7

EP7 - พยายาม(ไม่)รัก (หมอไฮน์-แก้วใส)

NCLUB

ผมเข้ามานั่งดื่มที่คลับของแก้วใส วันนี้ผมไม่ได้ขึ้นเวรเพราะลางาน อารมณ์วันนี้ไม่พร้อมจะทำงานเลยจริงๆ

“เอ้า! เฮีย ทำไมมานั่งดื่มคนเดียววันนี้”

ไนท์ น้องชายของแก้วใสเจ้าของคลับเอ่ยทักผมขึ้น

“อืม ไม่ได้ขึ้นเวร เลยแวะมาดื่ม” ผมเอ่ย

“อ่อครับ”

“แล้ว...แก้วใสเป็นยังไงบ้าง” ผมเอ่ยถาม

“อีเจ๊เหรอ อยู่ข้างบนครับ มือก็เจ็บ แต่ไม่ยอมอยู่บ้าน บ้างานไปถึงไหนไม่รู้นะครับ” ไนท์เอ่ย

“อยู่นี่?”

“ครับ นั่งทำงานอยู่ข้างบน”

“อืม” ผมเอ่ย

“งั้นผมขอตัวนะเฮีย”

ผมนั่งดื่มอีกสองสามแก้วก่อนจะลุกขึ้นเดินไปชั้นลนที่เป็นห้องทำงานของแก้วใส

แอ๊ดดดด!!!

“มะ..หมอ”

“เธอทำอะไร มือแผลลึกขนาดนั้นทำไมไม่พัก อยากให้แผลอักเสบนักหรือไง!”

ผมเอ่ยขึ้นเมื่อเดินเข้าห้องมาเจอแก้วใสกำลังใช้มือข้างที่ไม่เจ็บเปิดเอกสารกองโตอยู่แบบนั้น

“แก้วไม่ได้ใช้มือข้างที่เจ็บทำอะไรนิ” แก้วใสเอ่ย

“กลับ!” ผมเอ่ยสั้นๆ

“หมอจะกลับก็กลับไปซิ แฟนหมอเขาคงรอหะ..ให้หมอกลับไปหา” แก้วใสเอ่ย

“.........”

“แก้วขอตัวนะคะ .. โอ๊ย!”

“แก้วใส!!!”

แผลที่มือเธอมีเลือกซึมออกมาเพราะเธอเผลอใช้มันคว้ากระเป๋าเพราะดป็นมือข้างที่ถนัดเข้า

“หมอจะทำอะไร ปล่อยแก้วนะ!”

ผมลากแขนเธอเดินออกจากคลับมาจนถึงรถของตัวเอง ก่อนพาเธอขับรถกลับมาที่คอนโดของเธอ สภาพแก้วใสตอนนี้คงต้องทำแผลกันใหม่ ผมหยิบกระเป๋าแพทย์จากในรถเดินขึ้นไปบนห้องเธอด้วย

“นั่งลง เดี๋ยวจะทำแผลให้” ผมเอ่ย

“.........”

เธอยอมนั่งลงให้ผมทำแผลให้นิ่งๆ ผมล้างแผลแล้วพันแผลให้เธอซะใหม่จนกระทั่งเสร็จ

“อย่าใช้มือจับอะไรจนกว่าแผลจะหาย เข้าใจมั้ย” ผมเอ่ย

“ค่ะ ขอบคุณค่ะ หมอกลับเถอะ ดึกแล้ว” แก้วใสเอ่ย

“กลัวฉันหรือไง” ผมเอ่ย

“ปะ..เปล่าค่ะ แก้วแค่อยากพักผ่อน”

“ไปนอนซิ” ผมเอ่ย

“หมอก็กลับไปซิค่ะ” แก้วใสเอ่ย

“หมอ!!!”

ผมคว้าเธอเข้ามาหาตัวจนเธอจนเข้ากับอกแกร่งของผม สายตาผมมองใบหน้าลูกครึ่งของเธอใกล้ๆจนเธอเบือนหน้าหนีผม

“อยู่นิ่งๆ”

ผมเอ่ย ก่อนจะค่อยๆก้มลงไปประกบจูบลงบนริมฝีปากเธอ เธอหลับตาพริ้มและเกร็งไปทั้งตัว กระทั่งผมสอดลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากของเธอ

“อื้อออออ”

“กลั้นหายใจทำไม” ผมเอ่ย

“มะ..หมอทำอะไร” แก้วใสเอ่ย

ผมรู้สึกว่าผมเริ่มคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ทันทีที่ได้กลิ่นกายหอมๆของแก้วใส จูบนุ่มๆของเธอนั่นอีก

“ฉะ..ฉัน...”

“อุ้บ!!!!!! อื้อออ”

หมอไฮน์ผลักแก้วใสให้นอนลงกับเตียงก่อนขึ้นคร่อมเธอแล้วซุกไซ้ใบหน้าหล่อเหลาหนักๆไปตามลำคอขาวๆของแก้วใส กลิ่นกายของเธอหอมหวนจนชายหนุ่มหักห้ามอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ มือหนาเริ่มเคล้นคลึงอกอิ่มอย่างแรง

“มะ...หมอ แก้วเจ็บ อื้อออ”

“ฉันขอได้มั้ย แฮ่กๆ”

ชายหนุ่มหายใจหอบรันแรงเหมือนกำลังระงับอารมณ์ก่อนลงมือฉีกเสื้อผ้าของหญิงสาวจนขาด ริ้วผ้าบาดลงบนเนื้อขาวๆจนขึ้นจ้ำเลือดแดง ชายหนุ่มมองมันก่อนกดยิ้มแล้วดูดไซ้ยอดอกของหญิงสาวอย่างหื่นกระหาย

“อ๊า! หมอ! เจ็บ!” แก้วใสร้องขึ้น

“ฉะ..ฉันไม่ได้ตั้งใจ”

“อ๊ะ! อื้อออ”

ชายหนุ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกจนร่างกายเปลือยเปล่า แก้วใสตกใจเมื่อจู่ๆไฮย์ก็รุนแรงใส่เธอจนเธอตั้งตัวไม่ทันและสู้แรงของเขาไม่ได้

“อ๊างงงงงงหมอ อื้อออ”

หมอไฮน์ยกขาของแก้วใสขึ้น ก่อนก้มลงโลมเลียร่องสวาทของเธอ ลิ้นร้อนของเขาบดขยี้ปุ่มกระสันของเธออย่างหนักจนแก้วใสถึงฝั่งฝัน

“อ๊างงงงง!!”

“ทะ..ทนหน่อยนะ!!”

กึด!!!!! แก่นกายใหญ่โตถูกสอดใสเข้าร่องสวาทจองแก้วใสจนสุด

“กรี๊ดดดด แก้วเจ็บ ฮึก!”

น้ำตาหยดเล็กๆเริ่มไหลอาบสองแก้มเมื่อเอวสอบของหมอไฮน์เริ่มกระแทกกระทั้นสับเอวจ้วงแก่นกายใส่ร่องสวาทเต็มแรง เมื่อความเสียวซ่านบังเกิดขึ้น อารมณ์ดิบๆของชายหนุ่มก็เริ่มแสดงออกมา

ตรับ! ตรับ! ตรับ! ตรับ!

“หมอ!! แก้วเจ็บ!! พอแล้ว”

ชายหนุ่มไม่ปราณีร่องสวาทของหญิงสาว เมื่อนี่คือครั้ฝแรกขอเธอ แต่กลับต้องรับกระแทกหนักหนวง มันเริ่มฉีกขาดเยอะขึ้นเรื่อยๆ กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง มันยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของหมอไฮน์ให้รุนแรงขึ้น

“อ๊า! แน่นฉิบ!! เสียว!”

หมอไฮน์ครางในลำคอด้วยความสุขสม จนมือหนาผละออกจากอกอิ่มแล้วค่อยๆเอื้อมไปที่ลำคอขาวของหญิงสาว

“อ๊ะ! หมอ พอแล้ว เจ็บไม่ไหวแล้ว อึก!”

“หมออย่าทำแก้วอีกเลย ฮึก!”

แก้วใสเริ่มร้องไห้หนักขึ้น จนเหมือนเรียกสติให้ชายหนุ่มรู้ตัวขึ้น ในขณะที่เอวสอบกับลังสับจ้วงแก่นกาย มือเริ่มบีบเข้าคอขาวของเธอแน่นขึ้น

“กะ..แก้ว อื้มมส์ หยิบขวดบนโต๊ะเหนือหัวเธอฟะ..ฟาดฉันที”

ตรับ! ตรับ! ตรับ!

“อึก! อึก!”

“ระ..เร็วซิ ฟาดแรงๆ ฟาดฉันเร็วๆ!!”

หมอไฮน์เอ่ยในขณะที่ยังคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ จนแก้วใสรีบคว้าขวดแล้วฟาดลงบนศรีษะของหมอไฮน์จนเข้าล้มลงนอนทับร่างของเธอ

เพล้ง!!!!

ขวดแตกกระจายพร้อมสติของชายหนุ่มที่ดับลง แก้วใสค่อยๆพลอกไฮน์ให้นอนลงกับโซฟาแล้วลุกขึ้นด้วยความเจ็บ ก่อนคว้าผ้าห่มร่างกายให้หมอไฮน์แล้วพาตัวเองเดินอย่างยากลำบากไปล้างตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า

ทันทีที่เสร็จ แก้วใส่รีบเดินกลับมาใส่เสื้อผ้าให้หมอไฮน์ แล้วโทรตามไนท์น้องชายเพียงคนเดียวที่จะปิดเรื่องนี้ได้มาช่วยพาหมอไฮน์ไปโรงพยาบาล

“อีเจ๊ อะไรว่ะเนี่ย ฟาดเฮียทำไม” ไนท์เอ่ย

“อย่าเพิ่งถาม พาหมอไปโรงพยาบาลก่อน” แก้วใสเอ่ย

“เออๆ”

โรงพยาบาลมิวนิก

“เกิดอะไรขึ้นแก้วใส ไนท์ ทำไมไฮน์เป็นแบบนี้” หมอสโนว์อาของชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นในขณะที่ยืนอยู่ในห้องพักฟื้นของไฮน์ที่นอนสลบอยู่

“อะ..อ่อ มีเรื่องที่คลับนิดหน่อยค่ะ หมอพลาดโดนฟาดเข้า แต่ไม่ต้องห่วงนะค่ะอาหมอ จัดการเรียบร้อยแล้วค่ะ” แก้วใสเอ่ย

“หื่ม???”

ไนท์ถึงกับงงในคำพูดของพี่สาว แต่ก็ไม่รู้เหตุการณ์จริงเช่นกันเลยไม่ได้พูดอะไรต่อหลังจากได้ยินแบบนั้น

“งั้น กลับไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวอาให้พยาบาลมาเฝ้าไฮน์เอง”

“งะ..งั้นหนูขอตัวกลับก่อนนะค่ะ”

แก้วใสมองหมอไฮน์อีกครั้งพรางคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้าด้วยความไม่เข้าใจ และยังคงเจ็บระบมร่องสาวจนเดินแทบไม่ไหว หลังจากนั้นไนท์ขับรถมาส่งเธอที่คอนโดก่อนเอ่ยถามขึ้น

“เจ๊ มีอะไรจะบอกป่ะ?”

“อย่าบอกใครเรื่องนี้นะ ไว้จะเล่าให้ฟัง” แก้วใสเอ่ยกับน้องชาย

🔥🔥🔥🔥🔥🔥