หน้าที่

หลังจากงานเลี้ยงจบลง ดาวเหนือขึ้นรถกลับด้วยความรู้สึกอึดอัดที่สะสมมาตลอดทั้งคืน ข้างกายเธอคือชายหนุ่มที่เธอไม่รู้ว่าจะต้องพูดคุยอะไร เขานั่งเงียบ ไม่พูดแม้แต่คำทักทายหรือคำปลอบใจ แค่ก้มหน้าดูโทรศัพท์ในมือ จนกระทั่งเสียงกระจกดังขึ้นพร้อมกับแสงไฟจากข้างทางที่ส่องผ่านเข้ามา

เขาเปิดกระจก ปล่อยให้ลมเย็นจากข้างนอกพัดเข้ามา ก่อนจะหยิบบุหรี่จากกล่องออกมาแล้วจุดขึ้น รอยควันสีเทาคละคลุ้งในอากาศ เหมือนจะช่วยขับไล่บรรยากาศอึดอัดนั้นออกไปบ้าง แต่กลับยิ่งทำให้ความเงียบในรถยิ่งทวีความหนาวเย็นขึ้นอีกหลายเท่า

ดาวเหนือหันมองเขา รู้สึกถึงความห่างเหินในท่าทางของเขา แต่ก็ไม่พูดอะไร เธอรู้ว่าแม้จะอยู่ในรถเดียวกัน แต่มันเหมือนทั้งคู่กำลังอยู่ในโลกของตัวเอง ไม่สามารถจะพูดคุยหรือแบ่งปันความรู้สึกได้

เขาไม่ได้สนใจเธอมากนัก นอกจากการดึงความสนใจไปที่บุหรี่ในมือและเสียงการสูดควันจากริมฝีปากของเขา สถานการณ์นี้เหมือนจะทำให้เวลาผ่านไปช้าและยืดเยื้อ

ดาวเหนือเหลือบมองออกไปนอกหน้าต่าง มองเห็นแสงไฟที่สาดส่องมาจากถนนใหญ่ และนึกถึงอะไรบางอย่างที่เคยเป็น แต่ตอนนี้ทุกอย่างกลับรู้สึกห่างไกล

ในห้องที่เต็มไปด้วยความเงียบ ดาวเหนืออาบน้ำเปลี่ยนชุดเตรียมจะเข้านอน เธอยืนอยู่ตรงปลายเตียง

เมื่อเธอกวาดสายตามองไปรอบ ๆ สายตาของเธอเหลือบไปเห็นเจเคนยืนอยู่ที่มุมห้อง หัวไหล่กว้างและท่าทางที่เย็นชาของเขา แต่นัยน์ตาของชายหนุ่มในคืนนี้ไม่เหมือนที่เคย มันแฝงไปด้วยความร้อนแรงบางอย่างที่ทำให้เธอไม่อาจมองข้ามได้

แต่แล้วเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวหยุดนิ่งไปชั่วขณะ ความรู้สึกในใจเธอวูบไหวเหมือนคลื่นในทะเลที่ไม่อาจควบคุมได้

เขาก้าวเข้ามาใกล้ จนความอบอุ่นจากร่างกายของเขาทำให้เธอรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวผิดปกติ

เขายิ้มเล็กน้อยก่อนจะยื่นมือขึ้นมาจับที่ปลายคางของเธออย่างอ่อนโยน สัมผัสนั้นทำให้เธอสั่นเล็กน้อย เพราะมันเต็มไปด้วยความหยาบกระด้างและความเยือกเย็นที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน

"ดาวเหนือ..." เสียงของเขาดังแผ่วเบาเหมือนเสียงกระซิบ แต่ก็เต็มไปด้วยความหมายที่เธอไม่อาจหลบหลีกได้

เธอพยายามเบือนหน้าหนี แต่รู้ดีว่าคงหลบหนีจากสายตาของเขาไม่ได้

ดาวเหนือรู้สึกถึงการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของเขา เมื่อเจเคนก้าวมายืนข้าง ๆ ร่างสูงของเขาหยุดอยู่ในระยะที่ทำให้ดาวเหนือหายใจไม่ทัน ริมฝีปากของเขากระตุกเป็นเส้นตรง เหมือนเขากำลังเก็บอารมณ์บางอย่างที่ดุดันไว้ภายใน

ดาวเหนือพยายามจะผลักเขาออกห่าง แต่เจเคนก็กระชากแขนเธออย่างแรง ร่างของเธอเซไปข้างหน้าเหมือนจะเสียการทรงตัว แต่เขาก็รวบตัวเธอไว้ในอ้อมแขนอย่างรวดเร็ว

“จะหนีไปไหน?” เสียงของเขาดังขึ้นต่ำและหนักหน่วง ทำให้ดาวเหนือรู้สึกเหมือนถูกสะกดจิต ไม่สามารถขยับตัวได้

มือของเขากระชากแขนเธอแน่นขึ้นจนเธอรู้สึกถึงแรงกดดันที่บีบคั้นอยู่ในใจ หัวใจของเธอเต้นแรง ข้อมือของเธอช้ำจากการถูกบีบ แต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย

“ปล่อยฉัน…” ดาวเหนือพยายามขยับมือออก แต่เขาไม่ยอมปล่อย แขนของเขายังคงจับเธอไว้แน่น ร่างกายของเขาเคลื่อนเข้ามาใกล้เธอจนสัมผัสได้ถึงความร้อนจากผิวของเขา

เจเคนขยับใบหน้าเข้าไปใกล้จนรู้สึกถึงลมหายใจของเขา เขาจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ “ทำไมต้องหลบหน้า?”

เขาค่อย ๆ โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้มากขึ้น ริมฝีปากของเขาเกือบจะสัมผัสเธอ แต่ก็หยุดเพียงแค่นั้น เหมือนเป็นการทดสอบความอดทนของกันและกัน

ดาวเหนือตัวแข็งทื่อ ทำได้เพียงปล่อยตัวเองให้เขาจับ แต่เจเคนยังคงรั้งเธอไว้แน่น ราวกับไม่ยอมให้เธอหนีไปไหน

ใบหน้าคมคายฝั่งจมูกลงบนลำคอขาว ลมหายใจของเขาเร่าร้อน เธอได้กลิ่นบุหรี่และแอลกอฮอล์ผสมกันจากตัวเขา

เจเคนผลักร่างเธอลงบนเตียงขนาดคิงไซส์ จากนั้นเขาก็ทิ้งตัวลงมาทับทาบเธอไว้ มือหนาลูบไล้ไปทั่วเรือนกายจนหญิงสาวเกร็งไปทั้งตัว

“วันนี้เธอต้องทำหน้าที่” น้ำเสียงแหบพร่าแฝงไปด้วยอารมณ์ลึกล้ำกระซิบลงข้างใบหูเธอ

นัยน์ตาดำขลับมองริมฝีปากสีชมพู นิ้วยาวลูบไล้อยู่บนผิวปากของเธอไปมา ก่อนจะประกบริมฝีปากลงมา

ลิ้นหนาตวัดดูดลิ้นเธออย่างกระหาย อารมณ์ของเขาราวกับสัตว์ป่าหิวโหยที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อ เจเคนเปล่งเสียงครางออกมาอย่างพอใจเมื่อได้ลิ้มลองรสจูบของเธอ

ดาวเหนือยกมือดันแผงอกของเขา แต่เขากดแขนทั้งสองของเธอไว้แน่น รสจูบของเขาไร้ความอ่อนโยน หญิงสาวออกแรงดิ้นพล่าน ลมหายใจของเธอเริ่มติดขัด

ทว่าคนข้างบนเรี่ยวแรงมหาศาล เจเคนได้ยินเสียงอู้อี้ของหญิงสาว เขาจึงหยุดลงและปล่อยให้เธอได้หายใจ

ชายหนุ่มจับชุดนอนของเธอแล้วกระชากออก ทว่าเธอกลับตื่นตระหนกและขยับตัวหนี ดวงตากลมเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เจเคนมองดูหญิงสาวเบื้องหน้า ท่าทางของเธอราวกับกระต่ายน้อย เธอใช้สองแขนกอดตัวเองไว้แน่น พร้อมเสียงหอบหายใจ

บรรยากาศเปลี่ยนเป็นตึงเครียด เขาดันลิ้นกับกระพุงแก้มอย่างหงุดหงิด ใบหน้าเร้าอารมณ์กลายเป็นเย็นชาดั้งเดิม

เจเคนถอยออกห่างจากหญิงสาว แล้วก้าวลงจากเตียง เขามองเธอด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะหมุนตัวเดินไปทางประตู เสียงเท้าของเขาดังก้องไปทั่วห้อง คำพูดที่ไม่ได้พูดยังคงสะท้อนในหู มีความรู้สึกว่าเธอไม่ยอมช่วยให้เขาแตะต้อง ในยามที่ต้องการที่สุดเหมือนการทิ่มแทงหัวใจ

ดาวเหนือนั่งนิ่งอยู่บนเตียงเหมือนเดิม ไม่ได้ขยับตัวแม้แต่น้อย สายตาของเจเคนยังคงติดอยู่ในใจเธอ แต่อย่างไรก็ไม่อาจมองเห็นอะไรนอกจากความผิดหวังและความโกรธที่อัดแน่นอยู่ในตัวเขา เขากำมือแน่นก่อนจะผลักประตูเปิดออกไปโดยไม่หันกลับมา

ปัง!

เสียงปิดประตูดังลั่น ก่อนจะเงียบไปในความมืดสนิทที่ทิ้งไว้ข้างหลัง ดาวเหนือยังคงหวาดกลัว เธอเองก็รู้ดีว่าเขาต้องการอะไร

ในคืนนี้เขาหายไปทั้งคืน ไม่กลับมานอนที่ห้องหรือส่งเสียงรบกวนเธออย่างที่ผ่านมา ดาวเหนือนอนพลิกตัวไปมา จึงคิดถึงคำพูดของคุณแม่ขึ้นมาได้

หากคืนนี้เป็นไปตามความต้องการของเขา เขาอาจจะช่วยเธอได้ แต่ดาวเหนือกลับทำลายความต้องการของเขาไปแล้ว

เขายังมีความเป็นผู้ชายมากพอ เมื่อรู้ว่าเธอไม่ยินยอมเต็มใจเขาจึงปล่อยเธอไป