LOGINShare
ตอนที่ 5 ผมรักวิเวียนนะ
Last Updated:
2025-07-26 20:44:10หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า หน้าที่เก็บของก็คงไม่พ้นพลอยไพลิน แต่เธอก็ไม่ได้เกี่ยงงอนอะไรแม้แต่น้อย หญิงสาวจัดการเก็บทุกอย่างเข้าที่ตามกำลังที่จะเก็บได้ ส่วนพวกเตาปิ้งย่างก็คงต้องวางไว้อย่างนั้นรอตอนเช้าให้คนงานผู้ชายมาเก็บ
เมื่อยกจานชามและของใช้สำหรับปาร์ตี้มาถึงครัวแล้วเธอก็จัดการล้างจนสะอาดทุกใบ เวลาก็ล่วงเลยมาจนดึกดื่นหากแต่คุณ ๆ ของบ้านยังไม่ยอมเข้านอนเสียที เธอก็ยังไม่มีสิทธิ์นอนเหมือนกัน เนื่องจากคุณวิเวียนแฟนของคุณอลันมานอนที่นี่ เธอก็เบาใจเรื่องนั้นไปได้ ทำให้เธอไม่เร่งรีบนักที่จะพักผ่อนเร็ว
“พลอย...” เสียงคุณหนูของบ้านดังมาจากห้องโถงเล็ก
“คะ?”
“อยากได้น้ำส้ม เอาแบบหวาน ๆ พี่วิเวียนอะไรไหมคะ?” หล่อนหันมาสั่งเธอก่อนจะหันไปถามว่าที่พี่สะใภ้
“ไม่ล่ะจ่ะ ขอบใจมาก”
“พี่อลันล่ะคะ เอาอะไรหรือเปล่า?”
“ไม่ครับ” เขาตอบพร้อมปรายตามามองเธอ
“แค่นั้นล่ะ เอาแบบหวาน ๆ นะ ถ้าไม่หวานฉันจะเอาสาดหน้าเธอ”
“ค่ะ ๆ”
พลอยไพลินพยักหน้ารับพร้อมกับเดินไปหยิบน้ำส้มมาให้เธอ จริง ๆ เธอไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ หากแต่จิตใต้สำนึกมันบอกให้เธอทำ อย่างน้อย ๆ ก็เพื่อเป็นการชดใช้สิ่งที่แม่ของเธอทำไว้กับพวกเขา
พรึบ!
"อ๊ะ!!"
น้ำส้มที่มีอยู่เกือบเต็มแก้วถูกสาดเข้าหน้าสวยของพลอยไพลินด้วยฝีมือของคุณหนูตระกูลโคนอฟ
“ฉันบอกแล้วไงว่าเอาหวาน ๆ ฉันนึกว่าดื่มน้ำเปล่ากลิ่นส้ม!”
“.....”
หญิงสาวพูดถูกกระทำก้มหน้างุด เธอคิดไว้แล้วว่าต้องโดนแบบนี้ เพราะตอนก่อนนำมาเสิร์ฟก็ได้ชิมก่อนแล้วและมั่นใจว่ามันหวาน
“ไม่ได้เรื่อง! ไปนอนดีกว่า” หล่อนต่อว่าต่อ พร้อมกับขึ้นไปนอน
เคร้ง!
“ว๊าย!...ขอโทษทีนะ พอดีไม่ทันได้ระวัง”
แก้วเปล่าที่วางอยู่หล่นตกลงบนพื้นจนแตกกระจาย แฟนสาวของเขาเอ่ยขอโทษกับพลอยไพลินแล้วเดินตามคุณเอวาขึ้นไปชั้นบนอย่างไม่สนใจไยดี
อลันมองดูเหตุการณ์ตรงหน้านิ่ง ๆ เขาไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ไม่ได้เดินไปไหน ยังคงมองว่าเธอจะทำอะไรต่อ
ใบหน้าสวยเงยขึ้นสบตากับนัยน์ตาดุคมของเขาราวจับวาง เธอมองหน้าเขานิ่งด้วยแววตาสั่นระริก ก่อนจะเป็นคนเบนหน้าหนีไปสนใจเศษแก้วที่ตก เธอค่อย ๆ ลงไปเก็บมันด้วยความระมัดระวัง และกลับเข้าไปในครัวเพื่อนำผ้าขี้ริ้วมาเช็ดพื้น
เมื่อเธอเดินกลับเข้ามาที่ห้องโถงก็ไม่พบเขาอยู่แล้ว หญิงสาวจึงลอบถอนหายใจออกมา เธออยากจะไปให้พ้นจากที่นี่เหลือเกิน ติดก็ตรงแม่ของเธอนั่นแหละที่ยังยืนยันว่าจะอยู่ที่นี่ตลอดไป
ตุบ!
เพราะความไม่ระวังทำให้เธอชนเข้ากับร่างสูงที่เธอคิดว่าเขากลับห้องไปแล้ว
“โอ๊ย! ขอโทษค่ะ”
“.....”
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ? พลอยขอโทษนะคะคือพลอยคิดว่าคุณอลันขึ้นไปนอนแล้ว”
“เธอจะเสร็จหรือยัง?” เขาถามเสียงเรียบ
“คะ?” ใบหน้าสวยขมวดคิ้วขึ้นเครื่องหมายคำถาม
“ต้องถามว่าอะไรถึงจะเข้าใจ อีกนานไหมกว่าจะเสร็จ?”
“เอ่อ...เสร็จแล้วค่ะ คุณอลันมีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“มี รีบไปอาบน้ำ เดี๋ยวไปหา”
เขาพูดไว้แค่นั้นพร้อมกับเดินหายไป หญิงสาวมองตามแผ่นหลังกว้างนั่นไปจนลับสายตา เขาคิดอะไรอยู่กันแน่ วันนี้ว่าที่ภรรยาของเขาก็มานอนด้วย แล้วทำไมถึงยังมาหาเธอ หากเป็นเช่นนี้เขาแต่งงานไปเขาก็คงจะยังไม่ปล่อยเธอใช่หรือเปล่า
***
อลันทิ้งตัวลงนั่งกับโซฟาตัวนุ่มในห้องนอนของเขา ไม่รู้อะไรดลใจให้พูดกับเธอแบบนั้น รู้เพียงว่าตอนนี้เขาเสพติดร่างกายของเธอจนงอมแงม เขายกมือกุมขมับอย่างไม่เข้าใจความคิดตัวเอง สายตาคมเบนไปอีกทางอย่างหาจุดโฟกัส ก่อนที่จะสะดุดเข้ากับรูปครอบครัวที่ยิ้มหน้าบานกันทุกคน หัวใจแกร่งกระตุกวูบ ยิ่งมองหน้าผู้เป็นมารดาทีไรไฟแค้นในใจเขาก็ปะทุขึ้นทุกที
“คุณแม่ครับ สบายดีหรือเปล่า ผมคิดถึงคุณแม่จังเลย”
ก๊อก ก๊อก
“อลันคะ วิเวียนเองค่ะ”
อลันละความสนใจตรงหน้าก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้กับแฟนสาว เขาส่งยิ้มแห้ง ๆ ไปให้กับเธอ พร้อมกับเดินพาเธอเข้ามานั่งในห้อง
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะอลัน ดูเครียด ๆ จังเลย”
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ”
“แล้วที่บริษัทเป็นยังไงบ้างคะ? ช่วงนี้คุณดูวุ่นวายจนเราแทบไม่มีเวลาเจอกันเลย”
“ก็ดีครับ ผมขอโทษนะที่มีเวลาให้กับวิเวียนน้อยมาก”
ชายหนุ่มจับมือเรียวของแฟนสาวไว้ราวกับต้องการส่งผ่านความอบอุ่น เขาและเธอสบตากันเป็นเชิงให้กำลังใจ วิเวียนยิ้มหวานออกมาเมื่อเห็นเขาทำแววตาเศร้า
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะอลันคะแล้วเรื่องแต่งงานของเรา”
“ผมคุยกับคุณพ่อแล้วล่ะวิเวียน ไว้ตอนที่คุณมาทานข้าวแล้วค่อยคุยกันแบบจริงจังอีกทีนะ” เขาเอ่ยกับคนรักเสียงหนักแน่น
“ถ้าหากอลันยังไม่พร้อม วิเวียนก็ไม่เร่งรัดนะคะ”
“พร้อมสิพร้อมมาก ๆ อยากแต่งใจจะขาดแล้ว”
ฟอด~
อลันฉวยโอกาสหอมแก้มนวลของแฟนสาว เขาจ้องตาเธอแบบสื่อความหมายบางอย่าง ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนใบหน้าคมเข้าไปใกล้ ปากหยักจูบเข้าที่ริมฝีปากเรียวบางของหญิงสาว เขาส่งความหวานไปให้เธอพร้อมกับดูดดึงความหวานออกมาจากเรียวปากของเธอด้วย เมื่อวิเวียนรู้สึกหายใจไม่ออกเธอจึงทุบอกเขาเป็นเชิงประท้วง
“ผมรักวิเวียนนะ”
“วิเวียนก็รักคุณค่ะ”
“วิเวียนง่วงหรือเปล่า? ให้ผมเดินไปส่งนะ”
“อลันคะ ถ้าหากวันใดที่อลันเผลอใจไปกับคนอื่น ให้อลันนึกเสมอนะว่าวิเวียนก็เป็นผู้หญิง มีทุกอย่างเหมือนกับผู้หญิงทั่วไป”
“ผมสัญญาครับ”
ร่างสูงเดินไปส่งแฟนสาวที่ห้องรับรองสำหรับเธอ เมื่อร่ำลาเสร็จแล้วเขาก็ไม่ลืมที่จะไขกุญแจสำรองเข้าไปอีกห้องที่ร่างกายโหยหา
“คุณอลัน... !”
พลอยไพลินตาเบิกกว้างเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วพบแขกที่ไม่ได้รับเชิญ เธอรีบยกมือปิดเนินเนื้ออกที่โผล่พ้นผ้าเช็ดตัวทันทีอย่างอัตโนมัติ
“หึ ฉันเคยเห็นหมดแล้ว จะปิดทำไม?”
“คะ...คือ คือ...คุณอลันช่วยหันหลังไปก่อนได้ไหมคะ”
“ทำไม?”
“พลอยจะแต่งตัวค่ะ”
“ก็แต่งไปดิ อยากดู”
“ตะ...แต่...”
เขาไม่ได้ฟังที่เธอพูดสักนิดพร้อมกับทำหูทวนลมเดินไปนั่งที่เตียงนุ่มของเธออีกด้วย ร่างเล็กทำได้เพียงถอนหายใจออกมา แล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบชุดมาใส่
หมับ!
จากที่กำลังจะเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาใส่ กลับถูกเขาฉุดกระชากเหวี่ยงขึ้นไปบนเตียงนุ่มแทน
“ว๊าย!”
“ไม่ต้องใส่แล้ว ฉันขี้เกียจถอด”
Latest chapter
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 11 มีเจ้าของแล้ว
ดวงตากลมโตมองสถานที่บันเทิงเบื้องหน้าด้วยหัวใจเต้นรัว เธอรู้สึกประหม่าอย่างที่สุดเนื่องจากไม่เคยมาเที่ยวสถานที่แบบนี้มาก่อนในชีวิต พลอยไพลินอยู่ในชุดกางเกงยีนสีเข้มทรงสกินนี่ ท่อนบนสวมเสื้อยืดสีเทาพอดีตัว ผมยาวสลวยถูกปล่อยตามธรรมชาติ ใบหน้าหวานแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางเบาเพื่อเสริมความมั่นใจ“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะน้องพลอย เข้าไปข้างในเถอะ ข้าวบอกว่าจองโต๊ะไว้ให้แล้ว”“โอเคค่ะ”หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดอีกครั้งเรียกความมั่นใจ เธอก้าวตามร่างสูงของโนอาห์ไปติด ๆ เพราะกลัวคลาดกัน บรรยากาศด้านในชวนให้กระอักกระอ่วนอย่างบอกไม่ถูก เสียงดนตรีที่ดังกระหึ่มทำให้เธออึดอัด ผู้คนมากมายต่างโชว์ลวดลายโยกย้ายส่ายเอวเข้ากับจังหวะดนตรี สาวสวยหลายคนปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ชายหนุ่มสัมผัสตามอำเภอใจ โดยที่หล่อนไม่ได้ขัดขืน เธอไม่ชอบสถานที่แบบนี้เป็นที่สุด“พลอยทางนี้ ๆ”ร่างเล็กหันไปตามเสียงเรียกที่ได้ยินไม่ถนัดนัก เธอเห็นเพื่อนที่นั่งรออยู่พอดีจึงเดินไปหารวงข้าวอย่างไว“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ?” รวงข้าวเอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าของพลอยไพลิน“เราไม่เคยมาที่แบบนี้น่ะ เลยประหม่านิดหน่อย”“อ๋อ...ใจเย็นนะ ผ่อนคลายเลย ส
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 17 เรื่องราวความลับ
บทเพลงรักที่แสนทรมานหัวใจผ่านพ้นไปอย่างยาวนานสำหรับพลอยไพลิน ไร้ซึ่งเสียงสนทนาหรือแม้กระทั่งเสียงปลอบโยนสำหรับหญิงสาว เขาตักตวงความสุขความหอมหวานจากร่างเล็กจนพอใจ ก่อนจะลุกขึ้นแต่งตัวแล้วเดินออกไปจากห้องหยดน้ำตาสีใสไหลอาบแก้มนวลด้วยความอึดอัด เธออยากจะออกไปจากจุดนี้เหลือเกิน ติดแต่ว่าหัวใจมันยังเรียกร้องที่จะมีเขาอยู่เคียงข้าง แม้จะเศร้าที่ต้องแอบขโมยอ้อมกอดจากคนอื่น แต่กลับมีความสุขที่ได้กอดเขา แม้จะเศร้าที่ต้องคอยลอบมองรอยยิ้มที่เขายิ้มให้คนอื่น แต่กลับมีความสุขที่ได้เห็นมัน หากเลือกได้จริง ๆ เธอก็คงยอมกลายเป็นคนเลวแบบนี้ขอเพียงแค่ได้อยู่ใกล้เขาก็พอร่างเล็กลุกจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำชำระร่างกาย เธอสะบัดความช้ำออกจากหัวใจโดยปล่อยให้สายน้ำชำระล้างมันให้หมดสิ้น หลังจากอาบน้ำเสร็จหญิงสาวก็พาร่างของตัวเองกลับมานอนที่เดิมจนเคลิ้มหลับไป***เช้าวันใหม่ที่ไม่สดใสนะสำหรับเธอ พลอยไพลินตื่นแต่เช้าด้วยความเคยชิน เธอลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะลงมาด้านล่างเครื่องปรุงอาหารเช้าสำหรับตัวเธอเองและพวกเขาตุบ!“อุ๊ย ขอโทษค่ะ”ด้วยความเพลิดเพลินกับการทำอาหาร ทำให้เธอไม่ทันได้สังเกตผู้มาใหม่ หญิงสาวร่างเล
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 10 สนามอารมณ์
รถคันหรูของอลันจอดสนิทที่ลานจอดรถวีไอพีห้างดังของประเทศ พลอยไพลินลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ อย่างโล่งอก ตลอดเวลาบนรถเธออึดอัดจวนอาเจียนเพราะความมวนท้อง เขาทั้งคู่ทำให้เธอรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน ไม่สิ...เธอคือส่วนเกิน และหากเป็นเช่นนี้แล้วเขาจะพาเธอมาด้วยทำไม“คุณอลันคะ...” หญิงสาวเอ่ยเรียกเขาด้วยความประหม่า“?” เขาไม่ได้ขานรับเพียงแค่หันมามองหน้าเธอนิ่ง ๆ“พลอยขออนุญาตไปเดินแยกได้ไหมคะ?” หลังจากถามคำถามออกไปเธอก็เม้มปากสนิทรอลุ้นคำตอบ“ที่ให้มาด้วยเพราะเธอต้องถือของให้วิเวียน ไม่ได้ให้เดินเที่ยว เข้าใจนะ!”วาจาประกาศิตกล่าวจบเขาก็เดินจูงมือคนรักนำไปทันที หญิงสาวมองตามด้วยความรู้สึกน้อยใจ ประโยคที่เขาเอ่ยบอกเธอเมื่อครู่ชัดเจนจนไม่ต้องอธิบายอะไรเพิ่ม ขาเรียวจึงเดินตามไปอย่างไม่รีรอเพียงเวลาไม่นานมือเล็กก็เต็มไปด้วยข้าวของมากมายจนล้นมือ เธอรู้สึกว่าของมันหนักขึ้นเรื่อย ๆ ทั้ง ๆ ที่คนรักของเขาก็ไม่ได้ซื้อของเพิ่ม นั่นอาจเป็นเพราะว่าแขนของเธอเริ่มล้าตามกาลเวลา ดวงตากลมมองร่างสูงของสามีทางพฤตินัยอย่างเว้าวอน หวังไว้ว่าเขาจะมีน้ำใจช่วยเหลือเธอสักนิด แต่เปล่าเลย...เปล่าประโยชน์ เพราะเขาไม่ได้เ
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 9 เพื่อนใหม่
ครืด~ ครืด~~เสียงเรียกเข้าของมือถือรุ่นทั่วไปดังขึ้นเรียกความสนใจจากหญิงสาวได้เป็นอย่างดี เธอหยิบมือถือขึ้นมาดูพบว่าเป็นเบอร์ที่ไม่คุ้นนักก่อนจะกดรับสาย“สวัสดีค่ะ” เสียงใสกรอกไปตามสายอย่างใจเย็น(อยู่ไหน?)“คุณอลันเหรอคะ?”(ใช่ ถามว่าอยู่ไหน?)“อยู่ที่มหาลัยค่ะ”(เย็นนี้ไปห้างกับฉัน)“เย็นนี้เหรอคะ?” เธอทวนคำของเขาเสียงสูง(ใช่ ทำไม?)“ปะ...เปล่า ๆ ค่ะ”(เดี๋ยวฉันไปรับตอนสี่โมงเย็น)“ค่ะ”เขาก็ตัดสายทิ้งไปแล้วจริง ๆ เธอมีนัดฉลองกับโนอาห์รุ่นพี่คนสนิท แต่เธอก็ไม่กล้าพอที่จะปฏิเสธบุคคลสำคัญอย่างคุณอลัน ตัวเธอเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเพราะอะไรเธอถึงไปกลัวเขามากขนาดนี้“เฮ้อ...” พลอยไพลินถอนหายใจออกมาด้วยความหนักใจ“พลอย”“พี่โนอาห์ มานั่งก่อนสิคะ”“เป็นไรหรือเปล่า? ทำไมหน้าดูซีด ๆ”“เปล่าหรอกค่ะ”“พลอย...นี่อาจารย์รวงข้าว” ร่างสูงนั่งลงโดยไม่ลืมแนะนำผู้หญิงอีกคนที่มากับเขาให้เธอรู้จักด้วย“สวัสดีค่ะคุณรวงข้าว” หญิงสาวทักทายเสียงหวาน“สวัสดีค่ะ เอ่อ...เรียกข้าวเฉย ๆ ก็ได้ค่ะ” หล่อนยิ้มเต็มใบหน้าจนตาหยี“ข้าว...นี่พลอยไพลินนะ”“เรียกว่าพลอยอย่างเดียวก็พอค่ะ”“ไม่ต้องเกร็งนะพลอย เราน่าจะรุ่น
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 8 นัดผู้ชายไว้ก็ไม่บอก
ร่างสูงเคลื่อนตัวมาใกล้ร่างเล็กเรื่อย ๆ จนเธอต้องถอยหนีพลางหลับตาปี๋ไปด้วย หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนเกิดเสียงดังไปถึงหูของเขา อลันกระตุกยิ้มเบา ๆ ก่อนจะถอยหลังห่างออกไปเมื่อรู้สึกว่าเขาห่างออกไปแล้วเธอจึงลืมตาขึ้นช้า ๆ ก่อนจะจัดระเบียบตัวเองให้เข้าที่ ใบหน้าสวยก้มลงต่ำพลางเหลือบมองนาฬิกาข้อมือพบว่าเลยเวลาหกโมงครึ่งมาแล้ว พลอยไพลินลอบถอนหายใจออกมา เบา ๆ เมื่อรู้ว่าตัวเองไปทำงานสายอีกแล้ว“ออกไปได้แล้ว” เขาพูดเสียงเรียบหญิงสาวเงยหน้ามองเขาอย่างไม่เข้าใจ หรือเขาแค่ต้องการแกล้งเธอเท่านั้น หากเป็นอย่างที่เธอคิดเขาคงเป็นบุคคลที่ใจร้ายมาก ๆ อย่างที่เธอไม่เคยพบเจอมาก่อนขาเรียวก้าวออกมาจากห้องช้า ๆ เพราะกลัวเสียมารยาท แต่เมื่อพบพ้นอาณาเขตของเขาแล้วเธอจึงรีบวิ่งทันที แม้จะรู้อยู่แล้วว่าต้องสายแต่คงจะดีกว่าหากไม่สายมาก“พลอย จะรีบวิ่งไปไหน เดี๋ยวก็ล้มหรอก” มารดาของเธอเอ่ยทัก“คือ...พลอยสายมากแล้วค่ะ ขอตัวนะคะ คุณลุงสวัสดีค่ะ คุณแม่คะ พลอยไปนะคะ” เธอเอ่ยอย่างร้อนรน“ไปไงล่ะหนูพลอย?”“รถโดยสารค่ะ”“พลอยลูก ตั้งสติก่อน เดี๋ยววันนี้ขอให้ลุงสมหมายไปส่ง มากินข้าวมา” มารดาของเธอปรามเมื่อเห็นท่าทีของ
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 7 ฉันอยาก
เช้าวันใหม่อากาศสดใสรับฤดูใบไม้ผลิ หากแต่จิตใจของหญิงสาวไม่ได้สดใสไปด้วยเลยแม้แต่น้อย วันนี้เป็นเช้าวันจันทร์ที่เธอต้องรีบตื่นเช้ากว่าปกติเพราะเธอขยับที่ทำงานไปไกลและเส้นทางลำบากกว่าเดิม พลอยไพลินตื่นในเวลาตีสามครึ่ง ทั้งที่พึ่งได้นอนไปตอนตีหนึ่งกว่าเพราะถูกรบกวนจากลูกชายเจ้าของบ้านเธอจัดการเก็บพับที่นอนให้เข้าที่ก่อนจะเดินไปอาบน้ำชำระร่างกาย ความอ่อนเพลียบวกกับการพักผ่อนไม่เพียงพอเป็นเหตุให้เธอเซถลาไปตามทางระหว่างเดินไปเข้าห้องน้ำ หญิงสาวหยุดนิ่งพร้อมกับหายใจเข้าปอดลึกเพื่อตั้งสติมือเรียวยกขึ้นอังหน้าผากเมื่อรู้สึกถึงอาการที่ไม่ค่อยดีนัก ไอร้อนที่แผ่ทั่วร่างกายทำให้เธอไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าเธอป่วยหรือเปล่า แต่มีเวลาคิดไม่นานนักเธอจำเป็นต้องรีบไปอาบน้ำเพราะหากช้ากว่านี้อาจทำให้เข้างานสายได้ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลังจากพลอยไพลินอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ขาเรียวก้าวไวไปเปิดประตูเพราะกลัวคนมาใหม่จะรอนานแม้จะไม่รู้ว่าเป็นใครก็ตาม บานประตูเปิดออกเผยให้เห็นผู้เป็นแม่ทำให้เธอโล่งใจขึ้น“เสร็จแล้วเหรอลูก เพิ่งจะตีห้าเองนะทำไมตื่นไวจัง?”“ค่ะ พลอยกลัวไปทำงานสายน่ะค่ะ”“มา...แม่ทำผมให้”
You may also like
บอสเอวดุ!!!
ซีไซต์18.8K viewsวิศวะร้ายพลาดรัก(20+)
Re-match I รีแมทช์26.6K viewsบอสเหวินรีบตามเร็ว! คุณภรรยาค่าตัวสามหมื่นล้าน
ถานฉี50.8K viewsพิษรักคุณหมอ
เพียงเม็ดทราย43.0K viewsรีเทิร์นรักร้ายนายแฟนเก่า
ดอกอ้อลู่ลม612 viewsขังรักดรุณี Nc 20+
สิรี&EVAVY642 viewsValentine - เจ้าสาววาเลนไทน์
ภูผาสีน้ำเงิน77 viewsแบล็กเมล์รัก Black mail
เค้กมัฟฟิ่นn522 views
