม กลัวเป็นแบบคืนนั้น?” ชายหนุ่มรับรู้ได้ทันทีว่าที่เธอไม่อยากดื่มเป็นเพราะอะไร คงเป็นเพราะเรื่องคืนนั้น คืนที่พวกเขามีอะไรกันอย่างลึกซึ้ง“พี่พายุอย่าพูดถึงเรื่องคืนนั้นอีกนะคะ” ชะเอมรีบป้องปากดุพายุทันที บอกแล้วไงว่าอย่าพูดไปถึงเ
30นาทีต่อมาคอนโดพายุรถยนต์คันหรูได้แล่นเข้าจอดยังลานจอดรถวีไอพีที่ทางคอนโดได้จัดเอาไว้ให้แก่เขา เขาเปิดประตูก้าวเท้าลงจากรถ เดินมาเปิดประตูทางด้านอีกฝั่งที่มีชะเอมนั่งอยู่“ถึงแล้วลงมา” น้ำเสียงดุดันดังขึ้นจนทำให้หญิงสาวถึงกับสะดุ้งตกใจจนลืมตาตื่นขึ้นมา“อุ้มสิคะ เดินไม่ไหวหรอก เวียนหัว” ชะเอมร้องขอให้คนตัวโตเป็นฝ่ายอุ้มเธอออกไป ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนจะอ้วก บ้านหมุน วิงเวียนศีรษะยังไงก็ไม่รู้“ให้ตาย เธอนี่มัน” ชายหนุ่มถึงกับส่ายหัว ยัยเด็กนี่กล้าใช้คนอย่างเขาเชียวหรือพายุอุ้มร่างบอบบางของชะเอมเดินเข้ามาภายในคอนโดของเขา กดลิฟท์ขึ้นไปที่ชั้น 28 ชั้นที่เขาอาศัยอยู่ บนห้องพายุเปิดประตูด้วยคีย์การ์ดของตนและพาเธอเดินเข้ามาภายในห้องเชือดของเขาอีกครั้ง โยนเธอลงที่บนเตียงนอนของเขา“ทำอะไรของพี่เนี่ย วางเบาๆไม่ได้เหรอไง มันจุกนะ!” เพราะเขาวางเธอแรงเกินไป ชะเอมจึงตะโกนบ่นเขาออกมาอย่างคนที่ไม่เกรงกลัวใดๆ ก็มันจุกนี่นา“เดี๋ยวเธอได้จุกกว่านี้แน่! ถอดเสื้อผ้าออก!” พายุบอกตอบกลับไปยังรุ่นน้องสาว เขาเริ่มปลดกระดุมเสื้อของเขารวมไปถึงกางเกงขายาวและกางเกงชั้นใน เขาก็ถอดออกไปจนหมด“ถอดทำไมคะ ไม่ถอดห
ซู๊ด~เสียงชายหนุ่มดูดกลืนของเหลวสีใสเข้าในลำคอหนา เขาดูดจนเกลี้ยงแล้วจึงผละใบหน้าออกจากกลางกายสาว เขาไล่จูบไปตามขาอ่อนด้านใน ทั้งจูบทั้งขบเม้มสร้างร่องรอยเอาไว้“สบายตัวแล้วสินะ ถึงตาฉันบ้างแล้ว” พูดเสร็จก็ขยับกายลุกขึ้นนั่งเอ่ยปากพูดบอกเธอ มือหนาเช็ดมุมปากของตัวเองที่ยังมีคาบน้ำหวานเปื้อนติดอยู่ เขาบังคับจับร่างของหญิงสาวให้นอนคว่ำลงไปกับเตียง“ไม่เอานะ! พี่ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ!” ชะเอมพยายามขัดขืนทั้งๆที่ไม่มีแรง หันหน้าไปมองสบตาพูดตอบโต้ไอ้คนนัยน์ตาดุ“ปล่อยอยู่แล้วไม่ต้องห่วง!” พายุอดขำไม่ได้ แมวน้อยตัวนี้ขู่ได้เก่งดีมาก ขู่กันฟ่อๆเลย“อ๊ะ!”“ก้มลงไป!” พายุดันแผ่นหลังหญิงสาวรุ่นน้องให้ก้มลงไปพร้อมกับจับยกสะโพกอวบยกขึ้นมาเล็กน้อย“นี่ไอ้บ้า! ไม่เอาแบบนี้นะ ชะเอมจะบอกแม่ของพี่นะ อย่าทำนะ!” ชะเอมพยายามร้องห้ามการกระทำของคนตัวโต เธอขู่เขาว่าจะฟ้องคุณแม่ของเขา อยากให้เขากลัวจะได้เลิกทำแบบนี้กับเธอสักที“อยากให้บอกอยู่แล้ว รีบๆไปบอกเลยนะ หรือจะโทรไปบอกตอนนี้ดี” เสียงทุ้มแหบพร่าพูดกับหลุดยิ้มร้าย ชายหนุ่มลุคมาเฟียเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าสะพายของเธอ เอาขึ้นมาเปิด แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือของชะเ
“มีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉัน” ใบหน้าหล่อผละออกมาพูดเล็กน้อยเงยหน้ามองจ้องสบนัยน์ตารุ่นน้องสาว เอวสอบสวนกระแทกเข้าออกขึ้นลงไม่มีแผ่วปึก! ปึก! ปึก!“พี่นั่นแหละมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้”“ผัวเธอไง! อ่าส์..ดีฉิบหาย..ซี๊ด..จะแตก”พายุดูดเลียเต้าอวบของรุ่นน้องสาวต่อ ลิ้นสากตวัดระรัวบนยอดอกสีหวาน มืออีกข้างบีบเคล้นทรวงอกอีกข้างอย่างเท่าเทียมกัน ร่างบางที่กำลังโดนเล่นงานทั้งข้างบนและข้างล่างไปพร้อมๆกันก็ทำได้แค่ส่งเสียงครางออกมาแผล็บ! แผล็บ!พายุดูดดุนเต้านมของรุ่นน้องสาวอย่างเอร็ดอร่อย เอวสอบตอกอัดกระแทกสวนขึ้นไปด้วยความแรง เขารู้ตัวเองดีว่ากำลังใกล้ถึงปลายทางแห่งความสุขนั่นแล้ว เขาบดหมุนควงกดกระแทกไปยังร่อง แรงเสียดสีที่ได้รับทำให้ร่างกายของชะเอมรู้สึกแปลกๆ เธอกำลังจะถึงปลายทางเช่นกันทั้งๆที่ไม่อยาก แต่ก็ปฏิเสธร่างกายของตัวเองไม่ได้“อ๊ะ! อ๊ะ! อร๊ายยยย~” ร่างบางบิดเกร็งไปทั่วทั้งร่าง กระตุกถี่ปลดปล่อยน้ำหวานสีใสไหลอาบชโลมท่อนลำ แรงขมิบบีบรัดจากภายในร่องส่งผลให้พายุเสียดเสียวจนปลดปล่อยตามเธอไปติดๆ“อ่าส์..” พายุกระตุกเกร็งปล่อยของเหลวสีขุ่นเข้าไปในร่องสาวจนหมด เขาแช่มันไว้อย่างนั้นไม่ยอมขยับเขยื้อ
พายุพยายามหักห้ามใจไม่อยากเดินไปตามเกมของผู้เป็นแม่ที่อยากจะให้เขาคบหากับเธอ ยัยเด็กชะเอมและอีกอย่างก็เรื่องของอายุ เขากับเธออายุห่างกันมากถึง 5 – 6 ปีคอนโดชะเอมตอนนี้ฉันกลับมาถึงห้องแล้ว พี่แชมเปญก็ยังไม่กลับมาอยู่ดี เดี๋ยวนี้พี่เขาออกไปค้างข้างนอกบ่อยๆ แต่ก็ช่างเขาเถอะ พี่สาวของฉัน เธอโตแล้วนี่เนอะจ๊อกๆเสียงท้องร้องของฉัน ร้องดังขึ้น ก็ตั้งแต่เมื่อคืนฉันยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยนี่ ไม่รอช้าฉันรีบกดโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดสั่งอาหารมากินก็แล้วกัน สะดวกดี ตอนนี้ฉันเหนื่อยอยากนอนพักร่างมองไปที่ถุงยาก็นึกขึ้นมาได้ว่าตนเองยังไม่ได้กินยาคุมฉุกเฉินเลยนี่นา ร่างบางรีบเดินไปหยิบแก้วน้ำ แกะเม็ดยาออกมาแล้วหยิบใส่ปาก ดื่มน้ำตามลงไปทันที จบ ทุกอย่างให้มันจบกันไป ตั้งแต่เมื่อคืน30นาทีต่อมาอาหารที่ฉันสั่งก็มาส่ง ฉันรีบกินด้วยความหิวเป็นอย่างมาก กินเสร็จก็รีบเข้าไปนอนพักผ่อนทันทีเช้าวันต่อมา7 โมงเช้าครืดๆ“ฮัลโหล ว่าไง” ชะเอมคว้าโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะข้างเตียงขึ้นมากดรับและพูดสายด้วยน้ำเสียงงัวเงีย(มารับฉันด้วยนะ พี่สายฟ้าเขาไม่ว่างอ่ะ)“โอเค เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำก่อน บาย” วางสายอลิสก็บิดขี้เกียจ
ตอนเย็น ณ ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง17.00น.“แกนัดผู้มาเจอที่นี่เหรอ?” ชะเอมเดินมานั่งลงที่เก้าอี้ตัวข้างๆกับชะเอม ที่นี่เป็นร้านอาหารที่อยู่ภายในห้าง มีผู้คนเข้าออกเยอะดี น่าจะเหมาะแก่การนัดเจอกับผู้ชาย“อืมม ฉันนัดมาเจอที่นี่ สะดวกดี คนเยอะดูไม่อันตรายดี” มายูพยักหน้ารับและพูดบอกไปยังชะเอมเพื่อนสาว“โอเคเยี่ยม ตื่นเต้นใช่มั้ย” ชะเอมยิ้มพยายามพูดชวนคุยเพื่อให้เพื่อนสาวคลายความตื่นเต้นลงไปบ้าง“ก็นิดหน่อย พึ่งเคยนัดเจออะไรแบบนี้ แล้วแกไม่อยากมีแฟนบ้างเหรอ?” มายูบีบมือตัวเองแน่น เธอไม่เคยนัดเจอผู้ชายจากแอพมาก่อน แต่กับคนนี้รู้สึกดีจึงอยากเห็นหน้าเพื่อทำความรู้จักกันเอาไว้“ไม่อ่ะ วุ่นวาย” ชะเอมรีบตอบปฏิเสธเสียงแข็ง นึกถึงผู้ชายแล้วปวดหัว พาลให้คิดไปถึงไอ้บ้านั่นตึดๆเสียงข้อความมือถือของมายูดังขึ้น เธอหยิบขึ้นมาเปิดดู : ถึงแล้วนะครับ กำลังจอดรถ รอแปบนึงนะ “เขาส่งข้อความว่ามาถึงแล้ว ตื่นเต้นจัง” มายูบอกไปยังชะเอม เธอดูตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เกิดมาพึ่งจะเคยนัดเจอกับผู้ชายแบบนี้เป็นครั้งแรก ยังดีที่วันนี้มีชะเอมมาเป็นเพื่อน“ใจเย็นๆไม่ต้องตื่นเต้นไป ฉันอยู่ข้างแก” ชะเอมรีบปลอบโยนเพื่อนสาวคนส
พราวได้เดินเข้ามานั่งยังโซฟาตัวโปรดและธาวินก็เดินตามเธอมานั่งลงข้างๆเธอหญิงสาวจึงได้ถามธาวินว่าเขานั้นอยากได้เพศไหนมากกว่ากัน"พี่วินอยากได้ผู้ชายหรือผู้หญิงคะ""อืม คนแรกพี่อยากได้ผู้ชาย จะได้ดูแลน้องได้"ธาวินเขาลูบไปที่หน้าท้องของพราวและพูดว่าเขานั้นอยากได้เด็กผู้ชายเพื่อที่จะได้ปกป้องน้องสาวได้"พี่หมายถึง..พี่อยากมีอีกคนอย่างงั้นเหรอคะ""ได้ไหมล่ะพราว มากกว่า2ก็ได้นะ"ธาวินมองหน้าเธอและพูดขึ้นเจ้าน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ"2คนก็พอแล้วค่ะ กำลังดี"พราวจึงรีบเบรกเขาในทันทีว่าแค่2คนก็พอแล้ว"แล้วเมื่อไหร่จะได้รู้เพศอ่ะ"ชายหนุ่มยังคงตื่นเต้นทุกครั้งเมื่อได้พูดถึงเรื่องลูกที่อยู่ในท้องของเธอ"ประมาณ4-5เดือนค่ะ"เขาลูบไปที่ท้องของพราวอีกครั้งพร้อมกับก้มใบหน้ากระซิบพูดคุยกับลูกในท้อง"โอเคลูกพ่อ อย่าแกล้งแม่เขานะ เป็นเด็กดีนะครับ"และพอเขาพูดเสร็จธาวินก็รู้สึกเวียนหัวจะอ้วกขึ้นมาทันทีอุ๊บ!"พี่วินเป็นอะไรไปคะ"เมื่อเห็นว่าธาวินมีอาการคล้ายๆตนจึงได้พูดขึ้นด้วยความเป็นห่วง"พี่รู้สึกจะอ้วก พี่ขอไป..." ธาวินพูดกับพราวและรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันทีพราวก็รีบโทรไปปรึกษาแม่ของเธอทันทีว่าอาการแบบนี
เขาพูดเสร็จธาวินก็แทรกกลางหว่างขาเธอและกดจ่อท่อนเอ็นเข้ามาภายในตัวเธอทีเดียวจนสุดโคนสวบ!ธาวินเริ่มกดกระแทกเข้าออกร่องของเธอและก้มตัวลงไปประกบริมฝีปากจูบเธอ เขาควานลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากนิ่มของเธอและพราวก็เริ่มจูบตอบเขากลับทันทีเมื่อจูบจนพอใจชายหนุ่มก็ยันกายลุกนั่งจับสะโพกของพราวไว้แน่นและเริ่มกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกร่องรักของเธอ"อ่าาส์ เสียว" ธาวินครางเสียงแหบพร่าออกมาด้วยความเสียวไม่ว่าจะกี่ครั้งร่องของเธอก็ยังคงแน่นและตอดรัดเขาเป็นอย่างดีปึก! ปึก! ปึก!10นาทีผ่านไปธาวินจับพราวเปลี่ยนท่าไปมาจนเธอนั้นเริ่มที่จะไม่มีแรงเหลือแล้วไหนจะโดนกระแทกทั้งข้างล่างและข้างบนก็โดนทั้งลิ้นและมือที่บีบเคล้นของธาวินอีก"หนูไม่ไหวแล้ว..อ๊ะ" ชายหนุ่มรู้ว่าเธอนั้นใกล้จะเสร็จแล้วจึงได้จับขาเธอให้กว้างขึ้นและเริ่มตอกอัดกระแทกท่อนเอ็นร้อนใส่เข้าออกแบบเน้นๆจนสุดท้ายหญิงสาวที่โดนกระแทกแบบนั้นก็ได้ถึงจุดสุดยอดเธอครางออกมา"อ่าาส์ อ๊ะ อร้ายย"เธอได้ไปถึงสวรรค์อีกครั้งด้วยฝีมือของแฟนหนุ่มที่ตอนนี้ต้องเรียกว่าสามีแล้วสินะและธาวินก็เสร็จตามเธอไปแบบติดๆเขาได้ปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นไว้ในร่องของเธอ"พี่จะเสร็จ ม
งานแต่งงานธาวินและพราวงานได้ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ครอบครัวของเขาได้เชิญเพื่อนนักธุรกิจของพ่อและคนที่รู้จักมาในงาน อีกทั้งยังมีญาติของทั้งสองฝ่ายอีกไหนจะบรรดาเพื่อนๆของทั้งธาวินและพราวด้วยโดยที่ธีมของงานยังคงคอนเซ็ปต์เดิมนั่นคือธีมสีขาว-ม่วงพาสเทลพิธีกรของงานเริ่มพูดขึ้นเมื่อถึงเวลาอันเหมาะสม“ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวขึ้นมาบนเวทีด้วยนะครับ”เจ้าบ่าวและเจ้าสาวก็ได้พากันขึ้นมาบนเวทีในวันนี้ธาวินสวมชุดสูทสีดำส่วนพราวนั้นใส่ชุดเจ้าสาวเป็นชุดเกาะอกสีขาวละมุน"ขอเชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวพูดอะไรหน่อยครับ"ธาวินจึงได้เริ่มเป็นคนพูดก่อน“ขอบคุณแขกทุกท่านที่มางานแต่งของผมกับพราวนะครับ ผมดีใจมากที่มีวันนี้ ผมขอสัญญาว่าผมจะรักและดูแลเธอให้ดีที่สุดครับ”จากนั้นเขาก็ยื่นไมค์ให้กับพราวได้พูดต่อจากเขา“ค่ะ พราวขอขอบคุณทุกท่านที่มาเป็นพยานรักในงานแต่งงานของเราอีกครั้งนะคะ วันนี้พราวมีความสุขมากๆเลยค่ะ พราวมีครอบครัวที่ดี มีเพื่อนที่น่ารักและตอนนี้ก็มีสามีที่ดีที่ทั้งรักพราวและรักพ่อกับแม่ของพราวอีกด้วย รับได้กับทุกอย่างที่เป็นพราว พราวขอบคุณพี่วินมากเลยนะคะ ที่พี่เป็นคนดีและขอให้พี่ดีแบบนี้ตลอดไปเลยนะคะ”เมื่
“ฝากไว้กับเธอก่อน ฉันกลัวหายน่ะ ส่วนเข็มกลัดนั่นก็ของเธอไม่ใช่เหรอไง” เขาพูดออกมาอย่างหน้าตาเฉยแต่ฉันก็เห็นแววตาร้ายกาจในตาของเขา เขานี่มัน.. อึก..อลิสถึงกับต้องกลืนน้ำลายแล้วหันไปทางกลุ่มเพื่อนของเธอเองว่ามีสีหน้ายังไงเพราะเธอนั้นได้โกหกเพื่อนสาวเอาไว้เรื่องเข็มกลัด“ไอ้สัสมึงนี่นะเก็บเงียบเลยนะ ที่แท้ก็น้องอลิสนี่เอง” เวหาเพื่อนของเขาก็พูดแซวสายฟ้าขึ้นทันทีแต่สายฟ้าทำแค่เพียงยิ้มกริ่มไม่ได้พูดโต้ตอบอะไรกลับไปจนอลิสต้องรีบแก้ตัวออกไปเพราะกลัวพวกรุ่นพี่นั้นจะเข้าใจผิด“ไม่ใช่นะคะพี่ พวกพี่อย่าเข้าใจหนูผิดเด็ดขาด”เวหาที่เห็นว่าอลิสเริ่มใบหน้าแดงก้มหน้าก้มตาด้วยความเขินอายจึงได้พูดขึ้นอีกครั้ง“พวกพี่ไม่แซวแล้วก็ได้ครับ ฮ่าฮ่า ไอ้สายฟ้าแฟนมึงเขินหน้าแดงยันหูแล้ว”“ไม่ใช่แฟนนะคะพวกพี่ จิ๊ เพราะพี่คนเดียวเลย คนอื่นเข้าใจผิดกันไปหมดแล้ว พี่ไม่คิดจะแก้ตัวให้อลิสบ้างเลยเหรอคะ”“ฉันไม่ชอบโกหกใครนะ ถ้าฉันพูดเกรงว่าเธอจะไม่พอใจเอาได้นะ” สายฟ้าก็พูดตอบไปยังอลิสด้วยใบหน้านิ่งเรียบ“ถ้างั้นก็ไม่ต้องพูดและเอาดอกไม้ของพี่คืนไปเลย ขอตัวก่อนนะคะ” เธอโกรธเขาและยัดช่อดอกไม้คืนไปให้แก่เขาและรีบเดินออก
ธาวินพูดขึ้นแล้วหันไปมองคู่หมั้นสาวที่ยืนอยู่เคียงข้างกันวันนี้เขามีความสุขมากไม่คิดเลยว่าผู้ชายอย่างเขาจะมีวันนี้เกิดขึ้นได้ วันนี้เขามีผู้หญิงที่เขารักและเธอก็ยืนอยู่เคียงข้างเขา“พี่มีความสุขมากเลยขอบคุณที่เรายอมกลับมาหาพี่อีกครั้งนะ”“หนูก็มีความสุขมากๆเลยค่ะ หนูรักพี่นะคะ ต่อไปนี้พี่วินเป็นของหนูคนเดียวแล้วนะคะ” พราวจึงยิ้มและพูดตอบกลับไปยังคู่หมั้นหนุ่มของตนเช่นกันว่าเธอนั้นรักเขาและต่อไปนี้เขานั้นเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียวธาวินเมื่อได้ฟังคำบอกรักของพราวก็บอกความในใจของตนว่าเขานั้นตกเป็นของเธอมาตั้งนานแล้วและพูดบอกเธอเอาไว้ตั้งแต่ตอนนี้เลยว่าเขานั้นอยากมีลูกแล้ว “พี่เป็นของเราคนเดียวมานานแล้วครับ ไว้รอเราเรียนจบ พวกเราแต่งงานกันเลยนะ พี่อยากมีลูกแล้ว”“ค่ะ พี่รอไปก่อนนะคะ” พราวหน้าแดงขึ้นเพราะความเขินและตอบกลับธาวินว่าให้รอเธอเรียนจบก่อนและจู่ๆพราวก็เห็นเพื่อนสนิทอย่างอลิสกำลังรีบเดินหนีไปอีกทางจึงได้ชี้ให้ธาวินได้เห็นและพูดขึ้นอย่างคนที่สงสัย“เอ๊ะนั่นอลิสนี่ เดินหนีใครมากันนะ”และเหมือนทั้งคู่จะได้คำตอบแล้วเพราะสายฟ้านั้นก็ได้เดินตามอลิสไปติดๆเช่นกันจนธาวินพูดขึ้นมาว่า“นั่น
พ่อของธาวินยกยิ้มขึ้นทันทีเมื่อได้ฟังคำตอบของลูกชายพร้อมทั้งพูดและหยิบโทรศัพท์ยื่นไปทางปฐวีเพื่อให้เขานั้นได้กดเบอร์มือถือส่วนตัวให้แก่เขา“ดี ถ้างั้นทางฉันจะจัดเตรียมงานหมั้นเอาไว้และจะบอกเอ็งกับเมียอีกทีนะว่าจะได้ฤกษ์วันไหน เอาเบอร์ของเอ็งมาด้วยไอ้วี หวังว่าต่อไปพวกเราคงไม่ขาดการติดต่อกันอีกแล้วนะโว้ย”พ่อของพราวหยิบโทรศัพท์มากดเบอร์และยื่นคืนให้เพื่อนสนิทและพูดขอบคุณที่ยอมรับในตัวลูกสาวของเขา“หึ ขอบใจนะที่เอ็งยอมรับในตัวพราว”“ก็ต้องขอโทษลูกของเอ็งกับเจ้าวินด้วยเหมือนกัน เมื่อก่อนฉันคิดแต่จะให้เจ้าวินจับคู่กับพวกผู้หญิงที่อยู่ในเครือข่ายธุรกิจด้วยกันเพื่อหวังขยายอำนาจและธุรกิจจนลืมนึกถึงใจลูกๆไปเลย เห้ออ”ธาวินจึงได้เอ่ยพูดกับพ่อของเขาอีกครั้งพร้อมกับยื่นมือไปบีบฝ่ามือของพ่อเบาๆ“ทุกอย่างมันได้ผ่านไปแล้วครับพ่อ พวกเรายังเริ่มใหม่ได้เสมอนะครับ”“อืม เอาสิ พ่อขอเริ่มใหม่กับลูกทั้งสองด้วยนะ แล้วนี่เอ็งจะกลับต่างจังหวัดเลยงั้นหรือ” พ่อของธาวินใช้อีกมือทาบทับไปบนมือของลูกชายและยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ลูกยอมยกโทษให้กับตนและถามไปยังเพื่อนสนิทอีกครั้ง“อือ ช่วงนี้ธุรกิจกำลังไปได้ดีมีลูกค้าเพ
“ฉันมีนัดคุยงานกับลูกค้าน่ะ งั้นเดี๋ยวฉันขอไปทำงานก่อนแล้วกันนะ เอ็งอย่าพึ่งหนีไปไหนล่ะ”“เออๆ ข้ามากินข้าวกับลูกสาว ลูกเขย และเพื่อนๆของลูกสาวข้าน่ะ พราวนี่เพื่อนของพ่อเองพวกเราไม่ได้ติดต่อกันนานมาก เอ็งไปทำธุระก่อนได้เลย เดี๋ยวข้าจะรอที่นี่” พ่อแนะนำธนภพให้กับลูกสาวได้รู้จักและบอกให้เพื่อนไปทำธุระให้เสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยมานั่งคุยกัน“เด็กคนนี้คือลูกสาวเอ็งหรอกเหรอ?” พอได้ฟังปฐวีแนะนำว่าพราวนั้นเป็นลูกของเขา ธนภพก็อึ้งไปเล็กน้อยและพูดถามไปยังปฐวีเพื่อยืนยันอีกครั้ง“เออก็ใช่อ่ะดิ ทำไมหรือ” ปฐวีได้ทำการยืนยันเป็นที่เรียบร้อยแล้วเขาเห็นเพื่อนเก่ามองพราวกับตนเองสลับกันไปมาเลยถามไปยังธนภพอีกครั้งว่าทำไมหรือ“นี่ธาวินลูกชายของฉันเอง” ธนภพจึงได้แนะนำลูกชายของตนแก่เพื่อนเก่าบ้างปฐวีที่ได้ฟังธนภพแนะนำลูกชายของตนก็ตกใจไม่คิดว่าธาวินจะเป็นลูกของธนภพลูกชายของเพื่อนสนิทตนเองได้แต่ก็แนะนำให้เพื่อนนั้นไปคุยธุระเรื่องงานให้เสร็จสรรพก่อน“หาเด็กสองคนนี้ งั้นก็..เออๆไว้ค่อยคุย เอ็งไปทำธุระให้เสร็จก่อนเถอะ”ธนภพจึงพยักหน้าตอบรับและหันไปพูดคุยกับทางลูกค้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้มและชวนลูกค้าไปนั่งยังโต๊ะที่
ครืด~เสียงโทรศัพท์ของพราวดังขึ้นเธอจึงรีบกดรับสายทันที“ค่าแม่ โทรมาคิดถึงหนูเหรอคะ”(ยัยตัวแสบของแม่ แม่คิดถึงเราอยู่แล้วแหละ แม่โทรมาบอกว่าแม่ได้ออเดอร์ใหญ่จากทางกรุงเทพ ตอนนี้พ่อกับแม่กำลังเข้าไปส่งดอกไม้ที่กรุงเทพและคงจะแวะไปหาหนูด้วย พ่อกับแม่น่าจะถึงช่วงเย็นๆ)“จริงเหรอคะ ดีมากๆเลยค่ะ หนูจะรอพ่อกับแม่นะคะ วันนี้หนูมีเรียนแค่ช่วงบ่ายวิชาเดียว เดี๋ยวหนูส่งโลเคชั่นคอนโดของพี่วินไปให้พ่อนะคะ”(โอเคจ้ะ ไว้เจอกันนะลูกสาวแม่ ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ)เมื่อพราวกดวางสายแล้วอลิสจึงได้ถามขึ้นทันทีให้แน่ใจว่าเธอได้ยินไม่ผิดว่าพ่อกับแม่ของพราวจะลงมาหา“พ่อกับแม่พราวจะมาหาเหรอ?”พราวจึงได้ยิ้มพร้อมกับถามไปยังกลุ่มเพื่อนของเธออีกครั้งว่าพวกเธอนั้นอยากจะเจอกับพ่อแม่ของตนไหม“ช่าย อยากเจอพ่อกับแม่ของฉันกันไหม”“อยากเจอสิ พาพวกท่านไปกินอาหารที่ร้านกันนะ” มายูจึงรีบตอบพราวเพราะเธอนั้นคิดถึงและอยากเจอกับพ่อแม่ของพราว“ฉันก็ว่าดีเหมือนกันนะ เดี๋ยวบอกพี่วินไว้ก่อนดีกว่า” ว่าแล้วเธอก็กดพิมพ์ข้อความแล้วกดส่งไปบอกชายหนุ่มว่าพ่อกับแม่ของเธอลงมาส่งดอกไม้ที่กรุงเทพและจะแวะเข้ามาหาพวกเราน่าจะถึงในช่วงเย็น“ได้เวล
“แล้วไอริสว่าไงลูก” พ่อของเธอหันมาถามไปยังไอริสว่าจะเอายังไงกับผู้ชายคนนี้เธอหันไปมองใบหน้าหล่อเหล่าของชายหนุ่มคู่นอนที่เธอนั้นไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อของเขาด้วยซ้ำคิดชั่งใจว่าจะเอายังไงดีจะชอบเขาดีไหม หน้าตาก็ดี รวยก็คือของแถม แต่ลีลาเซ็กส์ของเขานี่ซิที่ทำให้เธอชอบ“ไอริสก็ชอบคุณค่ะงั้นพวกเราลองมาคบกันดู คุณว่าดีไหมคะ?”“ตกลงครับ” ทั้งคู่ต่างตกลงที่จะลองคบหากันดูเพราะต่างก็ชื่นชอบในเซ็กส์ของกันและกันช่วงเวลาสายๆของวันถัดมาธาวินลืมตาตื่นขึ้นมามองไปรอบข้างก็ไม่เห็นแฟนสาวของเขาแล้ว ชายหนุ่มจึงได้ยันกายลุกขึ้นนั่งบิดกายไปมาเพื่อสลัดความง่วงทิ้งแล้วจึงเดินออกมาจากห้องนอนเพื่อออกมาดูว่าแฟนของเขานั้นหายไปไหนซึ่งก็ได้คำตอบแล้วก็คือ เธอนั้นกำลังทำอาหารเช้าอยู่ในครัวธาวินจึงเดินย่องเข้าไปทางด้านหลังของเธอ หญิงสาวที่กำลังร้องฮัมเพลงไปตามเสียงเพลงที่เธอเปิดไว้ก็ไม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนด้านหลังเขาเดินเข้าไปโอบกอดเธอจากทางด้านหลังจึงทำให้หญิงสาวเกิดอาการสะดุ้งโหยงเล็กน้อยและพูดใส่หูของแฟนสาว“เช้านี้เมียพี่ทำอะไรให้พี่กินครับ”“หนูตกใจหมดเลย พี่ทำไมเดินเข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลยล่ะคะ”“เรานั