LOGINShare
ตอนที่ 41.
Last Updated:
2025-05-22 22:27:29
Latest chapter
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 50.
ตอนที่ 50.“ชมพูจะไม่อยู่กวนใจอาต้นอีกแล้ว” สาวน้อยพูดออกมาด้วยน้ำตานองหน้า หยิบเสื้อผ้าไม่กี่ชุดใส่กระเป๋าด้วยมือที่สั่นเทา หัวใจกรีดร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด แสนทรมาน ทำไมนะแค่คิดจะไปจากเขาหล่อนก็แทบจะขาดใจตายแล้ว แต่ถ้าหล่อนขืนอยู่ต่อไป หล่อนคงต้องตายทั้งเป็นกับคำพูดเผ็ดร้อน ดูแคลนจากเขาแน่ ก็เขาถูกบังคับให้แต่งงานกับหล่อนแบบไม่มีทางเลือกนี่ และผู้ชายอย่างเขาหล่อนก็น่าจะเดาได้ดี ว่าเขาไม่มีทางพูดอะไรก็ตามที่จะทำให้หล่อนดูแย่ในสายตาของคนอื่นหรอกก็เพราะเขาดีขนาดนี้ไง หล่อนถึงได้หลงรักเขาหัวปรักหัวปรำ... ไม่ ต่อไปมันจะค่อยๆ จางหายไปเอง หล่อนภาวนาให้เป็นอย่างนั้น แม้มันจะดูสิ้นหวังเกินทนก็ตามมือบางปิดกระเป๋าช้าๆ หล่อนไม่คิดจะเอาอะไรติดตัวไปมากนัก แค่เสื้อผ้า และก็เงินเก็บเล็กน้อยของหล่อนเท่านั้น หล่อนจบมอหกแล้ว อายุก็สิบเก้าแล้ว หล่อนสมควรที่จะยืนให้ได้บนแข้งขาของตัวเองได้แล้ว หล่อนไม่ใช่ปลิง… ไม่สามารถเกาะเขาไปจนตายได้หรอก สักวันอาต้นก็จะต้องเจอผู้หญิงที่เขารักหมดใจ และวันนั้นหล่อนก็จะกลายเป็นใครก็ไม่รู้ ที่แสนจะแปลกหน้าสำหรับเขานั่นเองเมธาพัฒน์เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามค่ำคืนนิ่ง ก่อนจ
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 49.
ตอนที่ 49. พวงชมพูนอนร้องไห้จนหลับไป รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่ประตูห้องนอนของหล่อนถูกเปิดออก เด็กสาวยันกายลุกขึ้นนั่ง เอนศีรษะพิงกับหัวเตียงอย่างอ่อนแรง ใครคนหนึ่งก้าวเข้ามาหาหล่อนช้าๆ และไม่ช้าภาพตรงหน้าก็ชัดเจนขึ้น“คุณย่า...” เสียงสั่นไหวแผ่วเบาเล็ดลอดออกมาจากเรียวปากอิ่มเต็มของพวงชมพูเด็กสาวก้มหน้ามองมือตัวเองนิ่ง หล่อนไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นสบตากับมารดาของเมธาพัฒน์ ความผิดที่เหมือนชนักติดหลังทำให้หล่อนหวาดกลัว เพราะตอนนี้หล่อนรู้ดีกว่าผู้หญิงตรงหน้าต้องทราบเรื่องความเลวร้ายของหล่อนมาจากปากของเมธาพัฒน์หมดแล้ว“ไม่ต้องเรียกแบบนั้นอีกแล้วล่ะ ชมพู ต่อไปหนูต้องเรียกฉันว่า ‘แม่’ เหมือนที่ตาต้นเรียกนะ” น้ำเสียงที่ไม่มีร่องรอยความเกรี้ยวกราดแม้แต่น้อยของอภิญญา ทำให้พวงชมพูอดแปลกใจไม่ได้ แต่กระนั้นหล่อนก็ยังคงนั่งนิ่งเฉยราวกับรูปปั้นต่อไป และหล่อนก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อคุณแม่ของเมธาพัฒน์ทรุดตัวนั่งลงบนเตียงนอนของหล่อน“และก็อภัยให้ลูกชายของฉันด้วยนะ ที่เขาทำไปก็คงเพราะรักหนูมาก งานแต่งงานจะถูกจัดขึ้นโดยเร็วที่สุด” คำพูดของสตรีวัยกลางคนตรงหน้าเหมือนค้อนปอนด์ที่กระหน่ำตีลงบนความ
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 48
ตอนที่ 48“และผมก็จะไม่ฟังคุณพร่ำอะไรอีก รอไม่นาน ผมจะกลับมาเชือดคุณ” เขาพูดพร้อมกลับหมุนตัวมุ่งหน้าไปยังประตูห้องบานใหญ่ แผ่นหลังของเขากว้างจนหล่อนตาลาย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้หล่อนยกเลิกความคิดที่จะประทุษร้ายเขาลงได้หมอนใบใหญ่ใกล้มือถูกขว้างใส่เขาเต็มแรงแต่เขาหลบทันซะงั้น ชายหนุ่มหันกลับมามองด้วยสายตาเยาะหยัน เขาก้มลงเก็บหมอนโยนวางไว้บนโซฟาใกล้ๆ ตัว“แค่นี้ผมไม่ตายหรอกคนสวย แต่ถ้าคุณกดหน้าผมลงกับทรวงอกอวบๆ ของคุณล่ะไม่แน่” เขาหัวเราะเสียงดังออกมาราวกับเป็นผู้ชนะ จากนั้นก็เปิดประตูก้าวออกไปทันที แพรวากรีดร้องออกมาอย่างขัดใจ เรียวปากสีสวยถูกกัดแน่น สองมือบางทุบลงบนเตียงนอนอย่างระบายอารมณ์“ฉันไม่ใช่ทาสนาย ไอ้ภคินเจ้าเล่ห์ ฉันจะต้องฆ่านายให้ตายคามือฉันให้ได้” อารมณ์ที่ปนเปกันหลายอย่างบีบคั้นให้น้ำตาของหล่อนไหลออกมาเต็มใบหน้าอับอาย โกรธแค้น หรือแม้แต่ต้องการ... ต้องการอะไร ใบหน้าของผู้ชายที่หลอกลวงหล่อนปรากฏเด่นชัดในความรู้สึก“ฉันเกลียดนาย ฉันเกลียดนาย นายดิน เกลียดที่สุด” แพรวาคร่ำครวญออกมา สองมือบางยกขึ้นปิดใบหน้าของตัวเองร้องไห้อย่างไม่อายใคร ร่างบางสะอื้นไหวตามแรงอารมณ์ความจริงพึ่งท
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 47.
ตอนที่ 47.“แต่ถ้าคุณชอบ ผมก็จะพยายามไม่แสดงออกก็แล้วกันว่าผมนะรู้อะไรบ้าง จากเรือนร่างงามๆ ของคุณ”มือของเขาไล้ต่ำไปยังหน้าท้องหล่อน และเลยไปยังสะโพกผาย บั้นท้ายงอนงามของหล่อนถูกเขาช้อนไว้เต็มสองมือ เขาบีบแรงๆ อย่างเร้าอารมณ์ และหล่อนก็ทำได้แค่เพียงบิดร่างไปมาด้วยความสั่นสะท้านทรวง“นายดิน ได้โปรด...” หล่อนร้องครวญครางอย่างยอมจำนน ภคินระบายรอยยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะมือหนาไต่ไปตามหน้าท้องต่ำลงไปยังขอบกางเกงชั้นในตัวจิ๋วของหล่อน มือของเขากำลังจะต่ำลงไปอีกจนเกือบถึงสิ่งที่แสดงความเป็นหญิงของหล่อน แต่เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นซะก่อน ชายหนุ่มสบถคำหยาบคายออกมาอย่างดุเดือด อารมณ์พิศวาสถูกขัดจังหวะจนมันแตกกระเจิง“ใคร?!” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นจากอกอวบของแพรวา หันหน้าไปที่ประตูก่อนจะตวาดถามออกไปเสียงห้วนจัด“น้อยเองค่ะ คือว่ามี... มีแขกมารอพบคุณภคินค่ะ” คำพูดของคนที่อยู่นอกห้องแม้จะสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวแต่ก็เด่นชัดแจ่มแจ้งในความรู้สึกของแพรวาเหลือเกินภคินเหรอ? แม่นั่นเรียกนายดินว่า ภคินอย่างนั้นเหรอ?“ให้รอสักครู่ เดี๋ยวฉันลงไป” เขาร้องสั่งทั้งๆ ที่มือหนาของเขายังเกาะเกี่ยวชั้นในของหล่อนอยู่แพรว
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 46.
ตอนที่ 46.“นายดิน...”ภคินไม่หยุดแค่นั้นเมื่อปากของหล่อนเปิดออก ปลายลิ้นของเขาก็รุกรานเข้าไปโจมตีอย่างบ้าคลั่ง เด็กสาวสติแตกกระเจิง ครวญครางออกมาอย่างไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ มือบางที่เคยผลักไส ทุบตีเขา ตอนนี้ไต่ขึ้นโอบรอบลำคอของเขา ปลายนิ้วเรียวลูบไล้อยู่ที่ท้ายทอย กดศีรษะเขาไม่ให้ถอนจุมพิตสวาทไปไหน“แพรวาคุณร้อนอย่างที่ผมคิดไว้จริงๆ” เขาคำรามแผ่วเบาในลำคอ ค่อยๆ ประคองร่างบางของหล่อนให้นอนราบลงไปบนเตียง ก่อนจะทาบทับตามลงไปแพรวาสะดุ้งตัวเย็นวาบ เมื่อแผ่นหลังสัมผัสเข้ากับที่นอนหนานุ่ม และด้านหน้าก็ถูกครอบครองด้วยร่างแข็งแกร่งของผู้ชายที่หล่อนเห็นทีไรใจสะท้านทุกครั้ง เขาอยู่ตรงหน้า กำลังจะครอบครองหล่อน“ไม่นะ อย่า...” สามัญสำนึกส่วนที่ดีสุดท้ายบังคับให้หล่อนร้องห้ามเขาออกมา แต่หล่อนก็รู้ดีว่าเขาไม่เคยคิดจะฟังหล่อน เขาฟังแต่ความต้องการของตัวเองเท่านั้น“อย่าปฏิเสธสิ่งที่คุณปรารถนาซิ” เขาก้มลงกระซิบข้างหู มองดวงหน้าของหล่อนอย่างหื่นกระหาย“แค่ครั้งเดียว คุณจะลืมผู้ชายทุกคนที่คุณเคยนอนด้วย” เขาพูดอย่างอวดดี แสนทระนง หล่อนอยากจะกัดลิ้นเขาให้ขาดนัก เด็กสาวกำลังจะโต้ตอบเขาออกไป แต่พอเขาซุกไ
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 45.
ตอนที่ 45.“คราวนี้มันจะมากกว่าจูบ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเลือดเย็น สายตากวาดมองไปทั่วร่างของหล่อนอย่างไม่เกรงใจ พร้อมกับเดินเข้ามาใกล้หล่อนด้วยท่าทางคุกคาม“นายคิดจะทำอะไร?” แพรวาร้องถามออกมาเสียงสั่น พยายามขยับหนี ความหวั่นเกรงทะลักทลายอยู่ในอกมหาศาล“ทำไมต้องทำท่าทางหวาดกลัวผมขนาดนั้นด้วย เมื่อกี้วิญญาณแม่ค้าปากตลาดยังสิงอยู่เลยนี่ ด่าต่อสิ ผมชอบ ด่าสิ...” เขาหัวเราะเสียงกร้าว ท้าทายไม่หยุด ร่างสูงใหญ่ยืนเด่นตระหง่านอยู่ข้างเตียง“หรือว่าจะเล่นบทสาวน้อยไร้เดียงสาล่ะ” รอยยิ้มดูแคลนระบายอยู่เต็มหน้าหล่อระเบิด แพรวากัดปากอิ่มเต็มของตัวเองแน่นจนเจ็บระบม พยายามสะกดความกลัวเอาไว้ให้ลึกที่สุด“หุบปากเน่าๆ ของนายได้แล้ว ไอ้คนเฮงซวย นายไม่มีสิทธิมาพูดกับฉันแบบนี้นะ” แพรวาตวาดตอบโต้ออกไปด้วยอารมณ์ร้อนจนปรอทแทบแตก“เดี๋ยวคุณก็จะรู้เองว่าปากของผมมันเน่าขนาดไหน” เขาพูดเสียงเรียบ แต่สีหน้ากลับแตกต่างกับคำพูดโดยสิ้นเชิง แพรวารู้ดีว่าเขาใกล้สิ้นสุดความอดทนแล้ว“อย่าบังอาจมาแตะต้องตัวฉันเด็ดขาด คนต่ำๆ อย่างนายไปลงนรกซะเถอะ” หล่อนเห็นแก้มของเขากระตุกอยู่สองครั้ง จากนั้นดวงตาของเขาก็เหมือนจุดไฟได้ แพรวา
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 44.
ตอนที่ 44.“อาให้กลับไปห้องก่อนไม่เข้าใจที่พูดหรือไง หรือว่าติดใจอยากจะอยู่ในห้องนี้ต่อ” เขาย่างสามขุมเข้าไปหาพวงชมพูที่นั่งตัวสั่นอยู่บนเตียง ใบหน้างามนั้นเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตา เขาเห็นแล้วก็แทบจะใจอ่อนแต่ก็ต้องทำใจแข็งเอาไว้ เพราะความผิดของหล่อนมันเกินจะให้อภัยจริงๆ“คราวนี้คงสมใจแล้วสินะ เพราะอาคงดิ้นจากกรงเล็บของเธอไม่หลุดแล้ว” เขาหัวเราะประชดประชันออกมา รอยยิ้มหมิ่นแคลนระบายอยู่เต็มใบหน้าหล่อระเบิด“อาชักสงสัยแล้วสิว่าคุณแม่ทำไมต้องเจาะจงมาเวลานี้ด้วย มันเป็นความบังเอิญหรือว่า... อุบายของใครกันแน่...” คำพูดดูถูกของเขา ทำให้ความอับอายที่มีอยู่ท่วมท้นอยู่แล้วเต็มอกทะลักทะลวงออกมาไม่หยุด“ชมพูไม่ได้ทำ อาต้นอย่าใจร้ายกับชมพูนักเลยค่ะ” หล่อนอ้อนวอนทั้งน้ำตา พร้อมกับก้าวลงมาจากเตียง“ถ้าอาใจร้าย เธอคงถูกบีบคอตายไปแล้วล่ะ” เขาคำรามออกมาอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาที่มองหล่อนแสนจะเย็นชา และห่างเหิน“ตอนนี้ไปให้พ้นหน้าอาเสียดีกว่า ก่อนที่อาจะทำอะไรที่มันป่าเถื่อนลงไป หรือต้องให้อาลากออกไป”เขาไล่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วหล่อนไม่ทันได้นับ รู้แต่ว่าตอนนี้ร่างบอบบางไร้วิญญาณของหล่อนกำลังเดินโซเซออกจ
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 43.
ตอนที่ 43.ไม่อยากแต่งงานกับเขามากนักหรือไง ถึงต้องหายหัวไปกับผู้ชายทั้งคืน คิดแล้วภคินก็แทบกระอักออกมาเป็นเลือด เขาหลงคิดไปว่าหล่อนแค่แก่นแก้วเอาแต่ใจเท่านั้น แต่ดูเหมือนเขาจะคิดผิดไป เพราะที่จริงแล้ว แพรวาเป็นผู้หญิงที่ก้าวร้าวและมักมากต่างหากเขาชิงชัง รังเกียจหล่อนที่สุด ถ้าเมื่อคืนนี้เขาไม่จากมาซะก่อน หล่อนกับเจ้าหนุ่มหล่อข้างไร่คงต้องตายคามือของเขาแน่นอน ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น“ผู้หญิงแพศยา!” ชายหนุ่มสบถออกมาอย่างเดือดดาล พร้อมทั้งใช้กำปั้นทุบโต๊ะเสียงดังสนั่น ดวงตาคมกริบลุกไหม้ไปด้วยเปลวเพลิงเสียงเคาะประตูดังขึ้นแรงๆ หลายครั้งติดต่อกันทำให้ร่างสูงใหญ่ของเมธาพัฒน์ที่หลับใหลไม่ได้สติรู้สึกตัวตื่นขึ้น ชายหนุ่มลืมตา ศีรษะได้รูปที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมดกดำถูกสะบัดไปมาหลายครั้งเพื่อขับไล่ความมึนงงที่กัดกินสมองอยู่อย่างแน่นหนาความมืดมิดของบรรยากาศรอบตัวทำให้เขาเริ่มรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล ชายหนุ่มขยับร่างกำลังจะลุกขึ้นแต่เขาก็มีอันต้องแปลกใจ ที่ร่างกายของเขาเหมือนกับสัมผัสเข้ากับอะไรบางอย่างที่นุ่มนิ่มใต้ผืนผ้าห่มเดียวกันนั้นโดยไม่ปล่อยให้ความสงสัยเกาะกุมจิตใจนานเกินไปนัก มือหนาเอื้อมไปเ
ปรารถนาเถื่อน ตอนที่ 42.
ตอนที่ 42.“นายดิน!” หล่อนคิดว่าตัวเองตะโกนชื่อนั้นออกไป แต่ความจริงแล้วเสียงของหล่อนแผ่วเบาติดแค่ลำคอเท่านั้น เท้าบางเริ่มก้าวไม่ออก ตอนนี้หล่อนดูเหมือนเด็กกะโปโลที่หลุดออกมาจากบ้านนอก ต่างจากเขาโดยสิ้นเชิงแพรวาเห็นผู้ชายในชุดสูทหลายคนเดินเข้าไปข้างในตึกนั้นพร้อมกับเขา แต่ไม่มีใครเลยที่จะโดดเด่น หล่อเหลากระชากใจได้เท่านายดินอีกแล้ว“เป็นแค่ลูกน้องทำไมต้องทำท่าทางราวกับราชสีห์แบบนี้ด้วยนะ” แพรวาอดแขวะไม่ได้ แม้ในใจจะลิงโลดด้วยความดีใจที่ได้เห็นหน้านายดินอีกครั้งหนึ่งก็ตาม“แล้วคนไหนนายภคินล่ะ มีตั้งหลายคน สงสัยคนแก่ ๆ หัวล้านนั้นแน่เลย” เด็กสาวร้องยี้ในใจ“ดีนะที่เราไม่หลวมตัวแต่งด้วย” แพรวาพูดกับตัวเองก่อนจะรีบวิ่งตามพวกนายดินที่เดินหายเข้าไปในตึกนั้น“นายดิน!” เมื่อก้าวข้ามประตูเข้ามา เด็กสาวก็ตะโกนเรียกชื่อนายดินลั่นตึกได้ผล... ทุกคนไม่เว้นแม้แต่นายดิน หันมามองหล่อน แต่สายตาของแต่ละคนนี่สิ ทำเอาหล่อนแทบอยากจะมุดดินหนี โดยเฉพาะสายตาเย็นชาของนายดินที่มองมายังหล่อน มันมีทั้งแววประหลาดใจ รังเกียจ ชิงชังปะปนกันไปหมด“คุณช่อทิพย์ ช่วยจัดการให้เรียบร้อยด้วย” เขามองข้ามหล่อนไปพูดกับประชา
You may also like
ครูสาว สวิงเสียว
Tiwa Tatree16.8K viewsเด็กเสี่ย NC-25
C41.8K viewsราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน302.6K viewsร้ายรักอันธพาล 20++
ฅนบนดอย11.9K viewsLove At First Sight ปิ๊งรักยัยสวยเวอร์
พลอยแก้ว174 viewsคุณหมอสายรุก
ชนิตร์นันท์2.6K viewsหน้าที่ของนางบำเรอ
baiboau-เนื้อนวล141 viewsลืมใจสายใยรัก
ปลายฟ้า/ไรท์เกว682 views
