Chapter 3

Chapter 3

“กล้วยไม้จ้ะ พี่ว่าเราไปอาบน้ำกันดีกว่านะ อาบน้ำเสร็จพี่จะอ่านหนังสือให้ฟัง วันนี้พี่ให้อ้อยไปซื้อหนังสือเล่มใหม่มาให้ พี่คิดว่ากล้วยไม้ต้องชอบแน่ๆ เลย ไปนะคะ ไปอาบน้ำกัน” วิรงรองบอกอีกฝ่ายเสียงนุ่ม ใบหน้าอ่อนโยน

“อาบน้ำ อ่านหนังสือ” พรรณพฤกษาทวนคำพูดราวกับคนละเมอ

“ใช้จ้ะ ไปอาบน้ำกันนะคะ แล้วพี่จะอ่านหนังสือให้ฟัง”

วิรงรองประคองร่างพรรณพฤกษาไปยังห้องน้ำ เธอจัดการถอดเสื้อผ้าและอาบน้ำให้ว่าที่น้องสะใภ้ เมื่อทำกิจธุระเสร็จเรียบร้อย เธอจึงพาพรรณพฤกษาเดินกลับมาที่เตียง

“ดื่มนมก่อนนะกล้วยไม้ ดื่มเสร็จพี่อ่านหนังสือให้ฟังนะคะ” วิรงรองยื่นแก้วนมส่งให้พรรณพฤกษา ที่รับนมแก้วนั้นมาดื่มไปเกือบหมดแล้ว “เก่งมาจ้ะ คราวนี้เรามาอ่านหนังสือด้วยกันนะ”

ว่าที่พี่สะใภ้อ่านหนังสือให้พรรณพฤกษาฟังตามคำสัญญา เธออ่านไปเรื่อยๆ อย่างไม่รู้สึกเบื่อหน่าย หรือรำคาญที่ต้องมานั่งหลังขดหลังแข็งอ่านหนังสือให้คนที่ไม่รู้ว่า จะฟังรู้เรื่องหรือไม่ จนกระทั่งเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง คนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวก็ผล่อยหลับไป เธอจึงยุติการอ่านหนังสือ ขยับตัวเลื่อนผ้าห่มมาคลุมกายพรรณพฤกษา เสียงเคาะประตูห้อง ทำให้เธอละสายตาจากคนที่เพิ่งนอนหลับ ลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปยังประตูห้อง

“กัลป์” วิรงรองเรียกชื่อเจ้าของมือที่เคาะประตู

“กล้วยไม้หลับหรือยัง” เขาถาม ชะโงกหน้าเข้าไปในห้อง

“หลับแล้ว แต่เพิ่งหลับน่ะ วิว่า เราไปคุยกันข้างนอกดีกว่านะ คุยกันในห้องเผื่อกล้วยไม้ตื่นมาเห็นกัลป์จะกรีดลั่นบ้านเอาได้” เธอบอกเขาด้วยความหวังดี ซึ่งกัลป์ก็เห็นด้วย สองหนุ่มสาวจึงพากันเดินไปนั่งคุยกันตรงโซฟานั่งเล่นบนชั้นสอง

“วิเหนื่อยไหมที่ต้องดูแลกล้วยไม้” เขาถามอย่างเป็นห่วง

“ไม่เหนื่อยหรอก เมื่อก่อนเหนื่อยกว่านี้อีก กัลป์ไม่ต้องห่วงนะ วิไหวค่ะ” กัลป์ยิ้ม เอื้อมมือมากุมมือนุ่มของคนรัก แล้วยกขึ้นจูบกลางมือ

“ผมขอบใจวิมากนะที่ดูแลกล้วยไม้เป็นอย่างดี ผมโชคดีเหลือเกินที่ได้วิเป็นคนรัก และเป็นแม่ของลูกในอนาคต ผมเลือกคนไม่ผิดจริงๆ”

กัลป์รู้จักวิรงรองในงานเลี้ยงเปิดตัวผลิตภัณฑ์ชนิดหนึ่งเมื่อสามปีก่อน ค่ำคืนนั้นเธอสวยโดดเด่นกว่าใครในงาน เป็นเป้าสายตาของหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่หลายคน หนึ่งในนั้นคือเขา และเป็นความโชคดีที่ว่า เขาและเธอได้มีโอกาสทำงานร่วมกัน นี่เองที่ทำให้ทั้งคู่ได้เรียนรู้นิสัยใจคอซึ่งกันและกัน วิรงรองไม่เพียงแค่เป็นผู้หญิงสวย เธอทำงานเก่ง อัธยาศัยดี ไม่ถือตัว เป็นกันเองกับทุกคน แม้ว่าคนนั้นจะเป็นเพียงแม่บ้านในบริษัท เธอจึงเป็นที่รักของทุกคน ความสัมพันธ์ของกัลป์กับวิรงรองจึงพัฒนาขึ้นเป็นคนรักในอีกหกเดือนต่อมา

กัลป์กับวิรงรองมีโครงการแต่งงานกันเมื่อปลายปีที่แล้ว ทว่ามาเกิดเรื่องกับพรรณพฤกษาเสียก่อน ทำให้งานวิวาห์ต้องเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด แต่ถึงกระนั้นความรักของทั้งคู่ก็ยังไม่ลดเลือน กลับแน่นแฟ้นมากขึ้น

“วิก็โชคดีค่ะที่ได้รู้จักกัลป์กับทุกคนในครอบครัว เรื่องกล้วยไม้กัลป์ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ วิจะดูแลเต็มที่ค่ะ กล้วยไม้ก็เหมือนน้องสาววิ วิไม่ทอดทิ้งแน่นอนค่ะ”

“วิโกรธผมเรื่องที่ผมเลื่อนการแต่งงานไม่มีกำหนดหรือเปล่าครับ”

เขาถามในเรื่องที่ตนเองเป็นกังวลมาตลอด เพราะช่วงนั้นได้พูดคุยเรื่องการแต่งงานเป็นเรื่องเป็นราว ไม่ว่าจะเป็นการเชิญแขก ชุดแต่งงาน และแบบการ์ดแต่งงานที่ช่วยกันคิด กัลป์ห่วงความรู้สึกวิรงรองไม่น้อยที่ต้องยกเลิกกลางคัน ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ถึงเหตุผลและบอกว่า ไม่เป็นไรก็ตาม

“กัลป์พูดเรื่องนี้อีกแล้วนะคะ วิบอกกัลป์หลายครั้งแล้วว่า วิไม่โกรธหรือไม่พอใจที่เรายกเลิกการแต่งงานเลย ถ้าขืนแต่งงานสิคะ วิจะรู้สึกผิดมากกว่า อีกอบ่างวิเห็นกล้วยไม้เป็นแบบนี้ ก็ไม่มีกะจิตกะใจแต่งงานค่ะ วิรอได้ค่ะ อีกกี่ปีก็รอได้ ขอเพียงกัลป์ไม่เลิกรักวิก็พอ” วิรงรองบอกความรู้สึกจากใจ “ขอให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายนะคะที่กัลป์จะตั้งคำถามวิเรื่องนี้ ตอนนี้เรามีเรื่องใหญ่กว่าเรื่องแต่งงานที่ต้องทำ เราต้องทำให้กล้วยไม้หายค่ะ นี่เป็นความตั้งใจของวิตอนนี้ เราจะสู้ไปด้วยกันนะคะ”

วิรงรองบีบมือหนาคล้ายกับให้กำลังใจ ยิ้มอ่อนโยนให้คนรักที่ยิ้มตอบกลับมา ประกายตาของกัลป์มองสตรีตรงหน้าบ่งบอกถึงความรู้สึกจากหัวใจ เขารักเธอ ซาบซึ้งใจในความดีของเธอ และชาตินี้คิดว่า จะรักใครไม่ได้อีกแล้ว

“ครับ เราจะสู้ไปด้วยกัน”

“วิว่า กัลป์กลับมาเหนื่อยๆ ไปอาบน้ำดีกว่านะคะ เดี๋ยววิลงไปเอารังนกมาให้ดื่ม ตื่นมาจะได้สดชื่น”

“วิไม่ต้องลำบากหรอกครับ วิเหนื่อยกับกล้วยไม้มาทั้งวันแล้ว กลับไปอาบน้ำพักผ่อนดีกว่า เดี๋ยวผมลงไปหยิบดื่มเอง”

“วิไม่เหนื่อยค่ะ วิเต็มใจ” เธอยังยืนกรานความตั้งใจเดิม

“ถ้าอย่างนั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะครับคนสวย”

กัลป์ขยับหน้าหอมแก้มคนรัก ก่อนจะเดินไปยังห้องนอนของตน ส่วนวิรงรองลุกขึ้นอีกคน แต่ทางที่เธอไปนั้นคือห้องครัว หยิบเครื่องดื่มรังนกแล้วนำมาให้คนรักที่ห้องตามคำพูด

            วันต่อมา

            ชายร่างสูงใหญ่สองคนเดินเข้ามาในห้องทำงานอันโอ่อ่าของรองประธานบริษัทการสื่อสารยักษ์ใหญ่ของประเทศ เจ้าของห้องละมือจากงานที่ทำ เงยหน้ามองลูกน้องและเพื่อนที่เดินมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม

            “ได้เรื่องแล้วไอ้คุณกัลป์” น้ำเสียงสนิทสนมที่ฟังแล้วชวนให้คิดว่า ลูกน้องคนนี้ไม่ธรรมดา เจ้าของเสียงคืออดิศรหรือสอน สถานะเขาคือเป็นเพื่อนและลูกน้องของกัลป์ อดิสรยื่นเอกสารในมือให้กัลป์ เจ้าของห้องรับมันไว้แล้วเปิดอ่านทันที “มันชื่อคชา บ้านอยู่จังหวัดชุมพร เป็นลูกน้องของนายวิเศษ ผู้กว้างขวางในแถบนั้น นายวิเศษทำงานผิดกฎหมายหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นค้ายาเสพติด ค้ามนุษย์ ค้าของเถื่อน แล้วยังเป็นเจ้ามือหวย เจ้าของบ่อนด้วยครับ”

            อดิศรรายงานผู้เป็นนายที่กวาดตาอ่านประวัติอันโชกโชนของคชา หนึ่งในกลุ่มชายชั่วที่ข่มเหงพรรณพฤกษา อาจจะพูดได้ว่า เป็นหัวหน้าก็ว่าได้

            การสืบเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องง่าย กัลป์ต้องใช้เวลากว่าเจ็ดเดือนกว่าจะได้ข้อมูลที่ต้องการ เนื่องจากเขาไม่มีเบาะแสอะไรเลย นอกจากบ้านหลังนั้น ฉะนั้นงานนี้จึงเริ่มต้นที่ศูนย์ ค่อยๆ สืบเสาะหาไปทีละส่วน รวบรวมข้อมูลทุกทางที่หามาได้