แยกห้อง

ดาวเหนือสะดุ้งตื่นจากเสียงปิดประตู แม้จะเผลอหลับไป แต่จิตใต้สำนึกของเธอยังรับรู้ว่านี้เป็นสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย เธอลืมตาขึ้นเห็นเป็นชายหนุ่มที่เธอเพิ่งแต่งงานด้วยจึงรีบดีดตัวลุกจากเตียง

“คุณเข้ามาได้ยังไง” ดาวเหนือถามอย่างกลัวๆ นี่มันห้องของเธอไม่ใช่เหรอ แล้วเขาเข้ามาทำไม

“นี่มันบ้านฉัน” เขาตอบอย่างไม่ใส่ใจ พลางคลายเนคไทบนคอเสื้อออก บนตัวของเขายังมีกลิ่นบุหรี่ติดอยู่จางๆ

หญิงสาวพูดไม่ออกกับคำตอบของเขา มันก็จริงอยู่ นี่มันคือบ้านของเขา แต่ไม่ใช่ว่าเราแยกห้องนอนกันหรอกเหรอ

“แยกห้องนอนไม่ได้” เขาพูดขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าไม่เข้าใจของหญิงสาวบนเตียง หากแม่เขารู้เข้าคงมาบ่นยกใหญ่อีกแน่ แค่เขายอมแต่งงานก็มากเกินพอแล้ว

หญิงสาวบนเตียงผงกศีรษะน้อยๆ ดาวเหนือทำตัวไม่ถูกเมื่ออยู่กับเขาตามลำพัง เธอเหมือนจะอยู่ผิดที่ผิดทาง

แม่ของเจเคนเป็นคนจุกจิกมาก ยิ่งเรื่องส่วนตัวของเขายิ่งเป็นงานถนัด แตกต่างจากเรื่องน้องชายของเขาลิบลับ งานแต่งครั้งนี้เขาไม่เคยเห็นด้วยสักนิด ทว่าแม่ของเขาดันรับปากและเตรียมงานให้เขาอย่างดี

เขาจึงต้องจำใจเดินเข้าสู่ประตูวิวาห์ครั้งนี้ เจเคนอายุไม่น้อยแล้ว แม่ของเขากังวลเกี่ยวกับเรื่องแต่งงานของเขามาก มักจะนัดลูกสาวเพื่อนให้เขาไปดูตัวอยู่เสมอ แต่เขาก็หนีรอดไปทุกครั้ง

ยิ่งน้องชายแต่งงานก่อนเขา คุณแม่ก็ยิ่งคะยั้นคะยอเจเคนมากขึ้น เขาไม่เคยคิดเรื่องแต่งงาน และไม่สนใจด้วย

ทีแรกเขาหาคนที่จะมาเป็นเจ้าสาวได้แล้ว โปรไฟล์ของเธอยอดเยี่ยม เหมาะจะมาเป็นภรรยาในนามของเขา แต่แม่ของเขากลับไม่เห็นด้วย ปฏิเสธหญิงสาวที่เป็นตัวเลือกของเขาอย่างไม่ใยดี ราวกับรู้ทันความคิดเขา

เจเคนไม่ชอบครอบครัวดาวเหนือ เพราะไม่มีความรับผิดชอบ เงินที่ยืมคุณแม่เขาไปไม่เคยได้คืนกลับมาสักแดงเดียว แถมยังเอาลูกสาวมาเกาะขาเขาไว้อีก เป็นข้อตกลงที่ทุเรศมาก การตกลงครั้งนี้คือการขาดทุน

ไม่รู้ว่าครอบครัวเธอใช้วิธีไหน แม่ของเขาจึงตกลงรับปากและเห็นด้วยไปเสียทุกเรื่อง

เจเคนเหลือบมองร่างบางที่ยืนนิ่งอยู่ข้างเตียง ดูแล้วเธอไม่น่าจะทำอะไรเป็น ได้ยินว่าเพิ่งจะจบปอโทมาหมาดๆ ก็รีบกลับมาแต่งงาน

ปัง!

เขาเปลี่ยนชุดเสร็จก็รีบออกไปจากห้องนอน แถมยังปิดประตูใส่เธอเสียงดังอีก ดาวเหนือทรุดตัวลงข้างเตียงอย่างท้อแท้ เหมือนว่าการใช้ชีวิตกับผู้ชายคนนี้จะไม่ราบรื่น ซึ่งแตกต่างจากคำพูดที่ครอบครัวเธอบอก

ตกเย็นแม่บ้านเข้ามาเรียกเธอให้ไปทานอาหารเย็นที่บ้านใหญ่ ตอนเธอเข้าไปทุกคนก็อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว เธอนั่งลงข้างกายเจเคน ยังมีชายหนุ่มอีกคนที่เพิ่มเข้ามาในวงโต๊ะอาหาร

ตอนกลางวันเธอไม่ได้พบเขา ชายคนนี้น่าจะเป็นมินเจน้องชายของเขาหรือเปล่า

“นี่ลูกชายอีกคนของแม่ รุ่นราวคราวเดียวกันกับหนูเลย” คุณแม่แนะนำเขาให้เธอรู้จัก ดาวเหนือพยักหน้าส่งยิ้มตามมารยาท

ชายหนุ่มทั้งสองคนมีโครงหน้าที่คล้ายคลึงกันอยู่หลายส่วน ทว่าน้องชายของเขาดูน่าดึงดูดมากว่า ส่วนเขาเพราะชอบทำหน้านิ่งและเย็นชาตลอดเวลา ทำให้บรรยากาศรอบข้างล้วนเย็นยะเยือกไปด้วย

“ตักอาหารให้น้องสิ” นภาสะกิดลูกชาย เห็นเจ้าตัวเอาแต่นั่งนิ่งไม่ขยับเขยื้อน เพิ่งจะแต่งงานก็ไม่รู้จักเอาใจภรรยา ทำหน้าตายตลอดทั้งวันอย่างนี้ไง ถึงไม่มีเมียเหมือนคนอื่นเขา อายุปูนนี้แล้วยังไม่คิดจะสร้างครอบครัว แล้วเมื่อไหร่คนเป็นแม่อย่างเธอจะได้อุ้มหลาน

เจเคนตักซุปไก่ใส่จานให้เธอ เขาตักเฉพราะผักให้เธอเต็มจาน ยังเทน้ำเปล่าใส่แก้วเต็มใบให้เธอดื่มอีก

“แม่หนูบอกว่าเพิ่งจะเรียนจบมา มีที่ทำงานหรือยัง”

“ยังค่ะ” เธอยังไม่มีแผนอะไรด้วยซ้ำ

“ดีแล้ว จะได้ไปช่วยงานตาเคนที่บริษัท” นภาเห็นว่าทั้งคู่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน จึงคิดจะให้พวกเขาได้อยู่ด้วยกันมากขึ้นจะได้สนิดกัน

“ไม่เป็นไหรครับ ภรรยาคนเดียวผมเลี้ยงไหวอยู่แล้ว” น้ำเสียงเย็นชาเปล่งออกมาจากชายหนุ่มข้างกาย เขาไม่พอใจที่แม่ของเขาพยายามจะยัดเยียดเธอเข้ามาในชีวิตเขา แม้กระทั่งตอนทำงานยังต้องเห็นหน้ากันอีก

“น้องเพิ่งจะจบมา แกก็ให้น้องไปเรียนรู้งานที่บริษัทก่อนก็ได้”

“ได้ครับ” เจเคนเค้นเสียงรับอย่างจำใจ แม่เป็นสิ่งเดียวที่เขาขัดใจไม่ได้

หลังมื้อเย็นจบลงเธอจึงเดินตามเจเคนกลับมาที่เรือนหอ เขาเป็นคนตัวสูงขายาวและเดินเร็วมาก หนึ่งก้าวของเขาเท่ากับสองก้าวของเธอ ยังมีแม่บ้านอีกคนเดินตามพวกเขากลับมาด้วย

ดวงตาคู่กลมมองเท้าของเขาที่เดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว แต่แล้วร่างสูงตรงหน้าหยุดฝีเท้ากระทันหัน ศีรษะดาวเหนือชนเขากับแผ่นหลังของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อรู้ตัวเธอจึงรีบถอยออกมาทันที กลัวเขาจะตำหนิเธอ

“ป้ากลับไปเถอะ” สายตาคมกริบตวัดมองแม่บ้านที่คอยจับตามองพวกเขา แม่ของเขาเป็นคนสั่งโดยไม่ต้องสืบ

แม่บ้านยิ้มแห้งอย่างขัดเขินก่อนจะรีบหมุนตัวเดินกลับไปทางเดิมทันที ดาวเหนือเห็นเขาหันสายตามามองเธอจึงรีบก้มหน้าหนีเช่นกัน

เมื่อเธอกวาดตามองหาเขาก็หายกลับเข้าไปในบ้านแล้ว คืนนี้เธอรู้สึกอึดอัดเหมือนเดิม ไม่มีความเป็นตัวเองอยู่เลย ภายในใจเริ่มจะกลัดกลุ้ม เพราะพรุ่งนี้ยังต้องตามเขาไปที่บริษัทอีก

เธออยากมีช่วงเวลาที่ลอดพ้นจากสายตาพวกเขาและพ่อแม่ของตัวเองบ้าง กลับมาจากสิงคโปร์คราวนี้ความฝันของเธอสลายหายไปหมดแล้ว จึงรู้สึกหมดไฟไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรอีก

ดาวเหนือนอนตะแคงหันไปอีกด้านเหมือนคืนแรกที่โรงแรม ส่วนเขาไม่รู้ว่าหายไปไหน เธอรู้สึกเหนื่อยล้าตรงที่หัวใจ จึงรีบเข้านอน

ดาวเหนืออยากเปิดมือถือ แต่ยังทำใจเปิดไม่ได้ กลัวว่าแฟนหนุ่มจะติดต่อมา เธอไม่ควรปิดบังเขาว่าเธอแต่งงานแล้ว แต่ให้เวลาเธอทำใจอีกซักหน่อย ทุกอย่างมันกระทันหันเกินไป จนเธอเองก็ยากที่จะทำใจยอมรับ

หากคนที่บ้านบอกว่าจะให้เธอแต่งงาน เธอคงไม่มีทางกลับมาแน่นอน เธอไม่ควรปล่อยให้เขาเสียเวลาไปกับการโกหกของเธอ เพียงหวังว่าเขาจะเข้าใจ