เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 3 แมวสีขาวปลอด
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-07 13:26:58"อย่าเลยเปล่าประโยชน์ เพราะเขาไม่ให้เธอไป" เสียงผีผู้ชายพูดขึ้นในลิฟต์ ลินาได้ยินหมดทุกอย่างแต่ก็ต้องแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วอีกอย่างเธอเองก็คิดว่าผีพวกนั้นต้องรู้ว่าเธอได้ยินหมดเพราะเอาแต่พูดใส่หูของเธอไม่หยุดไม่หย่อน
"ฉันอยากเป็นคนรักของปาวกะ" เสียงผีสาวพูดขึ้น "ก็ลองดูถ้าเธอไม่กลัวเขาเผาตายซะก่อน ไม่มีใครอยู่ใกล้เขาได้ถ้าเขาไม่อนุญาต" เสียงผีผู้ชายตะเบ็งขึ้น ‘นั่นสิถ้าเขาไม่อนุญาตเธอก็ไม่มีสิทธิ์โดนตัวของเขาสินะ’ ลินาเดินลูบแขนของตัวเองเมื่อนึกถึงความเจ็บปวดที่ชายลึกลับผู้นั้นมอบให้ ร่างกายของเขาร้อนราวกับไฟ ทำไมชายผู้นั้นถึงทนกับความร้อนได้ขนาดนั้น หญิงสาวตัดสินใจเดินออกมาจากลิฟต์และกลับมายังห้องเดิมอีกครั้ง ชายที่เคยนั่งอยู่ตรงโซฟาตัวนี้หายไปแล้ว แต่เธอก็ต้องแปลกใจที่เห็นแมวตัวสีขาวปลอดขาวสะอาดอย่างกับสำลี นอนหลับท้องกระเพื่อมจากการหายใจเข้าออก ลินามองดูอยู่สักพักขนมันคงจะนุ่มมากๆ ดูจมูกสีชมพูนั้นสิ อุ้งเท้าสีชมพูแดงๆ จนหญิงสาวอดไม่ได้ที่จะเอาใบหน้าเข้าไปใกล้แมวที่นอนหลับปุ๋ยอยู่นั้น หรือว่าจะเป็นแมวของปาวกะที่เลี้ยงเอาไว้ หญิงสาวจึงค่อยๆ เอามือลูบขนของมันเบาๆ อย่างเอ็นดู "ขนนุ่มมากแถมตัวอุ่นด้วย ไงจ๊ะ พ่อรูปหล่อทำไมมานอนตรงนี้หนูไม่กลัวปาวกะเผาเหรอดูสิหลับปุ๋ยเชียว" ลินาอุ้มแมวตัวผู้สีขาวขึ้นมากอดและหอมขนของมัน ความนุ่มทำให้หญิงสาวเผลอหลับตาเอาแก้มถูตัวของมันอย่างลืมตัว "จมูกสีชมพูน่ารักจัง ขอจุ๊บทีนะ" ทันทีที่ลินาจุ๊บไปที่จมูกของมัน จู่ๆ ไฟภายในห้องก็เกิดดับและนี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่หญิงสาวจุ๊บแมวแล้วไฟดับ แต่มันเคยเกิดขึ้นกับตัวเธอเองอยู่บ่อยๆ "เจ้าทำอะไร" เขาเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับไฟที่ติดโดยอัตโนมัติ เจ๋งสุดๆ แถมเขายังถือของมาพะรุงพะรังมีทั้งข้าวกล่อง ขนมและน้ำดื่มที่ซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ นี้แน่ๆ "หนูหาแมวค่ะเมื่อกี้ยังอยู่ในอ้อมกอดหนูอยู่เลย" ลินายกแขนสองข้างแล้วพลิกมือไปมาสำรวจว่าแมวหายไปจากเธอตอนไหนกัน "อ่ะ เจ้ากินนี่ซะ" ชายหนุ่มรูปงามวางถุงข้าวไปบนโต๊ะ "แล้วคุณไม่กินเหรอ" ลินาส่งข้าวที่ชายหนุ่มซื้อมาเพียงแค่หนึ่งกล่องให้เขาคืน "ข้าไม่กิน แล้วอยู่เงียบๆ พรุ่งนี้เช้าข้าจะพาเจ้ากลับไปส่งที่บ้าน" เขาพูดแล้วติดกระดุมเสื้อสูทสีดำก่อนจะเดินออกไปทางกระจกหน้าต่าง "คะ คุณระวังด้วย…"ลินาตะโกนตามหลังเขาไปอย่างลืมตัว ว่าเขาไม่ใช่คนแบบเธอแต่เขาเป็นผี อย่างน้อยเขาก็น่าจะเดินออกไปทางประตูไม่ใช่เหรอ เขาควรจะนอนพักเอาแรงเหมือนที่เขาบอกสิทำไมต้องส่งเธอกลับบ้านพรุ่งนี้ด้วย เพราะเธออยากกลับตอนนี้เมื่อหญิงสาวคิดแล้วก็รู้สึกหงุดหงิดในใจทันที "นังเด็กโง่ ปาวกะน่ะต้องถูกลงโทษแน่ๆ บางทีเขาอาจจะไม่ได้กลับมาอีกแล้ว เธอต้องตายอยู่ในนี้แน่ๆ" เสียงผีสาวเข้ามาอีกครั้ง "ฉันไม่กลัวพวกคุณหรอกนะถึงจะมาแต่เสียงก็เถอะ" หญิงสาวร่างบางหลับหูหลับตาพูด ตุบ! แล้วโทรศัพท์ของเธอหล่นลงบนโต๊ะ ข้างๆ กับโซฟาตัวสีเทาที่เธอนั่งอยู่ "เมื่อกี้มันถูกไฟเผาไปแล้วนี่" ลินารีบกดปุ่มเปิดเครื่องทันทีมันยังใช้การได้อยู่ แถมแบตยังเต็มอีกแต่เมื่อกี้เธอเห็นว่ามันโดนไฟเผ่าไปแล้วทำไมมันยังใช้ได้ปกติล่ะ "ปาวกะ คุณเป็นใครกันแน่" ที่บ้านพ่อแม่ของลินา "ลินา ฟื้นแล้ว" หญิงสาวได้ยินเสียงของแม่ที่ตะโกนดังลั่นบ้าน พร้อมกับเสียงวิ่งโครมครามจากบ้านไม้ชั้นล่างที่กำลังวิ่งขึ้นมาชั้นสอง "ฟื้นแล้วเหรอลูก/ ลินาฟื้นแล้วเหรอ" เสียงของพ่อกับเรย์น้องชายของเธอวิ่งพรวดพราดเข้ามา และเสียงกังสดาลที่แขวนตรงประตูห้องก็ดังขึ้น อาจจะเป็นเพราะน้องชายของเธอวิ่งชนล่ะมั้ง และมันทำให้หญิงสาวได้รู้ว่าเธอกลับมาที่บ้านเกิดของตัวเองแล้ว ลินาค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงโดยมีแม่ของเธอประคองอยู่บวกกับพ่อและเรย์ที่คอยลุ้นกันอยู่รอบๆ เตียงนอนอย่างเอาใจช่วย "ใครพาหนูมาส่งที่นี่คะ" หญิงสาวท่าทางอิดโรยพูดขึ้น "มีผู้ชายพาหนูมา เขาบอกว่า…เขาทำให้หนูเจ็บตัว แถมเขาบอกจะให้แม่เอาเรื่องเขาด้วยนะ" หญิงวัยกลางคนพูดแล้วก้มหน้า "ทำไมคะ" หญิงสาวถามเมื่อเห็นแม่ของเธอก้มหน้าและเงียบไป "ใครจะกล้าไปเอาเรื่องล่ะลินา แค่สบตากับเขา เรย์ยังขนลุกเลย" น้องชายตัวแสบของเธอพูดขึ้นแล้วทำท่าลูบแขนตัวเองขึ้นลงเบาๆ "ผู้ชายที่มาส่งหนูเขาหน้าตาหล่อเหลามากนะ แต่แต่งตัวอย่างกับพวกมาเฟียดูน่ากลัวไม่น่าไว้ใจ แล้วเขามาจีบลูกหรือเปล่า" พ่อของหญิงสาวพูดสมทบขึ้น "เปล่านี่ค่ะพ่อ เขาไม่ได้มาจีบหนูหรอกค่ะ" หญิงสาวส่ายหัวแล้วดันตัวเองลุกขึ้นจากเตียงนอน "หนูขอลงไปเดินเล่นข้างล่างก่อนนะคะ" ลินาก้าวขาลงจากบันไดบ้านไม้ เดินตรงมายังห้องโถงที่มีโทรทัศน์และห้องนั่งเล่น ก่อนจะเปิดประตูเดินออกไปตรงสวนหย่อมหน้าบ้านที่มีดอกคุณนายตื่นสายขึ้นเต็มไปหมดทั่วบริเวณนั้น ปาวกะพาหญิงสาวกลับมาส่งที่บ้านของพ่อกับแม่ของเธอที่ต่างจังหวัดแล้วสินะ บ้านหลังนี้ที่เธออยู่มาตั้งแต่เกิดถึงแม้มันจะดูเก่าไปบ้างแต่ก็คงไว้สวยงามตามแบบบ้านสมัยก่อน "ปาวกะกำลังถูกลงโทษ" ลินาได้ยินเสียงพูดของผีผู้หญิงคนนั้นอีกแล้ว "เขาต้องชดใช้ เธอรู้ไหม เขามาอยู่บนโลกมนุษย์นี้แล้ว" เสียงผีผู้หญิงยังคงพูดอยู่กับหูของเธอไม่หยุด "ฉันไม่รู้ แต่เลิกพูดถึงเขาทีเถอะ" หญิงสาวตะโกนเพราะความรำคาญในชื่อของคนตัวใหญ่แถมใบหน้าหล่อๆ ของชายที่ชื่อปาวกะก็ลอยไปลอยมาเต็มสวนหย่อมไปหมด เมื่อเดินไปได้สักพักจู่ๆ ลินาก็รู้สึกเจ็บและระบมภายในร่างกายจนต้องนั่งลงฟุบกับสนามหญ้าหน้าบ้าน "ทำไมฉันถึงเจ็บอีกล่ะเพราะเขาแน่ๆ ฉันถึงต้องมาเจ็บตัวอีก ปาวกะ…" ลินาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อยหมดเรี่ยวแรง "ลินาๆ เป็นอะไรทำไมมาฟุบนั่งลงตรงนี้" เสียงเรย์น้องชายของลินาที่อายุห่างกันสี่ปี ปีนี้เรย์อายุสิบแปดกำลังจะเข้ามหาวิทยาลัยพอดี ในขณะที่ลินาเองก็กำลังจะเรียนจบปริญญาตรีแต่เรย์ไม่เคยเรียกลินาว่าพี่สักครั้ง เธอเลยคิดว่าความน่าเคารพในตัวของเธอคงไม่มีแล้วสินะ "ไม่เป็นไรหรอก แค่เพลียๆ น่ะ" เรย์พยายามพยุงลินาให้ลุกขึ้น "ก็น่าเพลียอยู่หรอกหลับไปตั้งสามวันสามคืน ทำอย่างกับจะซ้อมตายงั้นแหละ" "นี่ ไอ้น้องบ้ารอพี่หายก่อนเถอะ" หญิงสาวเขกไปที่หัวของเรย์จนเขาร้องเสียงหลง แต่เขาก็ทำอะไรพี่สาวไม่ได้ ได้แต่เดินเกาหัวแกรกๆ เข้าบ้านไป "อะ…อ้าวนี่ ไม่พยุงพี่แล้วเหรอ" "เดินเองสิ ตีขนาดนี้เรย์ไม่สนใจลินาหรอก" เรย์ตะโกนกลับมา แล้วรีบเดินเข้าบ้านไปในทันที ‘สงสัยน้องมันจะโกรธจริงๆ ก็เล่นเขกไปแรงซะขนาดนั้น แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่าพอเรามีคนที่มีค่าอยู่ เรากลับไม่เคยเห็นค่าพอเราจะจากเขาไปจริงๆ กลับต้องเสียใจเพราะเรายังทำดีกับเขาไม่มากพอ และเธอเองก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอีกแล้วล่ะ…'
บทล่าสุด
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 40 จากลาเพื่อเริ่มต้นใหม่ (จบบริบูรณ์)
“ลินาคุยกับใครอ่ะ เปิดประตูเลยนะเรย์ได้ยินเสียงผู้ชาย ถ้าไม่เปิดเรย์จะฟ้องแม่จริงๆ ด้วย” เป็นน้องชายของเธอนั่นเองที่มาเคาะประตู“ขัดจังหวะข้าจริงๆ อยากให้ข้าเผาคนมาเคาะไหม” เขาถามหญิงสาวพร้อมกับเสียงจิปาก“ไม่ได้ค่ะ นั่นมันน้องของหนูนะเขาเพิ่งออกจากโรงพยาบาลน่าสงสารจะตาย”“เรย์ พี่ดูหนังในโทรศัพท์น่ะ มีผู้ชายที่ไหนล่ะ” ลินารีบเปิดประตูออกมา“แล้วไป เรย์คิดว่าแอบพาผู้ชายมาจะฟ้องแม่จริงๆ ด้วย” หญิงสาวรู้ว่าน้องชายของเธอพูดไปแบบนั้นเอง เพราะเธอรู้ดีว่าเขาเป็นห่วงเธอมากแค่ไหนถ้าจะคบกับใครสักคน แบบพี่อาร์มเธอก็เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเขาเป็นลูกคนรวยแล้วเขาก็กลับไปอยู่กับพ่อของเขาแล้วซึ่งก็เป็นเจ้าของบริษัทที่เธอเคยทำอยู่เพราะตอนนี้เธอลาออกจากบริษัทแล้ว แม้อาร์มจะชวนไปทำงานด้วยแค่ไหนเธอเองก็ปฏิเสธเขาอยู่ดีและก็เพราะเธออีกน่ะแหละเรย์ถึงได้จมน้ำ เพราะเขาคิดว่าผู้หญิงที่จมน้ำอยู่ในสระตรงสวนสาธารณะเป็นเธอ จึงกระโดดลงไปช่วยแต่เขาไม่รู้ว่าบ่อนั้นมันลึกแถมยังลึกเป็นขั้นบันไดอีก โชคดีที่พี่อาร์มมาช่วยได้ทันไม่งั้นน้องชายของเธอคงไม่มายืนอยู่ตรงนี้เป็นแน่ แม้เรย์จะบอกว่าอาร์มสามารถไล่ผีไปได้ เธอก็ไม่อยาก
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 39 ขอพรอีกครั้ง
เมื่อลินาเดินออกมาจากห้องผู้ป่วยก็เดินสวนกับอาร์มพอดี ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าขมวดคิ้วเข้าหากัน ก่อนจะพุ่งเข้ากอดเธอในทันทีจนหญิงสาวไม่ทันตั้งตัวเลยเซถลาไปด้านหลังเพราะขนาดตัวของชายหนุ่มที่ใหญ่กว่าเธอมาก“ลินา ไปไหนมาพี่แทบจะบ้าตายแล้วรู้บ้างไหม พี่จะตายอยู่แล้ว” ชายหนุ่มสวมกอดเธอจนแน่นพร้อมกับร้องไห้ ใช่แล้วเขาร้องไห้“พี่อาร์ม” เธอเรียกเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน“ไม่เป็นอะไรใช่ไหม ขอบคุณนะขอบคุณที่กลับมา” เขาใช้สองมือจับลูบผมของเธอขึ้นลงแล้วจูบไปที่หน้าผากของหญิงสาวอย่างลืมตัวและสวมกอดร่างเล็กอีกครั้งจนเธอแทบหายใจไม่ออก“พี่อาร์ม หนูกลับมาแล้วแต่พี่จูบหนูทำไมคะ” หญิงสาวผลักเขาออกในทันที“พี่ขอโทษ พี่ดีใจไปหน่อย” ชายหนุ่มเกาท้ายทอยอย่างเขินอายเมื่อกี้เขาเล่นใหญ่เกินไปหรือเปล่านะ“ลินา เป็นแฟนกับพี่ไหม เรามาคบกันเถอะนะ” ชายหนุ่มที่เดินนำเธอไปนิดหน่อยหยุดดักเธอไว้และสารภาพความในใจทั้งหมดที่มี เพราะเขาจะไม่ปล่อยโอกาสนี้หลุดมือไปอีกแล้ว“คะ” หญิงสาวยังงงๆ“พี่รักลินานะ เป็นแฟนกับพี่ได้ไหมให้โอกาสผู้ชายคนนี้ได้ดูแลเธอได้ไหม” ชายหนุ่มที่ยืนรอฟังคำตอบจากหญิงสาวก้าวเข้ามาใกล้หญิงสาวจนห่างกันแค่คืบ
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 38 รับข่าวร้าย
แผ่นกระดาษลอยลงมาจากท้องฟ้าและกลายเป็นผืนผ้าที่ไม่มีตัวอักษรตกมาอยู่ในมือของเจ้าของในทันทีที่เขาแบมือรับ“เทพเจ้าเล่ห์ ทำให้มนตร์ข้าเสื่อมจนได้สินะ” เขาขย้ำผืนผ้านั้นและปาลงไปกับพื้น“จะให้ข้าทำอย่างไรต่อดีคะท่านธารา” นางรับใช้ของธารายืนก้มหน้าพร้อมฟังคำสั่งของเจ้านายอย่างจงรักภักดี“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เจ้าคอยดูเถอะผลที่ตามมาจะทำให้เจ้าปาวกะถึงกับกระอักเลือดตายเลยทีเดียว ฮึๆ”ที่โรงพยาบาล“อาการของพ่อไม่ดีเลยเรย์ ฮือๆ” เสียงร่ำไห้ของแม่ที่นั่งเอามือปิดหน้าร้องไห้เมื่อลูกชายของเธอมาถึง“พ่อต้องไม่เป็นอะไรครับแม่ หมอต้องช่วยพ่อได้แน่ๆ” เรย์นั่งสวมกอดแม่ของตนเองที่ร้องไห้ดูเหมือนใจจะขาดเสียให้ได้เขาเองก็ไม่ต่างกันแถมพี่สาวของเขายังมาหายตัวไปอย่างปริศนาอีก“แล้วลินาล่ะลูก กลับมาหรือยัง” คนเป็นแม่ถามลูกชายเมื่อเห็นว่าไม่ได้มาพร้อมกัน“เออ…ลินาติดงานไปต่างจังหวัดกำลังจะมาครับ” เรย์ตอบไปอย่างนั้นเพราะไม่อยากให้แม่ของเขาต้องคอยเป็นห่วงลินาไปด้วย แล้วถ้าพี่สาวกลับมาไม่ทันเขาจะตอบแม่ว่าอย่างไรดีจนผ่านไปสองชั่วโมงที่สองแม่ลูกกลับต้องมาพบกับข่าวร้าย พ่อเสียชีวิตแล้วด้วยอาการหัวใจวาย เหมือนดั่
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 37 ทำให้มนตร์เสื่อม
ชายหนุ่มร่างสูงอุ้มหญิงสาวมายังเตียงนอนของเขาแล้วค่อยๆ วางนางลงอย่างช้าๆ อย่างทะนุถนอมฝ่ามือหนาค่อยๆ เขี่ยแก้มของนางอย่างหวงแหนเพียงแค่คิดว่าคนที่อยู่ตรงนี้ไม่ใช่เขาแต่เป็นคนอื่นเขาก็รู้สึกอึดอัดและอยากจะเผาทุกคนให้มอดไหม้ที่บังอาจเข้ามาใกล้มนุษย์ตัวเล็กๆ แบบนี้“ข้าคงตกหลุมรักเจ้าจริงๆ ลินา” เขาค่อยๆ ถอดเสื้อของตัวเองออกและก้มลงประทับริมฝีปากไปที่เรียวปากสวยของหญิงสาวที่นอนหลับใหลไม่ได้สติ“อือ” หญิงสาวที่ถูกเขาจูบพูดอู้อี้ในลำคอเมื่อชายหนุ่มสอดแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวานของหญิงสาว“ข้าทำผิดอย่างมหันต์ลินา ข้าถึงถูกลงโทษอย่างนี้” เขาพูดพร้อมกับค่อยๆ ดันตัวเองขึ้นมาจากริมฝีปากอวบอิ่มของหญิงสาวและนี่เป็นครั้งแรกที่เขาก้าวล้ำเธอมากขนาดนี้“คุณ” ลินาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ“ข้ากำลังมีกิเลสกับเจ้า ข้ามีความรู้สึกแปลกๆ อยู่ภายในตัวของข้า” ปาวกะพูดพร้อมกับก้มลงไปจูบหญิงสาวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ลินาที่นอนอยู่กลับโอบกอดต้นคอที่แข็งแรงของเขาเอาไว้ราวกับว่ากลัวเขาจะหนีหายไป“เจ้ากำลังเล่นกับไฟอยู่…รู้ไหม” เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าพูดกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวที่กำลังโอบรั้งต้นคอแข็งแรงให้ก้มหน
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 36 กลับมาที่นี่อีกครั้ง
เช้าวันใหม่ที่บริษัทที่ลินาทำงานอยู่ชายหนุ่มร่างสูงหุ่นนายแบบที่กำลังถูกช่างแต่งหน้ารุมล้อมอยู่เพราะว่าเขามีถ่ายแบบหลายชุดกับการออกนิตยสารเล่มใหม่เพื่อขอบคุณแฟนคลับพร้อมแจกลายเซ็นในงานมีตติ้งของอินคาหญิงสาวร่างเล็กที่กำลังยุ่งกับการทำงานอยู่หันไปมองอินคาด้วยแววตาที่ชื่นชมเขา ไม่คิดว่าเขาจะมาไกลขนาดนี้แต่แปลกที่หัวใจของลินาไม่ได้เต้นแรงเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ในทางกลับกันเธอกลับรู้สึกหัวใจพองโตเมื่อนึกถึงอ้อมกอดที่อบอุ่นของปาวกะและรสจูบที่เทพอย่างเขามอบให้แม้ว่ามันจะไม่ได้เกิดจากความรักก็ไม่เป็นไร ก็เขาเป็นเทพเย็นชานี่เนอะ เพียงแค่คิดแบบนี้ก็ทำให้หญิงสาวเผลอยิ้มออกมา แต่รู้ไหมว่าการกระทำของเธออยู่ในสายตาของธาราตลอด ใช่แล้วเขาตามเธอไปทุกหนทุกแห่งเพื่อกดดันปาวกะให้ดึงคัมภีร์ออกมาจากตัวของเธอเองยังไงล่ะ“เทพที่มีกิเลสกับมนุษย์สุดท้ายก็ต้องจบชีวิตตนเองและสูญสลายไปเป็นเถ้าธุลีตลอดกาลสินะ งั้นข้าจะช่วยให้เจ้ารีบหายไปแล้วกันเจ้าเทพแห่งไฟ” เมื่อคิดดังนั้นธารากับร่ายมนตร์ไปที่หญิงสาวที่กำลังยุ่งกับงานตรงหน้า จู่ๆ เธอก็เกิดล้มลงหมดสติไปในทันที แล้วตัวที่เย็นเฉียบราวกับน้ำแข็งของหญิงสาวกลับถูกอุ้มข
ปาวกะ เทพแห่งไฟ ตอนที่ 35 ใครหึง
“คุณจ้องหนูทำไมคะ” ลินาถามปาวกะเมื่อเขายังคงมองเธอไม่ละสายตา“เพราะเจ้าขี้เหร่ไง ข้าเลยสงสัยว่าทำไมชายผู้นั้นถึงมาวนเวียนแต่กับเจ้า” ปาวกะพูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ๆ หญิงสาวที่กำลังเดินไปซื้อข้าวกล่องมาทานเพราะเธอยังไม่อยากกินขนมที่เขาซื้อมาให้“ใครคะ”“นั่นไง” ปาวกะพูดเมื่อเห็นชายหนุ่มที่เขากำลังพูดถึงเดินเข้ามาใกล้ลินา“ลินามาซื้อข้าวเหรอ มากินในร้านด้วยกันไหม” อาร์มเดินเข้ามาทักทายเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้มราวกับดีใจที่ได้พบเธอแบบนี้ แต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อเขาเห็นปาวกะก้าวขามายืนอยู่ข้างๆ ลินาแบบแขนแนบชิดกัน“ได้ค่ะพี่” เธอตอบรับทันทีเพราะว่าหญิงสาวอยากจะรู้ว่าปาวกะที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอนั้นจะมีอาการเป็นอย่างไร“ไหนเจ้าบอกว่าจะกลับไปกินที่ห้องกับข้าไง” เขาโอบไหล่ของหญิงสาวราวกับมนุษย์ที่หึงหวงคนรักของตัวเองอยู่“คุณบอกไม่ชอบกินของพวกนี้นี่คะ” เธอหันไปว่าเขาจนปาวกะถึงกับขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อหญิงสาวขัดใจเขาเวลาอยู่ต่อหน้าของมนุษย์ที่เขาไม่ชอบหน้าสักเท่าไหร่“ก็ได้ งั้นเจ้ากินที่นี่เลย” ปาวกะไม่พูดเปล่ากับเดินนำเข้าไปในร้านและลินากับอาร์มก็ตามเข้าไปนั่งด้วย ตลอดเวลาที่ทั้งสองทานอาหารกัน ปาวกะสังเก
