หน้าหลัก / โรแมนติก / พลาดรักเมฆินทร์ / ตอนที่ 14 พี่เมฆคนดีไม่มีอีกแล้ว NC

แชร์

ตอนที่ 14 พี่เมฆคนดีไม่มีอีกแล้ว NC

ผู้เขียน: คุณน้ำอิง
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-11-21 22:01:21

ลิ้นสากของเขา เลียร่องรักอย่างนุ่มนวล พร้อมกับค่อยๆ ดันเข้าไปในรูรัก แล้วค่อยๆตวัดกระดกรัวๆ อย่างชำนาญ... 

"พี่เมฆ! อย่าทำแบบนี้!" เสียงห้ามปรามของเธอถูกกลืนหายไปในความช่ำชองของเขา

"อ๊ะ..อื้อออ!"

ริมฝีปากหยักหนาของเขา ครอบคลุมกลีบสาวสวย อย่างเอาแต่ใจ เสียงจ๊วบจ๊าบ ดังไปทั่วห้อง สายตาของเขาเหลือบมองขึ้นไป เห็นใบหน้าหวานที่กำลังบิดเบ้ ด้วยความเสียวซ่าน มือเรียวเล็ก กำผ้าปูที่นอนไว้แน่น ปากเม้มเข้าหากันเพื่อสะกดเสียงคราง

เขาหัวเราะในลำคอ และยิ้มด้วยมุมปากอย่างพอใจ ก่อนจะหยุดการกระทำ แล้วค่อยๆ ใช้แขนแกร่งดันร่างเปลือยเปล่าของตัวเองขึ้นไป

"ที่บอกว่าอย่าเมื่อกี้... หมายถึงว่า อย่าหยุด ใช่ไหม"

เธอกัดปากไว้แน่น ความอับอายที่ร่างกายของเธอไม่ได้ต่อต้านเขาอย่างที่ปากพูด ทำให้เธอแทบจะมุดดินหนี

เขาก้มลงจูบเธออีกครั้ง ก่อนที่จะผละออกแล้วกระซิบที่ข้างหูเสียงทุ้มต่ำและเซ็กซี่อย่างร้ายกาจ "นี่ไง... พี่ก็เป็นครูสอน ให้เธออยู่นี่ไง ทั้งเรื่องงานทั้งเรื่องนี้... ไม่ดีเหรอ"

เธอใช้มือผลักหน้าอกเขาออกห่าง "เอาสิ! สอนเก่งเมื่อไหร่ จี๊ดจะได้ไปใช้วิชานี้ที่พี่สอนมากับคนอื่น! ถ้าเกิดมีคนติดใจ... พี่จะได้ภาคภูมิใจกับวิชาที่พี่สอนจี๊ด!"

คำพูดของหญิงสาวทำให้แววตาของเขาเปลี่ยนไปดูเกรี้ยวกราดขึ้นทันที  "อย่าพูดแบบนี้! พี่ไม่ได้บอกจะให้เธอไปใช้กับคนอื่น!"

"ทำไมคะ! ถ้าเรียนแล้วไม่ฝึกใช้... แล้วเมื่อไหร่มันจะเก่ง!" คำพูดของเธอยิ่งยั่วให้เขาโมโห

"พี่บอกว่าให้หยุด! พี่ไม่อนุญาต ให้เธอไปใช้กับใครทั้งนั้น!"

"ทำไมคะ! จดลิขสิทธิ์ไว้หรือไง... หรือทำเป็นธุรกิจ!"

"อ๊ะ!" เธอร้องออกมาเสียงสูง

เมื่อเขาใช้แก่นกายที่ผงาดขึ้นมาดันเข้าไปที่รูแคบด้วยความโมโหกับคำพูดของเธอ แต่ก็ยังไม่สามารถเข้าไปได้หมด เพราะรูนั้นมันแน่นและฟิตเกินไป

หญิงสาวตกใจรีบดันอกแกร่งเขาออก "หยุดนะ! อย่าทำแบบนี้!" เธอเหลือบมองจุดเชื่อม...แล้วมองซ้ายมองขวา...

"ทำไม? หาอะไร? หาถุงเหรอ? ไม่มี! ไม่ใส่!"

หญิงสาวเริ่มใจสั่น ความกลัวเข้ามาในใจเธอ "ไม่ได้นะพี่..! ห้ามทำกับจี๊ดแบบนี้!"

"ทำไมจะไม่ได้! พี่ไม่อยากใส่! พี่จะเอาแบบนี้! กลัวอะไร? กลัวท้องเหรอ?"

"ไม่... ไม่ได้กลัวท้อง! กลัวความสำส่อนของพี่นั่นแหละ! ไม่รู้ไปเอากับใครมาบ้าง! อย่ามาทำแบบนี้กับจี๊ดนะ!"

"คิดว่าพี่สำส่อนขนาดนั้นเหรอ!"

"หรือพี่จะคิดว่าตัวเองไม่สำส่อนล่ะ!"

คำพูดที่ตอกย้ำความหึงหวงและดูถูก ยิ่งกระตุ้นอารมณ์ให้เขาอยากจะทำกับเธอแบบไม่ต้องป้องกัน ทั้งๆ ที่เขาก็มีเจ้าถุง...นั้น!

ด้วยความโมโห มือหนาของเขาจับเอวคอดของเธอไว้ แล้วกระแทกแก่นกายเข้าไปอย่างจัง จนเธอต้องร้องเสียงหลง

"อ๊ายยย!"

เขาไม่ได้อ่อนโยนกับเธอเลยแม้แต่น้อย ทั้งๆ ที่ ร่องรักของเธอแน่นและแคบ แต่เขาก็ยังพยายามจะกระแทกเข้าไป จนเธอถึงกับน้ำตาไหล ด้วยความเจ็บปวด

"เลว... พี่มันเลวกว่าที่คิดไว้! จี๊ดไม่น่าเลย...." จี๊ดเสียงสั่นเครือปนกับเสียงสะอื้น

คำนั้นทำให้เขาถึงกับหยุดนิ่ง คำว่า 'ไม่น่าเลย...' ในที่นี้หมายถึงอะไรกันแน่?

เขาเห็นน้ำตาของหญิงสาวที่เริ่มไหล จึงรู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย ก้มลงไปสบตาของเธอแล้วใช้มือ ซับน้ำตาที่ปลายหางตา

"พี่ขอโทษ... ก็อย่ายั่วโมโหพี่สิ... อย่าพูดว่าจะไปทำกับคนอื่นที่ไม่ใช่พี่"

หญิงสาวได้แค่กัดปากของเธอไว้แน่นแล้วเมินหน้าหนี 

ในใจคิด 'มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง! แฟนก็ไม่ใช่! คนรักก็ไม่ใช่! เป็นใครก็ไม่รู้มาทำแบบนี้! ไม่น่าเลย... ไม่น่าคิดว่าเขาเป็นคนดีเลย...'

"คิดอะไรอยู่"

เธอส่ายหน้าพร้อมกับน้ำตา ไม่ตอบอะไร

เขาลูบผมแล้วมองไปตรงใบหน้าสวย  "ถ้าเป็นเด็กดี... พี่ก็ไม่ทำให้เจ็บ... พี่ก็ยังเป็นพี่เมฆของน้องจี๊ดเหมือนเดิม"

คำนั้นทำให้เธอถึงกับน้ำตาไหลออกมา คำที่เธอเคยประทับใจในอดีต แต่ตอนนี้เขากลับหยาบคายและร้ายกาจ

เขาก้มลงจูบไปที่ซอกคอของเธอ แล้วค่อย ๆ โยกกาย เพื่อผ่อนคลายความคับแน่นและอารมณ์ของเธอ

"พี่จะไม่ใส่จริงๆ เหรอคะ... พี่ไม่สงสารจี๊ดบ้างสักนิดเลยเหรอ"  เสียงสะอื้นกับคำพูดนี้ทำให้เมฆินทร์ หยุดนิ่งไป รู้สึกหวั่นไหว

"ไม่ต้องกลัวหรอก... พี่ตรวจสุขภาพประจำปีทุกปีอยู่แล้ว... ไม่เป็นอะไรหรอก"  คำพูดของเขาก็ยังคงเห็นแก่ตัวและเห็นแก่ได้ในสายตาจี๊ด

สิ้นเสียงคำพูด เขาเริ่มโยกกายของเขาอย่างเชื่องช้า แต่หนักหน่วง พร้อมกับดูดยอดอกชมพู สลับไปมา 

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดัง 

<"ตั๊บ ตั๊บ ตั๊บ">  

ความคับแน่นของเธอทำให้เขารู้สึกเสียวซ่านอยู่ตลอดเวลา เขาต้องค่อยๆ ลดจังหวะและเปลี่ยนท่วงท่า เพื่อไม่ให้ตัวเองเสร็จเร็วเกินไป

เขาจับร่างบางลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับดึงมือเธอไป โอบที่คอแกร่งของเขา แล้วค่อยๆ ใช้มือหนาของเขาจับเอวของเธอโยกไปตามจังหวะที่ควรจะเป็น 

เมื่อจังหวะของเขาและเธอเข้ากัน แก่นกายของเขาที่ถอดออกและดันเข้าโยกไปโยกมาทำให้เกิดความเสียวซ่านในร่างกาย

เธอที่พยายามข่มอารมณ์เพื่อไม่ให้ตัวเองแสดงอาการให้เขาพอใจ ถึงแม้จะไม่มีเสียงคราง แต่ตอนนี้ เล็บของเธอจิกไปที่แผ่นหลังของเขา อย่างลืมตัว 

นั่นทำให้เขารู้ได้ในทันทีว่า เธอกำลังมีความสุขกับบทรักในครั้งนี้ เขายิ้มมุมปากเมื่อมองหน้าหญิงสาวที่หลับตาปริ่ม พร้อมกับโยกตัว และหน้าอกที่กระเพื่อมเด้งตามจังหวะ ผมของเธอสยายเป็นลอนดูสวยและน่าหลงใหล จนเขาไม่อาจละสายตาได้

ไม่รอช้าเขา จับเธอนั่งในท่าหันหลังบนตัก แล้วโยกไปตามจังหวะ ร่างบางที่นั่งอยู่บนตักเขาถึงกับเสียวซ่าน เมื่อแก่นกายนั่นมันเข้ามาลึก เหมือนมันพองโตอยู่ในร่างกายเธอ พร้อมกับความอุ่นที่ไม่ได้สวมเกาะ จากความเสียวทำให้เธอจิกขาเขาไว้แน่น

เขาที่กำลังโยกกายพร้อมมือหนาของเขาก็ยัง นวดคลึง ไปยังหน้าอกและจูบซับไปที่แผ่นหลังของเธออย่างบ้าคลั่ง

ในจังหวะที่แก่นกายของเขาเสียบเข้าไปลึก และเธอก็โยกตามท่วงท่า ร่างกายของเธอเริ่มรู้สึกว่าหยุดไม่ได้ 

เมื่อเอวของเขาหยุดเคลื่อนไหว เธอกลับควงหมุนเอวด้วยจังหวะและท่วงท่าที่เย้ายวนและเซ็กซี่ มือของเธอจิกไปที่ขาของเขา ลมหายใจเริ่มถี่ขึ้น เร็วขึ้น เอวบางของเธอก็เริ่มหมุนควงเร็วขึ้น.... พร้อมกับลมหายใจที่ถี่ขึ้นจนสติเริ่มขาวโพลน พร่ามัว

"อึ๊...อึ๊...อื๊อ...อ้าา~"

ร่างกายเธอ เกร็งกระตุกไปอย่างไม่รู้ตัว เธอที่กำลังหอบหายใจอยู่ได้ยินเสียงกระซิบข้างหู  "เสร็จแล้วเหรอ!"  นั่นทำให้เธอถึงกับสะดุ้งลืมตาขึ้น... กับความน่าอับอายในครั้งนี้

เขายิ้มมุมปากอย่างพอใจ แต่ก็ไม่ปล่อยให้เธอได้พักนาน เขาเหยียดกายขึ้น ดันเธอให้อยู่ในท่าด็อกกี้ แล้วสาดกระแทกเข้าไปอย่างหนักหน่วง 

เสียงครางต่ำของเขา ดูเหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังหิว ก้นงอนของเธอก็ยังไม่รักดี เด้งรับเวลาเขาสวนกระแทกเข้ามา

เขาบีบเคล้นไปที่ก้นของเธอ แล้วค่อย ๆ ลูบไล่มาถึงหน้าท้อง เลื่อนขึ้นมาถึงหน้าอกแล้วก้มกระแทกเธอไม่ยั้ง มือที่ค้ำยันอยู่สองข้างของเธอถึงขนาดต้องยกอีกมือขึ้นมากดที่หน้าท้องน้อยด้วยความจุกที่เขากระแทกเข้ามาจนเธอต้องปริปาก

"พี่เมฆ!... จี๊ดจุก... ไม่ไหวแล้ว!"

คำนั้นที่เธอเรียกชื่อกลับทำให้เขาพอใจ และ กระแทกหนักกว่าเดิมขึ้นมาอีก

"จุกก็ร้องสิ! ร้องออกมา! ร้องดัง ๆ!"

เขาไม่ยอมหยุดกระแทก ทั้งๆ ที่เธอร้องขอความเมตา

"อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊า!" 

เธอกลั้นเสียงไว้ไม่อยู่ จนต้องร้องออกมา

"ร้องออกมาอีกพี่อยากได้ยิน! เรียกชื่อพี่! ครางออกมาสิ!"

"อ๊าย! พี่... พี่เมฆ...! "

"จี๊ดพี่เสียวมาก~!"

"อ๊า.... ซี๊ด~! ทำไมของจี๊ดมันแน่นขนาดนี้ พี่อยากแตกข้างในเหลือเกิน!"  คำนั้นทำให้เธอถึงกับ สะดุ้ง "อย่านะคะ! อย่า!"

"เรียกชื่อพี่สิ! เวลาพี่ทำแบบนี้... เรียกชื่อพี่! ครางออกมา... พี่จะไม่ไหวแล้ว!"

"อย่านะคะ! อย่า!" เธอร้องห้ามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ความกลัวเข้าครอบงำใบหน้าสวยที่เต็มไปด้วยเหงื่อและน้ำตา ในขณะที่เขายังคงกระแทกเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง

"พี่ไม่ไหวแล้ว...! เธอคือของพี่! ไม่ว่าร่างกายหรือสิ่งที่พี่สอน... ทุกอย่างเป็นของพี่คนเดียว!" เสียงของเขาแหบพร่า สื่อถึงความต้องการที่รุนแรงและเอาแต่ใจ

เมฆินทร์กระแทกแก่นกายเข้าออกในจังหวะที่เร็วและหนักหน่วง สลับกับการบีบเคล้นก้นงอนของเธออย่างรุนแรง

"อ๊า... ซี๊ด! จี๊ด! รัดแน่นเหลือเกิน! พี่... อ๊า!" เขาส่งเสียงครางต่ำลึกในลำคอ ดวงตาคมกริบจ้องมองร่างเปลือยเปล่าของเธอที่สั่นสะท้านไปตามแรงกระแทก

หญิงสาวพยายามกัดริมฝีปากเพื่อสะกดเสียงคราง แต่ความเสียวซ่านที่รุนแรงเกินจะต้านทาน ทำให้เธอต้องปริปากร้องออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

"อ๊ายยย! พะ... พี่เมฆ! อ๊า!... จี๊ด... จี๊ดไม่ไหวแล้ววว!"

เมื่อได้ยินเสียงร้องที่เต็มไปด้วยความสุขสมและเรียกชื่อของเขา เมฆินทร์ก็ยิ่งพุ่งชนเข้าไปอย่างดุดันและเร่งเร้า

"เป็นของพี่! จำไว้! เป็นของพี่คนเดียว!"

"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊าาา~"

เขาดึงแก่นกายที่พองโตออกมา ในช่วงสุดท้าย ก่อนที่จะปล่อยเปลวไฟร้อนแรงแห่งความหึงหวงให้ทะลักออกมาภายนอก ท่ามกลางเสียงหอบหายใจของทั้งคู่

เขาทรุดตัวลงค่อมร่างของเธอซบหน้าลงกับแผ่นหลังที่ชุ่มเหงื่อของหญิงสาว หายใจหอบถี่ พยายามสงบสติอารมณ์ที่โหมกระหน่ำเมื่อสักครู่ ร่างกายของเขายังคงสั่นเทาด้วยความตื่นเต้น

ความเงียบเข้าปกคลุมห้อง มีเพียงเสียงหอบหายใจ และเสียงเต้นของหัวใจที่ดังระรัว

จารวีค่อยๆ ขยับตัวอย่างอ่อนแรง เธอลุกขึ้นนั่งช้า ๆ แล้วหันไปจ้องหน้าเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด ความโกรธ และความอับอาย

"พี่เมฆ..." เสียงของเธอแหบพร่า

เมฆินทร์เงยหน้าขึ้นมาสบตา จ้องมองดวงตาที่แดงก่ำของเธอ เขายื่นมือหนาไปปัดปอยผมที่เปียกชื้นออกจากใบหน้าสวยหวานนั้น แต่เธอกลับสะบัดหน้าหนี

"....โอเคไหม" คำถามที่ดูไม่จริงใจของเขา ทำให้เธอแค่นยิ้มออกมาอย่างสมเพชตัวเอง

"พี่ว่า... จี๊ดโอเคไหมคะ..." เธอถามกลับด้วยน้ำเสียงความเจ็บปวด

เขาเห็นความผิดหวังอย่างชัดเจนในดวงตาของเธอ แต่ความหึงหวงและความต้องการที่เพิ่งปลดปล่อยไปทำให้เขารู้สึกเหมือนชนะ และไม่ยอมรับผิด

"พี่ขอโทษที่ไม่ได้ใส่... แต่พี่บอกแล้วว่าพี่ไม่ได้สำส่อน และพี่ตรวจสุขภาพประจำปี..."

"จี๊ดไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้นค่ะ!" เธอตัดบท น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้มอีกครั้ง "พี่เป็นใคร... มีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับจี๊ด! พี่ไม่ได้เป็นแฟนจี๊ด! พี่เห็นแก่ตัว!"

คำพูดของจารวีเหมือนมีดที่กรีดลงไปกลางใจของเมฆินทร์ เขาเงียบไป... ก่อนจะดึงร่างเปลือยเปล่าของเธอเข้ามากอดไว้แน่น

"พี่... พี่ไม่ชอบให้เธอพูดถึงคนอื่น" เขาพูดเสียงทุ้มต่ำและเครียดจัด สารภาพความรู้สึกที่เป็นต้นเหตุของการกระทำอย่างเอาแต่ใจ "เธอทำให้พี่คลั่ง... แต่เธอไม่ควรพูดว่าจะไปใช้ 'วิชาที่พี่สอน' กับใคร ที่ไม่ใช่พี่"

เธอดิ้นรนออกจากอ้อมกอดของเขา "ปล่อย! อย่ามาแตะตัวจี๊ดอีก! จี๊ดเกลียดพี่! พี่เมฆคนดีที่จี๊ดคิดมาตลอด... เขาตายไปแล้ว!"

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • พลาดรักเมฆินทร์   บทส่งท้าย

    ปริศนาชายชุดดำตัดภาพกลับมายังในรถขณะที่เมย์และเมฆินทร์ ภายในรถ เมย์ยังคงคาใจเรื่องเหตุการณ์ที่คอนโดของจารวี"พี่เมฆ... เรื่องชายชุดดำวันนั้น ตกลงพี่ว่ามันเป็นใครกันแน่" เมย์เริ่มถาม น้ำเสียงจริงจังขึ้นทันทีที่ไม่มีจารวีอยู่ด้วยเมฆินทร์ขมวดคิ้ว มือหนากำพวงมาลัยแน่น เขามองกระจกข้างด้วยความระมัดระวังเป็นพิเศษ "พี่ก็ยังไม่แน่ใจนัก แต่มันมีบางอย่างที่พี่รู้สึก แปลก""แปลกยังไงคะ?""คำพูดของมันไง ที่พูดกับจี๊ดว่า 'จำฉันไม่ได้เหรอ' ถ้าเป็นสตอล์กเกอร์ที่คลั่งไคล้ผลงานการถ่ายแบบ มันควรจะพูดอะไรที่บ่งบอกถึงการชื่นชม หรือต้องการครอบครอง ไม่ใช่คำถามที่เหมือนเป็นการ ทวงความจำ แบบนั้น"เมย์พยายามคิดตาม "หรือว่าจะเป็นศัตรูของจี๊ดตอนสมัยเรียน? หรือตอนที่เธอเป็นนักกีฬา?""พี่ก็คิดอยู่ แต่นั่นมันเรื่องนานมาแล้ว แถมจี๊ดก็บอกว่าเธอไม่มีปัญหากับใครเลย" เมฆินทร์ถอนหายใจ "แต่ที่สำคัญคือ... ปฏิกิริยาของมันตอนที่เห็นพี่""ปฏิกิริยาอะไรคะ?""มันเหมือน ตกใจ มากกว่าที่จะกลัว หรือโกรธที่ขัดขวางการทำร้ายจี๊ด พอพี่ถีบมันออกไป มันพยายามจะดึงหมวกคลุมหน้ากลับมากกว่าจะคว้ามีด มันอยากจะปิดบังตัวตนมากจริง ๆ"เมย์ชั่งใจ

  • พลาดรักเมฆินทร์   ตอนที่ 50 พลาดรักบริบูรณ์

    อากาศบนภูยามค่ำคืนช่างหนาวเหน็บเสียจนต้องขดตัว แต่ความหนาวนี้ก็มิอาจเทียบได้กับความเร่าร้อนที่กำลังปะทุขึ้นในเต็นท์...ในเต็นท์ที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่ก้าว แสงไฟดวงน้อยส่องให้เห็นเงาตะคุ่มๆ ที่กำลังเคลื่อนไหวอย่างเร่งเร้า ริสา ถูกรุกเร้าจนเสียงหอบหายใจขาดห้วง มือเล็กจิกลงบนแผ่นหลังกว้างของธนาอย่างลืมตัวเพื่อยึดเหนี่ยวตัวเองไว้กับความรู้สึกที่พุ่งทะยานธนาจูบเธอหนักหน่วงและดูดดื่มราวกับจะกลืนกินทุกอณูของร่างกาย เสียงกระซิบพร่าๆ คลอไปกับเสียงผ้าปูที่นอนเสียดสี... เป็นภาพที่ใครเห็นก็รู้ว่าคนข้างในกำลังใช้ความหนาวเป็นข้ออ้างในการมอบความอบอุ่นให้กันและกันอย่างไร้ขีดจำกัด!"ไอธนา มึงดับไฟด้วย!" เสียงตะโกนของเมฆินทร์ ดังข้ามมาพรึ่บ! ไฟในเต็นท์ก็ดับลง เหลือเพียงความมืดมิดที่ช่วยปกปิดความเร่าร้อนที่ดำเนินต่อไป...(...!...)เมฆินทร์ดึงจารวีเข้ามากอดไว้แน่นจนร่างบางแทบจะจมหาย ซบใบหน้าลงกับกลุ่มผมหอมๆ ของเธอ กลิ่นหอมหวานของเธอปลุกเร้าสัญชาตญาณดิบให้ตื่นขึ้นทันที อ้อมกอดนี้ช่างอบอุ่นจนความหนาวที่มีอยู่มลายหายไปสิ้น"หนาวจัง... ขอกอดหน่อยนะ" เสียงทุ้มนุ่มกระซิบที่ข้างหู พร้อมกับลมหายใจร้อนผ่าว รดริน

  • พลาดรักเมฆินทร์   ตอนที่ 49 กลับมาจุดเริ่มต้น

    เมย์กลับมาหาจารวีที่คอนโดในเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด เมย์ก็โวยวายด้วยความตกใจ"อะไรนะ! นี่ฉันทิ้งแกไว้คนเดียวแป๊บเดียว เกิดเรื่องเลยเหรอ! แบบนี้ที่แกรู้สึกว่าเหมือนมีคนตามแกมองแกอยู่ มันก็เรื่องจริงสิ! สต๊อกเกอร์ไหม? พวกที่ชื่นชมผลงานแกผ่านที่แกถ่ายแบบกับพี่จีน่าหรือเปล่า? ไม่สิ... ถ้าเป็นพวกคลั่งไคล้ ถึงขนาดต้องเอามีดจี้คอกันเลยเหรอ! แต่แกก็ไม่มีศัตรูที่ไหนนี่" เมย์รัวใส่ด้วยความสงสัย"ฉันคุ้นเสียงนะ เหมือนเคยได้ยินเสียงที่ไหนมาก่อนแต่นึกไม่ออก... มันพูดว่าจำฉันไม่ได้เหรอ ... ใคร? ฉันต้องจำใครได้?" จารวีพึมพำเมย์รีบสรุป "เท่ากับว่ามันตามแกอยู่ตลอด คิดดูสิ ไม่งั้นมันจะรู้ได้ยังไง ว่าแกอยู่คนเดียวได้ถูกจังหวะแบบนี้ เพราะปกติเราจะอยู่ด้วยกันตลอด""อือ... ก็จริงของแกนะเมย์""ดีนะที่ตอนนั้นพี่เมฆอยู่ด้วย" เมย์เผลอหลุดปาก"เดี๋ยวก่อนยัยเมย์! แกหมายความว่ายังไง นี่เป็นแผนของแกเหรอ""แฮ่ ๆ ๆ ... ขอโทษที ฉันอยากให้แกกับพี่เมฆได้เจอกัน ได้คุยกันบ้างอ่ะ""อย่าไปว่าเมย์เลยครับ พี่เป็นคนขอให้เมย์ช่วยเอง ก็พี่เป็นห่วงเรานี่" เมฆินทร์รีบสวนขึ้นจารวีสบตาเมฆินทร์อย่างอ่อนใจ แต่ในใ

  • พลาดรักเมฆินทร์   ตอนที่ 48 เอาเสื้อพี่คืนไป

    บทสนทนาทางโทรศัพย์เมฆินทร์กับเมย์"ฮัลโหลเมย์ พี่มีเรื่องจะถามหน่อย" เสียงทุ้มกรอกลงไปในโทรศัพท์"พี่โทรมาพอดีเลย เมย์ก็มีเรื่องจะบอก" ปลายสายตอบกลับทันที "คือพี่จีน่ามาชวนจี๊ดไปถ่ายแบบ แต่พี่ไม่ต้องตกใจนะ ยังไม่ได้ออกจากงาน แค่ชวนให้ลองดูเฉยๆ""แล้วจี๊ดว่าไง? ตกลงไหม?" เขารีบถามด้วยความสนใจ"ดูเหมือนจะสนใจนะ" เธอตอบเสียงอ้อมแอ้ม "พี่จีน่าพูดถูก ถ้าจี๊ดยังอยู่กับความกลัวแบบนี้เมื่อไหร่จะกลับมาเป็นปกติ? ให้ลองดูก็ดีเหมือนกัน""พี่ไม่มีสิทธิ์ห้ามอะไรเขาอยู่แล้ว ฝากเมย์ดูแลด้วยนะ" เขาเน้นย้ำ"เมื่อกี้พี่กำลังจะถามอะไรเมย์นะ?" เธอถามย้อนขึ้น"อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก ไว้เจอกันพี่ค่อยถามก็ได้ วันหยุดนี้พี่จะกลับกรุงเทพฯ เมย์ช่วยพี่หน่อยได้ไหม?ทำยังไงก็ได้ให้พี่ได้เจอจี๊ดสักครั้ง" เขาขอร้องด้วยน้ำเสียงจริงจัง"จะโอเคเหรอพี่? เดี๋ยวแม่จะว่าไหม?" เมย์กังวล"แค่ครั้งเดียวนะเมย์ ช่วยพี่หน่อยเถอะ พี่มีเรื่องจะคุยกับจี๊ด และก็อยากเจอหน้า ขอแค่ครั้งเดียวจริงๆ""ก็ได้ค่ะ เมย์จะพยายาม" เธอยอมรับปากบทสนทนาของเมฆินทร์กับเพื่อนหลังวางสายจากเมย์ เมฆินทร์กดโทรศัพท์หาวายุทันที"วายุ ช่วงนี้มึงว่างไหม? ช่วยกูคิ

  • พลาดรักเมฆินทร์   ตอนที่ 47 ความคับข้องใจที่กระจ่าง

    6 เดือนผ่านไปอย่างเชื่องช้าทรมาน สำหรับเมฆินทร์ที่ถูกย้ายไปเชียงใหม่ และจารวีที่ทำงานที่กรุงเทพฯ มันเป็นช่วงเวลาที่พวกเขาเหมือนขาดใจ เพราะเขาไม่มีโอกาสได้ดูแลเธอ ส่วนจารวี... แม้จะยังรัก... แต่ความหวาดกลัวก็ยังคงฝังลึกและเจ็บปวดจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นจารวีทำงานในบริษัทของครอบครัวเมฆินทร์ภายใต้การคุ้มครองอย่างเข้มงวดของ นภา รองประธานบริษัทผู้มีอำนาจล้นเหลือ ครอบครัวของเมฆินทร์ประกาศชัดเจนว่าห้ามใครมายุ่งหรือทำอันตรายเธอโดยเด็ดขาดนภาจัดการไล่พนักงานที่เคยซุบซิบนินทาว่าเธอเป็นเด็กเลี้ยงหรือพูดในทางไม่ดีออกไปทั้งหมด และกำชับห้ามใครคิดร้ายอีกต่อไปการปฏิบัติของทุกคนในบริษัทต่อจารวีเหมือนเป็นลูกสาวคนหนึ่งในครอบครัว ซึ่งตัวเธอเองก็รู้สึกอึดอัดใจกับสถานะที่ได้รับ แต่นภาต้องการชดใช้ความผิดที่ลูก ๆ ของเธอเคยทำพลาด ไม่ว่าจะในอดีตของเมย์ หรือในปัจจุบันของเมฆินทร์ การดูแลเธอในระดับนี้จึงยังน้อยไปด้วยซ้ำในความรู้สึกของผู้เป็นแม่วันเวลาที่ผ่านไปได้ช่วยเยียวยาจิตใจของจารวีให้ดีขึ้น แต่ก็ยังมีเงื่อนปมบางอย่างที่ยังค้างคาอยู่ในใจของเธอเสมอมา วันนี้ ความคับข้องใจนั้นกำลังจะถูกคลี่คลายลง เมื่อมีหญิงสา

  • พลาดรักเมฆินทร์   ตอนที่ 46 การตัดสินใจที่เจ็บปวด

    ล็อบบี้และสติของเมย์เมฆินทร์อุ้มร่างที่ไร้สติของจารวีวิ่งออกมาจากลิฟต์ไปยังล็อบบี้อย่างบ้าคลั่ง สภาพเขาตอนนี้มีแต่ร่องรอยการต่อสู้ เหงื่อท่วมกาย ดวงตาเต็มไปด้วยความสับสนและตื่นตระหนก เขาไม่รู้ว่าจะเริ่มทำอย่างไรต่อบนเกาะเล็ก ๆ แห่งนี้ใครก็ได้! เรียกรถ! เรียกรถพยาบาล!พนักงานที่เคาน์เตอร์ต่างตกใจจนทำอะไรไม่ถูกกับภาพชายคลั่งที่อุ้มหญิงสาวตัวซีดเซียวเมย์วิ่งตามมาติด ๆ คว้ากระเป๋าจี๊ดไว้แน่น เธอเห็นความตกตะลึงจนสติแตกของพี่ชาย จึงพุ่งเข้าใส่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ทันทีเมย์เสียงเฉียบขาดและเร่งรีบ ตอนนี้ต้องการรถไปส่งที่ท่าเรือข้ามเกาะด่วนที่สุด! เร็วเข้า! ตอนนี้!เธอชี้ไปที่หญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของเมฆินทร์ พยายามใช้ไพ่ตายที่สร้างขึ้นมาผู้หญิงคนนี้... เธอได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง... ฉันกลัวว่าเธอจะ แท้งลูก! ให้รีบไปส่งที่ท่าเรือข้ามฝั่ง! ตอนนี้! เครื่องมือการแพทย์และสถานพยาบาลบนเกาะนี้มันไม่พอแน่ ๆ! ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเด็ก... รีสอร์ทของคุณจะรับผิดชอบไม่ไหว!พนักงานรีบประสานงานกันอย่างตื่นตระหนกโดยทันที เมื่อได้ยินคำว่า 'แท้งลูก' และ 'รับผิดชอบไม่ไหว'เมฆินทร์หันไปมองน้องสาว ใบ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status