บทที่ 969

“พระพุทธรูปหยกสององค์นั้น ข้าเคยมีโอกาสได้เห็นครั้งหนึ่ง มีค่ามหาศาล” ฉู่จืออี้ว่าพลางมองไปทางเฉียวเนี่ยน “เจ้ายินยอมจะให้พวกเขาหรือ?”

“พระพุทธรูปหยกสององค์นั้น ข้าไม่ใส่ใจนักหรอก ท่านย่าเป็นคนตระกูลมู่ ย่อมไม่อยากเห็นตระกูลมู่ตกต่ำ เพียงแต่...” เฉียวเนี่ยนถอนหายใจหนึ่งเฮือก “แต่ตระกูลมู่ต้องการไม่เพียงพระพุทธรูปหยกสององค์ พวกเขายังต้องการตัวข้าด้วย”

ได้ฟังดังนั้น ฉู่จืออี้ก็ขมวดคิ้วทันที น้ำเสียงก็พลันขรึมขึ้น “นั่นมันหมายความว่าอย่างไร?”

เฉียวเนี่ยนขมวดคิ้วเล็กน้อย “หัวหน้าตระกูลมู่บอกว่า ในห้องหนังสือท่านปู่ของมู่ซ่างเสวี่ยในสมัยยังมีชีวิต ได้แขวนภาพวาดอยู่หนึ่งภาพ เขาบอกว่าข้ากับสตรีในภาพนั้นเหมือนกันอย่างยิ่ง บอกว่าข้าคือกุญแจเปิดขุมทรัพย์”

สีหน้าของฉู่จืออี้ยิ่งอึมครึม “พวกเขาให้เจ้าติดตามไปแคว้นถังรึ?”

“อืม” เฉียวเนี่ยนพยักหน้าเล็กน้อย

ฉู่จืออี้ถามต่อ “แล้วเจ้าตอบว่าอย่างไร?”

“ข้าบอกว่า ต้องรอจนศึกสงบ รอให้ข้ากลับไปยังเมืองหลวงก่อนค่อยว่ากัน”

แท้จริงแล้วนี่เป็นเพียงคำพูดถ่วงเวลา แต่ในความคิดของนาง ตระกูลมู่ต้องให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากเป็นแน่ ไม่แน่ว่าอาจจะติดตามนางกลั