LOGINShare
ตอนที่ 14.
Last Updated:
2025-05-08 21:54:55
Related chapters
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 15.
ตอนที่ 15. “ทำไมล่ะ หรือว่ายายแม่เลี้ยงนรกของเธอไม่ให้เรียน” พวงชมพูถามออกไปด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น “เปล่าหรอก แต่เราต้องแต่งงานน่ะ” คำตอบของร้อยดาวทำเอาพวงชมพูแทบจะสำลักน้ำพั้นซ์ของตัวเองตาย ก่อนจะร้องถามออกไปอย่างเหลือเชื่อ “อะไรนะ? แต่งงาน นี่ดาวอย่าล้อเล่นซิ” ร้อยดาวยิ้มออกมาอย่างเศร้าหมอง “ดาวไม่ได้ล้อเล่นนะชมพู แต่ดาวต้องแต่งงานจริงๆ” “จะบ้ากันไปใหญ่แล้ว เราไม่เคยเห็นดาวคบผู้ชายสักคน แล้วดาวจะแต่งงานกับใคร หรือว่า... ถูกบังคับ…” ร้อยดาวพยักหน้า เด็กสาวรู้สึกเสียใจไม่น้อยกับคำประกาศิตของแม่เลี้ยงตัวเอง แม้แต่บิดาก็ช่วยหล่อนไม่ได้ “แล้วนี่ดาวเคยเห็นหน้าเจ้าบ่าวตัวเองหรือยังน่ะ” ร้อยดาวส่ายหน้าปฏิเสธ พวงชมพูสังเกตเห็นหยาดน้ำตาของเพื่อนรักคลออยู่ในดวงตาคู่สวยนั้นก็อดสงสารไม่ได้ “ยังไม่เคยเห็นเลย แต่พ่อบอกว่าเขาไม่ใช่คนไทย เขาเป็นคนฝั่งตะวันออกกลาง” เสียงของร้อยดาวสั่นเครือยามที่ตอบออกมา “ตะวันออกกลางเหรอ...? ก็พวกทะเลทรายน่ะซิ โอ้ตายแล้ว พวกนั้นโหดร้ายจะตาย ร้อยดาวเธออย่ายอมนะ ผู้ชายพวกนั้นมีเมียเป็นร้อยคน
Last Updated : 2025-05-08ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 1.
ตอนที่ 1.ลำแสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์ยามอัสดงค่อย ๆ ลาลับโค้งขอบฟ้าลงไป ก็เหมือนกับใจของเด็กสาวแสนสวยที่กำลังห่อเหี่ยวเกินจะทานทนเข้มแข็งต่อไปได้ สาวน้อยหันไปมองรอบ ๆ บริเวณโรงเรียนที่แสนจะเงียบสงัด น้ำตาใส ๆ ไหลออกมาด้วยความเสียใจ ความน้อยใจโหมกระหน่ำเข้าใส่ราวกับคลื่นทะเลยักษ์ที่กำลังคลั่งทุกคน... เพื่อน ๆ ของหล่อนทุกคนกลับบ้านกันไปหมดแล้ว ไม่มีใครต้องนั่งเศร้าเสียใจเหมือนหล่อนเลยสักคน ทุกคนมีญาติอันเป็นที่รักมารับกลับบ้านกันหมด เหลือแต่หล่อนคนเดียวเท่านั้นใบหน้าสวยแสนหวานแหงนเงยขึ้นมองท้องฟ้าที่เริ่มมืดครึ้มอย่างหม่นหมอง ทำไมนะ ทำไมอาต้นของหล่อนถึงไม่เคยใยดีหล่อนสักนิด แม้ว่าหล่อนจะเรียกร้องความสนใจจากเขาแค่ไหน แต่เขาก็ไม่เคยให้ความสนิทสนมกับหล่อนเลย เขาไม่รักหล่อน... เขารังเกียจหล่อน... เขาคงจะลำบากใจมากซินะ ที่ต้องมารับภาระในการส่งเสียหล่อน ความเจ็บปวดที่สาดซัดเข้าใส่ทำให้พวงชมพูอดสะอื้นไห้ออกมาอีกไม่ได้“อาต้นใจร้าย ใจร้ายที่สุดเลย...”พวงชมพูลุกขึ้นจากม้านั่ง ก่อนจะเงยหน้ากู่ร้องออกมาเสียงดังสนั่นเพื่อระบายอารมณ์ โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาหยุดอยู่ใกล้ๆ“อา
Last Updated : 2025-05-03ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 2.
ตอนที่ 2.รถจอดสนิท... เมธาพัฒน์จ้องมองพวงชมพูนิ่ง ถ้าหล่อนมองไม่ผิด ในดวงตาคมรียาวของเขานั้นต้องเป็นกองเพลิงอย่างแน่นอน เขาโกรธ! โกรธหล่อนเรื่องอะไร“ใจแตกแล้วหรือไง มีผู้หญิงที่ไหนเขาคิดแบบชมพูกันบ้าง อาไม่อยากให้ชมพูคิดถึงเรื่องผู้ชายจนกว่าจะจบปริญญาซะก่อน”หล่อนเห็นเขาขบกรามจนเป็นสันนูน ใบหน้าที่เคยอ่อนโยนของเขากระด้างขึ้นน่ากลัว แต่มันก็ค่อย ๆ จางหายไป เมื่อเขาควบคุมตัวเองได้“อาต้นอย่ามาดูถูกชมพูนะ” พวงชมพูตวาดแว๊ดกลับไปอย่างมีอารมณ์“เราจะพูดเรื่องนี้กันอีกทีที่บ้านของเรา ตอนนี้อาจะต้องพาเธอกลับบ้านให้เร็วที่สุดซะก่อน”เขาตัดบทเอาดื้อ ๆ สาวน้อยมองเขาอย่างแค้นเคือง เขาไม่ต้องการหล่อน แต่ดูเหมือนเขาก็ไม่ต้องการให้หล่อนใกล้ชิดผู้ชายคนไหนด้วย จะขังหล่อนไว้ทำไมกันรถคันหรูทะยานสู่ท้องถนนที่ทอดยาวสุดสายตา ต้นไม้ริมข้างทางช่วยทำให้จิตใจของเด็กสาวบรรเทาเบาบางจากความเศร้าใจลงได้บ้าง แต่มันไม่มีทางหมดไปอย่างแน่นอน...และไม่นานบ้านที่หล่อนจากไป 6 ปีเต็มก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า หล่อนคิดถึงที่นี่มาก... พวงชมพูนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ในอดีต วันที่หล่อนมาถึงไร่ดวงตะวันครั้งแรก ชายหนุ่มผู้มีหน้าตาหล่อเ
Last Updated : 2025-05-03ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 3.
ตอนที่ 3.“เรื่องเมื่อเย็นนี้” เมธาพัฒน์กำลังจะอธิบาย แต่หล่อนขัดขึ้นเสียงขุ่น“ลืมมันไปได้เลยค่ะ อาต้น” เด็กสาวเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสายตาท้าทาย“เห็นไหม ชมพูสบายดี ไม่ได้ทุกข์ใจอะไรสักหน่อย” หล่อนยิ้มให้เขา ทำเป็นร่าเริง แม้ภายในจะเจ็บหนักแค่ไหนก็ตาม“นั่นคือสิ่งที่ชมพูต้องการอย่างนั้นหรือ” เขาถามเสียงเครียด แต่ไม่ได้เคร่งเครียดแค่น้ำเสียงเท่านั้น ใบหน้าที่หล่อเหลาอย่างร้ายกาจของเขาก็เครียดขรึมลงไปด้วย“ค่ะ อาต้นไม่ได้มีอิทธิพลอะไรกับชมพูมากนักหรอก อาต้นก็เป็นแค่ผู้ปกครอง ชมพูแค่อยากแกล้งอาต้นเล่น ๆ ให้อาต้นทุกข์ ชมพูเห็นแล้วสนุกดี เลยขยันทำบ่อย ๆ ก็แค่นั้น” หล่อนพูดแล้วเชิดหน้า มองเขาก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างขบขัน“แค่นั้นเองหรือ? ที่เธอต้องการจากอา...” น้ำเสียงของเขาเสียงเย็นชาน่ากลัว แถมรอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนมุมปากหยักสวยของเขายังเลือดเย็นอีกต่างหาก“แล้วจะให้ชมพูต้องการอะไรอีกล่ะคะ อาต้นให้อะไรชมพูได้อีก...”“ไม่มี...”เมธาพัฒน์เค้นเสียงเดือดดาลตอบออกมา จากนั้นร่างสูงใหญ่แสนสมบูรณ์แบบของเขาก็เดินดุ่ม ๆ ออกไปจากห้องนอนของหญิงสาวทันที และเมื่อสิ้นเสียงปิดประตูลง รอยยิ้มที่พยายามปั้นไว้ก
Last Updated : 2025-05-03ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 4.
ตอนที่ 4.หลังจากตะลึงตะลานอยู่นาน พวงชมพูก็ได้สติ หล่อนหันรีหันขวางอย่างคิดอะไรไม่ออก ความร้อนผ่าวทำให้หล่อนหน้าแดงจัด ก็ใครจะไปรู้ล่ะว่าเขาจะเข้ามาในห้องนอนของหล่อนตอนนี้ ก็เห็นปกติไม่เคยแม้แต่จะเหยียบย่างเข้ามาด้วยซ้ำ ต้องกราบต้องไหว้กันนั่นแหละถึงจะยอมเข้ามาหญิงสาวเงยหน้าที่แดงก่ำไปด้วยความอับอายของตัวเองขึ้นมองคนตัวโต สายตาของหล่อนประสานกับดวงตาสีเข้มของเขาพอดี แล้วก็เหมือนกับถูกสะกดด้วยเวทมนต์ขลัง“อะ...อาต้นไม่เคาะประตู…” หญิงสาวคิดคำพูดได้แค่นั้น ตอนนี้หัวใจของหล่อนพุ่งทะยานขึ้นไปสู่ดาวอังคารก่อนจะกระเด้งกลับมายังพื้นโลก หลายต่อหลายครั้งจนหล่อนเหนื่อยหอบ แม้แต่แรงจะหายใจหล่อนก็ยังขาดแคลนเลยร่างสูงใหญ่ที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์สีเข้มทำให้หล่อนรู้สึกร้อนรุ่มขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความต้องการบางอย่างกำลังทะยานเข้าใส่หล่อนอย่างจังจนหล่อนแทบจะเก็บไว้ไม่มิด“อาเคาะแล้ว…” เสียงห้าว ๆ ของเขาพึมพำออกมา สายตาคมกริบยังจับจ้องอยู่ที่ร่างกายของหล่อนไม่วางตา และสุดท้ายหล่อนก็เห็นเขาหลับตาลง เหมือนกับจะข่มอะไรบางอย่างให้มันสงบอยู่แต่เพียงในอก“ถ้าอาลืมตาขึ้นอีกครั้ง หวั
Last Updated : 2025-05-03ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 5.
ตอนที่ 5.“ก็อาต้นดีซะขนาดนี้... แล้วจะให้ชมพูเลิกรักอาต้นได้ยังไงล่ะคะ” สาวน้อยพึมพำกับตัวเองแผ่วเบา และก็อดร้อนวูบวาบไปทั้งเนื้อทั้งตัวไม่ได้เมื่อสมองหวนกลับไปนึกถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความหิวกระหายของเมธาพัฒน์ยามที่มองร่างเปลือยเปล่าของตัวเอง เขามองอย่างหลงใหล มองด้วยสายตาผู้ชายคนหนึ่งที่มองผู้หญิงที่ตัวเองกำลังถูกใจขณะที่พวงชมพูกำลังยิ้มหวานอย่างมีความสุข เมธาพัฒน์กลับกำลังทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสเลยทีเดียว เมื่อภาพความอวบอิ่มของแม่สาวน้อยกำลังเข่นฆ่าเขาอย่างอำมหิต ทำให้กายหนุ่มร้อนรุ่ม อึดอัด และในบางส่วนของร่างกายก็แข็งขืนขึ้นมาในทันทีเขากำลังจะบ้า... ไม่... อาจจะบ้ามาตั้งนานแล้วก็ได้ หนุ่มหล่อระเบิดกัดฟันแน่นจนเกิดเสียงดังกร๊อด ขณะก้าวเดินมาหยุดที่หน้าสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ของตัวเอง มือใหญ่กระชากเสื้อผ้าออกจากตัวอย่างเร่งรีบ จากนั้นก็พุ่งตัวลงไปในสระน้ำตรงหน้าทันที สายน้ำสาดกระเซ็นเมื่อกายสูงใหญ่ปะทะกับผิวน้ำเต็มแรงชายหนุ่มแหวกว่าย โจนจ้วงอยู่ภายในน้ำเย็นเฉียบนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า รอบแล้วรอบเล่า คาดหวังอยู่ภายในอกเต็มเปี่ยมว่าการออกกำลังกายหนักหน่วงแบบนี้จะทำให้ความต้องการอันน่าละ
Last Updated : 2025-05-03ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 6
ตอนที่ 6ภาพสาวน้อยแสนสวย ยืนมองเขาตาละห้อยอย่างนั้น แม้แต่เทวดาก็คงอดหวั่นไหวไม่ได้ แต่หล่อนคือสิ่งต้องห้ามสำหรับเขา หล่อนคือผู้หญิงที่เขาจะต้องส่งมอบให้กับผู้ชายที่ดีพร้อมคนหนึ่งเมื่อถึงเวลา เมธาพัฒน์หัวเราะเยาะตัวเองในใจอย่างสุดแสนสมเพชตอนนี้สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คงหนีไม่พ้นหัวใจของเขานั่นเอง... มันร่ำๆ อยากจะลากแม่พวงชมพูแสนสวยทำเมียซะวันละร้อยสองร้อยรอบ...พวงชมพูก้าวเท้าขาวสะอาดของตัวเองลงมาตามขั้นบันไดไม้ที่ทอดยาวช้า ๆ สาวน้อยในชุดเสื้อเชิ้ตสีฟ้าพอดีตัว กับกางเกงขาสั้นสีขาวเดินตรงไปยังโต๊ะอาหาร เส้นผมนุ่มสีดำเงาถูกรวบขึ้นไว้ที่กลางศีรษะด้วยโบว์สีฟ้าแกว่งไปมาตามท่วงท่าการเดิน หล่อนเห็นเมธาพัฒน์กำลังง่วนอยู่กับการจัดการอาหารตรงหน้าอย่างรีบร้อนก็อดแปลกใจไม่ได้พวงชมพูเหลือบตามองนาฬิกาที่แขวนอยู่ตรงผนังห้องตรงหน้า ก่อนที่จะขมวดคิ้วเรียวสวยของตัวเองยุ่ง เพราะเวลาที่แสดงอยู่นั้นมันแค่ 7 โมงเช้ากับอีก 45 นาที ถ้าหล่อนจำไม่ผิด เมธาพัฒน์เคยบอกหล่อนว่าที่นี่ทานอาหารเช้าตอน 8 โมงตรง และในไม่ช้าเมฆหมอกแห่งความขุ่นข้องหมองใจ ก็เข้ามาเกาะกินอารมณ์ของหล่อนทันที เมื่อคิดออกแล้วว่าทำไมแม่บ้านถ
Last Updated : 2025-05-07ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 7.
ตอนที่ 7.“ดังนั้น... อาจะเป็นคนหาให้ชมพูเอง ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีสามีหรอก แต่... ต้องเรียนให้จบปริญญาตรีเสียก่อน” เขาพูดจบก็ปล่อยมือจากต้นแขนของหล่อนทันที จากนั้นก็ก้าวเท้าถอยหลังออกห่างราวกับกำลังหาหลักยึดเกาะ“อาขอตัวไปทำงานก่อน” เขาพูดและกำลังจะหมุนตัวเดินจากไป แต่พวงชมพูพูดออกมาซะก่อนด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน เมธาพัฒน์จึงต้องหันหน้ากลับมาจ้องมองหล่อนอีกครั้งหนึ่ง“คำสอนของอาต้นฟังแล้วดูดีมาก...” หล่อนเน้นเสียงสูง ใบหน้าร้อนผ่าวไปด้วยความโมโห“แต่แปลกนะ ชมพูกลับไม่ชอบสักนิด เก็บไว้ไปสอนลูกสาวหรือไม่ก็น้องสาวของอาต้นเถอะค่ะ ชมพูรับเกียรตินี้ไม่ลงจริงๆ ขอตัวนะคะคุณพ่อ... เอ่อ คุณอา...” จบคำพูดประชดประชันแล้วพวงชมพูก็รีบหมุนตัววิ่งหนีขึ้นไปบนห้องนอนทันที เมธาพัฒน์ร้องเรียกตามหลังไปแต่แม่สาวน้อยก็ไม่แยแสสักนิด“เด็กเอาแต่ใจ...” เมธาพัฒน์สบถออกมาอย่างเหลืออด ศีรษะที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมสีดำเส้นเล็กหยักศกของเขาส่ายไปมาอย่างระอาใจ ก่อนจะเดินดุ่มๆ ออกจากบ้านไปพร้อมกับความหงุดหงิดลูกใหญ่พวงชมพูซบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่บนเตียงของตัวเองด้วยความเจ็บช้ำ น้ำตาแห่งความเจ็บปวดหลั่งรินออกมาราวกับเขื่อนแตก ค
Last Updated : 2025-05-07
Latest chapter
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 15.
ตอนที่ 15. “ทำไมล่ะ หรือว่ายายแม่เลี้ยงนรกของเธอไม่ให้เรียน” พวงชมพูถามออกไปด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น “เปล่าหรอก แต่เราต้องแต่งงานน่ะ” คำตอบของร้อยดาวทำเอาพวงชมพูแทบจะสำลักน้ำพั้นซ์ของตัวเองตาย ก่อนจะร้องถามออกไปอย่างเหลือเชื่อ “อะไรนะ? แต่งงาน นี่ดาวอย่าล้อเล่นซิ” ร้อยดาวยิ้มออกมาอย่างเศร้าหมอง “ดาวไม่ได้ล้อเล่นนะชมพู แต่ดาวต้องแต่งงานจริงๆ” “จะบ้ากันไปใหญ่แล้ว เราไม่เคยเห็นดาวคบผู้ชายสักคน แล้วดาวจะแต่งงานกับใคร หรือว่า... ถูกบังคับ…” ร้อยดาวพยักหน้า เด็กสาวรู้สึกเสียใจไม่น้อยกับคำประกาศิตของแม่เลี้ยงตัวเอง แม้แต่บิดาก็ช่วยหล่อนไม่ได้ “แล้วนี่ดาวเคยเห็นหน้าเจ้าบ่าวตัวเองหรือยังน่ะ” ร้อยดาวส่ายหน้าปฏิเสธ พวงชมพูสังเกตเห็นหยาดน้ำตาของเพื่อนรักคลออยู่ในดวงตาคู่สวยนั้นก็อดสงสารไม่ได้ “ยังไม่เคยเห็นเลย แต่พ่อบอกว่าเขาไม่ใช่คนไทย เขาเป็นคนฝั่งตะวันออกกลาง” เสียงของร้อยดาวสั่นเครือยามที่ตอบออกมา “ตะวันออกกลางเหรอ...? ก็พวกทะเลทรายน่ะซิ โอ้ตายแล้ว พวกนั้นโหดร้ายจะตาย ร้อยดาวเธออย่ายอมนะ ผู้ชายพวกนั้นมีเมียเป็นร้อยคน
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 14.
ตอนที่ 14.แพรวารินไวน์แดงใส่แก้วใบสวยอย่างตั้งใจเป็นพิเศษ ก่อนจะใส่ยาอะไรบางอย่างลงไปในแก้วไวน์ใบนั้นด้วย เด็กสาวถอนหายใจออกมาอย่างรู้สึกผิด ความจริงหล่อนไม่ได้รักชอบอะไรเมธาพัฒน์เป็นพิเศษ แต่เขาคือทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับหล่อนตอนนี้ เพราะถ้าหล่อนแต่งงานกับเขา ไอ้แก่บ้ากามภคินนั้นก็จะมาทำอะไรหล่อนไม่ได้...“แพรขอโทษนะคะ อาต้น แพรไม่มีทางเลือกจริงๆ” แพรวาพูดออกมาอย่างไม่สบายใจ ก่อนจะปรับสีหน้าท่าทางให้สดใสจากนั้นจึงเดินถือแก้วไวน์ในมือไปหาเมธาพัฒน์ที่นั่งรอในห้องรับแขก“มาแล้วค่ะ ไวน์สูตรพิเศษ อาต้นดื่มให้หมดแก้วนะคะ” แก้วไวน์ใบสวยถูกวางลงตรงหน้า เมธาพัฒน์กล่าวขอบคุณเบาๆ แต่เขาก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะยกแก้วไวน์นั้นขึ้นมาดื่ม“ดื่มซิคะ อาต้น อร่อยมากนะคะ” แพรวาคะยั้นคะยอ“ขอบคุณมากครับ...” แขกหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาจากหนังสือพิมพ์ในมือ กล่าวขอบคุณเด็กสาวตรงหน้า ก่อนจะก้มหน้าก้มตาลงไปอ่านใหม่ แพรวาเม้มเรียวปากอิ่มเข้าหากันด้วยความกระวนกระวายใจ“กลัวแพรวางยาหรือไงคะ หรือว่ารังเกียจแพร” คำพูดตัดพ้อของแพรวา ทำให้เมธาพัฒน์ซึ่งมีสายเลือดของสุภาพบุรุษอยู่เต็มเปี่ยมต้องรีบวางหนังสือพิมพ์ในมือลง เขากล่
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 13.
ตอนที่ 13.“ครับ” นายดินรับคำสั้น ๆ ก่อนจะเปิดประตูรถเข้ามานั่งประจำที่คนขับ และไม่ช้ารถยนต์คันดังกล่าวก็แล่นออกไปจากไร่ดวงตะวันระหว่างทางกลับบ้านแพรวาลอบมองใบหน้าคมของนายดินอยู่บ่อยครั้ง หล่อนไม่รู้ว่าเขารู้ตัวหรือเปล่า แต่บ่อยครั้งที่หล่อนเห็นเขาขยับตัวไปมาคล้ายอัดอึด“เจ้านายของนายนี่ เขามีอีหนูกี่คนแล้วล่ะ” แพรวาพูดขึ้นทำลายความเงียบเชียบภายในรถที่กำลังแล่นกลับไปยังไร่อัมรินทร์ หล่อนเห็นเขาหันหน้ามามองหล่อนนิดหนึ่ง ก่อนที่นายดินจะหันหน้ากลับไป และเขาก็ไม่ตอบคำถามของหล่อน ซึ่งนั่นก็ทำให้หล่อนหงุดหงิดนัก“ทำไมไม่ตอบ หรือว่านายนับไม่ได้...” คำพูดเชิงเยาะหยันหลุดลอดออกมาจากเรียวปากอิ่มสีสวยของแพรวา หล่อนเห็นนายดินยังนิ่งเฉย ใบหน้าของเขายังคงราบเรียบราวกับทะเลน้ำแข็ง“กลัวพิกุลจะล่วงออกมาจากปากหรือไง ทำไมไม่ตอบฉัน ไอ้คนบ้า!” แพรวาโมโหสุดขีด นิสัยความเอาแต่ใจตัวเองที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็กๆ สั่งให้หล่อนระดมทุบตีช่วงไหล่ของผู้ชายที่กำลังขะมักเขม้นขับรถอยู่ และก็ได้ผลเมื่อเขาเค้นเสียงเข้มกลับมาในทันที“ผมไม่ใช่ทาสของคุณ กรุณาอย่าทำกริยาแบบนี้กับผมอีก เพราะผมไม่ชอบ!” แพรวาถึงกับอ้าปากค้าง เม
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 12.
ตอนที่ 12.“ไม่ว่าง อาต้นไม่ว่างหรอก เธอกลับบ้านไปซะเถอะแพรวาเพื่อนรัก” คำพูดสุดท้ายพวงชมพูกัดฟันพูดออกมา เมธาพัฒน์มองสองสาวต่อปากต่อคำกันอย่างไม่เข้าใจ แต่การที่เขาจะได้ไปทานอาหารค่ำที่อื่น นั้นก็เท่ากับว่าเขาจะได้ไม่ต้องนั่งทานอาหารกับพวงชมพูตามลำพังสองต่อสอง นั่นเป็นสิ่งที่ดี“ยินดีครับ...” เมธาพัฒน์รับคำเชิญอย่างง่ายดายจนพวงชมพูตกใจ หล่อนจ้องมองอาหนุ่มของตัวเองด้วยความน้อยใจ แต่ก็ยังไม่คิดจะยอมแพ้“ไม่ได้นะคะอาต้น เย็นนี้ชมพูจะทำกับข้าวให้อาต้นทาน” พวงชมพูเดินไปเกาะแขนของอาหนุ่ม พร้อมทั้งเขย่าไปมาอย่างเตือนสติ เมธาพัฒน์รีบแกะแขนของเด็กสาวออกทันที พวงชมพูเงยหน้าขึ้นมองเขาน้ำตาคลอ ความน้อยใจพุ่งทะลวงเข้าสู่หัวใจของหล่อนราวกับคมมีด“แต่อามีนัดแล้ว ชมพูก็เห็นนี่ครับ...”“งั้นชมพูไปด้วย” พวงชมพูไม่ละความพยายาม เมธาพัฒน์ถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนใจ เขายิ่งพยายามจะหนีแต่หล่อนเอาแต่วิ่งตามเขาไม่หยุดหย่อน แล้วอย่างนี้หัวใจของเขาจะทนต่อไปได้กี่น้ำกันนะ“ชมพูรออาอยู่ที่บ้านเถอะครับ เดี๋ยวอาก็กลับมา ไม่ดึกหรอก...” เมธาพัฒน์ปฏิเสธเสียงเย็นชา และด้วยน้ำเสียงอย่างนี้นี่เองจึงทำให้พวงชมพูต้องปิดปากเง
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 11.
ตอนที่ 11.หลังจากเมธาพัฒน์ออกไปไม่นาน พวงชมพูก็เดินลงไปยังห้องอาหารเพื่อดูผลงานของตัวเอง แต่ความสะอาดสะอ้านของพื้นห้องทำให้หล่อนรู้ว่ามีคนทำความสะอาดให้แล้ว และนั่นก็คงจะเป็นคำสั่งของเมธาพัฒน์นั่นเองเมื่อออกจากห้องอาหารพวงชมพูก็เดินเล่นเรื่อยเปื่อยไปยังไร่องุ่นกว้างตรงหน้า การที่หล่อนมาเดินเล่นในไร่แบบนี้อาจจะมีโอกาสได้เห็นเมธาพัฒน์บ้าง แค่ไกล ๆ ก็ยังดีน่า พวงชมพูคิดในใจแดดร้อนแรงยามบ่ายแก่ ๆ ทำให้ผิวขาวเนียนของหล่อนแสบร้อนและเป็นผื่นแดง แต่ภาพธรรมชาติที่งดงามเบื้องหน้านั้น ทำให้เด็กสาวลบเลือนความร้อนแรงของแสงแดดไปได้ในทันที“ชมพูจะอยู่ที่ไร่องุ่นกับอาต้นตลอดไป...” พวงชมพูพูดออกมาอย่างเพ้อฝัน เท้าบอบบางก้าวเดินไปตามทางเดินข้างหน้าด้วยความสนใจภาพคนงานหลายร้อยชีวิตกำลังก้มหน้าก้มตาทำงานกันอย่างแข็งขันมันเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับหล่อนไม่น้อย เพราะปกติชีวิตของหล่อนตลอดหลายปีที่ผ่านมาวนเวียนอยู่แค่โรงเรียน ห้องนอนเท่านั้น มีบ้างบางครั้งที่หล่อนและเพื่อน ๆ แอบหนีออกไปท่องราตรีกัน แต่ทุกครั้งก็จะมีมารคอยคาบข่าวไปฟ้องคุณครูฝ่ายปกครองตลอดทุกทีซิน่า...แพรวา! เชอะ! ยายซาลาเปาเน่า พวงชมพูคิดอย่
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 10.
ตอนที่ 10.“คุณหนูเธอเข้าครัวทำอาหารเตรียมไว้ให้คุณต้นทานค่ะ แต่คุณต้นไม่มา เธอเลยเสียใจมาก...” คำพูดของสาวใช้ที่เอื้อนเอ่ยออกมานั้น เสมือนคมมีดที่พุ่งเข้าไปตัดขั้วหัวใจของเขาอย่างเฉียบพลันพวงชมพูเข้าครัวทำอาหารรอเขางั้นหรือ... แค่คิดถึงตรงนี้ความรู้สึกผิดก็จู่โจมเข้าใส่สามัญสำนึกของเขาอย่างรุนแรง ราวกับพายุที่กำลังโหมกระหน่ำถึงขีดสุด อย่างนี้นี่เองพวงชมพูถึงได้ดูโกรธเกรี้ยวนักที่เขาไม่ยอมกลับมาทานอาหารกลางวันที่บ้าน“อาขอโทษ ชมพู...” เมธาพัฒน์พึมพำออกมาแผ่วเบาในลำคอ ก่อนจะรีบหมุนตัวกลับเดินตรงไปยังห้องอาหาร โดยมีสาวใช้คนเดิมรีบวิ่งตามไปด้วยสีหน้าไม่สบายใจเมื่อร่างสูงใหญ่ก้าวข้ามพ้นธรณีประตูห้องอาหารเข้ามา ภาพที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าทำเอาเมธาพัฒน์อึ้งจนพูดอะไรไม่ออกอยู่นานหลายอึดใจ และพอได้สติชายหนุ่มก็หันหน้ากลับไปมองสาวใช้ที่ยืนอยู่ด้านหลังเขาด้วยสายตาคาดคั้นต้องการคำตอบ“ใครมาเล่นขายขนมในบ้านของผมหรือเปล่านี่ ทำไมมันเละเทะอย่างนี้”“คือคุณหนู... เธอทำไว้รอคุณต้น แต่คุณต้นไม่มา เธอเลย...” สาวใช้ไม่กล้าพูดต่อ แต่ถึงหล่อนไม่พูดออกมา จากสภาพที่เห็นตรงหน้าก็ทำให้เขารู้ดีกว่าพวงชมพูเป็นเด็ก
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 9.
ตอนที่ 9.“อาต้น...” พวงชมพูอุทานออกมาอย่างเหลือเชื่อ นี่ไม่ใช่อาต้นที่หล่อนเคยรู้จักนี่ สาวน้อยเงยหน้าขึ้นสบตากับคนตัวโต และก็ถูกกระแสแห่งความปรารถนาเต้นไหวอยู่ภายในดวงตาสีดำสนิทของเขาพุ่งเข้าใส่อย่างรุนแรง เด็กสาวแก้มร้อนผ่าวไม่ผิดจากถูกน้ำร้อนจัดลวก“อาไม่อยากทำร้ายชมพู แต่ชมพูยั่วอาเกินไปแล้ว” มือหนาของเขายกขึ้นมาลูบไล้นวลแก้มของหล่อนเบา ๆ อ่อนโยนที่สุด พวงชมพูครางในลำคอเบาๆ ราวกับฝันไป สาวน้อยหลับตาพริ้มเมื่อรู้สึกว่าใบหน้าสุดหล่อเหลาของเมธาพัฒน์กำลังจะก้มลงมาหา เรียวปากอิ่มเต็มสีสวยเผยอออกจากกันน้อยๆ ด้วยความเชิญชวนแสนน่ารัก“แต่อาทำอย่างที่ชมพูต้องการไม่ได้ อาเป็นผู้ปกครองของชมพู ถึงแม้จะไม่ใช่ตามกฎหมาย ก็ตามแต่คำมั่นสัญญาที่อาได้ให้ไว้กับพ่อของชมพู ดังนั้นเลิกคิดเรื่องพวกนั้นซะ...” คำพูดของเขาเหมือนแก้วน้ำที่ถูกปาลงพื้นจนแตก มันบาดลึกเข้าไปทั่วหัวใจ สาวน้อยลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว แก้มนวลแดงก่ำด้วยความอับอาย มองเขาด้วยความผิดหวังแกมอับอาย“งั้นก็ปล่อยชมพูได้แล้ว และออกไปให้พ้นหน้าชมพูเลย คนใจร้าย...” พวงชมพูดิ้นรนเต็มแรงจนรอดพ้นมาจากพันธนาการเถื่อนของเขาออกมาได้ เด็กสาวกัดฟันข่มค
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 8.
ตอนที่ 8.เวลาล่วงเลยเที่ยงวันไปหลายชั่วโมงแล้ว พวงชมพูยืนชะเง้อมองหาร่างสูงใหญ่ของอาหนุ่มอย่างกระวนกระวายใจ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสเหี่ยวลงจนเกือบคล้ายกับดอกไม้ขาดน้ำ สาวน้อยเม้มปากอิ่มเข้าหากันแน่น สายตาก็เหลือบมองนาฬิกาที่แขวนอยู่ที่ผนังห้องบ่อยครั้งพวงชมพูรู้สึกถึงความล้มเหลวขึ้นมาตั้งแต่ยังไม่ทันจะได้เริ่มแผนการ เด็กสาวนึกไปถึงคำพูดแนะนำของเพื่อนสาวที่กรอกมาตามสายโทรศัพท์“ชมพูต้องทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่ อย่าเอาแต่ใจ ทำยังไงก็ได้ให้อาต้นคิดว่าชมพูโตเป็นสาวแล้ว” นี่คือคำพูดที่ร้อยดาวเพื่อนสาวที่หล่อนสนิทมากที่สุดแนะนำมา“แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ ชมพูไม่เข้าใจ หรือว่าต้องจู่โจมปล้ำเลย” หล่อนจำได้ว่าตัวเองพูดติดตลกออกไปอย่างนั้นแล้วก็ถูกเพื่อนสาวตวาดกลับมาจนหูแทบแตก“นี่ชมพูจะบ้าเหรอ! ทำอย่างนี้อาต้นไม่วิ่งป่าราบหรือไง”“แล้วต้องทำยังไงล่ะ เราคิดไม่ออกเลยนี่”“ขั้นแรก ชมพูต้องหัดทำอาหารก่อน เสน่ห์ปลายจวักนะเคยได้ยินไหม”และด้วยเหตุผลนี้หล่อนจึงต้องยอมพักความแง่งอนของตัวเองไว้ชั่วคราวเพื่อเข้าครัวทำอาหารให้กับผู้ชายในฝันของหล่อนทาน แต่เขาสิ… ทำไมยังไม่กลับมาสักทีนะเด็กสาวถอนหายใจออกมาอย่างส
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 7.
ตอนที่ 7.“ดังนั้น... อาจะเป็นคนหาให้ชมพูเอง ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีสามีหรอก แต่... ต้องเรียนให้จบปริญญาตรีเสียก่อน” เขาพูดจบก็ปล่อยมือจากต้นแขนของหล่อนทันที จากนั้นก็ก้าวเท้าถอยหลังออกห่างราวกับกำลังหาหลักยึดเกาะ“อาขอตัวไปทำงานก่อน” เขาพูดและกำลังจะหมุนตัวเดินจากไป แต่พวงชมพูพูดออกมาซะก่อนด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน เมธาพัฒน์จึงต้องหันหน้ากลับมาจ้องมองหล่อนอีกครั้งหนึ่ง“คำสอนของอาต้นฟังแล้วดูดีมาก...” หล่อนเน้นเสียงสูง ใบหน้าร้อนผ่าวไปด้วยความโมโห“แต่แปลกนะ ชมพูกลับไม่ชอบสักนิด เก็บไว้ไปสอนลูกสาวหรือไม่ก็น้องสาวของอาต้นเถอะค่ะ ชมพูรับเกียรตินี้ไม่ลงจริงๆ ขอตัวนะคะคุณพ่อ... เอ่อ คุณอา...” จบคำพูดประชดประชันแล้วพวงชมพูก็รีบหมุนตัววิ่งหนีขึ้นไปบนห้องนอนทันที เมธาพัฒน์ร้องเรียกตามหลังไปแต่แม่สาวน้อยก็ไม่แยแสสักนิด“เด็กเอาแต่ใจ...” เมธาพัฒน์สบถออกมาอย่างเหลืออด ศีรษะที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมสีดำเส้นเล็กหยักศกของเขาส่ายไปมาอย่างระอาใจ ก่อนจะเดินดุ่มๆ ออกจากบ้านไปพร้อมกับความหงุดหงิดลูกใหญ่พวงชมพูซบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่บนเตียงของตัวเองด้วยความเจ็บช้ำ น้ำตาแห่งความเจ็บปวดหลั่งรินออกมาราวกับเขื่อนแตก ค
