บทที่ 16 โจวอี้หมิงเป็นคนฆ่าหมูป่า

หมูป่าที่ โจวอี้หมิงฆ่านั้นเดิมทีมันเกือบจะตายแล้ว แต่เมื่อมันมองเห็นโจวอี้หมิงวิ่งเข้ามาหามัน ความปรารถนาอันแรงกล้าของหมูป่าที่จะมีชีวิตรอดทำให้มันฟื้นคืนพลังชีวิตขึ้นมาได้ทันที พยายามดิ้นรนที่จะยืนขึ้น

โจวอี้หมิงพกเคียวติดตัวไปด้วยเขาหยิบเคียวออกมาแล้วยกขึ้นสูง ตอนที่เขากวัดแกว่งเคียวในมือก็มีเสียงหวีดหวิวของลม

ขณะที่เขาเกือบจะสับเคียวลงบนหมูป่าเขาก็พูดโดยไม่เงยหน้าขึ้นมาว่า "อย่ามอง"

หลินมู่อิงสวยเกินไป เด็กสาวที่บริสุทธิ์เช่นนี้ไม่เหมาะที่จะเห็นภาพเลือดสาดเช่นนี้

เขาได้ยินเสียงเพียงเบาๆ “อืม” ดังมาจากไม่ไกล โจวอี้หมิง โบกเคียวอีกครั้ง ขนหมูป่ามีความหนามาก และเนื่องจากมันเดินทางไปบนภูเขาตลอดทั้งปี ขนจึงปนเปื้อนโคลนจำนวนมาก และแข็งขึ้น ชาวนาธรรมดาไม่อาจฝ่าแนวป้องกันหมูป่าได้จริงๆ

แต่เมื่อเคียวของของโจวอี้หมิงตกลงมา เลือดก็ไหลออกมาจากคอหมูป่าทันที ร่างหมูป่าสั่นอย่างรุนแรงอยู่สองสามครั้งก่อนจะสงบลงช้าๆ

โจวอี้หมิง หยิบหญ้าแห้งจำนวนหนึ่งมาไว้ใกล้ ๆ แล้วเช็ดเคียวของเขาที่ยังมีเลือดหยดอยู่ จากนั้นเขาก็ใช้แขนเสื้อเช็ดเลือดที่กระเซ็นบนใบหน้าของเขา

ฉากนี้น่าจะทำให้เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ตกใจกลัวอย่างเห็นได้ชัด และโจวอี้หมิงก็ไม่กล้าที่จะเปิดเผยหน้าของเขาต่อหน้าผู้หญิงตัวเล็กๆ เลยด้วยซ้ำ เขาเกรงว่าเธอจะกลัว แล้วเขาก็ได้ยินเสียงถอนหายใจที่ข้างๆหูของเขา

"คุณเก่งมาก หากไม่มีคุณวันนี้ฉันแคงแย่แน่ๆ ขอบคุณมากค่ะ" หลังจากที่หลินมู่อิงพยักหน้า เธอก็ยังไม่หันหน้าออกไปมองตรงนั้น แต่ดวงตาของเขากลับจ้องไปที่โจวอี้หมิงอย่างจริงจัง

ขณะที่โจวอี้หมิงเคลื่อนไหวในตอนนี้ แขนของเขาตึงและมีกล้ามเนื้อที่สมบูรณ์แบบ เขาเหวี่ยงเคียวอย่างเด็ดขาดโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย หลินมู่อิงชื่นชอบมันมาก

การปรากฏตัวของโจวอี้หมิงทำให้ หลินมู่อิง รู้สึกปลอดภัยอย่างยิ่งเธอรักเขามาก เมื่อได้ยินสิ่งนี้โจวอี้หมิงก็แอบเบนสายตาไปที่หลินมู่อิง

แต่เมื่อเขาสบตากับดวงตาที่ตื่นเต้นและชื่นชมของหลินมู่อิง ก็พบว่าเธอไม่มีความกลัวหรือความหวาดผวาในดวงตาของเธอเลย ทำให้หูของเขากลายเป็นสีแดงอีกครั้ง

โจวอี้หมิงขึ้นภูเขาไปล่าสัตว์บ่อยๆ ดังนั้นเขาจึงพกเชือกติดตัวไปด้วย เมื่อเห็นว่าเขาต้องการที่จะมัดหมูป่าไว้หลินมู่อิงจึงริเริ่มก้าวไปข้างหน้าเพื่อเข้าไปช่วยเหลือ

“อย่ามาที่นี่ มันสกปรก” โจวอี้หมิงหยุดเธอเอาไว้

“มันไม่ได้สกปรก” หลินมู่อิง ก้าวไปข้างหน้า หยิบเชือกจากมือของโจวอี้หมิงและส่งสัญญาณให้เขาด้วยสายตาของเธอให้ยกขาทั้งสี่ของหมูป่าขึ้นเล็กน้อย

หลินมู่อิงใช้เชือกพันรอบขาหมูป่าทั้งสี่ขาหลาย ๆ ครั้ง แล้วจึงผูกปมขาหมูที่กีบหมูไว้ ปมขาหมู หรือเรียกอีกอย่างว่า ปมห่วงคู่ จะเป็นปมที่ยิ่งดิ้นรนก็จะยิ่งแน่นขึ้น เป็นวิธีการผูกปมที่โจวอี้หมิงเคยฝึกฝนเมื่อครั้งที่เขาฝึกอยู่ในกองทัพ

ตลอดเวลาที่เขาอยู่ในหมู่บ้านหลี่เจียโจวอี้หมิงไม่เคยเห็นใครที่สามารถผูกปมแบบนี้ได้ เด็กสาวที่อ่อนแอและบอบบางคนนี้จะรู้ได้อย่างไรว่าต้องผูกปมอย่างไรแบบนี้

แม้ว่าหมูป่าจะตายไปแล้วและจะไม่ดิ้นรน แต่การผูกปมด้วยวิธีนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดาและแทบไม่มีใครรู้จักด้วยซ้ำ

“หมูป่าตัวนี้...” โจวอี้หมิงกำลังจะพูดก็ได้ยินเสียงชาวบ้านดังมาจากด้านหลังและชาวบ้านก็มากันทีละคน

ที่จริงแล้วโจวอี้หมิงต้องการบอกหลินมู่อิงว่าว่าหมูป่าตัวนี้เป็นของเธอ แต่เสียงร้องของหมูป่าดังเกินไปจนดึงดูดความสนใจของชาวบ้านจึงต้องส่งมอบให้ทีมจัดการต่อไป

มิฉะนั้น หากขายหมูป่าตัวดังกล่าวเป็นการส่วนตัว ก็จะขายได้ในราคามากกว่าหนึ่งร้อยหยวนหรืออาจจะน้อยกว่าสองร้อยหยวนไม่เท่าไหร่

ก่อนที่เขาจะบอกหญิงสาวตัวน้อยได้ ชาวบ้านก็มาถึงแล้ว สิ่งแรกที่ชาวบ้านเห็นคือเลือดบนร่างกายของโจวอี้หมิง และคราบเลือดบนใบหน้าของเขาที่ยังไม่ได้ถูกทำความสะอาด

จากนั้นพวกเขาก็เห็นหลินมู่อิง เยาวชนที่ได้รับการศึกษาที่เพิ่งมาใหม่ ยืนอยู่ข้างๆ โจวอี้หมิง แล้วเมื่อสายตาพวกเขาหันไปมองหมูป่าที่ถูกฆ่าและมัดไว้กับพื้น พวกเขาก็ไม่อาจระงับรอยยิ้มบนใบหน้าของตนได้

ในวันธรรมดา เราจะกินเนื้อสัตว์ได้เฉพาะช่วงตรุษจีน แต่ตอนนี้ ต่อหน้าทุกคน เราก็มีโอกาสได้แบ่งปันเนื้อสัตว์กันอีกครั้ง ถ้าเป็นเหยื่อเล็กๆ เช่น ไก่ฟ้า หรือกระต่าย ใครยิงได้ก็เป็นของคนนั้น

อย่างไรก็ตาม สำหรับเหยื่อขนาดใหญ่เช่นหมูป่าและกวางโร ไม่ว่าใครจะฆ่าพวกมัน พวกมันจะต้องถูกส่งมอบให้กับกองพลและแบ่งให้กับทั้งกองพล

เป็นกิจกรรมที่น่ายินดีอย่างยิ่ง ผู้ที่เฝ้าดูต่างมีความสุขมากเมื่อได้มองดูหมูป่าจนแทบจะยิ้มออกมา

“นี่…”

หลี่เอ้อร์โกวก้าวไปข้างหน้าและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง หลินมู่อิงกระโดดออกมา ชี้ไปที่โจวอี้หมิงและพูดเสียงดังขึ้น

“สหายโจวอี้หมิงฆ่าหมูป่าตัวนี้!”

โจวอี้หมิงถึงกับตกตะลึง เขาไม่คิดว่าหญิงสาวตัวน้อยที่งดงามคนนี้จะพูดออกมาเช่นนี้ถึงแม้ว่าสุดท้ายแล้วเป็นเขาที่ฆ่าหมูป่าแต่ตอนที่เขามาถึงหมูป่าบาดเจ็ยสาหัสและหายใจรวยรินต่อให้เขาไม่ฆ่ามันมันก็จะตายไปเองอยู่ดี

แต่เขาก็ไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม เขาจะกล้าบอกทุกคนได้ไหมว่าหมูป่าฆ่าตัวตายเพราะมันบ้าคลั่งแล้วบังเอิญมาเจอเข้ากับหญิงสาวตัวน้อย? จากนั้นมันก็วิ่งไปชนต้นไม้

ลืมมันไปเถอะในเมื่อเธอพูดว่าเขาฆ่ามัน ดังนั้นเขาก็เป็นคนฆ่าหมูป่า โจวอี้หมิง ไม่ได้ปฏิเสธ เมื่อถูกขัดจังหวะโดยหลินมู่อิง หลี่เอ้อร์โกวก็รู้สึกสับสนไปชั่วขณะ

“ อะไรอีกล่ะ ที่นี่มีแค่คุณกับพี่อี้หมิงของฉันเท่านั้น ถ้าไม่ใช่คุณที่ฆ่ามัน ก็ต้องเป็นพี่อี้หมิงของฉันที่ฆ่ามันแน่ๆ เป็นไปได้ไหมว่าหมูป่าฆ่าตัวตาย” หลังจากพูดสิ่งนี้แล้ว หลี่เอ๋อโกวก็ยิ้ม เขาคิดว่าเขาเป็นคนตลกมาก

โจวอี้หมิงเหลือบมอง หลี่เอ้อร์โกว และอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วขึ้น เด็กคนนี้เก่งเรื่องวิเคราะห์มาก แต่คราวหน้าเขาไม่ควรวิเคราะห์อะไรอีก

"ลูกชายคนที่สองของตระกูลโจว คุณสุดยอดมาก!!" ป้าที่มาถึงก็อดถอนหายใจไม่ได้

การฆ่าหมูป่าเพียงลำพังเป็นเรื่องที่น่าทึ่งจริงๆ ในหมู่บ้านแห่งนี้ไม่มีเด็กคนไหนที่กล้าหาญเท่ากับโจวอี้หมิง

หากภูมิหลังครอบครัวของเขาไม่แย่ ด้วยรูปร่างหน้าตา และความแข็งแกร่งของเขา สาว ๆ หลายคนคงอยากจะแต่งงานกับเขา น่าเสียดายจริงๆ ชายหนุ่มคนนี้

“พี่อี้หมิง! พี่กล้าหาญมาก!”

“ตอนนี้ชาวบ้านก็สามารถแบ่งเนื้อกันได้อีกครั้งแล้ว”

ชาวบ้านทุกคนต่างมีสีหน้ามีความสุขเมื่อเห็นหมูป่า เซี่ยฮุ่ยเหมยมาหาหลินมู่อิงและถามเธอว่าเธอโอเคไหมและเธอกลัวหรือเปล่า หลินมู่อิงโบกมือบอกว่าเธอสบายดีและขอให้เธอไม่ต้องกังวล

จากนั้น เซี่ยฮุ่ยเหมยจึงรู้สึกโล่งใจและบอกว่าเธอจะไม่ปล่อยให้หลินมู่อิงไปที่ภูเขาเพียงลำพังอีกต่อไป เพราะมันอันตรายเกินไป หลินมู่อิงหัวเราะและเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่เข้าไปในภูเขา ในชีวิตนี้ไม่อาจไม่ยอมขึ้นภูเขาไปคนเดียวได้ เมื่อมีคนมามากมายเช่นนี้ โจวอี้หมิงก็ไม่จำเป็นต้องแบกหมูป่าลงภูเขาอีกต่อไป

อย่างไรก็ตาม มันจะถูกส่งต่อไปยังทีมและเราทุกคนจะแบ่งปันมัน ดังนั้น เราควรปล่อยให้คนอื่นๆ มีส่วนร่วมในความพยายามของพวกเขาด้วย

โจวอี้หมิง รู้สึกว่ามันน่าเสียดายเล็กน้อย ถ้ามันไม่มีเสียงดังขนาดนั้น และดึงดูดผู้คนได้มากมาย หมูป่าคงถูกขายได้เงินเป็นจำนวนมาก เด็กสาวคงจะร่ำรวยและไม่ต้องทำงานหนักเพื่อรับคะแนนงาน

ทันทีที่พวกเขามาถึงเชิงเขา หลี่จินเป่า ลูกชายคนเล็กของหัวหน้าหมู่บ้านก็รออยู่ข้างนอก เมื่อเขาได้ยินเสียงนั้น เขาไม่มีความตั้งใจที่จะเข้าไปเลย

อะไรก็ตามที่ส่งเสียงดังขนาดนั้นคงเป็นอันตราย เขาไม่ได้ต้องการมาที่นี่เพื่อปกป้องเยาวชนที่ได้รับการศึกษา เขาแค่อยากจะจีบสาวๆ เท่านั้น

หลังจากที่เห็นหลินมู่อิงอยู่ในฝูงชน หัวใจของหลี่จินเป่าก็เริ่มเต้นอีกครั้ง

“สาวน้อยคนนี้โอ้! สวยมากเลยจริงๆ! ดูสวยงามมากจริงๆ” หลี่จินเป่ายังคงมีความคิดที่ไม่ดีกับหลินมู่อิง