เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 5 ผมรักวิเวียนนะ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-26 20:44:10หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า หน้าที่เก็บของก็คงไม่พ้นพลอยไพลิน แต่เธอก็ไม่ได้เกี่ยงงอนอะไรแม้แต่น้อย หญิงสาวจัดการเก็บทุกอย่างเข้าที่ตามกำลังที่จะเก็บได้ ส่วนพวกเตาปิ้งย่างก็คงต้องวางไว้อย่างนั้นรอตอนเช้าให้คนงานผู้ชายมาเก็บ
เมื่อยกจานชามและของใช้สำหรับปาร์ตี้มาถึงครัวแล้วเธอก็จัดการล้างจนสะอาดทุกใบ เวลาก็ล่วงเลยมาจนดึกดื่นหากแต่คุณ ๆ ของบ้านยังไม่ยอมเข้านอนเสียที เธอก็ยังไม่มีสิทธิ์นอนเหมือนกัน เนื่องจากคุณวิเวียนแฟนของคุณอลันมานอนที่นี่ เธอก็เบาใจเรื่องนั้นไปได้ ทำให้เธอไม่เร่งรีบนักที่จะพักผ่อนเร็ว
“พลอย...” เสียงคุณหนูของบ้านดังมาจากห้องโถงเล็ก
“คะ?”
“อยากได้น้ำส้ม เอาแบบหวาน ๆ พี่วิเวียนอะไรไหมคะ?” หล่อนหันมาสั่งเธอก่อนจะหันไปถามว่าที่พี่สะใภ้
“ไม่ล่ะจ่ะ ขอบใจมาก”
“พี่อลันล่ะคะ เอาอะไรหรือเปล่า?”
“ไม่ครับ” เขาตอบพร้อมปรายตามามองเธอ
“แค่นั้นล่ะ เอาแบบหวาน ๆ นะ ถ้าไม่หวานฉันจะเอาสาดหน้าเธอ”
“ค่ะ ๆ”
พลอยไพลินพยักหน้ารับพร้อมกับเดินไปหยิบน้ำส้มมาให้เธอ จริง ๆ เธอไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ หากแต่จิตใต้สำนึกมันบอกให้เธอทำ อย่างน้อย ๆ ก็เพื่อเป็นการชดใช้สิ่งที่แม่ของเธอทำไว้กับพวกเขา
พรึบ!
"อ๊ะ!!"
น้ำส้มที่มีอยู่เกือบเต็มแก้วถูกสาดเข้าหน้าสวยของพลอยไพลินด้วยฝีมือของคุณหนูตระกูลโคนอฟ
“ฉันบอกแล้วไงว่าเอาหวาน ๆ ฉันนึกว่าดื่มน้ำเปล่ากลิ่นส้ม!”
“.....”
หญิงสาวพูดถูกกระทำก้มหน้างุด เธอคิดไว้แล้วว่าต้องโดนแบบนี้ เพราะตอนก่อนนำมาเสิร์ฟก็ได้ชิมก่อนแล้วและมั่นใจว่ามันหวาน
“ไม่ได้เรื่อง! ไปนอนดีกว่า” หล่อนต่อว่าต่อ พร้อมกับขึ้นไปนอน
เคร้ง!
“ว๊าย!...ขอโทษทีนะ พอดีไม่ทันได้ระวัง”
แก้วเปล่าที่วางอยู่หล่นตกลงบนพื้นจนแตกกระจาย แฟนสาวของเขาเอ่ยขอโทษกับพลอยไพลินแล้วเดินตามคุณเอวาขึ้นไปชั้นบนอย่างไม่สนใจไยดี
อลันมองดูเหตุการณ์ตรงหน้านิ่ง ๆ เขาไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ไม่ได้เดินไปไหน ยังคงมองว่าเธอจะทำอะไรต่อ
ใบหน้าสวยเงยขึ้นสบตากับนัยน์ตาดุคมของเขาราวจับวาง เธอมองหน้าเขานิ่งด้วยแววตาสั่นระริก ก่อนจะเป็นคนเบนหน้าหนีไปสนใจเศษแก้วที่ตก เธอค่อย ๆ ลงไปเก็บมันด้วยความระมัดระวัง และกลับเข้าไปในครัวเพื่อนำผ้าขี้ริ้วมาเช็ดพื้น
เมื่อเธอเดินกลับเข้ามาที่ห้องโถงก็ไม่พบเขาอยู่แล้ว หญิงสาวจึงลอบถอนหายใจออกมา เธออยากจะไปให้พ้นจากที่นี่เหลือเกิน ติดก็ตรงแม่ของเธอนั่นแหละที่ยังยืนยันว่าจะอยู่ที่นี่ตลอดไป
ตุบ!
เพราะความไม่ระวังทำให้เธอชนเข้ากับร่างสูงที่เธอคิดว่าเขากลับห้องไปแล้ว
“โอ๊ย! ขอโทษค่ะ”
“.....”
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ? พลอยขอโทษนะคะคือพลอยคิดว่าคุณอลันขึ้นไปนอนแล้ว”
“เธอจะเสร็จหรือยัง?” เขาถามเสียงเรียบ
“คะ?” ใบหน้าสวยขมวดคิ้วขึ้นเครื่องหมายคำถาม
“ต้องถามว่าอะไรถึงจะเข้าใจ อีกนานไหมกว่าจะเสร็จ?”
“เอ่อ...เสร็จแล้วค่ะ คุณอลันมีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“มี รีบไปอาบน้ำ เดี๋ยวไปหา”
เขาพูดไว้แค่นั้นพร้อมกับเดินหายไป หญิงสาวมองตามแผ่นหลังกว้างนั่นไปจนลับสายตา เขาคิดอะไรอยู่กันแน่ วันนี้ว่าที่ภรรยาของเขาก็มานอนด้วย แล้วทำไมถึงยังมาหาเธอ หากเป็นเช่นนี้เขาแต่งงานไปเขาก็คงจะยังไม่ปล่อยเธอใช่หรือเปล่า
***
อลันทิ้งตัวลงนั่งกับโซฟาตัวนุ่มในห้องนอนของเขา ไม่รู้อะไรดลใจให้พูดกับเธอแบบนั้น รู้เพียงว่าตอนนี้เขาเสพติดร่างกายของเธอจนงอมแงม เขายกมือกุมขมับอย่างไม่เข้าใจความคิดตัวเอง สายตาคมเบนไปอีกทางอย่างหาจุดโฟกัส ก่อนที่จะสะดุดเข้ากับรูปครอบครัวที่ยิ้มหน้าบานกันทุกคน หัวใจแกร่งกระตุกวูบ ยิ่งมองหน้าผู้เป็นมารดาทีไรไฟแค้นในใจเขาก็ปะทุขึ้นทุกที
“คุณแม่ครับ สบายดีหรือเปล่า ผมคิดถึงคุณแม่จังเลย”
ก๊อก ก๊อก
“อลันคะ วิเวียนเองค่ะ”
อลันละความสนใจตรงหน้าก่อนจะเดินไปเปิดประตูให้กับแฟนสาว เขาส่งยิ้มแห้ง ๆ ไปให้กับเธอ พร้อมกับเดินพาเธอเข้ามานั่งในห้อง
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะอลัน ดูเครียด ๆ จังเลย”
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ”
“แล้วที่บริษัทเป็นยังไงบ้างคะ? ช่วงนี้คุณดูวุ่นวายจนเราแทบไม่มีเวลาเจอกันเลย”
“ก็ดีครับ ผมขอโทษนะที่มีเวลาให้กับวิเวียนน้อยมาก”
ชายหนุ่มจับมือเรียวของแฟนสาวไว้ราวกับต้องการส่งผ่านความอบอุ่น เขาและเธอสบตากันเป็นเชิงให้กำลังใจ วิเวียนยิ้มหวานออกมาเมื่อเห็นเขาทำแววตาเศร้า
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะอลันคะแล้วเรื่องแต่งงานของเรา”
“ผมคุยกับคุณพ่อแล้วล่ะวิเวียน ไว้ตอนที่คุณมาทานข้าวแล้วค่อยคุยกันแบบจริงจังอีกทีนะ” เขาเอ่ยกับคนรักเสียงหนักแน่น
“ถ้าหากอลันยังไม่พร้อม วิเวียนก็ไม่เร่งรัดนะคะ”
“พร้อมสิพร้อมมาก ๆ อยากแต่งใจจะขาดแล้ว”
ฟอด~
อลันฉวยโอกาสหอมแก้มนวลของแฟนสาว เขาจ้องตาเธอแบบสื่อความหมายบางอย่าง ก่อนจะค่อยๆ เลื่อนใบหน้าคมเข้าไปใกล้ ปากหยักจูบเข้าที่ริมฝีปากเรียวบางของหญิงสาว เขาส่งความหวานไปให้เธอพร้อมกับดูดดึงความหวานออกมาจากเรียวปากของเธอด้วย เมื่อวิเวียนรู้สึกหายใจไม่ออกเธอจึงทุบอกเขาเป็นเชิงประท้วง
“ผมรักวิเวียนนะ”
“วิเวียนก็รักคุณค่ะ”
“วิเวียนง่วงหรือเปล่า? ให้ผมเดินไปส่งนะ”
“อลันคะ ถ้าหากวันใดที่อลันเผลอใจไปกับคนอื่น ให้อลันนึกเสมอนะว่าวิเวียนก็เป็นผู้หญิง มีทุกอย่างเหมือนกับผู้หญิงทั่วไป”
“ผมสัญญาครับ”
ร่างสูงเดินไปส่งแฟนสาวที่ห้องรับรองสำหรับเธอ เมื่อร่ำลาเสร็จแล้วเขาก็ไม่ลืมที่จะไขกุญแจสำรองเข้าไปอีกห้องที่ร่างกายโหยหา
“คุณอลัน... !”
พลอยไพลินตาเบิกกว้างเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วพบแขกที่ไม่ได้รับเชิญ เธอรีบยกมือปิดเนินเนื้ออกที่โผล่พ้นผ้าเช็ดตัวทันทีอย่างอัตโนมัติ
“หึ ฉันเคยเห็นหมดแล้ว จะปิดทำไม?”
“คะ...คือ คือ...คุณอลันช่วยหันหลังไปก่อนได้ไหมคะ”
“ทำไม?”
“พลอยจะแต่งตัวค่ะ”
“ก็แต่งไปดิ อยากดู”
“ตะ...แต่...”
เขาไม่ได้ฟังที่เธอพูดสักนิดพร้อมกับทำหูทวนลมเดินไปนั่งที่เตียงนุ่มของเธออีกด้วย ร่างเล็กทำได้เพียงถอนหายใจออกมา แล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบชุดมาใส่
หมับ!
จากที่กำลังจะเดินไปหยิบเสื้อผ้ามาใส่ กลับถูกเขาฉุดกระชากเหวี่ยงขึ้นไปบนเตียงนุ่มแทน
“ว๊าย!”
“ไม่ต้องใส่แล้ว ฉันขี้เกียจถอด”
บทล่าสุด
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 31 ผมรักคุณ
ร่างเพรียวยืนทอดมองผืนน้ำทะเลอยู่บนเรือยอชต์สุดหรูที่เขาเนรมิตขึ้นสำหรับฮันนีมูนของเราทั้งสองคน ชีวิตหลังแต่งงานของเธอมันดีมากๆ เขาปฏิบัติกับเธอดีทุกอย่าง แต่เธอก็ยังเป็นภรรยาที่เกรงกลัวเขาอยู่ตลอดเวลา ทริปฮันนีมูนนี้จริง ๆ แล้วไม่ได้จำเป็นสักเท่าไหร่ แต่เขากลับไม่ยอมอยู่ท่าเดียว อย่างไรก็จะมาให้ได้สุดท้ายเธอก็ต้องยอมจำนน แม้จะบอกว่าเป็นการฮันนีมูนแต่ก็ไม่ได้มีแค่เธอกับเขาเท่านั้นหรอกนะ ยังมีโนอาห์กับรวงข้าว แล้วก็น้องสาวของเขาอีกคน ก็เพื่อนรักของเขาด้วย ทำให้การมาเที่ยวครั้งนี้ไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิด“มายืนทำอะไรตรงนี้คนเดียวคะพี่พลอย?” เสียงสดใสเรียกความสนใจจากเธอ“เอวา ตรงนี้วิวสวยดีนะ นั่นฝูงโลมา” เธอชี้ให้น้องสาวดู“งุ้ย...น่ารักจังเลย ว่าแต่พี่อลันไปไหนเหรอคะ?”“เห็นว่าจะไปว่ายน้ำนะจ๊ะ”“ค่ะ พี่พลอยคะ”“หื้ม?”จู่ ๆ น้องสาวก็เรียกเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง ชวนให้พลอยไพลินหันไปสนใจอย่างช่วยไม่ได้ ใบหน้าหวานของสาวน้อยปรับเรียบเพื่อให้พี่สะใภ้ทราบว่าเธอไม่ได้กำลังพูดเล่น“ขอบคุณพี่พลอยมากนะคะที่ยอมให้อภัยพี่อลัน ขอบคุณทุก ๆ เรื่อง ขอบคุณที่พี่พลอยรักเอวา ขอบคุณที่ให้อภัยเอวา ขอบคุณพี
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 30 คำสัญญา
พลอยไพลินยืนมองตนเองผ่านกระจกที่สะท้อนเห็นเธอทั้งตัว หญิงสาวอยู่ในชุดไทยเจ้าสาวสีเงินปักปิดทองแท้ทั้งชุดลวดลายเดียวกับเครื่องประดับไทยแท้ ผมยาวสลวยถูกเกล้าขึ้นปักปิ่นทองฝังเพชรเผยคอขาวระหง ใบหน้าสวยหวานแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงประณีตจนงามหยดย้อยชวนหลงใหล เรียวปากเคลือบลิปสติกสีชมพูนู้ดระบายยิ้มหวานออกมา แม้จะมีอีกหนึ่งชีวิตในท้องก็ไม่ได้ทำให้ความสวยของเธอลดลงเลยวันนี้เป็นวันแต่งงานของเธอกับเขา ผู้ชายที่เป็นดั่งรักแรกและรักเดียว พิธีการช่วงเช้าจัดขึ้นแบบไทยแท้ตามฝั่งเจ้าสาวและช่วงเย็นจะเป็นการฉลองสมรส ส่วนวิธีทางศาสนาคริสต์จะถูกจัดขึ้นในอีกสองวันหลังจากนี้ งานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่สมฐานะนี้ถูกจัดขึ้นที่บ้านของเธอ ญาติฝ่ายหญิงจะเป็นคุณแม่ ส่วนญาติฝ่ายชายจะเป็นบิดาของเธอ แต่ทุกคนรู้จักในนามบิดาของเขาทำให้ไม่เป็นข้อกังขาในสังคมวงกว้าง เพราะบิดาและมารดาของเธออยู่ด้วยกันเงียบ ๆ ไม่ได้ป่าวประกาศออกไป ก๊อก ก๊อกเสียงประตูดังขึ้นดึงเธอออกจากภวังค์ความคิด พลอยไพลินเดินไปเปิดประตูให้ผู้มาเคาะ ก่อนจะพบว่าเป็นมารดาของเธอนั่นเอง“คุณแม่...”“ลูกสาวของแม่สวยมากเลย”“พลอยประหม่าจังเลยค่ะ”“ใจเย็
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 29 แต่งงานกับพี่นะ
อลันมองเหม่อไปยังท้องฟ้าสีดำอมน้ำเงินที่มีแสงดาวระยิบระยับประดับอยู่ ตอนนี้เขาค่อนข้างสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขามันค่อนข้างรวดเร็วเกินไป ทั้งโดนคนรักที่คบกันมานานบอกเลิก ทั้งเรื่องที่พลอยไพลินตั้งครรภ์ เขายอมรับอย่างลูกผู้ชายว่าในตอนแรกที่เขาตกลงรับผิดชอบเธอนั้นก็เพราะมันคือสิ่งที่เขาควรจะทำ แต่พอมานึกถึงว่าถ้าวันหนึ่งเขาต้องเสียเธอไปจริงๆ แบบไม่มีวันได้พบเจอกันอีก เขาจะรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก แต่จะบอกว่าเขารักเธอนั้นก็ยังไม่ใช่ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูปลุกเขาจากภวังค์ความคิด ชายหนุ่มลุกขึ้นไปเปิดประตูให้คนมาใหม่ ก่อนจะพบว่าก็คือแม่ของลูกของเขานั่นเอง“พลอยขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหมคะ?” เธอเอ่ยเสียงจริงจัง“ครับ”เมื่อได้รับอนุญาตพลอยไพลินจึงแทรกตัวเข้ามาในห้องนอนของเขา พลางเดินออกไปยังระเบียงกว้างที่มีโต๊ะเล็ก ๆ ตั้งอยู่“เรื่องงานแต่งงานน่ะค่ะ พลอยอยากให้คุณอลันตัดสินใจดี ๆ อีกครั้ง”“....”“คุณอลันคะ มันคือเรื่องใหญ่นะคะ”“พลอย...ผมอาจจะยังตอบได้ไม่เต็มปากว่ารักคุณหรือไม่ แต่ผมมั่นใจว่าผมคงขาดใจตายถ้าไม่มีคุณข้าง ๆ”“คุณอาจจะแค่เคยชินกับการมีพลอย หากพลอยจากไ
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 28 ผมทำพลอยท้อง
พลอยไพลินกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากกับเหตุการณ์ตรงหน้า สายตาทุกคู่จ้องมองมาที่เธอกับเขาทันทีที่ชายหนุ่มพูดเรื่องงานแต่งงานของเขากับเธอ“อลัน พลอย พ่อไม่เข้าใจ ไหนลองเล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อฟังได้ไหม ไปรักไปชอบกันตอนไหน และทำไมถึงตกลงแต่งงานกันเร็วขนาดนี้?”บิดาของเธอยิงคำถามรวดเดียวจนเธอเองก็ไม่รู้จะตอบอันไหนก่อน เธอลืมไปเสียสนิทว่าเรื่องที่เธอตั้งครรภ์มีเพียงแค่เธอ เขา โนอาห์และมารดาของเธอเท่านั้น“นั่นสิคะพี่พลอยพี่อลัน” เอวาเอ่ยเสริม“คุณพ่อครับ ผมทำพลอยท้องครับ”วงสนทนาเงียบกริบราวป่าช้าเมื่อชายหนุ่มพูดจบ พลอยไพลินหลับตาลงพร้อมกำมือแน่นด้วยความประหม่า เธอไม่กล้าแม้กระทั่งจะมองว่าต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น พ่อของเธออาจจะโกรธจนถึงขั้นเกลียดเราทั้งสองคนเลยก็ได้“ไหนลองเล่าแบบละเอียดซิอลัน ทำไมลูกถึงทำแบบนี้?”“ใจเย็น ๆ นะคะคุณ” มารดาของเธอหันไปยิ้มบางๆ ให้กับผู้เป็นสามี“มันไม่ใช่ความผิดของคุณอลันหรอกนะคะ...”“ผมขอโทษครับคุณพ่อ” ชายหนุ่มเอ่ยแทรกขึ้นก่อนที่เธอจะพูดจบ“....”“ผมรักพลอย ให้ผมแต่งงานกับพลอยนะครับ”“อืม...ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขึ้นนี้แล้วมันก็คงจะต้องเป็นอย่างนั้นแหละนะ ยังไงทั้
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 27 มันจะไม่มีงานแต่งงาน
พลอยไพลินยืนเหม่อมองดวงดาวบนฟากฟ้าที่เปล่งประกายแสงระยิบระยับ เธอกลับมาถึงบ้านตั้งแต่เย็นแล้ว ทุกคนและทุกอย่างยังคงอยู่ในความปกติ เขาไม่อยู่บ้านเพราะไปทำงานเลยยังไม่ได้เจอหรือพูดคุยกัน มือเรียวลูบท้องแบนราบอย่างแผ่วเบาราวกับว่าต้องการส่งผ่านความอบอุ่นให้ลูกน้อยในท้องก๊อก ก๊อกหญิงสาวเดินไปเปิดประตูให้กับผู้มาใหม่ ก่อนจะพบว่าคือเขา เธอตกใจเล็กน้อยแต่ก็พยายามคุมสติตัวเองให้อยู่พร้อมกับเชิญเขาเข้ามาในห้อง“คุณอลัน คะ...คุณมาได้ยังไง” หมับ!ร่างแกร่งโผล่เข้าหาร่างเล็กของเธอด้วยความโหยหา เขาไม่รู้ว่าตัวเองกำลังรู้สึกอะไร หากแต่หัวใจมันบอกให้ทำเช่นนี้ เนิ่นนานที่ทั้งคู่กอดกันด้วยความเงียบสงบ ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ ผละออกจากร่างเธอช้า ๆชายหนุ่มย่อตัวลงใบหน้าเสมอกับหน้าท้องแบนราบของเธอ มือหนายกขึ้นลูบท้องนั่นอย่างแผ่วเบาพร้อมกับยิ้มออกมาอ่อน ๆ“ลูกของเรา”พลอยไพลินยืนนิ่ง เนื่องจากทำอะไรไม่ถูก เขาในหมวดนี้เธอไม่เคยพบเห็นมาก่อน หญิงสาวมองเขาด้วยความอึ้งทึ่ง“พลอยว่าเรามาคุยกันก่อนดีไหมคะคุณอลัน?”ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะเดินนำเธอออกไปนอกระเบียงห้อง เขาเงยหน้าขึ้นมองหมู่ดาวชั่วครู่
พันธะลงทัณฑ์ ตอนที่ 26 รับผิดชอบ
มือเรียวกดตัดสายทิ้งไปทันทีด้วยความตกใจ เธอไม่สามารถตอบกลับอะไรเมื่อครู่ได้ ไม่แม้กระทั่งจะสามารถขยับร่างกาย ร่างเล็กยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมครืด~ ครืด~~เสียงเรียกเข้าดังขึ้นอีกครั้งเรียกสติเธอให้กลับมา พลอยไพลินสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสมาร์ทโฟนในมือสั่น แต่ครั้งนี้ไม่ใช่คนเดิมที่โทรเข้ามา แต่เป็นสายเรียกเข้าจากผู้เป็นมารดา เธอจึงกดรับสาย“ค่ะคุณแม่”(พลอย...พลอยอยู่ที่ไหนลูก ให้แม่ไปหาพลอยนะลูก) น้ำเสียงปลายสายที่ฟังดูร้อนรนทำให้เธอรู้สึกเสียใจอย่างบอกไม่ถูก นี่เธอทำให้แม่เป็นห่วงมากขนาดนี้เลยหรือพลอยไพลิน“พะ...พลอย คือพลอย...คุณแม่คะพลอยขอโทษนะคะ พลอยทำตัวไม่น่ารักเลย อึก...พลอย...คือพลอย...พลอยรักแม่นะคะ พลอยเป็นเด็กไม่ดี หากคุณแม่จะไม่รักพลอยก็คงไม่ผิด...”(ไม่ ๆ ๆ ไม่สิลูกรัก แม่รักพลอยมากนะลูก ตอนนี้ทุกคนเป็นห่วงลูกมาก พ่อกับแม่ก็ด้วย พลอยบอกแม่ได้ไหมว่าตอนนี้พลอยอยู่ที่ไหน ให้แม่ไปหาลูกนะ)“ตอนนี้พลอยยังไม่พร้อมจะเจอใคร พลอยขอโทษนะคะคุณแม่”(อังกฤษไม่ได้ใหญ่มากนักหรอกนะพลอย โลกใบนี้ก็ด้วย)“คุณอลัน...” น้ำเสียงของพลอยไพลินแผ่วเบาราวกระซิบยามเรียกชื่อของเขาเรียวปากสวยเม้มเข้าหากั
บางทีคุณอาจจะชอบ
หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็พบว่าสามีคือมหาเศรษฐี
ทานตะวันหลากสี60.9K viewsเศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน72.9K viewsแรงรัก แรงสวาท
ลำเจียก27.8K viewsห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน119.9K viewsOne Night Stand กลายเป็นแฟนได้ไง
แสนดาริกา5.4K viewsเพื่อน(รัก)กัน
Sun Su67 viewsคำพิพากษาซาตาน
กมนีย์398 viewsอย่ารักนางร้าย
อัญธิญาน์615 views
