ตอนที่4หญิงบ้าหลินจื่ออิง

กันตารู้สึกเหมือนโลกทั้งใบพลิกคว่ำอย่างรุนแรง สมองของเธอประมวลผลข้อมูลที่ได้รับอย่างบ้าคลั่ง แต่ยิ่งคิดก็ยิ่งตกตะลึง เสียงหัวใจเต้นรัวดังสะท้อนอยู่ในหู ลมหายใจติดขัดราวกับอากาศรอบตัวถูกดูดหายไป ความหนาวเย็นแล่นขึ้นมาตามแนวกระดูกสันหลัง มือทั้งสองสั่นระริก

ขาของเธอเหมือนจะอ่อนแรงลงทุกวินาที หัวใจเต้นผิดจังหวะ ความกลัว ความตกใจ และข้อมูลที่ไหลบ่ามาอย่างท่วมท้นเกินกว่าที่เธอจะรับไหว ภาพเบื้องหน้ากะพริบวูบวาบ ร่างทั้งร่างเซถอยหลังไปหนึ่งก้าว ก่อนจะทรุดลงนั่งกับพื้นเมื่อไม่อาจพยุงตัวเอาไว้ได้อีก

นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกับเธอ

ต้องย้อนมาอยู่ในยุคที่แร้นแค้น แล้วยัง... แล้วยัง...

กันตาเบิกตาโพลงแทบจะปล่อยโฮออกมา หัวใจราวกับถูกมือที่มองไม่เห็นบีบแน่น เมื่อคิดได้ว่าตัวเองคือใครในเรื่องนี้

เธอคงจะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจาก หญิงบ้าเสียสติ 

"หลินจื่ออิง"

ชื่อที่หลุดออกมาจากริมฝีปากบาง ทำให้กันตาอยากจะกลั้นใจตาย เป็นใครไม่เป็น ดันมาเป็นคนบ้า

หลินจื่ออิง... หญิงสาวที่ถูกตราหน้าว่าเป็นคนบ้า ภรรยาของ หลี่เฉิน พระเอกของเรื่อง ผู้เป็นมารดาของเหยียนเหยียน คนที่เธอคิดว่ามีชะตาอาภัพและน่าสงสารที่สุด 

หลินจื่ออิง เด็กสาวที่เคยมีครอบครัวอันอบอุ่น กลับต้องเผชิญกับโชคชะตาที่พลิกผันราวกับพายุพัดกระหน่ำ

หลินจื่ออิงเป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของบ้านหลินสายรอง เพราะมารดานั้นมีบุตรยาก ครอบครัวของเด็กสาวแยกตัวออกจากบ้านใหญ่มานานแล้ว พ่อและแม่เป็นพนักงานของรัฐ ทำงานอยู่ในเหมืองถ่านหิน แม้ชีวิตจะไม่ได้มั่งคั่ง แต่ก็เรียบง่ายและมีความสุข

แต่แล้ว… โศกนาฏกรรมก็เกิดขึ้น และได้สร้างรอยแผลขนาดใหญ่เอาไว้ในใจของเด็กสาว

เหมืองถ่านหินเกิดถล่มลงมาโดยที่ไม่มีใครทันได้ตั้งตัว เสียงระเบิดดังสนั่นสะเทือนพื้นดิน ควันฝุ่นลอยคละคลุ้งไปทั่วบริเวณ และในชั่วพริบตาเดียว หลินจื่ออิงก็สูญเสียทั้งพ่อและแม่ไปพร้อมกัน

เด็กสาววัยสิบสี่ปีที่พึ่งจะเรียนจบชั้นมัธยมต้นในตอนนั้น เคว้งคว้างราวกับกำลังหลงทาง

รัฐจ่ายเงินประกันก้อนใหญ่ให้หลินจื่ออิง เป็นค่าชดเชยสำหรับการสูญเสียที่ไม่อาจทดแทนได้ แต่เงินก้อนนั้นกลับกลายเป็นสิ่งที่นำหายนะมาสู่ชีวิตของเด็กสาวแทน

คนในบ้านใหญ่ไม่เคยมองหลินจื่ออิงเป็นญาติพี่น้อง พวกเขามองเห็นแค่ 'สมบัติ' ที่พ่อแม่ของเด็กสาวทิ้งไว้

บ้านที่สร้างจากอิฐ ที่ภายในหมู่บ้านนั้นมีอยู่เพียงไม่กี่หลัง ทรัพย์สินทุกอย่าง และเงินประกันทั้งหมด พวกเขาต้องการทุกอย่างโดยไม่สนใจเลยว่าเด็กสาวเหลือตัวคนเดียว อยู่เพียงลำพัง ไม่มีที่พึ่ง ไม่มีใครปกป้อง

เด็กสาวตัวเล็กๆ ถูกบีบให้ต้องดิ้นรนเพียงลำพัง ท่ามกลางเงื้อมมือของเหล่าญาติที่พร้อมจะแย่งชิงทุกสิ่งไปจากเธอ

นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้หลินจื่ออิงต้องดึงหลี่เฉินเข้ามาในชีวิต

หลี่เฉิน ชายหนุ่มจากเมืองใหญ่ ยุวปัญญาชนวัยสิบแปดปีที่ถูกส่งมายังหมู่บ้าน เขามีรูปร่างที่สูงโปร่ง ใบหน้าหล่อเหลา มีเสน่ห์น่าดึงดูด บวกกับแววตาที่แฝงความเฉลียวฉลาดและสุขุมเกินวัย เขาเป็นชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยความสามารถ รอบรู้เรื่องต่างๆ เก่งทั้งงานภาคสนามและการบริหารจัดการ จึงเป็นที่ชื่นชอบของหัวหน้าหมู่บ้านจนถูกดึงตัวเข้ามาช่วยงาน

ไม่แปลกที่ชาวบ้านทุกคนจะชื่นชมเขา เด็กสาวในหมู่บ้านต่างพากันเขินอายเพียงแค่ได้สบตาเขา 

และหลินจื่ออิงเองก็เป็นหนึ่งในนั้น เด็กสาวตกหลุมรักอีกฝ่ายเข้าอย่างจัง ตั้งแต่แรกเห็น

ชายหนุ่มที่ทั้งแข็งแกร่งและอบอุ่น เขาเป็นคนที่หลินจื่ออิงคิดว่าจะเป็นที่พึ่งเดียวของเธอในโลกอันโหดร้ายใบนี้

หลินจื่ออิงไม่ใช่คนโง่ เธอรู้ดีว่าหากยังคงอยู่อย่างโดดเดี่ยว ในที่สุดทุกอย่างที่เป็นของเธอจะต้องถูกพวกบ้านใหญ่ช่วงชิงไปหมด ไม่ว่าจะเป็นบ้าน ทรัพย์สมบัติ หรือเงินประกันที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้

แต่หากเธอแต่งงาน มีสามี มีครอบครัว บ้านใหญ่ก็จะหมดสิทธิ์เอื้อมมือเข้ามากวาดสิ่งเหล่านั้นไปจากเธอได้

ดังนั้นหลินจื่ออิงจึงตัดสินใจเลือกเส้นทางที่เลวร้ายที่สุด คือการวางยาปลุกกำหนัดหลี่เฉิน

แม้จะรู้ดีว่ามันเป็นแผนการที่ต่ำช้า น่ารังเกียจ แต่เธอไม่มีทางเลือก หลินจื่ออิงเป็นเพียงเด็กสาวตัวเล็กๆ ที่ไร้ที่พึ่ง หากจะให้ไปขอร้องให้ชายหนุ่มมาแต่งงานด้วย มันคงเป็นเรื่องที่น่าขัน หากไม่ใช้วิธีนี้ หลี่เฉินก็คงไม่มีวันมองหลินจื่ออิงเป็นอย่างอื่น นอกจาก เด็กกำพร้าที่น่าสงสาร

หากเด็กสาวตกเป็นของหลี่เฉิน เขาก็ต้องรับผิดชอบเธอ 

บ้านใหญ่ก็จะไม่มีวันแตะต้องหลินจื่ออิงหรือทรัพย์สินของเธอได้อีกต่อไป

เมื่อไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว หลินจื่ออิงจึงเลือกที่จะลงมืออย่างเด็ดขาด และเธอก็ทำมันสำเร็จ เด็กสาวตกเป็นของหลี่เฉินสมใจ ทุกอย่างเป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้ หลินจื่ออิงได้ตกแต่งเป็นภรรยาของหลี่เฉินอย่างถูกต้อง

หลินจื่ออิงได้ทุกอย่างที่เธอต้องการ...

แต่กลับไม่เคยได้รับสิ่งที่เธอหวัง คือความรักจากหลี่เฉิน

หลี่เฉินแต่งงานกับเธอ แต่เขาไม่เคยมองเธอในฐานะภรรยา

เขาเย็นชา เหินห่าง และไม่เคยพูดกับภรรยาเกินกว่าความจำเป็น เขาไม่เคยแตะต้องหลินจื่ออิงอีกหลังจากคืนนั้น ราวกับว่าการที่เธออยู่ในชีวิตของเขาคือบทลงโทษที่เขาต้องทนแบกรับ

ทุกครั้งที่หลินจื่ออิงพยายามเข้าใกล้ สายตาของหลี่เฉินก็เต็มไปด้วยความเย็นชา

หลินจื่ออิงไม่ใช่ภรรยาที่เขาเลือก

เธอเป็นเพียงผู้หญิงเจ้าเล่ห์ที่ขโมยตำแหน่งนั้นมาด้วยแผนสกปรก

ความเงียบงันภายในบ้านหลังเล็กช่างอึดอัดราวกับถูกพันธนาการด้วยโซ่ตรวนที่มองไม่เห็น หลินจื่ออิงต้องทนใช้ชีวิตอยู่กับสามีที่ไม่เคยแม้แต่จะหันมามองเธออย่างแท้จริง

คืนแล้วคืนเล่า หลินจื่ออิงนั่งมองเงาของสามีใต้แสงจันทร์

วันแล้ววันเล่า หลินจื่ออิงเฝ้ารอให้เขาใจอ่อน ยอมให้อภัยเธอ

แต่วันเวลาผ่านไป สายตาของหลี่เฉินที่มองเธอยังคงเต็มไปด้วยความเย็นชาเหมือนเดิม

และในที่สุด หลินจื่ออิงก็เริ่มรู้สึกว่า บางที... บางทีเธออาจไม่มีวันเอาชนะใจของหลี่เฉินได้เลย

หลินจื่ออิงคิดว่าคงไม่มีทางใดที่จะผูกมัดหลี่เฉินไว้กับเธอได้ แต่แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไปในวันที่เธอรู้ตัวว่าตั้งครรภ์

ชีวิตเล็กๆ ที่เติบโตอยู่ภายในตัวหลินจื่ออิง กลายเป็นแสงสว่างเพียงหนึ่งเดียวที่หล่อเลี้ยงหัวใจของเธอ

ความหวังที่เคยดับมอดลงค่อยๆ ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง

เมื่อหลินจื่ออิงบอกข่าวนี้กับหลี่เฉิน ดวงตาของชายหนุ่มเบิกกว้าง ราวกับไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน หลี่เฉินไม่พูดอะไรออกมาสักคำ ทำเพียงแค่จ้องมองหลินจื่ออิงอยู่นาน และเธอไม่รู้ว่าเขารู้สึกอย่างไร หรือกำลังคิดอะไรอยู่

แต่สิ่งที่แตกต่างไปจากเดิมก็คือ ตั้งแต่วันนั้น หลี่เฉินเริ่มดูแลหลินจื่ออิงอย่างดีและใส่ใจเธอมากขึ้น ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้หลินจื่ออิงทำงานหนัก หมั่นเตรียมอาหารที่มีประโยชน์ให้ รับฟังคำแนะนำจากหมอเกี่ยวกับสุขภาพของภรรยา และแม้กระทั่งเดินไปหาสมุนไพรมาให้ในวันที่ภรรยาแพ้ท้องหนัก

หลี่เฉินทำหน้าที่ของ "พ่อ" ได้อย่างสมบูรณ์แบบ

หลินจื่ออิงรู้ดีว่าทุกสิ่งที่หลี่เฉินทำไม่ได้มาจากความรักที่มีต่อเธอ แต่มันเป็นเพราะลูกของเขาที่อยู่ในท้องของเธอ

แม้จะตระหนักถึงความจริงข้อนี้ แต่หลินจื่ออิงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกยินดี

เธอไม่สนว่าเขาจะรักเธอหรือไม่ เธอไม่สนว่าเขาจะยังคงมองเธอด้วยสายตาเย็นชา

ตราบใดที่เขายังคงดูแลเธอและลูก ตราบใดที่พวกเขายังคงเป็น "ครอบครัว" 

หญิงสาวก็พร้อมจะใช้ชีวิตแบบนี้ต่อไป...