บทที่ 22/2

ร่างเล็กในชุดนักศึกษาผลักประตูกระจกของร้านเบเกอรี่แห่งหนึ่งจนเกิดเสียงดังกรุ๊งกริ๊งขึ้นมา

นั้นจึงทำให้เจ้าของร้านที่กำลังคิดเงินอยู่หน้าเคาน์เตอร์เอ่ยเสียงต้อนรับลูกค้าคนใหม่ขึ้นมาด้วยยิ้มจนทำให้ผู้มาใหม่อย่างอลิสาได้แต่ผงกศีรษะให้อีกฝ่ายไปด้วยความเขินอาย ก่อนเธอจะต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงทักจากอีกฝ่ายและสายตาจากพนักงานในร้านที่มองตรงมาทางเธอด้วยความสนใจ

"..ใช่คุณอลิสาที่เป็นดาราดังอยู่ตอนนี้ไหมคะ" เสียงดังจากหลังเคาน์เตอร์ เจ้าของคำถามนั้นยิ้มออกมาด้วยดีใจเมื่อมองหน้าอลิสาตาไม่กะพริบ

"ชะ ใช่ค่ะ" แล้วอลิสาก็ตอบกลับไปด้วยท่าทางเขินอายนิดหน่อย เพราะนี่ก็นานแล้วที่เธอไม่ได้ถูกทักแบบนี้จากคนแปลกหน้า

"จะเป็นไรไหมคะถ้าฉันจะขอลายเซ็นต์ของคุณ? คุณสะดวกไหมคะ?" อีกฝ่ายถามขึ้นมาอีกครั้งเหมือนเกรงใจกัน

"..ได้ค่ะ" อลิสาที่มองไปยังมุมหนึ่งของร้านแล้วเห็นร่างบางของอรอุมาที่กำลังนั่งรอเธออยู่ด้วยยิ้มก็ใจชื่นขึ้นมา เพราะนั้นหมายความว่าอีกฝ่ายไม่ว่าอะไรเธอถ้าเธอจะไปหาอีกฝ่ายช้า

อลิสาเดินไปรับปากกาเมจิสีดำจากเจ้าของร้านก่อนจะจรดปลายปากกานั้นลงบนกระดาษเพื่อนเซ็นต์ลายเซ็นให้อีกฝ่าย

และกว่าจะเสร็จครบ