Share

บทที่ 23 คุณไม่ฉันเหรอ?

last update Terakhir Diperbarui: 2025-05-09 06:00:57

โจวอี้หมิงรู้สึกตกตะลึงในตอนนี้  ในครอบครัวนี้ไม่มีใครรู้เรื่องความเจ็บป่วยของแม่มากกว่าเขา

เมื่อก่อนนี้เมื่อแม่ของเขามีอาการไอโจวอี้หมิงก็ซื้อยาให้และพาเธอไปที่เมืองเพื่อรับการรักษา

อย่างไรก็ตาม สิ่งอำนวยความสะดวกทางการแพทย์ในมณฑลยังมีจำกัด หมอบอกแค่ว่าอาจจะมีปัญหาที่ปอด และแนะนำให้ไปโรงพยาบาลใหญ่ๆ ในเมืองที่เครื่องเอกซเรย์ เพื่อที่จะสามารถเห็นสภาพปอดได้

แม่ของเขาไม่อยากไป เธอจึงกินยาที่บ้านสักพักหนึ่งและกินยาจีนเพื่อปรับสภาพร่างกาย แต่อาการก็ไม่ดีขึ้นเลย

ต่อมา โจวอี้หมิงได้พบกับเพื่อนคนหนึ่งที่มีอำนาจในโรงพยาบาลของเมือง โจวอี้หมิงได้ขอให้กองพลเขียนจดหมายแนะนำตัว และพาแม่ของเขาไปที่โรงพยาบาลขนาดใหญ่ในเมืองเพื่อรับการรักษา

ผลลัพธ์คือมะเร็งปอดระยะกลางถึงระยะลุกลาม ไม่มีโอกาสที่จะรักษาให้หายขาดได้ วันนั้นโจวอี้หมิงเดินออกจากโรงพยาบาลด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เขาไม่กล้าบอกกับครอบครัวของเขา แม้กระทั่งแม่ของเขาเองถึงอาหารป่วยของเธอ

ถึงแม้ว่าแม่โจวจะกินยาและกินอาหารที่มีประโยชน์ แต่คุณหมอก็บอกว่าจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้แค่ครึ่งปีเท่า
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ   บทที่ 124 อ้อมกอด

    แน่นอนว่าไม่ใช่ปัญหา หลินมู่อิงหากระดาษมาและรวบรวมส่วนผสมสำหรับอาบน้ำยาของโจวเฉินตงเธอจะเริ่มแช่โจวเฉินตงในยาวันนี้“เราต้องการอ่างแช่เท้าที่ลึกพอคลุมเข่า” หลินมู่อิงบอกกับโจวอี้หมิงโจวอี้หมิงพยักหน้าตกลง เขาสามารถทำอ่างเองได้ เขา ต้องการแค่ไม้และน้ำยาเคลือบกันน้ำพิเศษโจวอี้หมิงตรงดิ่งไปเตรียมของทันทีตอนนั้นแม้แต่สหกรณ์จัดหาและการตลาดก็ยังไม่มีอ่างแบบนี้ การได้ล้างเท้าทุกวันถือเป็นเรื่องดีไม่มีอ่างแช่เท้าที่ลึกถึงเข่าหลินมู่อิงเตรียมยาและบรรจุแยกต่างหาก เพียงพอสำหรับเจ็ดวัน เธอนำไปต้มในครัวก่อนคราวนี้หลินมู่อิงเปลี่ยนน้ำพุจิตวิญญาณอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง น้ำพุจิตวิญญาณนี้จำเป็นต่อการเปิดเส้นประสาทที่ขาของโจวเฉินและฟื้นฟูกล้ามเนื้อให้กลับมาแข็งแรงอีกครั้งหลังจากผ่านไปเจ็ดวัน หลินมู่อิงวางแผนที่จะหักขาของโจวเฉินตงและเริ่มการรักษาอย่างเป็นทางการทางด้านโจวอี้หมิง เขายังสร้างถังไม้สูงจากแผ่นไม้ เส้นผ่านศูนย์กลางใหญ่กว่าสองฟุต ทำให้โจวเฉินตงสามารถแช่ขาและเท้าทั้งสองข้างลงไปได้สะดวก"ดื่มน้ำถั่วเขียวก่อน" หลินมู่อิงยื่นชามน้ำถั่วเขียวให้กับโจวอี้หมิง แต่ในมือของเขายังมีขี้เลื่อยเหลืออยู

  • ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ   บทที่ 123 ทางเลือก

    สีหน้าของหลินมู่อิงดูจริงจังขึ้นเล็กน้อย เธอกำลังคิดหาวิธีฟื้นฟูขาของโจวเฉินตงให้กลับมาเป็นปกติให้ได้มากที่สุดแต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ต้องทนทุกข์ทรมานมากขึ้นแต่ถ้าเขาไม่สามารถฟื้นตัวกลับมาเป็นปกติได้ ต้องใช้ไม้ค้ำยัน หรือเดินไม่ได้ หลินมู่อิงก็รู้สึกว่าการรักษานั้นไร้ความหมายทุกอย่างขึ้นอยู่กับว่าโจวเฉินตงจะยอมทนกับความยากลำบากและความทุกข์ทรมานนี้ หรือไม่ เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ สีหน้าของหลินมู่อิงก็ยิ่งจริงจังมากขึ้นไปอีกคนรอบข้างแทบจะกระโดดออกจากที่นั่ง นี่มัน... รักษาไม่หายหรือ?ความหวังของโจวเฉินตงที่ฟื้นคืนมาดูเหมือนจะดับวูบลงเขาทรุดตัวลงพิงพนักเก้าอี้จากการนั่งตัวตรง โจวอี้หมิงอดขมวดคิ้วไม่ได้ หรือขาของพี่ชายเขาสาหัสมากจนหินมู่อิงรักษาไม่หาย?เขาเชื่อมั่นในตัวหลินมู่อิงมาก และรู้ว่าเธอจะทำเต็มที่ ดังนั้นเขาจะไม่โทษเธอ เขาแค่รู้สึกสงสารพี่ชายเล็กน้อย แม่โจวไม่ได้สงบนิ่งเหมือนลูกชายอีกสองคน เมื่อสังเกตเห็นสีหน้าของหลินมู่อิง เธอจึงถาม“มู่อิง...ไม่มีทางรักษาได้หรือ” เสียงของแม่โจวดังไปถึงหูของหลินมู่อิง เธอส่ายหน้าหัวใจของแม่โจวตกตะลึง“ไม่มี ไม่มีวิธีรักษา” เมื่อเห็นปฏิกิริยาของแม่

  • ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ   บทที่ 122 เจ็บปวดแสนสาหัส

    ในยุคนี้ การแพทย์แผนจีนกำลังเสื่อมถอยลงอย่างมาก แม้ว่าจะมีผู้สูงอายุบางส่วนที่ชื่นชอบการแพทย์แผนจีนมากกว่าการแพทย์แผนตะวันตก แต่ในขณะนั้นมีผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์แผนจีนเพียงไม่กี่คนที่ได้รับใบอนุญาต ทำให้เป็นการปฏิบัติที่ไม่เป็นทางการดังนั้น คำถามของโจวฉีซานถึงหลินมู่อิงจึงค่อนข้างกะทันหันอย่างไรก็ตาม อาการป่วยของชายชราผู้นี้เกินเอื้อมสำหรับใครก็ตามในแวดวงของเขาเขาแค่พยายามลองดู แม้ว่าหลินมู่อิงจะดูอ่อนเยาว์ แต่เขารู้สึกว่าเธอมีความสามารถ ยิ่งไปกว่านั้น โจวฉีซานเคยไปเยี่ยมชมหอสมุนไพรจีนหลายครั้งแล้ว และมองว่าเธอเป็นคนดีมาก"ตกลง เมื่อไหร่?" หลินมู่อิงตอบตกลงทันที ซึ่งทำให้โจวฉีซานประหลาดใจ"ฉันต้องคุยกับชายชราก่อน สองวันดีไหม?" ชายชราที่โจวฉีซานพูดถึงมีนิสัยค่อนข้างประหลาดเขาอาจไม่อยากให้เด็กสาวเช่นนี้มาพบเขา เขาจึงให้เวลาเขาโน้มน้าวเขา สองวันดูสมเหตุสมผล และเขาน่าจะโน้มน้าวเขาได้"ตกลง งั้นฉันจะมาที่นี่อีกสองวัน" หลินมู่อิงพยักหน้าเห็นด้วย"ตกลง!" โจวฉีซานรู้สึกว่าหลินมู่อิงแตกต่างจากเด็กสาวคนอื่นๆ เธอเป็นคนเด็ดเดี่ยวและมีบุคลิกที่ดีหากเธอสามารถรักษาชายชราผู้นี้ให้หายได้จริง จะเป็น

  • ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ   บทที่ 121 เข็มเงิน

    เดิมทีพวกเขาจะกลับหมู่บ้านทันที แต่หลินมู่อิงนึกอะไรขึ้นได้ จึงพูดกับโจวอี้หมิงว่า"คุณตามฉันมาด้วยสิ ฉันจะไปไป๋เฉาถังเพื่อซื้อยาจีน" หลินมู่อิงพูดกับโจวอี้หมิง เขาเองก็ไม่ได้คัดค้านอะไร พยักหน้า แล้วตามจักรยานของหลินมู่อิงไป ไป๋เฉาถังอยู่ไม่ไกลจากร้านอาหารของรัฐทั้งสองมาถึงอย่างรวดเร็ว คนละแถวกัน หลังจากมาถึงไป๋เฉาถัง หลินมู่อิงก็ขอให้โจวอี้หมิงและโจวเฉินตรออยู่ข้างนอกก่อนจะเข้าไปซื้อของ และไม่นานก็ออกมา โจวอี้หมิงพยักหน้าเห็นด้วย หลินมู่อิงเข้าไปในไป๋เฉาถังและพบกับหมอวัยกลางคนที่เขาขอสูตรยาของเธอไว้ก่อนหน้านี้"สวัสดีค่ะ คุณหมอ ฉันต้องการสมุนไพรค่ะ นี่คือรายการสมุนไพรทั้งหมดที่ฉันต้องการ"หลินมู่อิงยื่นรายการสมุนไพรกว่ายี่สิบชนิด ให้หมอดูและบอกว่ามีครบทุกอย่างแล้ว เขาจึงจัดวางยาทีละชนิดตามปริมาณที่หลินมู่อิงต้องการ"คุณหมอคะ มีร้านไหนในเขตเราขายเข็มเงินสำหรับฝังเข็มบ้างไหมคะ" หลินมู่อิงถามพร้อมรอยยิ้มถึงแม้ว่าหลินมู่อิงจะรู้ว่าต้องมีขายในเมือง แต่จะดีกว่านี้ถ้าเธอซื้อตอนนี้"เข็มเงินเหรอครับ คุณฝังเข็มด้วยเหรอครับ" หมอวัยกลางคนรู้ว่าหลินมู่อิงเป็นแพทย์แผนจีน แต่ไม่ใช่ทุกคนที่รู้ศา

  • ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ   บทที่ 120 โจวเฉินตงเริ่มต้นชีวิตใหม่

    แม้ว่าจะมีความขัดแย้งกันเล็กน้อยก่อนมื้ออาหาร แต่มื้ออาหารก็ยังคงน่าพึงพอใจ ทั้งสามพูดคุยกันเป็นครั้งคราว จากนั้นก็กินอย่างเอร็ดอร่อยเต็มคำแม้ว่าอาหารที่ร้านอาหารของรัฐจะไม่ได้อร่อยเป็นพิเศษ แต่มันก็อร่อยอย่างแน่นอน โดยเฉพาะอาหารประเภทเนื้อ ล้วนปรุงอย่างพิถีพิถันหลินมู่อิงกินผักมากกว่าเนื้อ ทำให้โจวอี้หมิงต้องกินเนื้อเพิ่มมากขึ้นให้ โจวอี้หมิงรู้สึกว่าหลินมู่อิงผอมเกินไปเขากลัวเธอกินไม่อิ่ม แต่หลินมู่อิงก็กินไม่หมดเธอเหลือเอาไว้ในชามเยอะทีเดียว"ฉันจะเก็บใส่กล่องไว้กินทีหลัง" หลินมู่อิงกินต่อไม่ไหวข้าวเต็มแล้ว ตอนนี้โจวอี้หมิงก็เอาเนื้อมาวางทับอีก โดยไม่รอให้หลินมู่อิงเก็บ เขาก็หยิบชามของเธอขึ้นมากินอย่างเอร็ดอร่อย"กินช้าๆ" หลินมู่อิงเตือนโจวอี้หมิงเคยเป็นทหารมาก่อน เขาจึงรีบกินอย่างรวดเร็ว เพราะปกติพวกเขายุ่ง พวกเขาจึงไม่เสียเวลาไปกับเรื่องกิน“กินเร็วเกินไปไม่ดีต่อกระเพาะ” หลินมู่อิงเตือนอีกรอบ โจวอี้หมิงจึงชะลอความเร็วลงเล็กน้อย“พี่ใหญ่ ข้าวพอไหม? รับซาลาเปาหรือปอเปี๊ยะทอดไหม” หลินมู่อิงถามเมื่อเห็นว่าโจวเฉินตงกินหมดชามแล้ว“ผมอิ่มแล้ว” โจวเฉินตงตอบพร้อมรอยยิ้มเมื่อเห็นเช่นน

  • ป่วนรักยัยตัวร้ายกับนายใสซื่อ   บทที่ 119 กินไม่หมด ก็กินไม่หมด

    หลินมู่อิงหันกลับไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังจับแขนชายวัยกลางคนที่ผมมันเยิ้ม ในยุคนั้น แม้แต่คู่แต่งงานก็ยังไม่จับมือหรือเกี่ยวแขนกันต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้เพราะถึงอย่างไร ก็ยังเป็นยุคที่แยกชายหญิงออกจากกันอย่างเคร่งครัด และการแสดงออกที่ใกล้ชิดกันถือเป็นสิ่งต้องห้ามในที่สาธารณะผู้หญิงคนนี้คือจ้าวเฟิงเซีย อดีตพี่สะใภ้ของโจวอี้หมิง ซึ่งมาปรากฏตัวที่บ้านของเขาเมื่อบ่ายวานนี้ เธอแต่งตัวหรูหรายิ่งกว่าเมื่อวาน แม้กระทั่งแต่งหน้าและทาลิปสติกลิปสติกเป็นของหายากในยุคนั้น ปกติจะใช้เฉพาะในวันแต่งงาน และสีลิปสติกก็ค่อนข้างเรียบง่าย ต่างจากรุ่นหลังที่มีเฉดสีนับร้อยเฉดลิปสติกบนริมฝีปากของจ้าวเฟิงเซียทำให้หลินมู่อิงรู้สึกอึดอัด ราวกับเป็นปีศาจที่ชอบกินเด็กที่ตายแล้วหลินมู่อิงหันไปมองโจวเฉินตง พี่ชายคนโตของโจวอี้หมิงเพื่อดูสีหน้าของเขาในที่สุดเขาก็ปล่อยวางจากอดีตภรรยาไปได้แล้วหรือ? คำตอบที่ได้รับนี้ทำให้หลินมู่อิงพอใจมาก โจวเฉินตงไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไปเมื่อมองจ้าวเฟิงเซีย เขสามองเธอราวกับกำลังมองคนแปลกหน้าจ้าวเฟิงเซียตอนนี้ดูเหมือนไม่ใช้คนที่โจวเฉินตงเคยรู้จักมาก่อน และเธอก็ไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย ในเ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status