บทที่ 2

ในหมู่บ้านกลางหุบเขาครอบครัวที่ติดภูเขาท้ายหมู่บ้าน สาวน้อยเย่วเย่วที่ร่างกายอ่อนแอมาตั้งเกิดซ้ำมาโดนลูกสาวของลุงใหญ่ผลักตกน้ำเพราะไปช่วยมารดาซักผ้าที่ลำธารท้ายหมู่บ้าน หัวของเย่วเย่วกระแทกกับหินในลำธารและสลบไป มารดาอุ้มบุตรสาววิ่งกลับบ้านในคืนนั้นสาวน้อยไข้ขึ้นไม่มีสติเธอคิดว่าตัวเองคงจะไม่รอดชีวิตอยู่กับบิดามารดาต่อไปอีกแน่นอน สาวน้อยตั้งจิตอธิฐานต่อเทพเซียนให้ช่วยส่งคนมาช่วยครอบครัวของเธอให้รอดจากการกดขี่ข่มเห่งของย่ากับลุงใหญ่ป้าสะใภ้ใหญ่ที่เอาเปรียบครอบครัวของเธอมาโดยตลอด ตำลึงทุกบาทหามาได้ย่าก็จะยึดเข้ากองกลางทั้งหมด ข้าวได้กินเพียงน้ำต้มข้าวใสๆใส่ธัญพืชหยาบๆอย่าหวังว่าจะได้กินเนื้อกินไข่ ทั้งที่บิดาล่าสัตว์มาได้กับพี่ชายจะโดนย่ายึดไปขายทั้งหมด 

เรียกได้ว่าคนหาไม่ได้กินคนกินไม่ได้หากับคำที่ว่ากตัญญูคำเดียวที่ย่าเอามาข่มบิดาให้ไม่กล้าเถียงมารดาของตัวเอง จนทำให้ลูกกับภรรยาลำบากจนถึงทุกวันนี้ พี่ชายของเธอก็ไม่ได้เรียนต้องทำงานงกๆ ต่างกันกับลูกๆของลุงใหญ่ที่ได้กินดีอยู่ดีทุกอย่างเพียงเพราะเกลียดมารดาของนางที่ยากจน และบิดาที่ยอมย่าก็เพราะรับปากว่าจะทำงานทุกอย่างขอเพียงมารดาไม่ขัดที่ท่านแต่งงานกับมารดาที่กำพร้าอยู่กับตายายที่ท้ายหมู่บ้าน นี้คือสาเหตุของการใช้คำเอาเปรียบจากย่ามาโดยตลอดพอแต่งเข้าบ้านบิดามารดาก็เหมือนทาสของของครัวของย่ามาตลอดสิบห้าปีที่เซียวเย่วเย่วเติบโตมาจนถึงวันนี้

และที่บิดาตกเขาเพราะอยากไปหาไก่ป่าสักตัวมาบำรุงบุตรสาวจนทำให้ขาของบิดาหัก ดีที่พี่ชายของเธอไปด้วยจึงแบกบิดากลับมาบ้านเหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัดที่บุตรสาวโดนบุตรสาวของลุงใหญ่ผลักตกน้ำจนสลบมารดาถึงออกปากบอกว่าลูกสาวของป้าใหญ่เป็นคนทำ

ย่าถึงกับโกรธหนักมากคนเป็นย่าที่ลำเอียงรักลูกไม่เท่ากันจึงขับไล่ตัดขาดสี่คนพ่อแม่ลูกออกจากบ้านแม้เงินสักตำลึงก็ไม่ให้ติดตัวมามารดาจึงพาลูกกลับมาอาศัยบ้านหลังเก่าของตากับยายที่เสียชีวิตไปได้ห้าปี ก็พอที่จะคุ้มแดนคุ้มฝนกับครอบครัวของเธอ

พอเย่วเย่วที่อธิฐานในใจจบเธอก็สิ้นใจตายอย่างอนาถในห้องที่มารดาเฝ้าไข้บุตรสาวส่วนลูกชายนั้นเฝ้าบิดาอยู่อีกห้องหนึ่ง

 

 

 

ตัดมาที่ปี2023 อินทิราแพทย์ทหาร ออกจากโรงพยาบาลในตัวเมืองติดชายแดนเหนือเพื่อจะกลับบ้านของตัวเองเพราะนัดกับพี่ชายที่ไร่ของครอบครัวตีสองกว่าๆเธอขับรถมาตามทางปกติแต่มีคนยืนกลางถนนและโบกรถเธอคิดอย่างเดียวว่าคงไม่ใช่คนโบกดึกดื่นนอกจาก 

  !!!!!ผ....ผีแต่สำหรับคุณหมอสาวผ่านคนตายมาทุกรูปแบบเกิดมาไม่เคยเจอผีนอกจากศพที่เธอรักษามาไม่น้อยในโรงบาล อินทิราตัดสินใจไม่จอดแต่จู่ๆเด็กสาวก็กระโดดขึ้นบังกระจกหน้ารถ ร้องบอกตะโกนใส่เธอจนเต็มหน้ากระจกรถว่า

"พี่สาวใจดีช่วยครอบครัวของหนูด้วยนะเจ้าคะ"    จากนั้นรถเสียหลักลงข้างทางพลิกหลายตลบอินทิราเสียชีวิตทันที ก่อนที่วิญญาณจะโดนดูดอย่างแรงเธอได้ยินเสียงของสาวน้อยว่า

"พี่หมดอายุไขในภพนี้แล้วหนูฝากครอบครัวด้วย" จากนั้นร่างของสาวน้อยก็หายไปอินทิราถูกดูดมาถึงทุ่งหญ้าเขียวขจีภูเขาที่สวยงามมีลำธารไหลผ่านและกระท่อมหนึ่งหลังมีชายชราผมยาวขาวหมดทั้งหัวนั่งในกระท่อมหลังน้อย

"นังหนูนั่งลงก่อนสิที่ข้าจะบอกคือเจ้าได้สิ้นอายุไขในภพของเจ้าแล้ว และได้มีดวงวิญญาณที่น่าสงสารร้องขอต่อข้าให้เจ้าไปช่วยครอบครัวของนางที่โดนเอาเปรียบจนยากจนในมิติคู่ขนานอีกที่หนึ่ง ก็นังหนูที่มันกระโดดเกาะหน้ารถของเจ้านั้นละ เจ้ายินดีจะช่วยเหลือนางไหมละข้าจะพาเจ้าไปในครอบครัวของนางตอนนี้เลย"

"จะว่าไปข้าก็โกรธอยู่นะเจ้าคะน้องเขาเล่นกระโดดบังหน้ารถจนหนูเสียหลักตกถนนตายอนาถศพไม่สวยเลย" อินทิราตอบแบบไม่พอใจขอกันดีๆก็ได้นี้นาถึงว่าละนะถึงขอก็ใช่ว่าเธอจะยอม ฟงแฟนก็ยังไม่มีจะยี่สิบห้าปีละมันทำแต่ทำงานจนหนุ่มๆหนีไปแต่งงานกันหมดแล้ว

"ศพเจ้าไม่ได้แหลกเหลวเสียหน่อยข้ากับนังหนูนั้นรับร่างเจ้าเอาไว้ สภาพแค่เหมือนนอนหลับไปเฉยๆเองนะ ตอนนี้ภพโน้นของเจ้าพี่ชายกับพี่สะใภ้ของเจ้าก็ทำพิธีเผาร่างของเจ้าไปแล้วนะถ้าเจ้าไม่ช่วยนังหนูนี้ก็จะกลายเป็นวิญญาณเร่ร่อนไปจนกว่าจะได้ไปเกิดใหม่เจ้าเลือกเองแล้วกัน" ชายชราบอก

อินทิราคิดหนักเลยเคยได้ยินได้อ่านแค่ในนิยายนี้มันเรื่องจริงหรือวะตายแล้วทะลุมิติเหมือนแม่การะเกดเลยโว้ย แต่ต้องต่อรองเสียหน่อยขอของดีติดตัวไปด้วยดีกว่าเผื่อที่นั้นจะลำบากมากไม่รู้จะไปตกยุคไหนตอนนี้เธอคิดในใจ

"ท่านตาข้าขอต่อรองถ้าข้าไปเกิดใหม่ข้าขอความรู้ที่มีติดตัวไปด้วยและขอมิติพร้อมทั้งพรของความโชคดีของที่ในภพเก่าติดตัวข้าไปด้วยนะเจ้าคะได้ไหม" อินทิราต่อรองทันทีนาทีนี้ตัวช่วยคือสิ่งที่ต้องนำไปด้วย

"ได้สิข้าได้เตรียมให้เจ้าทั้งหมดแล้วของทุกอย่างที่เป็นของเจ้าจะตามไปในมิติเพียงแค่เจ้านึกจะเข้าออกได้ทุกเวลา และไม่มีใครแย่งชิงไปจากเจ้าไปได้เก็บสิ่งของได้ไม่มีจำกัดและใช้ได้ไม่มีวันหมด เป็นเช่นไรถูกใจเจ้าไหมนังหนูข้าเห็นแก่ความดีในภพเก่าของเจ้าหรอกนะจึงพิเศษให้ ภพใหม่นี้เจ้าจะมีพร้อมทุกอย่างรวมทั้งเนื้อคู่ของเจ้าอีกด้วยเอาละเตรียมตัวข้าจะพาเจ้าไปแล้วนะนังหนู"

อินทิราหลับตาลงลมหมุนก็หอบเธอจนมาสะดุ้งตื่นเพราะปวดหัวกับความทรงจำของสาวน้อยเซียวเย่วเย่วที่น่าสงสารเหลือเกิน ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยได้พบกับคำว่าความสุขเลย เอาละสาวน้อยต่อไปพี่สาวจะใช้ชีวิตที่เหลือของเธอให้ดีและจะทำให้ครอบครัวของเธอร่ำรวยจนบ้านใหญ่กระอักเลือดตายไปเลย ต้องเปลี่ยนความคิดของบิดาเสียใหม่กับการกตัญญูโง่ๆกับคนที่อ้างตัวว่าเป็นมารดาจนไม่เห็นถึงความลำบากของลูกเลยอย่างนี้เขาเรียกว่าเห็นแก่ตัว การกตัญญูไม่ใช่มันไม่ดีแต่ไม่ใช่หลับหูหลับตาทำทั้งที่ครอบครัวของตัวเองลำบากทั้งยังเอาเปรียบสารพัดอย่างต้องดูเป็นรายคนไปแต่สำหรับคนบ้านใหญ่อินทิราคิดว่าจะเอาคืนอย่างสาสมเลยทีเดียวละ