หมอมาร์คใช้มือรวบหน้าอกอวบแน่นตรงหน้าเข้ามาบีบเคล้นอย่างมันมือ ไม่คิดเลยว่าเธอจะซ่อนรูปแบบนี้ หน้าอกอูมในมือของเขามีขนาดที่มีขนาดโตกว่าที่เห็น ก็ยิ่งทำให้เขาตื่นเต้น
“อาา….”
ชุดคลุมของเขาถูกดึงออกไป ตัวตนที่เปลือยเปล่าของชายหนุ่มตรงหน้าทำให้เฟรย์อ่อนระทวย เธอไม่เคยเห็นผู้ชายเปลือยแบบนี้มาก่อน และที่สำคัญขนาดของน้องชายของเขาใหญ่จนเธอตกใจ เอ็นเนื้อที่ชี้มาที่ตัวของเธอหัวสีชมพูใสทำให้เฟรย์เกือบเป็นลม
“ไม่ต้องกลัวเดี๋ยวก็เข้ากันได้เอง”
“อ๊าา หมอคะ…”
เขาก้มลงและเริ่มใช้ปากดูดดึงไปทั่วเนื้อหวานตรงหน้า นิ้วคอยเคล้นคลึงให้ยอดอกสีชมพูสดแข็งสู้มือ ไม่นานก็เปลี่ยนไปใช้ลิ้น คิดไม่ถึงว่ามันจะทั้งหอมและหวานขนาดนี้ เสียงกลั้นครางของคนตรงหน้าทำให้เขาแทบบ้า
“เสียวก็ครางออกมาไม่ต้องกลั้น อย่ามาดัดจริตแถวนี้ผมไม่ชอบ ถ้าไม่ครางคืนนี้คุณโดนหลายรอบแน่”
“อื้อ…อ๊าา!!”
เธอสุดจะกลั้นเมื่อมือของเขาบีบเคล้นหน้าอกจนเจ็บ แต่เธอกลับมีความรู้สึกต้องการเพิ่มมากกว่าเดิม เฟรย์กำลังจะคลั่งและหลุดจากความเป็นตัวของตัวเอง เธอปล่อยให้เขาครอบครองหน้าอกคู่สวยจนพอใจ และตอนนี้เขาเริ่มเลื่อนไปสำรวจตรงจุดอื่นแล้ว
“อา…หอมฉิบหายเลย”
“อย่า…อ๊ะ!”
เธอทั้งอายทั้งตื่นเต้น ความกลัวถูกโยนหายไปหลังจากที่เปลือยกายต่อหน้าเขา รูปร่างคุณหมอเซ็กซี่น่ามองจนเหลือเชื่อ หน้าอกกว้างและกล้ามเนื้อหน้าท้องที่เป็นลอนชัดเจนเหมือนคนออกกำลังกาย ทำให้เธอใจสั่นและยอมปล่อยอารมณ์ไปตามที่เขาจะนำพาไป
“อ๊าา…ร้อน”
“รออีกหน่อย น้ำเยอะเลยนะแล้วยังมาปากแข็งอีกแม่ตัวร้าย”
“อื้อ…หมอคะ เฟรย์ร้อน อ๊าา”
"เธอกำลังจะเสร็จ ก็ได้… ยอมให้เธอเสร็จสักรอบหนึ่งจะได้ใส่ง่ายขึ้น"
ว่าแล้วหมอมาร์คก็เริ่มใช้นิ้วเกลี่ยเพื่อเปิดทาง กลีบที่ปิดสนิทเมื่อถูกเขาแง้มออกมาก็เห็นสีแดงสดด้านใน เขาจึงรู้ทันทีว่าเธอไม่เคยผ่านมือผู้ชายคนไหน ความรู้สึกผิดเริ่มเข้ามาในใจ เพราะเขาคิดว่าท่าทางของเธอก่อนหน้านี้คือ "การแสดง" เพื่อให้เขาเชื่อเท่านั้น
‘ไหนบอกว่าพวกเขาเคยนอนด้วยกันไม่ใช่เหรอ หรือว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่เคยนอนกับใครมาก่อน... ยังไงก็กลับตัวไม่ทันแล้ว!’
เขาบอกกับตัวเองแบบนั้น แต่ที่จริงเป็นเพราะความต้องการและไฟปรารถนาที่ครอบงำเขาอยู่ตอนนี้ต่างหาก ที่ทำให้ไม่สามารถควบคุมความต้องการได้ หญิงสาวเอนตัวตามแรงกระตุ้นของนิ้ว เขาตัดสินใจใช้ลิ้นกับกลีบสงวนนั้น ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยทำกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน อติวิชญ์ขึ้นชื่อเรื่องรักความสะอาดมากที่สุด
“อ๊าา!!!”
เสียงครางและเกร็งของคนตัวเล็กดังขึ้น ยิ่งทำให้เขาอยากระบายความใคร่และสอดใส่กระหน่ำแทงให้หนำใจ ทำไมแค่เสียงครางของเธอก็ทำให้เขาเกือบเสร็จได้ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้สอดใส่ด้วยซ้ำ เขาปล่อยให้เธอเกร็งและหันไปใช้ลิ้นดูดหน้าอกของเธอและเร่งจังหวะของนิ้วที่ร่องรักซึ่งเปียกจนล้นออกมา
“แฮก แฮก”
“ฉันจะไปต่อแล้วนะ”
เสียงฉีกเครื่องป้องกันของเขาทำให้เธอสะดุ้งอีกครั้ง แต่เฟรย์เหนื่อยเกินกว่าจะหันไปมอง ใจหนึ่งก็ยังอายอยู่แต่เมื่อหันไปมองตัวตนของเขาเธอก็ยิ่งอยากลอง ทั้งความใหญ่ของลำเอ็นตรงหน้า สีหน้าที่เซ็กซี่ของคุณหมอจอมโหดนั่น เหมือนกับว่าตอนนี้เฟรย์จะลืมทุกอย่างไปแล้ว
“เฮือก!!”
“เจ็บเหรอ ไม่ค่อยโดนบ่อยสินะ”
“คุณพูดเรื่องบ้าอะไร โอ๊ย!!”
“แน่นฉิบหายเลย อยู่เฉย ๆ อย่าถอยหนีสิเดี๋ยวก็เจ็บหรอก”
“ฉันเจ็บ!”
“บอกให้อยู่เฉย ๆ อา…”
“ฮึก!! ฮือ…”
ความเจ็บปวดเหมือนร่างกายจะถูกฉีกนี้ เฟรย์คงจดจำไปจนวันตายอย่างแน่นอน เธอไม่เคยรู้สึกเจ็บอะไรมากขนาดนี้มาก่อน แต่ก็แค่แวบเดียวเพราะดูเหมือนว่าหลังจากเจ้าแท่งแกร่งนั้นเข้าไปจนสุดแล้ว เขาเองก็ตัวสั่นไปเหมือนกัน
“ทำไมแน่นขนาดนี้ อย่าบอกนะว่าเธอ…อา…”
“ฮึก อื้อ!!”
เธอไม่ตอบอะไรเขาสักคำ หมอมาร์ครู้สึกได้ทันทีว่าเขาน่าจะพลาดอะไรไป แต่ก็ดีใจมากที่รู้ว่าได้อะไรมา เธอเป็นสาวบริสุทธิ์และไม่เคยผ่านมือผู้ชายมา ท่าทางของเธอบนเตียงที่ไร้เดียงสาไม่ใช่สิ่งที่เสแสร้ง แต่เป็นแบบนั้นจริง ๆ
“ยังเจ็บอยู่ไหม ผมจะค่อย ๆ ใส่เข้าไป จากนี้จะไม่เจ็บแล้ว”
เขาพูดเสียงอ่อนลงเพื่อให้เธอสบายใจ เฟรย์เมื่อได้ยินเขาบอกแบบนั้นเธอก็ค่อย ๆ พยักหน้าให้ มือเรียวหันไปคว้ารอบคอของเขาเอาไว้แน่นและเมื่อหมอมาร์คเริ่มขยับเธอก็รู้สึกเสียวสะท้านไปทั้งตัวจนไม่อยากให้เขาหยุด
“อ๊าา…อึก!!”
“อาาา โอ๊ยย!! ยัยตัวแสบ…อาา…”
เธอหันไปกัดที่หัวไหล่ของเขาเพื่อต้องการระบายความเสียว แต่เขาแทนที่จะโกรธกลับรู้สึกชอบและอยากให้เธอทำอีก เขาจงใจกระแทกเอวเข้าหาถี่ขึ้นเพื่อยั่วเธอ แม่ตัวเล็กก็ยังครางรับและใช้เล็บกวาดไปทั่วหลัง ดูเหมือนว่าเซ็กซ์ของทั้งคู่จะเข้ากันได้ดีกว่าที่คิด
“เยี่ยมมาก อาา…ไม่ไหว...จะแตกแล้ว อาา…”
“โอ๊ะ! อ๊าา หมอคะ..”
“จะแตกอีกรอบก็พร้อมกันได้เลย ผมช่วยคุณเอง”
เขาเอื้อมนิ้วไปบดขยี้ปุ่มด้านบนร่องรักเพื่อกระตุ้นอารมณ์เธอ เมื่อบดขยี้แค่ไม่นานคนตัวเล็กก็ครางรับเสียงดังและกำผ้าปูเตียงเอาไว้แน่น
‘แย่แน่ ๆ ยัยตัวแสบนี่รับมือยากกว่าที่คิด ทำไมเป็นแบบนี้นะ เซ็กซ์ของเธอยอดมากเลย’
หมอมาร์คแอบคิดในใจ ไม่นานเขาก็รู้สึกว่าน้ำกามของเขาพุ่งออกมาจนสุดแรง เขารู้ว่ามันไม่เคยหลั่งออกมาได้สุดแรงและมากขนาดนี้มาก่อน นานแล้วที่ไม่ได้รู้สึกถูกปลดปล่อยได้เหมือนวันนี้
“แฮก แฮก”
เสียงเขาดึงเครื่องป้องกันออกมาทำให้เธอรู้สึกว่า มันจบแล้ว จบสิ้นเสียทีสินะสำหรับครั้งแรกของเธอ นับว่ามันยอดเยี่ยมกว่าที่คิดและไม่ใช่ประสบการณ์ที่เลวร้ายอย่างที่เคยกลัว เพราะอย่างน้อยเธอก็คิดว่ามันคุ้มค่ากับการแลกพรหมจรรย์เพื่อชีวิตของแม่ที่อยู่ในกำมือเขา
“ลุกขึ้นมา แล้วหันหลัง”
“อะ อะไรนะคะ คุณหมอ…นั่นคุณ”
“ผมยังต้องการอีก คุณคงไม่คิดว่ามันจะจบแค่รอบเดียวต่อหนึ่งคืนหรอกนะ ผมบอกไว้เลยว่าถ้าคิดแบบนั้น คุณก็คิดผิดแล้ว”
“อะไร อ๊ะ!! อึ๊ยย หมอคะ เดี๋ยว…อ๊าา”
เขาไม่รอให้เธอปฏิเสธได้อีก เครื่องป้องกันอันใหม่สวมรออยู่แล้วเขาจึงจัดท่าเอง เฟรย์ถูกยกตัวดันขึ้นมาและหันหลัง เมื่อถูกเขาสอดใส่เข้าไปอีกครั้งเธอจึงรู้สึกจุกเพราะความคับแน่นเหมือนมันจะทะลุเข้ามาถึงข้างใน
“หมอคะ เบา ๆ หน่อยฉันเจ็บ!”
“ขอโทษที่มันใหญ่นะ ก้มลงไปสิแล้วก็อย่าเกร็ง ถ้าคุณยิ่งเกร็งมันก็จะยิ่งเจ็บ… อาา… ท่านี้เสียวฉิบหายเลย จะรัดแน่นไปไหนวะ อาา…”
“เพี๊ยะ!”
“อ๊าา!!”
“แบบนั้นแหละ ครางอีกสิอยากให้ตีอีกไหม”
“อือ…ไม่นะ อ๊าา!!”
“เพี๊ยะ!!”
เฟรย์บอกไม่ถูกว่าควรรู้สึกยังไง แต่เธอควรจะเกลียดเขาเพราะการกระทำแบบนี้มันดูโรคจิต แต่ว่าเธอกลับต้องการให้เขาทำอีก และยังต้องการมากกว่านั้น เธอคงบ้าไปเสียแล้ว
“อ๊าา!!”
“ดีมาก ครางได้เพราะ อาา…ตอดแน่นฉิบหายเลย อาา เฟรย์ ครางอีกเร็ว ๆ ผมจะแตกแล้ว”
“อื้อ…”
เธอครางรับเขาทุกจังหวะอย่างไม่อาย เมื่อรอบที่สองใกล้จะจบลงเธอรู้สึกว่าหมอมาร์คเริ่มขยับเอวถี่และแรงมากขึ้น ทุกอย่างใกล้จะจบแล้ว เธอก็แค่ทำตามที่เขาบอกก็พอแล้ว จะได้รีบกลับบ้านเสียที
“อ๊าา…”
“ขอแตกท่านี้ก่อนนะรอบนี้ แน่นมาก ก้นเธอสวยมาก อาา!!!”
เฟรย์มุดหน้าลงกับหมอนและครางเสียงดังเพื่อให้เขาพอใจ แม้ว่าจะเจ็บใจที่มีอารมณ์ร่วมไปกับเขาแต่ตอนนี้เธอคงทำได้แค่นี้ ร่วมมือกับเขาแล้วให้มันจบไป
“อ๊าา!! หมอคะ ฉันจะ…”
“แตกได้เลย ไม่ต้องกลัวเปียก”
“แต่ว่า”
“บอกให้ทำก็ทำ!”
“อ๊าา!!”
อารมณ์ที่ถูกกระตุ้นรุนแรงทำให้เธอหลุดจากความเป็นตัวของตัวเอง หมอหนุ่มเองก็เช่นกัน เขาไม่เคยปลดปล่อยอารมณ์แบบเต็มที่กับเซ็กซ์แบบนี้มานานหลายปีแล้ว น้ำขู่นใสฉีดเข้าไปจนเกือบล้นถูง ขาของทั้งคู่เปียกจนน้ำไหลออกมาที่เตียง ไม่นานเขาก็ค่อย ๆ ดึงแก่นกายออกมา เฟรย์ล้มตัวลงหมดเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง
“สองรอบก็เหนื่อยแล้วเหรอ ผมให้คุณพักสิบนาทีอยากจะลุกไปดื่มน้ำหรือเปล่า ถ้าไม่พักผมจะทำต่อเลยนะ”
“ไม่ได้นะคะแล้วต้นไผ่ละคะ”“ไม่มีปัญหา ก็แค่โทรบอกให้ต้นน้ำกับคุณน้าไปรับกลับบ้านก็พอแล้ว”“หมายความว่ายังไงคะ นี่อย่าบอกนะคะว่าคุณเอาหลานมาอ้าง”เขารีบกอดเธอเอาไว้แน่นทันที พร้อมกับสีหน้าออดอ้อนให้เธอยอมยกโทษให้“ขอโทษแต่ทำเพราะหมดหนทางแล้วจริง ๆ ผมก็ไม่ได้อยากเอาเจ้าตัวแสบนั่นมาอ้างหรอก แต่ว่ายังไงก็เริ่มเล่าเรื่องนี้กับคุณไม่ได้ เมื่อวานพอน้าเมตตาบอกว่าอยากมาเยี่ยมคุณชมจันทร์”“อะไรนะคะ คุณบอกว่า…”“เราไปอาบน้ำล้างตัวกันก่อนดีไหมแล้วค่อยคุยกัน ทิ้งไว้นานแบบนี้ก็คงไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ผมเป็นห่วงคุณนะ”“ก็ได้ค่ะ แต่อุ้มเฟรย์ไปนะคะ”“คำสั่งเมียใครจะกล้าขัดล่ะ ด้วยความยินดีเลยครับผม”เธอหันไปหอมแก้มเขาครั้งหนึ่งเพื่อเป็นรางวัล เขาหันมายิ้มให้และอุ้มตัวเธอเดินออกไปทั้ง ๆ ที่เปลือยด้วยกันทั้งคู่ กลับไปที่ห้องของเขาเพื่อไปแช่อ่างจากุชชี่ในห้องนอนใหญ่“ท่านอยากไปเยี่ยมคุณแม่เหรอคะ”“ใช่ แต่ผมก็บอกแล้วว่าตอนนี้อาจจะยังไม่เหมาะ อีกอย่างคุณชมจันทร์ก็พึ่งจะฟื้นตัวจากการผ่าตัด ผมไม่อยากให้มีเรื่องกระทบจิตใจเธอก่อนการทำกายภาพบำบัดน่ะ”“ขอบคุณนะคะที่คิดถึงสุขภาพคุณแม่”“ยังไงก็เป็นคนไข้ของผม ไม่ใช่ส
หมอมาร์คค่อย ๆ คลี่ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ ในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จแล้ว เขาสามารถง้อเธอได้สำเร็จ แม้ว่าจะใช้เวลาค่อนข้างนานก็ตาม“ขอบคุณนะเฟรย์ ขอบคุณมากจริง ๆ”เธอกอดเขากลับไปอีกครั้ง ทั้งคู่เจ็บปวดกับเรื่องนี้มานานมากเกินไปแล้ว ในตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ต้องเริ่มต้นใหม่กันเสียที มาร์คนอนกอดเฟรย์อยู่บนเตียงเล็กของเธอ“คุณเริ่มสงสัยตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือว่ารู้อยู่แล้วว่าต้นไผ่คือลูกของใคร”“ที่จริงก็ไม่รู้หรอกค่ะ แต่เห็นหน้าตาของเขาเหมือนกับพี่กล้ามาก เฟรย์ก็เลยคิดว่า…”หมอมาร์คหันมามองหน้าเธอ จมูกของเขาคลอเคลียที่จมูกของเธอจนเฟรย์ไม่กล้าพูดอะไรต่อ“คุณเห็นว่าต้นไผ่หน้าเหมือนต้นกล้าก็เลยเอะใจเหรอ แสดงว่าคุณยังไม่ลืมเขา ยังคิดถึงเขาเหรอ”“หมอคะ อย่าบอกนะว่าคุณหึง”“ช่วยไม่ได้นี่นา คุณทำให้ผมเป็นแบบนี้เองก็ต้องรับผิดชอบหน่อยสิ จริงไหม”จูบของเขารุนแรงและเร่าร้อน เต็มไปด้วยความต้องการและไม่อาจทนได้อีก ลิ้นร้อนเกลี่ยไปทั่วจนเธอเผลอตัวตอบรับ เขากดเบียดริมฝีปากลงไปอีกครั้งและปล่อยเธอให้ได้หายใจ“เมื่อคืนนี้ผมหลับไปก่อนเพราะเสียงหวาน ๆ ของคุณ วันนี้ผมไม่อยากฟังนิทาน ผมอยากฟังเสียงครางและร้องขอให้ผมรักคุ
มาร์คนิ่งไปเพราะไม่คิดว่าเฟรย์จะเดาไม่ออกจริง ๆ ว่าต้นไผ่คือลูกของต้นกล้า แต่เขาลืมนึกไปว่าเฟรย์ไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ต้นกล้านอนด้วยในตอนนั้นท้อง เธอจึงไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรที่มากกว่านี้“ผมคิดว่าคุณน่าจะเดาออก จากชื่อของต้นไผ่เสียอีก”“ฉันคิดว่าฉันเดาออกจากหน้าตาของเขา แค่ไม่แน่ใจว่ามันจะใช่หรือเปล่าเท่านั้นเองค่ะ”“กลับบ้านกันเถอะ แล้วผมจะเล่าทุกอย่างให้คุณฟัง”“มีเรื่องอะไรที่ฉันยังไม่เคยรู้อีกเหรอคะ”“ผมว่าคุณน่าจะไม่รู้อะไรเลยตั้งแต่แรก และคงยังเก็บความรู้สึกผิดกับต้นกล้าเอาไว้จนถึงตอนนี้ รวมถึงเรื่องที่ผมทำเลวกับคุณด้วย ทั้ง ๆ ที่ทุกอย่างมันไม่ควรเกิดขึ้น วันนี้ผมจึงตัดสินใจจะคุยเรื่องนี้กับคุณ”“กลับกันเถอะค่ะ”เขาจับมือเธอเดินไปที่รถ โดยไม่ต้องพูดอะไรกันอีก เธอรู้ว่าหลังจากนี้เรื่องที่เขาจะเล่าให้เธอฟังคงเป็นเรื่องที่ไม่เคยรู้ และแน่นอนว่าสี่ปีมานี้เธอเองก็ยังรู้สึกผิดกับต้นกล้ามาโดยตลอด เพราะคิดว่าตัวเองเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาฆ่าตัวตายบ้านของหมอมาร์ค“ไปคุยในห้องเถอะ”“ทำไมไม่คุยที่นี่ละคะ”“ไม่สะดวกหรอกผมกลัวคุณหนี จะได้จับคุณแก้ผ้าเอาไว้ก่อนที่คิดจะหนี”“หมอคะ!”“ผมแค่ล้อเล่นเท
“คุณรีบออกไปเลยนะ! ไปเลย”“โอ๊ย ๆ ไปแล้วก็ได้อย่าผลักกันแบบนี้สิ เดี๋ยวมีอารมณ์อื่นขึ้นมา… คุณต้องรับผิดชอบนะ”“ไอ้! …อื้อ”ในที่สุดเขาก็เก็บความอดทนนี้เอาไว้ไม่ได้ มาร์คก้มลงบดริมฝีปากลงไปหาเธอ ลิ้นร้อนฉกหาความหวานที่รอคอยมานาน เฟรย์เองก็เริ่มต่อต้านความต้องการนี้ไม่ไหวและเผลอตอบรับเขาไป“แฮก แฮก”“เมียจ๋า…อีกนิดนะ”“คุณ…อื้อ”เขาดึงผ้าเช็ดตัวของเธอออกและพาไปที่เตียง มือหนาเริ่มควานหาหน้าอกคู่สวยที่คิดถึงมาหลายเดือนอย่างโหยหาจนเธอเผลอแอ่นตัวรับ แต่ปากของทั้งคู่ยังคงบดขยี้กันอย่างไม่ยอมกันอยู่“อื้อ…พอก่อนค่ะ!”“เฮ้อ…. ก็ได้ รอเจ้าตัวเล็กนั่นหลับก่อน แล้วค่อยมาคุยกันต่อ”“ออกไปได้แล้วค่ะ”“ก็ได้ แต่ขอแถมอีกหน่อยนะครับ คิดถึงมานานแล้ว นะ…”“ไม่ได้ ไม่งั้นฉันจะ…”“อย่าขู่ ไม่งั้นคืนนี้เจอดีแน่”“ถ้างั้นฉันก็จะไม่ออกจากห้องนี้”“ได้ งั้นผมจะรอจนคุณแต่งตัวเสร็จและพาไปที่ห้อง หรือว่าจะให้ผมใส่ให้ดีละ แต่ผมไม่ถนัดใส่นะ ถนัดถอดมากกว่า”“หมอ!! ออกไปเลย!”“เปลี่ยนใจแล้ว ออกไปพร้อมกันดีกว่าเร็วเข้าสิรีบใส่เสื้อผ้า ถ้ายังไม่ใส่ผมจะใส่ของผมเข้าไปแล้วนะ ทนมานานแล้วด้วยคุณก็รู้”“ไอ้คนบ้า ไอ้โรคจิต
“อ้อผมคงเหนื่อยเกินไปจริง ๆ ขอโทษทีนะ”เขากดรีโมทรถทันทีเมื่อเธอหันมามองเขาด้วยท่าทีสงสัย เธอระแวงและพยายามชวนเขาคุยตลอดเส้นทาง ต้นไผ่กำลังสนใจของเล่นชิ้นใหม่อยู่ข้างหลังและไม่ได้สนใจทั้งสองคน“คุณหมอดูจะเหนื่อยนะคะช่วงนี้ ไม่ค่อยได้พักผ่อนเหรอคะ”“มีผ่าตัดติดต่อกันหลายวัน แต่ละเคสค่อนข้างหนักน่ะ อีกอย่างการผ่าตัดสมองไม่ใช่เรื่องง่ายเลย มันต้องรอบคอบทุกวินาที ผมไม่อยากทำพลาดให้ส่วนของตัวเอง ดังนั้นก็เลยพยายามทำให้เต็มที่ที่สุดน่ะ”“งานของคุณหมอดูจะกดดันมากเลยนะคะ แล้วนี่ยังต้องมาเลี้ยงต้นไผ่อีก แล้วแม่ของเขาจะกลับเมื่อไหร่คะ”“เห็นว่าอีกสามวัน พรุ่งนี้วันศุกร์แล้ว ไปโรงเรียนอีกวันเดียวก็หยุด โชคดีหน่อย”“แต่วันหยุดของคุณหมอนี่สิคะ”“ไม่เป็นไรหรอก ยังไงก็มีคุณคอยช่วยอยู่แล้วนี่ จริงไหม”“แต่คุณแม่…”“คุณไม่ไว้ใจผมเหรอ ก่อนหน้านั้นผมก็หาพยาบาลมาช่วยดูแลคุณชมจันทร์เป็นอย่างดี ตอนนี้อาการดีกว่าตอนนั้นเยอะเลยนะ อีกอย่างช่วงนี้ก็ใกล้จะได้ทำกายภาพบำบัดแล้ว ผมแนะนำว่าอย่าเคลื่อนย้ายผู้ป่วยโดยไม่จำเป็นจะดีกว่า เชื่อผมเถอะ”“ก็ได้ค่ะ ฉันจะยอมเชื่อคุณหมออีกสักครั้ง”“ผมเชื่อใจได้จริง ๆ นะ”เฟรย์
“นะครับพี่เฟรย์คนสวย ไปเลือกของเล่นกับไผ่นะครับ”เฟรย์หันไปยิ้มให้เด็กน้อย เธอใจอ่อนลงทันทีเมื่อถูกเขาอ้อนแบบนี้ ไม่คิดมาก่อนเลยว่าหมอใจโหดอย่างอติวิชญ์ จะมีหลานชายที่น่ารักขนาดนี้“ก็ได้ค่ะ พี่รับปากค่ะ”หมอมาร์คหันไปคว้าแฟ้มและแอบยิ้มกริ่มด้วยความพอใจ วันนี้คงต้องให้รางวัลเจ้าตัวเล็กนี้อย่างสมน้ำสมเนื้อสักหน่อยแล้ว ที่ทำให้ภารกิจครั้งแรกของเขาสำเร็จ“ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวกลับไปเก็บของที่ห้องก่อน”“ไผ่รออยู่ที่นี่กับพี่เฟรย์นะครับลุงมาร์ค เดี๋ยวพี่เฟรย์หนี”“ตายจริง ฮ่า ๆ แย่แล้วล่ะเฟรย์เอ๊ย เห็นทีจะได้เลี้ยงเด็กน้อยยาวแล้วละมั้งแบบนี้”“แม่ก็… พูดเรื่อยเปื่อย พี่เฟรย์รับปากแล้วไม่หนีหรอกครับ”“ถ้าอย่างนั้นพี่เฟรย์ก็ไปพร้อมกับไผ่ แล้วก็ลุงมาร์คเลยไหมครับ”“เอ่อ ลุงยังต้องทำงานอีกหน่อย ถ้างั้นผม… รบกวนฝากหลานเอาไว้กับคุณสักครู่ได้ไหม”“ได้ค่ะคุณหมอไปทำธุระเถอะค่ะ เสร็จแล้วค่อยมารับ”“ขอบคุณนะครับ”เฟรย์พยักหน้าให้เขา หมอมาร์ครีบคว้าแฟ้มและลาชมจันทร์ออกจากห้องไปทันที เขาดีใจจนแทบอยากจะกระโดดขึ้นมาเมื่อแผนการแรกได้ผล พอมาถึงแผนกก็รีบส่งรายงานและสั่งงานเอาไว้จนเรียบร้อย และเข้าไปที่ห้องพั