เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 379
บทล่าสุด
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1196
เพียะ!อู๋อิงฉยงสะบัดมือตบลงบนหน้าหลี่ซินหลาน แล้วกัดฟันคำรามด้วยความโกรธว่า “ยังไม่พูดความจริงอีก! ใครอยู่ข้างในกันแน่!”เมื่อเห็นว่าดวงตาของอู๋อิงฉยงแดงก่ำ หลี่ซินหลานก็หวาดกลัวอย่างที่สุดและกล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ “คือ... คือฉู่เฉิน!”“อะไรนะ!”เมื่อได้ยินคำว่าฉู่เฉินสองคำ อู๋อิงฉยงรู้สึกเหมือนโลกตรงหน้ามืดลง แทบจะเป็นลมลงไปในทันทีตอนที่ฉู่เฉินมาที่บ้านในวันนั้น เขาก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากล ในตอนแรกเขายังสงสัยว่าหลี่ซินหลานและฉู่เฉินจะแอบกุ๊กกิ๊กกัน แต่ไม่คิดเลยว่าเป้าหมายของฉู่เฉินคืออู๋เพ่ยเพ่ย!“ใครก็ได้ ใครก็ได้!”อู๋อิงฉยงตะโกนเสียงแหบแห้ง ในไม่ช้าก็มีบอดี้การ์ดของตระกูลอู๋หลายสิบคนก็ทยอยมารวมตัวกันเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่วุ่นวายในโถงทางเดิน รวมถึงเสียงคำรามด้วยความโกรธของอู๋อิงฉยง อู๋อิงเทียนก็แอบมองผ่านช่องประตู เหงื่อเย็นไหลออกมาทันที เพียงเห็นบอดี้การ์ดกว่าสามสิบคนของตระกูลอู๋ล้อมห้องของอู๋เพ่ยเพ่ยไว้อย่างแน่นหนาคราวนี้แย่แล้ว!ถ้าฉู่เฉินถูกจับและทรมานอย่างหนัก แม้แต่เรื่องที่อู๋ตี๋ไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของอู๋อิงฉยงก็คงสารภาพออกมาแน่ แล้วอู๋อิงเทียนก็จะจ
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1195
“หลี่ซินหลาน? คุณออกมาจากห้องของเพ่ยเพ่ยได้ยังไง?” อู๋อิงฉยงขมวดคิ้ว มองหลี่ซินหลานที่ทำหน้าลนลานอย่างพิจารณาหลี่ซินหลานกับอู๋เพ่ยเพ่ยไม่ถูกกันมาตลอด ถึงขนาดใช้คำว่าเข้ากันไม่ได้เหมือนน้ำกับไฟ วันนี้พระอาทิตย์ขึ้นจากทางตะวันตกได้อย่างไร หลี่ซินหลานถึงได้ห่วงใยอู๋เพ่ยเพ่ยขึ้นมา? “เอ่อ...คือว่าฉันเห็นว่าวันนี้เพ่ยเพ่ยดูไม่ค่อยสบาย ดังนั้นก็...ก็เลยแวะมาดู ทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกันนี่นา ไม่มีเรื่องอะไรที่ต้องโกรธกันข้ามคืนหรอก”หลี่ซินหลานร้อนตัวมาก ตอนนี้เธอเครียดสุด ๆ ขอเพียงอู๋อิงฉยงเดินมาถึงหน้าประตูก็จะได้ยินเสียงผิดปกติจากในห้อง เมื่อความแตกขึ้นมา เธอก็จบสิ้นแล้ว!“โอ้? เกิดอะไรขึ้น เพ่ยเพ่ยเป็นยังไงบ้าง?”อู๋อิงฉยงเดินไปทางห้องของอู๋เพ่ยเพ่ย หลี่ซินหลานรีบเข้าไปรับแล้วควงแขนของอู๋อิงฉยง ก่อนจะเอ่ยห้ามไว้ว่า “ไม่เป็นไรแล้วค่ะ เพ่ยเพ่ยแค่เหนื่อย อย่าไปรบกวนเธอเลยดีกว่า ให้เธอนอนสักพักก็โอเคแล้วค่ะ” อู๋อิงฉยงขมวดคิ้วเล็กน้อย คิดไปคิดมาก็ล้มเลิกความคิดที่จะไปดูดีกว่าถึงอย่างไรอู๋เพ่ยเพ่ยก็เป็นสาววัยยี่สิบกว่าแล้ว แถมยังมีนิสัยชอบนอนเปลือยกาย ถ้าเกิดเจอเข้า เขาที่เป็นพ่อก็ร
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1194
อู๋อิงเทียนเข้าใจทันที เขาย่องออกมาจากห้องแต่งตัว แล้วเดินไปทางห้องหนังสือชั้นสองนี่เป็นแผนที่เขากับหลี่ซินหลานหารือกันไว้เมื่อช่วงบ่าย ถ้าเกิดมีเสียงผิดปกติอะไรดังออกมาจากในห้องของอู๋เพ่ยเพ่ย มีอู๋อิงเทียนอยู่ข้างกายรั้งอู๋อิงฉยงไว้ คืนนี้ก็ไม่น่าเกิดเรื่องใหญ่อะไร! พอเห็นอู๋อิ๋งเทียนเดินจากไปแล้ว หลี่ซินหลานถึงค่อยล้วงโทรศัพท์ออกมาโทรไปหาฉู่เฉิน เล่าสถานการณ์ทางนี้ให้ฟังสั้น ๆ ฉู่เฉินก็วางสายหลี่ซินหลานเก็บโทรศัพท์ จัดเสื้อผ้ากระโปรงให้เรียบร้อย จากนั้นก็มาที่หน้าประตูห้องของอู๋เพ่ยเพ่ยอย่างระมัดระวัง แนบหูฟังความเคลื่อนไหวด้านในถึงแม้ตอนนี้อู๋เพ่ยเพ่ยยังอยู่ในสภาพตบมือข้างเดียวไม่ดัง แต่เสียงด้านในดูควบคุมไม่อยู่นิดหน่อยแล้ว นี่ถ้าอีกเดี๋ยวฉู่เฉินมาถึงแล้ว ยังจะไหวอีกเหรอ?แต่ในขณะที่หลี่ซินหลานกำลังหนักใจ โทรศัพท์ที่อยู่ข้างมือพลันดังขึ้นมา ทำเอาหลี่ซินหลานตกใจจนสะดุ้ง เกือบจะกรีดร้องออกมา“คุณทำฉันตกใจแทบตาย ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่า อย่าโทรมา ให้มาชั้นสองเงียบ ๆ...” ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ มือใหญ่ที่แข็งแรงทรงพลังข้างหนึ่งก็ตบสะโพกของเธอหนัก ๆเสียงเพี้ยะดังกังวาน เสีย
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1193
จะมารับของด้วยตัวเองถึงที่?นั่นหมายความว่าฉู่เฉินจะเอาอู๋เพ่ยเพ่ยในบ้านตระกูลอู่ไม่ใช่หรือ?!นี่แม่งบ้าระห่ำเกินไปแล้ว ตื่นเต้นเกินไปแล้วมั้ง?“คือว่า... คุณฉู่คะ วันนี้คนของตระกูลอู๋ ฉันหมายถึงอู๋อิงฉยงก็อยู่ที่บ้าน นะ...นี่จะสะดวกเหรอคะ?” เสียงของหลี่ซินหลานสั่นเทาเล็กน้อย“มีอะไรไม่สะดวกครับ? พอถึงเวลาคุณแค่โทรแจ้งผมก็พอ!”ฉู่เฉินพูดจบก็วางสายทันที.....เมื่อได้ยินเสียงสายไม่ว่างในโทรศัพท์ หลี่ซินหลานก็ตกใจกลัวจนหน้าซีดเผือด ริมฝีปากสั่นระริกเล็กน้อย ผ่านไปครู่ใหญ่แล้วก็ยังตั้งสติกลับมาไม่ได้“เป็นไงบ้าง เขาว่ายังไง?”เวลานี้เอง อู๋อิงเทียนก็เข้ามาโอบเอวบางของหลี่ซินหลานอย่างร้อนอกร้อนใจ“ไสหัวไป!”เมื่อสัมผัสได้ว่ามือของอู๋อิงเทียนเริ่มซุกซนอีกครั้ง หลี่ซินหลานก็ผลักอู๋อิงเทียนออก ก่อนจะพูดด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกว่า “เมื่อกี้ฉู่เฉินบอกว่า เขาจะ...เขาจะมารับของถึงที่!”หา?อู๋อิงเทียนได้ยินคำกล่าวก็อึ้งไปชั่วขณะนี่ฉู่เฉินตั้งใจจะเล่นหนังไซไฟฟอร์มยักษ์ระเบิดตูมตามในคฤหาสน์ตระกูลอู๋ของพวกเขาหรือไง? “ไอ้คนแซ่ฉู่ไม่กลัวโดนฟ้าผ่าหรือไง!”อู๋อิงเทียนโกร
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1192
.....ชั่วขณะหนึ่ง ข่าวการล่มสลายของสำนักชิงอวิ๋นก็แพร่กระจายไปทั่วภูเขาคุนหลุน ถึงขนาดที่เขตศักดิ์สิทธิ์อีกสามแห่งก็ได้รับข่าวอันน่าตกตะลึงนี้ด้วยเริ่มแรก ฉู่เฉินส่งคนไปยึดเขตอิทธิพลของสำนักชิงอวิ๋นก็ยังโดนคนมากมายวิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรง แต่ภายใต้แรงกดดันสูงจากเทพสังหารกับหลินเจี้ยนเฟิง สำนักที่ละโมบในดินแดนของสำนักชิงอวิ๋นเหล่านั้นล้วนล้มเลิกความคิดนี้ภายในเวลาสองชั่วโมงสั้น ๆ ข่าวก็แพร่ไปถึงสำนักซ่างชิง! เมื่อเซวียนหยวนหัวได้รับรายงานลับก็อดสูดลมหายใจเย็นเยียบไม่ได้ รีบถือคลิปวิดีโอเหตุการณ์ที่ลูกน้องอัดไว้ วิ่งเข้าไปในห้องหนังสือของเจ้าสำนักเซวียนหยวนหงเลี่ย“พ่อ เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ฉู่เฉินกวาดล้างสำนักชิงอวิ๋นแล้ว แถมยังส่งคนไปยึดครองดินแดนของสำนักชิงอวิ๋นด้วยครับ!”เซวียนหยวนหัวพูดพลางฉายคลิปต่อสู้ที่บันทึกไว้ในเหตุการณ์ตรงหน้าเซวียนหยวนหงเลี่ยเซวียนหยวนหงเลี่ยดูไปพลางขมวดคิ้วไปพลาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งฉากที่ฉู่เฉินทะลวงระดับติดต่อกัน และโดนโจมตีสังหารอย่างต่อเนื่อง แต่สุดท้ายกลับกำจัดสำนักชิงอวิ๋นโดยที่ไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย เซวียนหยวนหงเลี่ยถึงขนาดสูดลมหายใจเย็น
ปีศาจหมอเจ้าเสน่ห บทที่ 1191
“ค่ายกลกระบี่ชิงอวิ๋นก็แค่นี้เอง!” ฉู่เฉินเอามือข้างหนึ่งไพล่หลัง ไม่ขยับเท้าสักก้าวตั้งแต่ต้นจนจบ!“นี่มันวิชาเต๋าอะไรกัน? แก....เป็นไปได้ยังไง...” ผู้อาวุโสเจ็ดเอามือกุมอก คลานขึ้นมาจากพื้นด้วยสีหน้ายากเย็นแสนเข็ญ “คนตายไม่จำเป็นต้องรู้มากขนาดนั้นหรอก!”ฉู่เฉินพลันดีดนิ้วหนึ่งที ดอกบัวโลหิตก็ปรากฏขึ้นใต้เท้าของผู้อาวุโสเจ็ด หนามแหลมที่คมราวกับมีดทิ่มแทงเข้าไปในหน้าอกของผู้อาวุโสเจ็ดทันที! พรวด!เลือดสาดกระเซ็น ผู้อาวุโสเจ็ดถูกดูดจนกลายเป็นมนุษย์แห้งเหี่ยวในชั่วพริบตา! จากนั้นไม่นาน ดอกบัวแดงนับไม่ถ้วนก็ผลิบานไปทั่วทั้งภูเขา ลูกศิษย์สำนักชิงอวิ๋นที่มากมายเกินกว่าจะนับไหวพากันกลายเป็นศพแห้งเหี่ยวท่ามกลางเสียงกรีดร้องโหยหวน!เมื่อเห็นภาพเบื้องหน้ากับตา ผู้อาวุโสหกคนที่เหลือล้วนตะลึงงันไปแล้ว! นี่มันทะเลมายาบัวสีชาดอย่างแน่นอน!ต่อให้เป็นคนของสำนักเทียนเยว่ก็ไม่มีทางใช้ดอกบัวแดงสีโลหิตดูดพลังวิญญาณในร่างทุกคนจนแห้งเหือดทั้งหมดเพื่อนำมาใช้เองแบบฉู่เฉินหรอก!ไม่แปลกใจเลยที่ฉู่เฉินจะแข็งแกร่งขนาดนี้!ขอเพียงเป็นคนที่เคยประมือกับฉู่เฉินล้วนกลายเป็นปุ๋ยของฉู่เฉินเกือบทุกคน
