พัฒนาการความรัก

อันนาที่แบกเรื่องหนักมามากมายหลังจากผ่านงานที่ไปกับมาร์คัส เธอหลับจนไม่ได้สติจวบจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้น

ดวงตาที่หนักอึ้งของเธอค่อยๆ ขยับเปลือกตาขึ้นเล็กน้อยเสียงแอร์มอนิเตอร์ที่ทำงานเย็นเฉียบแต่ทำไมร่างกายของเธอกลับรู้สึกอบอุ่น

อันนาลืมตาขึ้น พร้อมกับมองเห็นฝ้าเพดานที่ขาวสะอาดตา และมันไม่ใช่ห้องที่เธอเคยอยู่มันคือห้องที่เธอเสียตัวเป็นคืนแรก

อันนาตกใจจนเบิกตากว้างพยายามรวบรวมสติแต่เธอกลับรู้สึกหนักอึ้งบริเวณเอวของเธอมีมือหนากอดรัดเอาไว้

อันนาพลิกไปมองใบหน้าที่คมเข้มดูดีและหล่อเหลา แม้ในเวลาที่หลับสนิทก็ยังดูหน้าหลงไหล อันนาจ้องหน้าของมาร์คัสเหมือนกับต้องมนต์สะกดอีกครั้ง

อันนาพยายามจะขยับออกหนีอย่างเงียบๆเพื่อกลับไปที่ห้องของเธอแต่เธอยิ่งขยับมาร์คัสก็จะขยับและกอดเธอแน่นขึ้น และเธอลองขยับอีกครั้ง มาคัสก็ยิ่งกอดเอวของเธอแน่นเข้าไปอีก

อันนาจ้องไปที่หน้าของคนที่กำลังนอนหลับสนิทเธอพลันคิดว่ามาคัสหลับจริงๆหรือเปล่าและดวงตาคมกริบของมาร์คัสก็ลืมขึ้นแล้วจ้องไปที่ดวงตาของอันนาเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน

"ตื่นแล้วหรอ" มาร์คัสถามอันนาด้วยถ้อยคำที่ดูอ่อนโยนขึ้นกว่าสองวันแรก

"อันนารู้สึกตกใจที่เห็นมาร์คัสอยู่ใกล้ขนาดนี้เธอกลัวจนเกร็งไปหมดแต่ก็พยักหน้าเบาๆเป็นการบอกให้มาร์คัสรู้ว่าเธอตื่นแล้ว

"คุณมาร์คัสคะ อันนาขอไปเข้าห้องน้ำได้ไหม" อันนาที่นอนอยู่ภายใต้อ้อมกอดที่แสนอบอุ่นแต่มันไม่ใช่ของของเธอ

"ไปสิ" มาร์คัสพูดจบ ก็คลายอ้อมกอดของเขาออกแล้วลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง จ้องมองร่างบางอรชรของอันนาไม่วางตา

อันนาเดินมาในห้องน้ำที่หรูหราของมาร์คัสซึ่งปกติมาร์คัส ไม่เคยอนุญาตให้ใครย่างกรายเข้ามานอก จากคนที่ต้องมาทำความสะอาดเท่านั้น

"ฉันจะทำยังไงดี"

อันนาพูดกับตัวเองในกระจกเธอจ้องมองใบหน้าที่ซูบซีด และดวงตาที่หมนเต็มไปด้วยความเศร้า อันนาพยายามกำจัดทุกข์ความรู้สึกออกไปให้หมดเธอจะต้องใช้ชีวิตในกรงทองนี้ให้ได้

อันนาทำธุระส่วนตัวจนเสร็จเรียบร้อยและเดินออกมาจากห้องน้ำ พลันสายตาก็ไปเห็นท่อนบนที่เปลือยเปล่ามัดกล้ามแผงท้องของมาคัสอันนาถึงกับรอบกลืนน้ำลาย

มาร์คัสรู้สึกได้ว่าโดนคนกำลังลักลอบมองร่างกายอันเย้ายวนของเขาอยู่ จึงรู้สึกอยากจะแกล้งอันนาขึ้นมาอีก.

"ทำไมจะกินฉันหรือไง มองอยู่นั่นแหละ"มาร์คัสที่นอนพิงหัวเตียงอยู่ครึ่งนึงวางโทรศัพท์ลงแล้วหันมาพูดกับอันนา

"เปล่าสักหน่อยค่ะ" อันนาก็ปฏิเสธเสียงแข็งดังเช่นเคย

คุณมาร์คัสคะ อันนาขออนุญาตคุยเรื่องการเรียนของอันนาได้ไหมคะ"

อันนาที่รวบรวมความกล้าวันนี้เป็นเช้าวันจันทร์ที่เธอมีเรียนแต่เธอกลับขาดเรียนโดยใช่เหตุอีกแค่เทอมเดียวเธอก็จะเรียนจบแล้ว

มาร์คัสเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย เขาละเลยอะไรในตัวอันนาไปบ้างนะ เขาจึงพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตให้อันนาได้พูดต่อ

"วันนี้อันนามีเรียนค่ะ อันนาเรียนทุกวันจันทร์ - ศุกร์ เสาร์กับอาทิตย์อันนาทำงานให้คุณได้นะคะ แต่จันทร์ถึงศุกร์ช่วงเย็นอันนาต้องไปขายข้าวแกงที่บ้านค่ะ นี่อันนาปิดมา สองวันแล้ว คิดว่าลูกค้าคงจะหายหมด" พูดจบอันนาก็ทำหน้าเศร้าลงไป

ทุกอย่างที่ฟังมาไม่มีอะไรขัดหูเขาเลยแม้แต่นิดเดียว ยกเว้นเรื่องการไปขายข้าวแกงที่บ้านของตัวเอง เพราะตอนนี้อันนาไม่ใช่อันนาเดิมอีกแล้ว แต่เป็นผู้หญิงของมาร์คัสเจ้าพ่อมาเฟียธุรกิจสีเทาและสีดำขนาดใหญ่เขาคงไม่ปล่อยผู้หญิงของตัวเองไปตกระกำลำบาก

"อย่างอื่นฉันโอเค แต่การที่เธอจะกลับไปขายข้าวแกง ฉันไม่เห็นด้วย ต่อไปนี้ฉันจะดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายทุกอย่างของเธอ ไม่พอส่วนไหนให้มาขอแล้วก็มาเบิกจากฉัน" มาร์คัสพูดเสียงเรียบนิ่งแล้วหันมามองอันนาที่ตั้งใจยืนฟังเขาอยู่อย่างขะมักเขม้น

"แต่ว่า..ถ้าอันนาไม่ทำงานอันนาจะใช้หนี้ยังไงหมดคะ" อันนาหันมาถามมาร์คัสอย่างจริงจัง

"ดูแลฉัน แค่ดูแลฉัน สัญญาของเราหนึ่งปีเธอต้องเป็นคนที่ดูแลฉัน ภายหนึ่งปีแสดงเป็นเมียปลอม ๆ ที่ฉันอยากให้เธอเป็น" มาร์คัสหันมายื่นข้อเสนอให้กับอันนา

"เมียปลอม ๆ หรอคะ?" อันนาทำน่าสงสัยทำไมอยู่ดี ๆ มาร์คัส ถึงยื่นข้อเสนอตลก ๆ นี้ให้กับเธอ ทั้งที่เขาก็มีผู้หญิงมากมายที่พร้อมจะอ้าขา ปีนขึ้นเตียงให้กลับมาร์คัสฟรี ๆ

"เธอไม่จำเป็นต้องรู้ แต่เธอต้องเป็นคนของฉัน 1 ปี ฉันให้เธอเดือนละสองแสนทุกเดือนหนึ่งแสนบาทแรกตัดมาใช้หนี้ให้กับฉัน"

"หนึ่งแสนบาทที่เหลือ ให้เธอเอาไว้ใช้กินจ่ายในชีวิตประจำวัน เธอคิดเห็นว่ายังไง" มาร์คัดยื่นข้อเสนอที่แสนจะเย้ายวนใจกับอันนา

"ให้อันนาทำอย่างอื่นแทนการดูแลคุณมาร์คัสไม่ได้หรอคะ"อันนาเธอไม่อยากเป็นตัวตลกในสายตาของใครเธอเฝ้ามองคำตอบจากปากหนาของมาร์คัสว่าจะเห็นใจหรืออนุญาตเธอหรือไม่

"ไม่ได้..! เพราะฉันบอกเธอแล้วว่าเมียปลอม ๆ ฉันจะไม่ทำให้เธอเสียชื่อ เพราะเธอจะต้องเซ็นจดทะเบียนกับฉัน อย่างถูกต้องตามกฎหมาย" มาร์คัสยื่นข้อเสนอเชิงบังคับให้กับอันนา

"เธอไปแต่งตัวเถอะ แล้วลงไปกินข้าวกับฉันที่ด้านล่าง" มาคัสบอกเสียงเรียบเพื่อตัดบทการพูดคุยในเวลานั้น เขาให้อันนาเดินออกจากห้องของเขาไป

อันนาก็พยักหน้าแล้วทำตามอย่างว่าง่าย สองขาเล็กเดินก้าวออกมาจากห้องหรูของมาร์คัส และเดินตรงกลับไปที่ห้องของตัวเองซึ่งอยู่ติดกับมาร์คัสเลย

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังทำความสะอาดร่างกายและธุระส่วนตัวจนเสร็จสิ้น อันนาเดินออกมาเพื่อมาตามนัดที่มาร์คัสสั่งเอาไว้ ส่วนมาร์คัสก็เดินออกมาแล้วบังเอิญประจวบเหมาะเจอกับอันนา ตรงบันไดลงเพื่อไปทานอาหาร

"ตรงเวลาดีนี่" มาร์คัดหันมาพูดสั้น ๆ แล้วก็เดินลงมาก่อนหน้าอันนา

อันนามองตามหลังของมาร์คัสอย่างไม่รู้สึกรู้สาหัวใจ ของเธอมันตายด้านลงทีละนิดทีละนิดและในทุก ๆ วันตลอดสามวันมานี้

มาร์คัสมักจะใช้คำพูดทิ่มแทงใจดำของเธอเสมอรวมถึงอารมณ์ของมาร์คัสขึ้นๆ ลง ๆ สามนาทีสี่อารมณ์จนแอนนาทำตัวไม่ถูก

"วันนี้ป้าเตรียมอาหารธรรมดาไว้ให้นะคะอันนาชอบกินแกงเขียวหวานไก่ใช่ไหม" ป้าสมศรีที่แอบพูดคุยกับอันนามาสักพักก็พอจะรู้คร่าว ๆ ว่าอันนาชอบกิน

"ชอบมากเลยค่ะป้าสมศรี" อันนายิ้มกว้างเมื่อเห็นของกินที่เธอชอบวางเต็มโต๊ะไปหมด

มาร์คัสที่เห็นว่าอันนายิ้มออกได้ ตาสุกใสเป็นประกาย เข้ากับรู้สึกอยากจะรักษารอยยิ้มนี้เอาไว้ให้นานที่สุด มาร์คัสจึงเลือกทำในสิ่งที่อันนาชอบ

และกำลังเรียนรู้ว่าอันนานั้นชอบอะไรและไม่ชอบอะไร..หัวใจที่แข็งประดุจน้ำแข็งขั้วโลกของมาร์คัสกำลังจะถูกความน่ารักของอันนาพังทลายลงแล้วมาร์คัสจะใช้ชีวิตแบบนี้ยังไงต่อ.....