ตอนที่10เผชิญหน้า

หลี่เฉินยืนแน่นิ่งอยู่หน้าประตู ภาพตรงหน้าทำให้หัวใจของเขาสั่นไหวอย่างรุนแรง ดวงตาคมกริบจ้องมองร่างของสตรีที่เขาคุ้นเคย ทว่ากลับดูแตกต่างออกไปจากที่เคยรู้จัก

ชายหนุ่มกลับมาถึงบ้านด้วยความเหนื่อยล้าหลังจากทำงานมาทั้งวัน แต่ทันทีที่เข้าสู่ลานหน้าบ้าน เขากลับรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่แตกต่างออกไปจากเดิม คิ้วเข้มขมวดมุ่นเข้าหากัน เมื่อเขาได้กลิ่นหอมของอาหารลอยออกมาจากภายในบ้าน

หลี่เฉินมองสบตากับบุตรสาวในอ้อมแขน ซึ่งดูเหมือนอีกฝ่ายเองก็คิดไม่ต่างจากเขา ก่อนจะเร่งฝีเท้าเข้าไปในบ้านด้วยความสงสัย ภายในใจเกิดความรู้สึกแปลกประหลาด ทั้งประหลาดใจและไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เมื่อก้าวพ้นประตูเข้าไปก็ตรงไปยังห้องครัวด้านหลังทันที แล้วสายตาคมกริบของเขาก็สะดุดเข้ากับแผ่นหลังเล็กบอบบางของหญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าเตาไฟ

เขาหยุดนิ่งอยู่กับที่ ดวงตาเบิกกว้างอย่างตกตะลึง

ร่างบอบบางในชุดเรียบง่ายกำลังยืนหันหลังให้เขา มือหนึ่งจับทัพพีกำลังทำอาหารอย่างตั้งใจ แสงจากเปลวไฟสะท้อนกับเสี้ยวหน้าด้านข้างของเธอ

หลี่เฉินแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง หญิงสาวตรงหน้าคือภรรยาของเขา หลินจื่ออิง ไม่ผิดแน่

หญิงสาวที่มักจะเหม่อลอยไร้สติ เอาแต่ซุกตัวอยู่ในมุมหนึ่งของห้องพูดจาไม่รู้เรื่อง ในตอนนี้กลับดูมีชีวิตชีวาขึ้นอย่างน่าประหลาด เรือนผมที่เคยยุ่งเหยิงบัดนี้ถูกมวยขึ้นอย่างเป็นระเบียบ เสื้อผ้าที่เคยยับยู่ยี่สกปรกตอนนี้สะอาดสะอ้าน มือที่เคยสั่นเทาขยับเคลื่อนไหวอย่างมั่นคง

ราวกับว่า...เธอหายเป็นปกติแล้ว

หลี่เฉินกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ความรู้สึกหลากหลายถาโถมเข้าใส่จนเขาไม่อาจเอ่ยคำใดออกมาได้ แต่ที่ชัดเจนที่สุดคือความรู้สึกยินดี เขาดีใจมากที่หญิงสาวหายป่วย ดีใจจนเผลอเรียกชื่อเธอออกไปโดยไม่รู้ตัว

"จื่ออิง"

เสียงของเขาแผ่วเบา ทว่าเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย รับรู้ได้ว่าหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาชะงักไป ร่างเล็กแข็งทื่อไปชั่วขณะ ก่อนจะค่อย ๆ หันกลับมามองเขา ดวงตากลมโตของเธอจ้องมองเขาตรง ๆ ไม่มีความว่างเปล่าเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว

หลี่เฉินยืนนิ่งมองเธอ ลำคอแห้งผากไปหมด เขาไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรดี ราวกับกำลังเผชิญหน้ากับปาฏิหาริย์ที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน ความรู้สึกหลากหลายตีตื้นขึ้นมาในอก ทั้งตกตะลึง ประหลาดใจ และไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง 

หลินจื่ออิง หายป่วยแล้วจริง ๆ

ส่วนคนที่จดจ่ออยู่กับโจ๊กบนเตาจนไม่รู้ถึงการกลับมาของอีกฝ่ายได้แต่นิ่งงัน เสียงเรียกแผ่วเบาที่ดังขึ้นจากด้านหลังทำให้จื่ออิงชะงักราวกับร่างถูกตรึงไว้กับที่ มือที่กำลังคนโจ๊กหยุดนิ่ง ลมหายใจสะดุดไปชั่วขณะ หัวใจเต้นแรงราวกับจะทะลุออกมานอกอก เธอค่อย ๆ หันกลับไปมองคนด้านหลังด้วยความหวาดหวั่นปนตื่นตกใจ

ตรงประตูห้องครัว ปรากฏชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ยืนตระหง่านอยู่ตรงนั้น ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเต็มไปด้วยความตะลึงงัน ดวงตาคมกริบจ้องมองเธอราวกับกำลังพยายามทำความเข้าใจกับสิ่งที่เห็น ความไม่อยากเชื่อและความประหลาดใจฉายชัดบนใบหน้าและแววตาของเขา

คนผู้นี้คงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากพระเอกของเรื่องและยังเป็นสามีของเจ้าของร่าง หรือตอนนี้ก็คือสามีของเธอ หลี่เฉิน

จื่ออิงจ้องมองคนตรงหน้าพร้อมกับลอบกลืนน้ำลายลงคอ รู้สึกทำตัวไม่ถูกขึ้นมาเสียอย่างนั้น รูปลักษณ์ของอีกฝ่ายช่างสมกับเป็นพระเอกเสียจริง

เรือนร่างสูงใหญ่ ไหล่กว้าง แผงอกภายใต้เสื้อพอดีตัวมองปราดเดียวก็รู้ว่าหนั่นแน่นแค่ไหน ใบหน้าหล่อเหลาคมคาย รูปหน้าชัดเจนเป็นสัน ดวงตาคมเข้มภายใต้คิ้วหนาเฉียงเล็กน้อย ดูเคร่งขรึมและทรงอำนาจ ทุกครั้งที่สายตานั้นจ้องมองมา คล้ายจะแฝงไว้ด้วยแรงกดดันที่ยากจะต่อต้าน

สันจมูกของเขาตรงได้รูป รับกับริมฝีปากบางที่ตอนนี้เม้มเป็นเส้นตรง ผิวของเขาไม่ได้ขาวซีดหรือดำคล้ำ แต่เป็นสีแทนเล็กน้อยจากการทำงานกลางแจ้ง ยิ่งขับเน้นให้เขาดูแข็งแกร่งและมีเสน่ห์น่าดึงดูด 

สายลมอ่อนพัดผ่านเส้นผมสีดำสนิทที่ตัดสั้นให้พลิ้วไหวเล็กน้อย ยิ่งขับให้ภาพของเขาดูน่าหลงใหล แต่ดวงตาคมกริบคู่นั้นที่จ้องมองมาทอประกายซับซ้อนยากจะอ่านออก ทำให้คนมองสบอดที่จะรู้สึกประหวั่นพรั่นพรึงไม่ได้

เมื่อไม่อาจสู้สายตากับคนตรงหน้าได้อีกต่อไป จื่ออิงจึงหลุบตาลงมองเด็กหญิงตัวน้อยในอ้อมแขนของชายหนุ่ม ใบหน้าจิ้มลิ้มกำลังจ้องมองเธอด้วยดวงตากลมโตใสแจ๋ว แววตานั้นเต็มไปด้วยความยินดีที่ไม่ปิดบัง เด็กหญิงจ้องมองเธอตาไม่กะพริบ ราวกับกลัวว่าหากละสายตาแม้เพียงเสี้ยววินาที เธอจะหายไปจากตรงนี้

บรรยากาศรอบตัวตกอยู่ในความเงียบงัน มีเพียงเสียงไฟในเตาที่แตกเปรี๊ยะเป็นระยะ กับกลิ่นหอมของโจ๊กที่ลอยอวลไปทั่วครัว

เปลวไฟสีส้มไหวระริกให้ความอบอุ่น ทว่ากลับตัดกับความรู้สึกตึงเครียดที่ค่อย ๆ ก่อตัวขึ้นในอากาศ จื่ออิงเม้มริมฝีปากแน่น หัวใจเต้นรัวอยู่ในอก เมื่อเธอต้องเผชิญหน้ากับสายตาของสองพ่อลูก

ทั้งสามคนยืนประจันหน้ากันอยู่อย่างนั้น ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครเอื้อนเอ่ยคำพูดใดออกมา มีเพียงดวงตาที่ฉายชัดถึงความรู้สึกข้างใน

คู่หนึ่งเต็มไปด้วยความรู้สึกซับซ้อนมากมายของผู้เป็นพ่อ อีกคู่หนึ่งคือดวงตากลมโตใสแจ๋วของเด็กหญิงตัวน้อย ที่จ้องมองมาโดยไม่กะพริบ มันเต็มไปด้วยความตื่นเต้นยินดี

ส่วนอีกคู่นั้นเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น สับสน จื่ออิงยังตั้งรับไม่ทันกับสถานการณ์ตรงหน้า หญิงสาวจ้องมองเด็กน้อยขยับตัวยุกยิกดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนของบิดา จนชายหนุ่มต้องยอมปล่อยให้เจ้าตัวเล็กเป็นอิสระ

ทันทีที่เท้าแตะพื้น เด็กหญิงตัวน้อยก็พาร่างกลมป้อมวิ่งตึงตังเข้ามาหาเธอ อ้อมแขนเล็ก ๆ โผเข้ากอดขาของเธอเอาไว้แน่น ใบหน้าจิ้มลิ้มนั้นแหงนขึ้นมองเธอ ดวงตากลมโตเหมือนลูกแก้วแวววาวเปล่งประกาย พร้อมกับรอยยิ้มสดใส

จื่ออิงชะงักงัน หัวใจที่เต้นรัวเมื่อครู่เหมือนถูกบีบรัด ดวงตาที่เหมือนกับเด็กหญิงสั่นระริก ความอบอุ่นบางอย่างแผ่ซ่านไปทั่วร่างโดยไม่รู้ตัว

"เหยียนเหยียน"

เสียงอ่อนหวานเอ่ยเรียกเด็กน้อยแผ่วเบา พร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนที่เผยบนใบหน้า จื่ออิงค่อย ๆ ทรุดกายนั่งลงจนระดับสายตาอยู่เสมอกับเด็กหญิง มือที่สั่นเล็กน้อยยกขึ้นลูบศีรษะกลมทุยของเด็กน้อยเบา ๆ

หลี่ซูเหยียน บุตรสาวตัวน้อยของเธอ เด็กหญิงผู้น่าสงสาร

ตั้งแต่วันที่หลินจื่ออิงกลายเป็นคนเสียสติ เด็กคนนี้ก็เติบโตขึ้นมาโดยมีเพียงหลี่เฉินผู้เป็นพ่อคอยดูแล หลี่เฉินเลี้ยงดูบุตรสาวอย่างดี มอบทั้งความรักและเอาใจใส่ทุกอย่าง และถึงแม้ว่าเขาจะทำหน้าที่ของพ่อได้เป็นอย่างดี แต่ไม่รู้ทำไมเด็กหญิงที่ถึงวัยที่ควรจะพูดได้แล้ว กลับไม่เคยเปล่งเสียงเหมือนเด็กทั่วไป แม้จะรับรู้และเข้าใจทุกอย่าง แต่หนูน้อยเลือกที่จะเงียบ ไม่ยอมพูดอะไรออกมาเลย

จากเด็กทารกที่เคยส่งเสียงอ้อแอ้ หัวเราะคิกคักอย่างสดใส กลับกลายเป็นเด็กหญิงตัวน้อยที่เอาแต่นิ่งเงียบไม่พูดจา

จนตอนนี้ อายุสามขวบแล้ว เธอก็ยังคงไม่เคยเอื้อนเอ่ยคำใดออกมา

จื่ออิงจ้องมองดวงตากลมโตคู่นั้นราวต้องมนสะกด ภายในแววตาของหนูน้อยเต็มไปด้วยความบริสุทธิ์ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความผูกพันทางสายเลือดของคนทั้งสองหรืออย่างไร เธอจึงรู้สึกว่าตกหลุมรักเด็กคนนี้เข้าเต็มเปา

จื่ออิงค่อย ๆ รั้งร่างเล็กเข้าสู่อ้อมกอด กอดเอาไว้แน่นอย่างรักใคร่หวงแหนราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะหลุดลอยไป เด็กหญิงตัวนุ่มนิ่ม ซุกหน้าลงกับอกของเธออย่างว่าง่าย กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของเด็กน้อยลอยเข้ามากระทบจมูก ความอบอุ่นเล็ก ๆ ที่แนบชิดแน่นแฟ้น ทำให้หัวใจของจื่ออิงสั่นไหว

เธอสาบานกับตัวเองในวินาทีนั้น ว่าเธอจะเป็นแม่ที่ดีให้เด็กคนนี้ จะปกป้อง จะดูแล จะมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้เด็กคนนี้เท่าที่แม่คนหนึ่งจะทำได้ ต่อให้ต้องแลกด้วยสิ่งใดก็ตาม เธอจะไม่มีวันปล่อยมือจากเด็กน้อยเด็ดขาด

หลี่ซูเหยียน ลูกสาวตัวน้อยของเธอ