บทที่ 6
@มหาวิทยาลัย
คาวีและลูกพีชทั้งคู่เดินจูงมือกันลงมาจากรถยนต์คันหรูโดยมีสายตาล้อเลียนของเหล่าเพื่อนๆและรุ่นน้องในคณะตลอดทาง
"อ้าวเฮียวีคบกับพี่คนสวยแล้วเหรอ" ไผ่รุ่นน้องในคณะเอ่ยแซวพร้อมกับส่งสายตาล้อเลียนมาที่คาวีอย่างเปิดเผย
"ไหนบอกแค่เพื่อนไงเฮีย" ปาร์ครุ่นน้องในคณะอีกคนทักท้วงขึ้นติดตลก
"พวกมึงว่างกันมากใช่ไหม" คาวีหันไปตวัดตามองรุ่นน้องหนุ่มอย่างเอาเรื่อง
"ดาวกับเดือนคบกันก็เหมาะสมกันดีนะเฮีย" โอ๊ตรุ่นน้องอีกคนเอ่ยแซวทำเอาใบหน้าหวานของลูกพีชแดงระเรื่อไปถึงใบหูด้วยความเขินอาย
"สาระแนนะพวกมึง" คาวีส่ายหน้าให้กับรุ่นน้องหนุ่มก่อนจะเดินจูงมือลูกพีชออกไปจากตรงนั้นทันที
"เป็นอะไร" คาวีเอ่ยถามลูกพีชเมื่อเห็นว่าใบหน้าของเธอแดงระเรื่อทั่วทั้งใบหน้าเขาจึงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
"ปะ..เปล่าฉันแค่ร้อนนิดหน่อย" ลูกพีชตอบกลับไปแบบนั้นด้วยไม่อยากให้คาวีจับได้ว่าเธอกำลังเขินอายกับคำพูดหยอกล้อที่รุ่นน้องในคณะเอ่ยแซวเมื่อครู่
"งั้นก็รีบเดินเข้าห้องเรียนเถอะ" คาวีเอ่ยเสียงเรียบพลางเดินจับมือบางไว้แน่นราวกลับกลัวว่าเธอจะหายไป
@สามชั่วโมงต่อมา
@ห้างสรรพสินค้าดัง
ร่างสูงใหญ่ในชุดนักศึกษาผิดระเบียบของคาวีเดินอุกอาจเข้ามาพร้อมกลุ่มเพื่อนชายอีกห้าคนของเขาคาวีเดินนำเพื่อนๆของเขาเข้าไปที่ร้านอาหารจีนหรูใจกลางห้างดังที่มีชายหนุ่มลูกครึ่งจีนนั่งทานอาหารอยู่กับหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่ง คาวีเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อของชายหนุ่มคนดังกล่าวอย่างแรงก่อนจะลากหนุ่มลูกครึ่งจีนออกมาที่โรงจอดรถของห้างดัง
"มึงเป็นใครวะ!" ชายหนุ่มลูกครึ่งจีนตวาดเสียงดังลั่นอย่างหัวเสียเมื่ออยู่ๆก็มีคนแปลกหน้ามากระชากเขาออกมาในขณะที่เขากำลังเดทกับหญิงสาวที่เพิ่งเจอกันเมื่อคืนอย่างหวานชื่นในร้านอาหารหรู
"มึงกล้าดียังไงถึงมายุ่งกับผู้หญิงของกู" คาวีชี้หน้าต่อว่าอีกฝ่ายด้วยอารมณ์ที่เดือดดาล
"ใครเมียมึง กูไม่รู้จักมึงถอยไปจะดีกว่ากูยังไม่อยากมีเรื่องตอนนี้ว่ะ" ชายหนุ่มลูกครึ่งตอกกลับอย่างไม่เกรงกลัวหากแต่ในความเป็นจริงเขาเสี่ยงที่จะไม่ปะทะกับคาวี เพราะรู้ตัวเองดีว่าคงไม่มีทางสู้ผู้ชายหุ่นล่ำตัวสูงเกือบสองเมตรอย่างคาวีได้
"ผู้หญิงที่มึงจะข่มขืนในห้องน้ำที่ผับเมื่อวานเป็นผู้หญิงของกู" คาวีเค้นเสียงลอดไรฟันก่อนจะใช้เท้าถีบเข้าที่กลางหน้าอกแกร่งของชายหนุ่มลูกครึ่งจีนอย่างแรงจนอีกฝ่ายล้มลงกับพื้นอย่างไม่เป็นท่า
"กูยังไม่ได้ทำอะไรเมียมึง อีกอย่างเมียมึงก็เล่นงานกูแล้ว" ชายหนุ่มลูกครึ่งจีนรีบหยัดกายลุกขึ้นยืนเดินถอยหลังหนีจนแผ่นหลังแกร่งชนเข้ากับกำแพงของโรงจอดรถ
ผัวะ! ผัวะ! คาวีกระแทกหมัดหนักๆเข้าที่ใบหน้าของชายหนุ่มลูกครึ่งจีนอย่างไม่ยั้งแรงเขาต่อยซ้ำๆจนใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มลูกครึ่งจีนบวมช้ำเลือดทะลักออกมาโพรงปากและดวงตาจนแทบจะไม่เหลือเค้าโครงเดิม
"กระทืบมันแล้วเอาไปให้เฮียโรฮานชำแหละอวัยวะมันไปขายตลาดมืด" คาวีออกคำสั่งกับเพื่อนๆเสียงเข้มก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นในทันที
@คอนโดหรูของลูกพีช
23 : 00 น.
คาวีเปิดประตูเข้ามาภายในห้องพักของลูกพีชแต่ก็พบกับความมืดไร้ซึ่งแสงไฟจากหลอดไฟราคาแพงเขาเดินเข้าไปเปิดประตูห้องนอนของคนที่ขึ้นชื่อว่าเพื่อนสนิทอย่างเบามือ ร่างบางของคนที่แอบชอบนอนขดตัวอยู่ในห้วงนิทราใต้ผ้าห่มผืนหนาในชุดนอนลายลูกไม้สีดำตัวบาง คาวีเดินเข้าไปหยิบผ้าเช็คตัวของเจ้าของห้องแล้วเดินตรงเข้าไปอาบน้ำภายในห้องน้ำของลูกพีช
ไม่นานนักคาวีก็เดินออกมาจากห้องน้ำโดยที่ร่างกายกำยำเปลือยเปล่ามีหยดน้ำติดตามลำตัวหนาประปรายเขาเดินตรงเข้ามาหาร่างบางที่ยังอยู่ในห้วงนิทราก่อนจะค่อยๆเปิดผ้าห่มผืนหนาออกจากร่างบางจากนั้นจึงล้มตัวลงนอนข้างๆกายของเธอจมูกโด่งซุกเข้าหาซอกคอระหงท่อนแขนแกร่งกอดรัดร่างบางเอาไว้จากด้านหลังแน่นตลอดทั้งคืน
เช้าวันต่อมา
"อื้อ~" ลูกพีชส่งเสียงครางเบาๆในลำคอในช่วงเช้าของวันเธอรู้สึกอึดอัดราวกับมีอะไรบางอย่างมากดทับตัวของเธอเอาไว้เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบกับร่างหนาของคาวีที่นอนเปลือยกายกอดรัดเธอเอาไว้แน่น
"มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย" ร่างบางเอ่ยเสียงแหบพร่าพลางบิดขี้เกียจไปด้วย
"จะรีบลุกไปไหนวันนี้ไม่มีเรียน" คาวีเอ่ยเสียงแหบพร่าพลางคว้าเอวคอดกิ่วเข้าหาลำตัวหนาของตัวเองเมื่อเห็นว่าร่างบางกำลังจะก้าวขาลงจากเตียงนอน
"อ๊ะ..ตื่นแล้วเหรอ แกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ทำไมฉันไม่เห็นตอนที่แกมา" ลูกพีชสะดุ้งตกใจเล็กน้อยก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆกายของคาวีพลางแนบใบหน้าหวานซบลงตรงอกแกร่งของคาวี
"เห็นมึงหลับแล้วเลยไม่อยากปลุก" คาวีเอ่ยก่อนจะซุกใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้เข้าหาซอกคอระหงลูกพีชที่ได้ฟังอย่างนั้นจึงพยักหน้าอย่างเข้าใจ
"ย้ายมาอยู่ด้วยกันไหม" คาวีเอ่ยขึ้นพลางกดจูบลงที่หน้าผากมนอย่างแผ่วเบาลูกพีชเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาทำแบบนี้เขาไม่เคยอ่อนโยนกับใครเลยนอกจากลูกพีชคนเดียวที่เป็นข้อยกเว้น
"แกจะบ้าเหรอ เราเป็นแค่เพื่อนกันนะฉันจะย้ายไปอยู่กับแกได้ยังไงกัน"
"ต้องเป็นแฟนก่อนใช่ไหมถึงจะยอมย้ายมาอยู่กับกู" คาวีเอ่ยถามพลางดันใบหน้าหวานที่ซุกอยู่ในแผงอกแกร่งของเขาออกมือหนาจับปลายคางมนให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากัน
"แก ชอบฉันเหรอ" ลูกพีชชั่งใจอยู่นานกว่าที่จะยอมเอ่ยถามคำถามนั้นออกมา
"ถ้าบอกว่าชอบจะยอมเป็นแฟนกูไหมล่ะ" คาวีตอบกลับทีเล่นทีจริง
"แกเล่นอะไรเนี่ยฉันไม่ตลกด้วยหรอกนะ" เมื่อได้ฟังที่คาวีเอ่ยทีเล่นทีจริงลูกพีชจึงทำหน้ากระเง้ากระงอดในทันทีด้วยคิดว่าเขาคงอยากจะกลั่นแกล้งเธอเขาคงไม่ได้ชอบเธอจริงๆ
"หึ กูจริงจังนะพีชเป็นแฟนกันไหม กูไม่เคยขอใครเป็นแฟนมึงเป็นคนแรกที่กูขอเป็นแฟน" คาวีหัวเราะในลำคอหนาเบาๆนึกเอ็นดูกับท่าทางกระเง้ากระงอดของเธอก่อนจะหันหน้ามาสบตากับร่างบางด้วยแววตาที่จริงจัง
"แก พูดจริงเหรอ" ลูกพีชเอ่ยถามเพื่อความมั่นใจ หากคาวีเพียงแค่พูดเล่นแล้วเธอตอบตกลงไปแล้วเธอคงจะรู้สึกอายไม่น้อย
"เห็นกูเหมือนพวกชอบพูดเล่นรึไง"
"ก็แกชอบแกล้งฉัน"
"เออ กูชอบมึงชอบมาตั้งนานแล้วที่กูแกล้งมึงเพราะกูชอบมึงกูแค่อยากอยู่ใกล้มึงเข้าใจยัง?"
"ชิ โทษทีฉันไม่ได้ชอบแก" ลูกพีชอมยิ้มกับถ้อยคำห้วนๆของคาวีก่อนจะตอบปฏิเสธเขาด้วยอย่างจะแกล้งเขากลับบ้าง
Mag-log in
Huling Na-update:
2025-05-26 22:31:32
