บทที่ 07 ความบังเอิญ

ตลอดการประชุมโครงการใหญ่ที่ประกอบไปด้วยใหม่ไคเรนและเฌอแตมเหมือนว่าจะเป็นการหารือทั่ว ๆ ไป ทว่าสำหรับเฌอแตมมันไม่ใช่ สายตาของไคเรนที่ลอบมองทำเธอไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา อึดอัดจนรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง มันเป็นสายตาที่เธอไม่สามารถคาดเดาว่าเขากำลังต้องการอะไร รู้เพียงว่ามันกำลังสร้างความกดดันจนทำให้เธอแทบไม่เข้าใจเนื้อหาในการประชุมครั้งนี้เลย

"งั้นก็โอเคตามนี้นะคะ เฌอแตมมีอะไรเสนอไหม?" ใหม่ที่เป็นภัณฑารักษ์หลักจัดงานครั้งนี้กล่าวสรุป ก่อนจะหันถามความเห็นของภัณฑารักษ์ร่วมคนใหม่ก็พบว่าเธอกำลังเหม่อลอยและไม่ยอมตอบคำถามสักที จึงต้องเค้นถามอีกครั้ง

"ว่าไงแตม"

"อะ อ๋อ…ค่ะ โอเคตามนั้นเลยค่ะ" เฌอแตมเหมือนหลุดจากภวังค์ ตอนนี้อะไรก็ไม่เข้าหัวนอกจากการที่อยากจะออกจากห้องนี้เร็ว ๆ

"ถ้างั้นคุณใหม่กับคุณเฌอแตมจัดการต่อเลยนะครับ อย่าลืมส่งมาให้ผมด้วย"

"ทราบค่ะบอส เป็นอีเมลเหมือนเดิมนะคะ"

"พรุ่งนี้ผมเข้ามา คุณใหม่มาส่งที่ห้องได้เลยครับ"

พรุ่งนี้ก็มาเหรอ! คำถามที่เด้งในหัวของเฌอแตม ไหนบอกว่านาน ๆ ครั้ง แต่นี่มันเกือบทุกวันเลยต่างหาก

"ได้ค่ะ งั้นใหม่กับแตมขอตัวนะคะ" ภัณฑารักษ์ใหม่ว่าจบก็รีบเก็บของแล้วเด