ตอนที่ 6 บุกมาหา

ตอนที่ 6 บุกมาหา

สามวันถัดมา

"พายัพไปสืบประวัติเด็กที่ชื่ออิงดาวที่ทำงานอยู่กับไอ้เมกะมา ขอแบบละเอียดภายในวันนี้"

"ครับนาย" มือขวาคนสนิทสาวเท้าออกจากห้องเพื่อไปจัดการธุระตามที่นายสั่ง

หลังกลับจากผับวันนั้นลีออนก็เอาแต่นึกถึงใบหน้าของเด็กสาวที่พึ่งเจอกันครั้งแรก บางทีเขาเองก็ไม่เข้าใจอาการของตัวเองตอนนี้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น โตมาจนป่านนี้ยังไม่เคยเป็นแบบนี้กับผู้หญิงคนไหน จะบอกว่ารักแรกพบก็คงไม่ใช่เพราะตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยรักผู้หญิงคนไหนนอกจากแม่ของตน รู้เพียงแต่ว่ารู้สึกหึงหวงเด็กคนนั้นไม่อยากให้ใครมองหรือสัมผัส...อยากเก็บไว้ครอบครองเพียงคนเดียว

ทางด้านเมกะ

"ภัทร เรียกอิงฟ้าขึ้นมาพบฉันด้วยตอนนี้" เมกะสั่งลูกน้องคนสนิทหลังจากนั่งครุ่นคิดอยู่นานว่าจะจัดการกับเรื่องที่กวนใจเขาตลอดสามวันที่ผ่านมายังไงดี เพราะลางสังหรณ์บอกให้เขาปกป้องอิงดาวให้พ้นจากเงื้อมมือเพื่อนรักอย่างลีออน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เชิญ" เสียงทุ้มบอกออกไปเชิงอนุญาตทั้งที่สายตาทอดยาวมองออกนอกหน้าต่างอย่างใช้ความคิด

"คุณเมกะเรียกฟ้ามามีอะไรหรือเปล่าคะ" อิงฟ้าดูกังวลเล็กน้อยกลัวว่าเจ้านายจะเรียกมาดุที่วันนี้น้องสาวเขาไม่มาทำงานทั้งที่เริ่มงานได้ยังไม่ถึงอาทิตย์ก็ขอลาหยุดแล้ว

"พรุ่งนี้อิงจะมาทำงานใช่ไหม" เมกะถามขึ้นเมื่อหมุนเก้าอี้กลับมาเผชิญหน้ากับหญิงสาวที่ตอนนี้ยืนเกร็งกำมือเข้าหากันแน่นจนเกิดรอยแดงเพราะโดนเล็บจิกเข้าเนื้อโดยไม่รู้ตัว

"มาค่ะ"

"คลายมือออกจากกัน เลือดซิบแล้วนั่น" เมกะสั่งออกไปเสียงแข็งเมื่อสายตาคมเหลือบไปเห็นรอยแดงเป็นจ้ำๆ ที่ปรากฏบนมือบางของหญิงสาว

"เอ่อ...ค่ะ" อิงฟ้าเมื่อได้สติจึงรีบคลายมือออกจากกันทันทีเพราะรู้สึกเจ็บ

"พรุ่งนี้เอารถไปจอดด้านหลังผับและพาอิงดาวเข้าทางประตูหลัง อ้อ..แล้วฝากบอกอิงดาวด้วยว่าให้แต่งตัวตามสบาย แค่นี้แหละที่จะบอกกลับไปทำงานได้" เมกะบอกสิ่งที่ต้องการกับหญิงสาวเสร็จก็ก้มลงทำงานตรงหน้าต่อเพราะขืนมองหญิงสาวตรงหน้านานๆ พานจะควบคุมตัวเองไม่อยู่เพราะเจ้าหล่อนเล่นแต่งตัวเซ็กซี่ขนาดนี้ทำเอาเขาแทบอยากเปลี่ยนชุดยูนิฟอร์มพนักงานที่ผับขึ้นมาทันที

"ค่ะ" อิงฟ้ารับคำแล้วหันหลังเดินออกจากห้องไปโดยมีเมกะมองตามหลังจนประตูถูกปิดลง

"กระโปรงสั้นจนก้นจะโผล่ออกมาอยู่แล้ว เสื้อก็แทบปิดหน้าอกไม่มิด คนอื่นใส่ไม่เห็นเป็นแบบนี้วะ ทำไมเวลาอิงฟ้าใส่แม่งดูโป๊" เมกะบ่นพึมพำสบถออกมาอย่างคนอารมณ์เสีย

"ภัทร" เสียงตะโกนเรียกภัทรที่ยืนรออยู่หน้าห้องเสียงดัง

"ครับนาย" ภัทรทำหน้าแปลกใจเมื่อเปิดประตูเข้ามาเห็นอาการของเจ้านายที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ

"มึงไปหาชุดใหม่ที่มิดชิดกว่านี้มาให้อิงฟ้าเปลี่ยนซิ ใส่ชุดห่าอะไรแทบปิดอะไรไม่มิด"

"แต่อิงฟ้าใส่ชุดยูนิฟอร์มของผับเรานะครับ"

"ไอ้เหี้ยภัทร กูบอกให้ไปหาชุดมาเปลี่ยนให้อิงฟ้าไม่ใช่ให้มึงมาย้อนกูแบบนี้" เมกะจากเดิมที่หัวเสียอยู่แล้วกลับมาเจอลูกน้องกวนประสาทอีก

"ครับนาย จะไปเดี๋ยวนี้ครับ" ภัทรโค้งหัวให้คนเป็นนายก่อนจะรีบสาวเท้าออกจากห้องทันทีเพราะขืนยังอยู่ต่อปากต่อคำกับเจ้านายต่อ มีหวังเขาต้องได้แผลแน่ๆ ภัทรส่ายหัวอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมเจ้านายถึงมีปัญหากับชุดของอิงฟ้านักทั้งที่เธอก็ใส่แบบนี้มาจะสองปีแล้ว ได้แต่เก็บความสงสัยไว้ในใจและรีบจัดการตามที่นายสั่งก่อนที่ฟ้าจะผ่าลงกลางกบาลโดยไม่รู้ตัว

1ทุ่มตรง

"นายครับข้อมูลที่นายให้ไปหาผมส่งรายละเอียดทั้งหมดให้นายทางอีเมลแล้วนะครับ" พายัพรีบต่อสายหาคนเป็นนายเมื่อเพื่อนส่งข้อความมาแจ้งว่าได้ข้อมูลครบแล้วเลยรีบจัดการส่งต่อคนเป็นนาย

ลีออนรีบเปิดอีเมลขึ้นและอ่านรายละเอียดอย่างตั้งใจราวกับว่าเป็นสัญญาซื้อขายมูลค่าหลายพันล้าน

เนื้อหาในอีเมล

ชื่ออิงดาว อายุ 18 ย่าง 19 ปี เป็นบุตรสาวคนเดียวของดารินและอาศัยอยู่กับมารดาแค่สองคน พ่อเสียชีวิตจากอุบัติเหตุตั้งแต่อิงดาวอายุเพียง 3 ขวบตอนนี้กำลังจะเข้าศึกษาที่มหาวิทยาลัย U คณะบัญชี นิสัยส่วนตัวเป็นเด็กขยันเรียบร้อยช่วยแม่ทำงานหาเงินตั้งแต่เด็กไม่เคยทำให้ผู้เป็นแม่เดือดเนื้อร้อนใจแม้สักครั้งเดียว

"หึ เธอเดินเข้ามาหาฉันเองนะอิงดาว" ลีออนยิ้มออกมาอย่างพอใจราวกับว่าเหยื่อที่ตนหมายปองกำลังเดินเข้าหาเขาโดยไม่ต้องออกล่า

"พายัพเตรียมรถวันนี้กูจะไปผับไอ้เมกะ แค่มึงกับกูแต่งตัวธรรมดาอย่าให้เอิกเกริก" ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นต่อสายหาลูกน้องคนสนิททันทีเมื่อนึกอะไรสนุกๆ ในหัวออก ก่อนจะเดินเข้าห้องนอนที่เชื่อมต่อกับห้องทำงานเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดธรรมดาเพราะไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาของคนหมู่มากเพราะวันนี้ตั้งใจจะไปเซอร์ไพรส์เพื่อนรักให้อกแตกตายสักหน่อย

ลีออนในชุดเสื้อเชิ๊ตสีดำกับกางเกงยีนสีเดียวเข้ากับเสื้อ สวมรองเท้าผ้าใบแบรนด์ดังสีขาวเสริมลุคดูเป็นหนุ่มมาดเท่ห์ ถ้ามองแบบผิวเผินก็เหมือนนักท่องราตรีปกติทั่วไป แต่ที่ดูโดดเด่นก็คงหนีไม่พ้นรูปร่างหน้าตาที่ดูดีไปทุกส่วนราวกับลูกรักพระเจ้า เรียกความสนใจจากสาวน้อยสาวใหญ่ที่มาท่องราตรีในค่ำคืนนี้ได้เป็นอย่างดี

"คนเยอะฉิบหาย" เสียงบ่นพึมพำจากปากชายหนุ่มที่กำลังเดินฝ่าฝูงชนด้านล่าง จุดหมายปลายทางคือห้องทำงานเพื่อนรักที่อยู่ชั้นสองของผับ

ตึก ตึก ตึก เสียงฝีเท้าสองหนุ่มร่างสูงเดินไปหยุดอยู่บริเวณหน้าห้องทำงานของเจ้าของผับดัง

"เปิดประตู" ลีออนสั่งออกไปเสียงเรียบเมื่อลูกน้องของเมกะยังยืนนิ่งเฉยทั้งที่เขายืนหัวโด่อยู่ตรงนี้นานนับนาที

"นายสั่งไว้ว่าไม่ให้ใครรบกวน ผมขออนุญาตแจ้งนายก่อนนะครับ" หนึ่งในลูกน้องที่เฝ้าหน้าประตูบอกกับชายหนุ่มแล้วรีบล้วงโทรศัพท์โทรหาใครสักคนอย่างลนลาน

เวลาผ่านไปไม่นานก็เจอกับภัทรลูกน้องคนสนิทของเมกะวิ่งมาจากด้านล่างอย่างเร่งรีบ

"คุณลีออนสวัสดีครับ นายกำลังยุ่งอยู่ผมขออนุญาตแจ้งนายสักครู่นะครับว่าคุณมาพบ" ภัทรบอกชายหนุ่มเสียงเรียบสีหน้าดูเป็นกังวลเล็กน้อยที่ต้องให้เพื่อนรักของเจ้านายยืนรอนาน

"นายครับ คุณลีออนมาขอพบครับ" เสียงจากเครื่องมือสื่อสารดังขึ้นปลุกให้เมกะและอิงดาวที่นั่งทำงานอยู่อย่างตั้งใจถึงกับต้องละสายตาจากเอกสารตรงหน้าและมองหน้ากันอย่างสงสัย

"มันมาทำไม ร้อยวันพันปีไม่เคยจะมาขนาดนัดแดกเหล้ายังไม่เคยมีเวลาให้เพื่อน วันนี้ไม่ได้นัดเสือกมา" เมกะบ่นออกไปอย่างหัวเสียเพราะรู้เจตนาของเพื่อนรักดีว่าที่ถ่อเอาหน้าตาอันหล่อเหลามาถึงนี่วันนี้เพราะอะไร เด็กสาวตรงหน้ามีอิทธิพลต่อเพื่อนเขามากจริงๆ ที่ทำให้คนบ้างานอย่างลีออนถ่อมาถึงนี่ได้

"ให้มันเข้ามา" สุดท้ายก็ต้องพูดออกไปอย่างจำยอม เล่นมายืนกดดันถึงหน้าประตูแบบนี้คงไม่ยอมถอยกลับง่ายๆ เป็นแน่